ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 517

เฉินถิงเซียวได้ยินคำพูดของมู่น่อนน่อน ก่อนจะยกยิ้มอย่างลึกลับ แล้วหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมา

เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดหา เขาเปิดคลิปเสียงออกมาต่อหน้ามู่น่อนน่อน

“แต่งงานกับผมนะ?”

“อืม……”

น้ำเสียงของชายหนุ่มนุ่มนวลอย่างไม่น่าเชื่อ แต่มู่น่อนน่อนฟังออกว่านั่นคือเสียงของเฉินถิงเซียวจริงๆ

และเสียงตอบกลับที่เบาบางนั่น...

สีหน้าของมู่น่อนน่อนดูกระดากใจ เธอเหลือบมองไปที่เฉินถิงเซียวที่กำลังมองเธออยู่สักพักแล้ว จากนั้นก็มองที่โทรศัพท์มือถือของเขา ก่อนจะกำหมัดแน่น แล้วเอื้อมมือไปคว้ามาตอนที่เฉินถิงเซียวไม่ทันตั้งตัว

แต่ว่า จากการสังเกตของเฉินถิงเซียว ทำไมเขาจะมองไม่ออกว่ามู่น่อนน่อนอยากจะแย่งโทรศัพท์ไป

เขาหลบเลี่ยงมือของมู่น่อนน่อนอย่างรวดเร็ว และเก็บโทรศัพท์ไว้ในกระเป๋าเสื้อ

แล้วเธอก็ถามเธอด้วยน้ำเสียงสบายอารมณ์ว่า “ได้ยินหรือยัง”

มู่น่อนน่อนเม้มริมฝีปาก แล้วพูดว่า “แบบนี้ไม่นับค่ะ!”

เฉินถิงเซียวไม่ได้พูดอะไรมาก แค่ถามเธอว่า “เสียงนี้เป็นเสียงคุณพูดเองใช่ไหม?”

“…” มู่น่อนน่อนนิ่งเงียบ เสียงนั้นเป็นเสียงของเธอจริงๆ และเธอก็พูดเองด้วย

แต่ในสถานการณ์แบบเมื่อคืนนี้ เธอไม่ได้ยินคำถามของเฉินถิงเซียวอย่างชัดเจน และเธอก็ไม่ได้ตอบคำถามของเขาด้วย

มู่น่อนน่อนกัดริมฝีปากและก่นด่า “เลวที่สุดเลย”

“คุณด่าได้ตามสบาย ยังไงคุณก็ตอบตกลงเองอยู่แล้ว” เฉินถิงเซียวไม่เพียงแต่ไม่โมโหตอนที่ถูกเธอด่า แต่ยังกล้าทำท่าทางกระดากอายแล้วเข้ามาจูบเธอ

มู่น่อนน่อนหันกลับมา แล้วตบหน้าผากของเฉินถิงเซียว ก่อนจะดันศีรษะของเขาออกไป

“ตอนนี้ฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณค่ะ!”

เฉินถิงเซียวยกยิ้ม “ไม่เป็นไร ยังไงก็ต้องเจอหน้ากันทุกวันอยู่แล้ว”

มู่น่อนน่อนถูกเฉินถิงเซียวทำให้โมโห ชายผู้นี้รู้จักคำว่า “อับอาย” บ้างไหม?

ในเวลานี้เอง กริ่งประตูก็ดังขึ้นมา

“เดี๋ยวผมไปเปิดประตูเอง” เฉินถิงเซียวลุกขึ้นยืน แล้วเตรียมจะเดินไปเปิดประตู

ตอนที่มู่น่อนน่อนเดินออกมา เธอเห็นเฉินถิงเซียวกำลังจัดวางอาหารเช้าไว้บนโต๊ะ โลโก้บนกล่องบรรจุภัณฑ์เขียนไว้ว่า โรงแรมจีนติ่ง

น่าจะเป็นเฉินถิงเซียวที่โทรไปสั่งกับทางโรงแรมจีนติ่ง

ให้นำอาหารเช้ามาส่ง

เฉินถิงเซียวได้ยินเสียงฝีเท้าจึงมองกลับมาที่เธอ “มากินข้าวเช้ากัน”

มู่น่อนน่อนเดินไปนั่งลงเงียบๆ

ระหว่างรับประทานอาหารเช้า มู่น่อนน่อนแทบไม่พูดอะไรเลย

เฉินถิงเซียวซึ่งเป็นคนพูดน้อย แต่วันนี้กลับพูดมากเป็นพิเศษ และชวนเธอพูดเป็นครั้งคราว

แม้ว่ามู่น่อนน่อนจะแกล้งทำเป็นไม่สนใจเขา แต่เธอก็ฟังที่เขาพูดทุกคำ

“ผมได้สั่งให้สือเย่ไปเตรียมการแล้ว ไม่กี่วันนี้คงจะเตรียมการเรียบร้อย ถึงตอนนั้นไปเลือกชุดแต่งงานกัน”

“ถ้าคุณอยากให้คุณเสิ่นไปด้วย คุณก็...”

มู่น่อนน่อนยังคงนิ่งเฉย แต่เฉินถิงเซียวยังคงไม่บอกรายละเอียดอะไรกับเธอ

หลังจากกินอาหารเช้าแล้ว เฉินถิงเซียวก็ออกไปทันที

มู่น่อนน่อนถึงมีเวลาโทรหาเสิ่นเหลียง

“เฉินถิงเซียวมีลูกสาวแล้วจริงๆ เหรอ?”

“ฉันอิจฉาลูกสาวของเขาจริงๆ ฉันก็อยากมีพ่อที่ร่ำรวยแบบนี้บ้าง ดูท่าทางที่เฉินถิงเซียวอุ้มเธอก็รู้แล้วว่ารักเธอมากแค่ไหน นี่คงเป็นเจ้าหญิงตัวจริงที่เขาพูดกันสินะ ทั้งได้รับความรักจากทุกคนและร่ำรวยมหาศาล”

“จากท่าทางที่เฉินถิงเซียวอุ้มเธอจะเห็นได้ว่า เขาจงใจปิดกั้นใบหน้าลูกสาวไว้ นี่เป็นเพราะเขากลัวว่าคนอื่นจะเห็นเหรอ ตามเหตุผลแล้วงานเลี้ยงแบบเมื่อคืนนี้ คนของเฉินถิงเซียวน่าจะตรวจสอบอย่างคมเข้มเพื่อป้องกันนักข่าวแอบแฝงตัวเข้าไป แต่ตอนนั้นเขากลับปิดใบหน้าลูกสาวแน่นมาก ทั้งที่ไม่รู้ว่ามีนักข่าวอยู่ด้วย ทำไมเขาถึงกลัวคนอื่นเห็นหน้าลูกสาวของตัวเอง หรือเป็นเพราะลูกสาวของเขาจะหน้าตาไม่ดีกลัว.. .”

หลังจากที่มู่น่อนน่อนจะอ่านความคิดเห็นใน Weibo จบ เธอคลิกเข้าไปที่บัญชี Weibo ของบล็อกเกอร์คนนั้น

Weibo ของบล็อกเกอร์คนนี้เกือบทั้งหมดเป็นโพสต์ที่จุดชนวนความร้อนแรงของเหตุการณ์ที่โด่งดังในแต่ละเรื่อง และคอยพูดนำพาสิ่งไปในทางที่ผิด

นี่เป็นเพียงเป็นพวกบล็อกเกอร์ที่ปล่อยข่าวไม่ดีเพื่อหาผลประโยชน์คอยรับเงินแล้วปล่อยข่าวปลอมๆ สร้างความเสียหายให้กับคนดัง

และด้านล่างWeiboที่เขาบอกว่าเฉินมู่หน้าตาไม่ดี ก็มีเกือบหนึ่งหมื่นคอมเมนต์แล้ว

มู่น่อนน่อนคลิกอ่านความคิดเห็น

ความคิดเห็นที่นำโด่งเลยคือด่าบล็อกเกอร์

“บล็อกเกอร์คุณอยากเกาะข่าวให้ตัวเองดังจนสมองมีปัญหาไปแล้วหรือไง”

“ผู้ใหญ่วิจารณ์ว่าเด็กขี้เหร่บนอินเทอร์เน็ต คุณไม่รู้สึกทุเรศตัวเองบ้างหรือไง?”

“ถึงแม้ลูกสาวของเฉินถิงเซียวจะน่าเกลียดที่สุดในโลก แต่การที่เธอมีพ่ออย่างเฉินถิงเซียวก็ถือว่าประสบความสำเร็จมากที่สุดที่สุดแล้ว”

“โรคอิจฉาริษยาคนอื่นของบล็อกเกอร์อยู่ในระยะสุดท้ายแล้ว ทำการยืนยันเสร็จสมบูรณ์”

“...ฉันคิดว่าที่บล็อกเกอร์พูดมาก็ถูก ถ้าเป็นเด็กสุขภาพดี ทำไมพาไปงานเลี้ยงแล้วไม่ยอมให้คนอื่นเห็นหน้าล่ะ ถ้าไม่ใช่เพราะลูกสาวหน้าตาไม่ดี แล้วกลัวคนอื่นเห็นหรือไง?”

มู่น่อนน่อนอ่านข้อคิดเห็นที่เขียนตามกัน ก่อนจะยิ้มเยาะ แล้วกดออกจากweibo

เธอนึกถึงสิ่งที่เสิ่นเหลียงเคยพูดไว้ก่อนหน้านี้ ในครั้งนี้ที่ไม่สามารถระงับข่าวและความคิดเห็นบนอินเทอร์เน็ตได้ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าต้องมีใครบางคนคิดจะมีปัญหากับเฉินถิงเซียว

แต่จะมีใครกันที่มีความสามารถ แล้วกล้ามีปัญหากับเฉินถิงเซียว?