ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 516

ทั้งสองคนหอบหายใจแรง

ฝ่ามือใหญ่ของเฉินถิงเซียววางลงบนมือที่กำหมัดแน่นของเธอ แล้วค่อยๆ กุมมือเธอไว้อย่างอ่อนโยน และจับมือเธอไว้ ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนอย่างไม่อยากจะเชื่อ “คุณแต่งงานกับผมได้ไหม”

“อืม...” ตอนนี้สติของมู่น่อนน่อนเหลือเพียงครึ่งเดียว ที่เธอตอบจึงเป็นการตอบสนองของจิตใต้สำนึกอย่างสมบูรณ์แบบ

วินาทีต่อมา เขาก็ประทับจุมพิตที่พรั่งพรูไปทั่วใบหน้าและเรือนร่างของเธอ

…….

แสงอาทิตย์ยามเช้าส่องเข้ามาจากนอกหน้าต่าง แสงแดดที่แยงตาลอดผ่านช่องผ้าม่านเข้ามา

ทั้งสองคนนอนกอดกันอยู่บนเตียงในห้องนอน

ในเวลานี้เอง โทรศัพท์ที่ข้างเตียงก็สั่นขึ้นมากะทันหัน ก่อนที่เสียงเรียกเข้าที่ปลุกจิตวิญญาณและทำลายความเงียบของเช้าวันนี้

มู่น่อนน่อนฝังทั้งหัวของเธอไว้ในผ้าห่ม แต่ก็ยังได้ยินเสียงโทรศัพท์ที่ดังอยู่ เธอไม่ได้ดึงผ้าห่มออก เพียงแต่เหยียดแขนเรียวของเธอออกไป เพื่อควานหาโทรศัพท์ที่อยู่ข้างเตียง

ที่แตกต่างไปจากเดิม คือครั้งนี้เธอยังความหาโทรศัพท์ไม่เจอ แต่เสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์ก็หยุดลงก่อน

มู่น่อนน่อนลืมตาขึ้นครึ่งหนึ่ง แล้วดึงผ้าห่มลง ยังไม่ทันได้ลุกขึ้นมา เธอก็ได้ยินเสียงแหบแห้งของผู้ชายดังขึ้นมาข้างหูว่า “ยังเช้าอยู่ นอนต่ออีกหน่อยเถอะ”

ขณะที่ชายหนุ่มกำลังพูด เขาก็ดึงผ้าห่มมาห่มให้เธอด้วย

มู่น่อนน่อนขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะมองไปตามเสียง ที่เห็นตรงหน้าคือใบหน้าที่หล่อเหลาคมคายของเฉินถิงเซียว

พอเห็นมู่น่อนน่อนเหล่มองมาที่เขา ท่าทางของเฉินถิงเซียวก็ยังง่วงนอนและขี้เกียจ แม้แต่สายตาของเขาก็อ่อนโยนขึ้นหลายส่วน

เขาจูบหน้าผากมู่น่อนน่อนเบา ๆ แล้วกอดเธอไว้ในอ้อมกอดของเขาอีกครั้ง “นอนเถอะ”

เมื่อคืนที่ผ่านมามู่น่อนน่อนเหนื่อยจริงๆ ตอนนี้พอถูกเสียงที่ไพเราะและอ่อนโยนของเฉินถิงเซียวปลอบโยน เธอจึงหลับตาลงและผล็อยหลับไปอีกครั้ง

ตอนที่เธอตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ทันทีที่มู่น่อนน่อนลืมตาตื่น เธอก็ได้ยินเฉินถิงเซียวกำลังคุยโทรศัพท์ด้วยเสียงเคร่งขรึม

เธอขยับร่างกายส่วนบนของเธอขึ้นมา แล้วเห็นว่าเฉินถิงเซียวกำลังสวมผ้าเช็ดตัวไว้รอบเอวเธอ ในมือจับโทรศัพท์ไว้แล้วเดินออกไปข้างนอก ในขณะที่พยายามลดเสียงลงเพื่อคุยกับคนที่อยู่อีกด้านของโทรศัพท์

เสียงของเขาเบามาก และกำลังจะออกไปข้างนอก มู่น่อนน่อนไม่ได้ยินสิ่งที่เขาพูดชัดเจนนัก

ได้ยินแค่บางคำและบางประโยคเท่านั้น

“ไร้ความสามารถ...นี้...เรื่องแค่นี้ยังจัดการไม่ได้...นาย...เขาไม่ใช่...”

มู่น่อนน่อนได้ยินคำพูดติดต่อกันเป็นระยะ แต่ไม่สามารถรวบรวมประโยคของเขาให้สมบูรณ์ได้

ในตอนนี้เฉินถิงเซียวเดินไปที่ประตูแล้ว เขาเดินออกไปข้างนอก ก่อนจะปิดประตูด้วยหลังมือแล้วเดินออกไป ดังนั้นเขาจึงไม่เห็นว่ามู่น่อนน่อนตื่นนอนแล้ว

แต่เขาเพิ่งเอามือแตะลูกบิดประตู ก็หันกลับมามองที่เตียง ราวกับว่ากำลังพิสูจน์ด้วยว่ามู่น่อนน่อนยังหลับอยู่หรือเปล่า

เพราะแบบนี้ ดวงตาของทั้งสองจึงปะทะกันกลางอากาศ

เฉินถิงเซียวที่กำลังจะปิดประตูก็หยุดลง ก่อนจะกดวางสายโทรศัพท์ เดินกลับไปที่เตียง “ตื่นมาทำไมครับ นอนพักต่ออีกสักหน่อยเถอะ”

เธอมุดตัวเข้าไปในผ้าห่ม จู่ๆ เรื่องที่เกิดอะไรขึ้นเมื่อคืนก็ผุดขึ้นมาในสมอง...

ทั้งที่เธอกับเฉินถิงเซียวกำลังทะเลาะกัน กำลังพูดถึงลี่จิ่วเชียน ทำไมพวกเธอถึงม้วนตัวอยู่ด้วยกันในตอนท้าย?

ในงานเลี้ยงเมื่อคืน มีนักข่าวแอบแฝงตัวเข้าไป แล้วยังถ่ายรูปเฉินถิงเซียวกับซูเหมียนไว้มาก ทั้งรูปที่ยืนด้วยกันหรือนั่งด้วยกัน

แม้ว่าทั้งสองจะไม่ได้ใกล้ชิดกัน แต่เพราะมุมในการถ่ายภาพ เฉินถิงเซียวกับซูเหมียนจึงถูกถ่ายภาพออกมาเหมือนทั้งสองสนิทสนมกันมาก

ภาพถ่ายที่ดูอบอุ่นที่สุด คงเป็นภาพที่เฉินถิงเซียวอุ้มเฉินมู่ออกมาจากซูเหมียน

โชคดีที่เฉินถิงเซียวระมัดระวังตัวมาก ตอนที่เขาอุ้มเฉินมู่มาจากซูเหมียน เขาพยายามปิดใบหน้าของเธอไว้

แม้แต่นักข่าวมืออาชีพก็ไม่สามารถถ่ายรูปใบหน้าของเฉินมู่ได้ ซึ่งก็เพียงพอที่จะแสดงให้เห็นว่าเฉินถิงเซียวระมัดระวังมากแค่ไหน

แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้น นักข่าวก็เอาถ่ายภาพเหล่านี้มาแต่งเป็นเรื่องราวแล้วโพสต์ลงบนอินเทอร์เน็ต และถูกสำนักพิมพ์อื่นเอาไปโพสต์ต่อ จนตอนนี้ข่าวทั้งหมดถูกแพร่จนทั่วอินเทอร์เน็ต

เฉินถิงเซียวหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาวางบนเตียง แล้วมองไปที่มู่น่อนน่อนอย่างตั้งใจ และพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “มู่น่อนน่อน คุณไม่ต้องดูข่าวไร้ประโยชน์พวกนี้หรอก ข่าวปลอมทั้งนั้น ผมจะรีบให้คนจัดการให้เร็วที่สุด คุณเตรียมพร้อมที่จะเป็นเจ้าสาวก็พอแล้ว”

“เจ้าสาวอะไรคะ” คำพูดก่อนหน้านี้ของเฉินถิงเซียวเธอพอจะฟังเข้าใจ แต่เธอไม่ค่อยเข้าใจประโยคหลัง

เธอจำไม่ได้ว่าเธอรับปากกับเฉินถิงเซียวว่าจะแต่งงานกับเขาตอนไหน

“เมื่อคืนคุณลืมคำตอบของตัวเองไปแล้วหรือไง?” เฉินถิงเซียวหรี่ตาลง แล้วพูดข่มขู่

มู่น่อนน่อนเอ่ยถามอย่างไม่มั่นใจ “ฉันสัญญากับคุณตอนไหนคะ?”

ถ้าเธอตอบตกลงกับเฉินถิงเซียวจริง ๆ เธอจะจำไม่ได้ได้ยังไงกัน?

ไม่แน่ว่าอาจเป็นเฉินถิงเซียวขุดหลุมเพื่อให้เธอกระโดดลงอีกครั้งก็ได้