เพราะว่ามูลค่าข่าวของตัวมู่น่อนน่อนมันเยอะมาก นักข่าวบันเทิงพวกนั้นก็เลยจะยิ่งไม่มีทางปล่อยเธอไป
เมื่อกี้รถคันนั้นขับตามเธอมาตลอดทาง ถ้าไม่ใช่นักข่าวบันเทิง งั้นก็มีความเป็นไปได้อย่างเดียว...
มู่น่อนน่อนหรี่ตาลงเล็กน้อย คล้องแขนของฉินสุ่ยซาน ลากเธอเดินไปยังด้านในสตูดิโอ
“ไปกันเถอะ พวกเราปล่อยไปก่อนเถอะ”
ในเมื่อรถคันนั้นได้ขับออกไปแล้ว พวกเธอยืนครุ่นคิดพิจารณากันอยู่ที่นี่ไปมันก็ไม่มีความหมายอะไรเลยด้วย
ทั้งสองคนเข้าสตูดิโอไป มู่น่อนน่อนถือโอกาสช่องว่างระหว่างที่ไปชงกาแฟมา โทรไปหาเฉินถิงเซียว โทรศัพท์ดังอยู่สองทีก็ถูกคนรับสาย
เฉินถิงเซียวถึงแม้ว่าจะรับสาย แต่กลับไม่ได้พูดอะไรออกมา
มู่น่อนน่อนก็เลยต้องเป็นฝ่ายเอ่ยปากถามเขาออกไปก่อน “คุณส่งคนมาตามฉัน?”
ทางนั้นเงียบอยู่แป๊บนึง จากนั้นก็มีเสียงเย็นชาของเฉินถิงเซียวดังขึ้นมา “เปล่า”
น้ำเดือดแล้ว มู่น่อนน่อนเอาแก้วไปวางที่ช่องรับน้ำ หลังจากที่เปิดสวิตช์ ก็ได้ค่อยๆพูดออกไป “คุณรู้หรือเปล่า? ตอนที่คุณปากแข็ง น้ำเสียงที่พูดจะฟังดูเย็นชากว่าตอนที่พูดคุยปกติไปนิดนึงอย่างไม่รู้ตัว”
สิ่งที่ตอบเธอกลับมา คือความเงียบประหนึ่งได้ตายไปช่วงนึงก็ไม่ปาน จากนั้นก็มีเสียง “ตู๊ด” ของการถูกตัดสายไปดังขึ้นมา
มู่น่อนน่อนวางโทรศัพท์ลง แสยะยิ้มออกมาเล็กน้อย
ผู้ชายคนนี้ บางครั้งดื้อดึงปากแข็งเสียจนน่ารัก บางครั้งก็ยึดติดกับบางอย่างมากเกินไปเสียจนน่าเกลียดสุดๆด้วยอีก
จะทำยังไงได้ล่ะ?
ทั้งยังไม่สามารถแยกทางกันไปได้อีกด้วย ทำได้แค่เพียงค่อยเป็นค่อยไป
……
มู่น่อนน่อนก่อนที่จะประชุม ก็ได้เข้าไปดูWeiboอีกแป๊บนึง เธอพบว่าคำค้นหายอดนิยมที่ติดเทรนอันดับหนึ่งได้ถูกหัวข้อประเด็น “เจ้าหญิงน้อยของบริษัทเฉินซื่อ” ขึ้นมาบนสุดอีกที
คนพวกนี้อยากรู้อยากเห็นเรื่องเฉินมู่และแม่ผู้ให้กำเนิดของเฉินมู่มากเลย ไถกันจนขึ้นคำค้นหายอดนิยมกันเลย
มู่น่อนน่อนนั่งอยู่ข้างๆฉินสุ่ยซาน พลางเอียงหัวไปถามเธอเบาๆ “ยกเลิกคำค้นหายอดนิยมได้ยังไง? ติดต่อทางแพลตฟอร์มไปโดยตรงได้เลยหรือเปล่า?”
“เธออยากจะยกเลิกคำค้นหายอดนิยมอะไร?” ฉินสุ่ยซานหันหน้ามา ก็มีท่าทีมองทะลุไปถึงความคิดที่อยู่ในก้นบึ้งภายในใจของเธอออกมา
มู่น่อนน่อนเลิกคิ้วออกมาเล็กน้อย “ไม่บอกก็ช่างมันเถอะ”
“พูดแล้วๆๆ ฉันจะไม่บอกได้ยังไง ฉันว่านะ ตอนนี้เธออยู่ต่อหน้าฉัน นับวันจะยิ่งกำเริบเสิบสานขึ้นมาเรื่อยๆแล้ว” ฉินสุ่ยซานพูดมาอย่างนี้ แต่ก็ยังบอกวิธีการยกเลิกคำค้นหายอดนิยมกับเธอมา ทั้งยังช่วยเธอติดต่อกับคนของทางแพลตฟอร์มไปด้วย
มู่น่อนน่อนติดต่อคนของทางแพลตฟอร์มมาได้แล้ว ตกลงราคากันไปเรียบร้อย เพียงไม่นานคำค้นหายอดนิยมก็ได้ยกเลิกไป
หลังจากการประชุมได้สิ้นสุดลง ฉินสุ่ยซานก็ข่มกลั้นความอยากรู้ภายในใจเอาไว้ไม่อยู่ “เด็กคนนั้น ก็คือลูกสาวของเธอกับเฉินถิงเซียวใช่มั้ย? พวกเธอยังคบอยู่ด้วยกันอยู่ใช่มั้ย?”
มู่น่อนน่อนเบือนหน้าไป มองฉินสุ่ยซานไปอย่างไม่สะทกสะท้าน ยิ้มพลางเอ่ยออกไป “เธออยากรู้?”
“อืม” ฉินสุ่ยซานพยักหน้ายอมรับออกมาเล็กน้อย
รอยยิ้มบนใบหน้าของมู่น่อนน่อนได้กดลึกขึ้นกว่าเดิม “ทายเอาเองสิ”
ฉินสุ่ยซานฉีกดึงมุมปากออกมาเล็กน้อย โกรธจนอยากจะตีมู่น่อนน่อนเลยทีเดียว “ความสัมพันธ์ของพวกเราก็เป็นอย่างนี้แล้ว เธอยังไม่พูดความจริงกับฉันอีก?”
“ใช่แล้ว ความสัมพันธ์ของพวกเราดีขนาดนี้แล้ว ตอนเที่ยงฉันเลี้ยงข้าวเธอเป็นไง?” มู่น่อนน่อนยิ้มพลางเอ่ยออกไป
ฉินสุ่ยซานรู้สึกว่าหมัดที่ชกออกไปที่อีกฝ่ายของตนเหมือนกับชกเข้าไปที่สำลีเลยก็ไม่ปาน แต่มู่น่อนน่อนกลับรำมวยจีนมากับเธอ เธอเองก็อับจนหนทางไปด้วย
ถึงแม้ว่าภายในใจเธอคาดเดาว่าเด็กน้อยที่ปรากฏตัวที่งานเลี้ยงวันนั้น ก็คือลูกสาวของเฉินถิงเซียวกับมู่น่อนน่อน แต่ตลอดทั้งวันมู่น่อนน่อนไม่ปริปากยอมรับออกมา เธอก็ไม่สามารถมั่นใจมากไปว่านั่นก็คือลูกสาวของพวกเขาได้
ใครมันจะไม่มีความอยากรู้อยากเห็นในใจเลยสักนิดเดียวบ้าง?
ฉินสุ่ยซานคิดว่าคนเรา เธอแทบจะถูกความอยากรู้อยากเห็นในใจอันนั้นทำเอาจะเป็นบ้าอยู่แล้ว แต่มู่น่อนน่อนก็ไม่ได้ให้เธอได้สำราญใจสักหน่อยเลยเช่นกัน
ฉินสุ่ยซานตัดสินใจจะฆ่ามู่น่อนน่อนไปสักยกนึง
เธอมองมู่น่อนน่อนไปแวบนึง พลางเอ่ยออกไปด้วยใบหน้าที่ไร้อารมณ์ “ฉันจะไปกินที่โรงแรมจีนติ่ง!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม
พระเอกชอบใช้อำนาจบังคับ ไม่ฟังความคิดเห็นนางเอก พอมีปัญหา แทนที่จะอธิบายว่าจะทำอะไร กลับเลือกที่จะปิดปังและทำร้ายจิตใจ ไม่น่าให้อภัยอ่ะ น่าจะต่างคนต่างอยู่ ขัดใจว่าทำไมปล่อยให้ลูกทารกโดนลักพาตัวไปได้ โคตรไม่รอบคอบอ่ะ เรื่องไอ้ลู่ก็เหมือนกัน นาวเอกโง่จนไม่เห็นความไม่สมเหตุสมผลใดๆ จนความจำกลับมา มันก็ต้องสงสัยแล้วป่ะว่าตอนก่อนจะเสียความทรงจำ ไอ้ลู่แอบเข้าไปในห้องตัวเองทำไม และต้องเอะใจและตัดความสัมพันธ์สิเพราะถามอะไรก็ไม่เคยตอบ พระเอกก็เหมือนกัน รู้สึกว่าไอ้ลู่มีจุดประสงค์ไม่ดี แต่ก็ไม่ทำอะไร ให้โอกาสมันก่อเรื่อง 3-4 บทสุดท้ายรวบรัดตัดจบมาก ปมต่างๆก็ไม่เคลียร์ ไม่รู้แม่พระเอกยังอยู่หรือตาย ทำไมไอ้ลู่ถึงเลี้ยงนางเอกมาตั้งสามปีแทนที่จะรีบเอาไปผ่าตัดให้น้องสาว ทำไมถึงพยายามจะให้พระเอกลืมนางเอกและทำร้ายนางเอก อ่านจนจบก็ไม่เห็นบอกว่ามีความแค้นอะไรกับพระเอก และทำไมมุ่งเป้ามาที่นางเอก และไอ้ปากกาหมึกซึมที่พระเอกเก็บไว้น่ะ ก็ไม่มีอธิบายเพิ่ม แค่เปรยว่านางเอกเคยเอาปากกาให้เด็กขอทาน ต่ไม่บอกว่ามันมีความสำคัญยังไง สรุปอ่านแล้วขัดใจหลายอย่างมากค่ะ...
ขอบคุณนะคะที่อัพจนจบ❤️❤️❤️...
แรกๆฉันเชียร์เธอหมดใจแต่มู่น่อนน่อนนี่เธอก็ดื้อเกินไปนะ รู้ทั้งรู้ยังจะชอบสร้างปัญหาซ้ำแล้วซ้ำอีก มั่นใจตัวเองอะไรผิดๆเกิ๊นนน ฉันเริ่มจะเบื่อเธอแล้วนะ เจอก็เจอแล้วแค่กลับไป แล้วยังจะคิดกลับไปให้เขาเฉือนอวัยวะไง!!!! ตัวเองจะไปสืบอะไรจากไหน?!!!...