ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 53

ตอนที่53 ไม่ได้ทำศัลยกรรมมาใช่มั้ย

พอมู่น่อนน่อนเห็นดังนั้น แล้วก็ยิ้มมุมปากพร้อมกับพูดเย้ยหยันเขา “แม้แต่แก้วกาแฟยังถือนิ่งๆไม่ได้ ไตไม่ค่อยดีงั้นหรอ?”

เฉินถิงเซียววางแก้วกาแฟลงบนโต๊ะพร้อมกับยิ่ม แล้วก็ไม่เช็ดกาแฟที่เลอะตัวเองด้วย หลังจากนั้นก็พูดออกมา “เธอลองดูก็รู้แล้วไม่ใช่หรอ?”

มู่น่อนน่อนปัดผมตัวเองขึ้น หลังจากนั้นก็มองหน้าเขาแล้วก็เดินไปที่ประตู หลังจากนั้นก็พูดด้วยน้ำเสียงเย่อหยิ่ง “คิดได้ดีมาก!”

เฉินถิงเซียว：“……”

ผู้หญิงคนนี้ไปเอาความกล้ามาจากไหน?

มู่น่อนน่อนเดินออกจากวิลล่ามา แล้วก็ตบไปที่หน้าอกของตัวเอง แล้วก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก

ศัตรูก็เหมือนกับสปริง ถ้าเกิดว่าเราอ่อนแอ เขาก็จะแข็งแกร่ง!

หลังจากเมื่อกี้เธอพูดกับ“เฉินเจียฉิน”ได้อย่างเต็มปากเต็มคำ เธอก็รู้สึกว่าโลกนี้ไม่มีอะไรจะมาสู้กับเธอได้อีกแล้ว

“เฉินเจียฉิน”ก็ไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้นสักหน่อย!

ถ้าเกิดว่าเธอโดนเขาขู่อีกครั้ง เธอต้องเป็นหมาแน่นอน!

……

มู่น่อนน่อนขึ้นรถและตรงไปยังบริษัทมู่ซื่อ

ตอนที่เธอยังเด็กมากอยู่นั้น ก็เลยมาที่นี่กับมู่หวั่นขีเพียงแค่ครั้งเดียวเท่านั้น หลังจากโตขึ้น ทุกครั้งที่ผ่านมา เธอก็ได้แต่ยืนมองอยู่ข้างนอก

ความปรารถนาของเธอเมื่อก่อน ก็คือการที่เซียวชู่เหอเห็นเธออยู่ในสายตาสักครั้ง สนใจเธอ เธอไม่เคยคิดเลยว่าเธอจะได้เข้าบริษัทมู่ซื่อ แล้วก็ถือหุ้น

แต่นึกไม่ถึง ว่าสุดท้ายจะมีวันหนึ่ง ที่เธอถูกมู่ลี่เหยียนเรียกให้มาทำงานที่บริษัทมู่ซื่อ

เธอหายใจเข้าลึกๆ เชิดหน้าขึ้นเล็กน้อย แล้วก็เดินเข้าไป

วันแรกของมู่น่อนน่อน ก็ยังไม่มีบัตรพนักงาน พอเดินเข้าไปก็โดนพนักงานต้อนรับขวางไว้ก่อน “คุณผู้หญิงคะ มาพบใครคะ?”

มู่น่อนน่อนหันหน้าไปมองหน้าเธอ แล้วก็ยิ้มออกมาเบาๆ ดวงตาของเธอเหมือนกับแมว “ฉันชื่อมู่น่อนน่อนค่ะ มาทำงาน”

นามสกุลมู่งั้นหรอ? พนักงานต้อนรับต่างมองหน้ากัน

“นี่ใครกันเนี่ย?” ทันใดนั้นก็มีเสียงของมู่หวั่นขีดังขึ้นมาจากข้างหลัง

หลังจากนั้นก็มีเสียงรองเท้าส้นสูงดัง “แกร๊กๆๆ” ก้าวเข้ามาใกล้เรื่อยๆ

มู่หวั่นขีเดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ ทันทีที่เห็นใบหน้าของเธอชัดๆนั้น เธอก็รู้สึกตะลึงจนตาค้าง แม้แต่น้ำเสียงยังเปลี่ยนไป “เธอ เธอเป็นใคร!”

“พี่ ฉันคือน่อนน่อน ไม่รู้จักฉันซะแล้วหรอ?” น้ำเสียงของมู่น่อนน่อนนั้นนิ่มนวลมาก แต่ว่าพอมู่หวั่นขีได้ยิน กลับรู้สึกประหลาดใจอย่างบอกไม่ถูก

มู่หวั่นขีถอยหลังไปสองก้าวอย่างไม่ทันตั้งตัส “ทำไมเธอเปลี่ยนเป็นแบบนี้ไปได้?”

“ฉันก็หน้าตาแบบนี้มาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว พี่ก็มองหน้าฉันดีๆสิ ฉันคือน้องสาวแท้ๆของพี่นะ ถ้าเกิดว่าแม้แต่พี่ยังจำฉันไม่ได้ ไปบอกใครเค้าก็ดูน่าขำไม่ใช่หรอ?”

มู่น่อนน่อนพูดไปพลางขยับเข้าใกล้มู่หวั่นขีขึ้นเรื่อยๆ

มู่หวั่นขียังคงระลึกอยู่กับการเปลี่ยนแปลงรูปลักษณ์ของมู่น่อนน่อน พอมู่น่อนน่อนก้าวเข้ามาใกล้เธอหนึ่งก้าว เธอก็ก้าวถอยหลังไปเรื่อยๆ

วันนั้นที่คลับจี่อจีน คนพวกนั้นทำตามเป้าหมายไม่สำเร็จ มู่หวั่นขีรู้ดี

แต่ว่าเธอไม่เชื่อว่า วันนั้นเธอทำอย่างแนบเนียนไม่มีที่ติ แล้วมู่น่อนน่อนจะหนีออกมาได้ยังไง

เพราะฉะนั้นเธอจึงปล่อยให้เซียวชู่เหอนัดมู่น่อนน่อนออกมากินข้าว เพราะว่าเธออยากจะเห็นว่ามู่น่อนน่อนสบายดีจริงๆรึเปล่า

พนักงานต้อนรับที่อยู่ตรงโต๊ะข้างหน้าเสแสร้งทำเป็นก้มกินแตงโม แต่ว่ามือก็สั่นจนแตงโมเกือบจะหล่นพื้น

ได้ยินมาว่าคุณหญิงที่สามของตระกูลมู่ทั้งหน้าตาน่าเกลียดทั้งปัญญาอ่อนด้วยไม่ใช่หรอ? ไปทำศัลยกรรมที่เมืองนอกมางั้นหรอ?