ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 47

ตอนที่ 47 ผู้ชายจ่ายเงินเป็นหลักการอันเปลี่ยนแปลงมิได้

มู่น่อนน่อนออกมาจากคฤหาสน์ เพียงพูดเสร็จก็วิ่งออกมาไกลมาก เพิ่งจะหยุดลงได้

เธอต้องออกห่างจาก “เฉินเจียฉิน” ให้ไกลสักหน่อย เขาอันตรายเกินไปแล้ว

ความคิดที่เพิ่งผุดออกมานี้ เพียงแค่มีรถยนต์คันหนึ่งจอดอยู่ข้างๆเธอ เธอก็ตอบสนองด้วยการหันไปมอง เฉินถิงเซียวกำลังลดกระจกรถลงมองเธอพอดี

สายตาของทั้งสองคนสบตากันอยู่กลางอากาศ มู่น่อนน่อนตกใจจึงรีบเคลื่อนตัวออกไปอย่างรวดเร็ว ก้าวเท้าเร็วยิ่งขึ้น

เฉินถิงเซียวขับรถอย่างช้าๆ ค่อยๆตามไปข้างๆมู่น่อนน่อน รักษาให้ความเร็วรถอยู่ในระดับเดียวกับการเดินของเธอ เสียงที่ทุ้มต่ำมาพร้อมกับน้ำเสียงที่เป็นคำสั่ง: “ขึ้นรถ”

“ไม่เป็นไร” มู่น่อนน่อนหันไปพูดคำนี้ แล้วก็เดินต่อไป

เฉินถิงเซียวก็เข้าใจขึ้นมาเลยว่า มู่น่อนน่อนต้องการขีดเส้นแบ่งกับเขาให้ชัดเจน

มู่น่อนน่อนเดินไปๆก็ รู้สึกว่ารถของเขาไม่ได้ตามมาแล้ว เธอจึงหยุดลงนิดหนึ่ง ยังอดไม่ได้ที่จะหันกลับไปมอง

เธอเห็นเฉินถิงเซียวจอดรถแล้วเดินมาหาเธอ ใบหน้าที่เย็นชา ท่าทางที่เหิมเกริมทำให้คนหวาดกลัวขึ้นมาหน่อยๆ

เขาตัวสูงขายาว เพียงไม่กี่ก้าวก็เดินมาถึงเธอใกล้ๆแล้ว เขาไม่พูดอะไรสักคำ อุ้มเธอขึ้นมาทันที แล้วยัดกลับเข้าไปในรถ

มู่น่อนน่อนตกตะลึงไปแล้ว ผู้ชายคนนี้จริงๆเลย......

เธอโมโหมากแต่ต้องยิ้ม: “เฉินเจียฉิน! คุณไม่ก่อความวุ่นวายได้ไหม?”

“ใครกำลังวุ่นวาย?” เฉินถิงเซียวชำเลืองมองเธออย่างเย็นชา จากนั้นก็ตั้งใจขับรถต่อไป

มู่น่อนน่อน: “แน่นอนว่าเป็นคุณที่กำลังวุ่นวาย!”

เฉินถิงเซียวทำเหมือนไม่ได้ยินอย่างนั้น ไม่สนใจเท่าไหร่ตั้งแต่แรกแล้ว แค่ถาม: “ที่ไหน”

มู่น่อนน่อนไม่พูด เฉินถิงเซียวจึงยื่นแขนยาวๆ ยื่นมือไปหยิบโทรศัพท์จากในกระเป๋าของเสื้อเธอออกมาทันที เปิดข้อความที่เซียวชู่เหอส่งมาให้เธอ

“คุณแอบฟังฉันคุยโทรศัพท์หรือ?” มิเช่นนั้นเขาจะรู้ได้อย่างไรว่าเธอจะไปพบกับเซียวชู่เหอ

......

เพียงชั่วครู่ ก็ถึงร้านอาหารที่เซียวชู่เหอพูดถึง

มู่น่อนน่อนยังไม่ลงจากรถ หน้าต่างยาวๆที่ขอบตกถึงพื้นของร้านอาหารที่กั้นเอาไว้ เธอมองเห็นเซียวชู่เหอที่รออยู่ในนั้นตั้งแต่แรกแล้ว

เซียวชู่เหอนั่งที่โต๊ะตัวเล็กๆข้างหน้าต่าง เธอดูนาฬิกาตลอดเวลา แล้วก็มองข้างนอก ข้างๆกายไม่มีคนอื่น

เฉินถิงเซียวเห็นมู่น่อนน่อนเอาแต่มองเซียวชู่เหอ แต่เหมือนจะไม่ต้องการลงไปพบเธอ จึงถามขึ้น: “คุณคิดจะอยู่ในรถมองเธอไปตลอดอย่างนี้หรือ?”

มู่น่อนน่อนมองเขา แต่ก็ไม่พูดอะไร

ทำให้เซียวชู่เหอได้สัมผัสถึงการรอคอยคนอื่นบ้าง

เฉินถิงเซียวมองไปนอกหน้าต่าง ก็พบว่าด้านตรงข้ามก็เป็นร้านอาหารร้านหนึ่ง จึงขับรถไปที่จอดรถของร้านอาหารร้านตรงข้าม แล้วก็จูงมู่น่อนน่อนลงมาจากรถเข้าไปในร้านอาหาร

เขาพามู่น่อนน่อนขึ้นไปที่ชั้นสองทันที แล้วก็เลือกโต๊ะที่อยู่ข้างหน้าต่าง มองออกไปจากตรงนี้ ก็มองเห็นเซียวชู่เหอได้อย่างพอดี

บริกรถือเมนูมาให้พวกเขาสั่งอาหาร เฉินถิงเซียวก็ผลักเมนูไปใกล้ๆมู่น่อนน่อนทันที

มู่น่อนน่อนเงยหน้ามองเฉินถิงเซียว แม้ว่าเธอจะไม่พูดอะไร แต่เขาก็เหมือนจะเข้าใจความคิดในใจของเธออย่างชัดเจน

“มองอะไร? สั่งอาหารสิ”

เสียงของเฉินถิงเซียวดังขึ้น สติของมู่น่อนน่อนก็กลับมาอย่างฉับพลัน เขากำลังก้มหน้าดูโทรศัพท์อยู่แท้ๆ หรือว่าบนหัวก็มีตาด้วยหรือถึงรู้ว่าเธอกำลังมองเขา?

มาก็มาแล้ว มู่น่อนน่อนก็ไม่ยืดเยื้ออีกต่อไป สั่งอาหารทันที

สักครู่เฉินถิงเซียวก็สั่งเพิ่มมาอีกสองอย่าง

อาหารยังไม่มา มู่น่อนน่อนก็อดไม่ได้ที่จะหันไปมองเซียวชู่เหอที่อยู่ร้านอาหารฝั่งตรงข้าม สีหน้าค่อนข้างซับซ้อน