ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 548

หลังจากที่ผู้จัดการแม่บ้านได้ยินคำพูดของมู่น่อนน่อนและได้พูดว่า"ที่นี่มีเชฟชาวตะวันออกหลายคน ไม่ทราบว่าคุณพูดถึงคนไหนคะ?"

มู่น่อนน่อนเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย: "คนที่นาสกุลลี่"

ผู้จัดนึกคิดแล้วสักครู่ และพูดว่า: "ขอโทษจริงๆ นะคะ อาจารย์ลี่ อยู่ในช่วงหยุดพักผ่อนอยู่ค่ะ"

"หยุดพักผ่อน?"

ผู้จัดการฟังออกความสงสัยในน้ำเสียงของมู่น่อนน่อนและพูดอย่างรวดเร็ว: "เขาเป็นเชฟตะวันออกที่มีชื่อเสียงมากที่สุดค่ะ ฉันจึงจำได้ค่ะ ดังนั้นเรื่องหยุดพักผ่อนของเขา ฉันก็เลยรู้ค่ะ "

"นั่นเขาจะกลับมาทำงานเมื่อไหร่?"

"นี่ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ เพราะเขาไม่ได้อยู่แผนกแม่บ้านค่ะ .... .. "

มู่น่อนน่อนมา ได้มีการทำใจไว้ก่อน ดังนั้นเมื่อได้ยินว่าลี่จิ่วชังหยุดพักผ่อน มู่น่อนน่อนก็ไม่รู้สึกแปลกใจอะไรมาก

ลี่จิ่วชังสามารถพาลี่จิ่วเชียนออกจากประเทศจีนได้ ไม่ใช่แค่เล่นๆ และ มู่น่อนน่อนไม่ได้คิดไว้ว่าจะหาเขาเจอได้อย่างง่ายๆ

เรื่องการหาตัวลี่จิ่วชังยังต้องค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไป

......

มู่น่อนน่อนพักอยู่ในโรงแรมหลายวัน แต่ลี่จิ่วชังไม่ได้กลับมาทำงานในโรงแรม

และในสองสามวันที่ผ่านมา เธอกับเฉินถิงเซียวแทบไม่มีการติดต่อใดๆ

เธอรู้สึกว่าเธอจะนิ่งอยู่แบบนี้ไม่ได้ เธอต้องคิดทำอะไรบางอย่าง

มู่น่อนน่อนรู้สึกว่าลี่จิ่วชังอาจรู้อยู่แล้วว่าเธอมาที่ประเทศZ และยังพักอยู่ในโรงแรมที่เขาทำงานอยู่

หากเป็นแบบนี้จริงๆ เธอรู้สึกว่าต้องเปลี่ยนสถานที่อยู่

เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น มู่น่อนน่อนกำลังเตรียมตัวที่จะเช็คเอาท์

ทันทีที่เธอออกจากลิฟต์ เธอยังไม่ทันเห็นชัดผู้คนข้างนอก เธอก็ได้ยินคนพูดว่า: "คุณลี่นี่คือคุณมู่ที่อยากจะสั่งอาหารที่คุณทำ"

มู่น่อนน่อนเงยหน้าขึ้น และเห็นผู้จัดการแม่บ้านก่อน ข้างๆ เธอ มีบุคคลที่ดูเกือบจะเหมือนกับลี่จิ่วเชียนแทบทุกประการ

เมื่อเธอมองไปที่เขา เขาก็มองกลับเธอเช่นกัน

มู่น่อนน่อนหรี่ตาและเป็นฝ่ายที่เริ่มพูดก่อน: "คุณคือลี่จิ่วชัง?"

ลี่จิ่วชังขดริมฝีปากและยิ้ม ใบหน้านั้นเหมือนลี่จิ่วเชียนโดยสิ้นเชิง

เขาพูดอย่างช้าๆ: "คุณมู่ เราเจอกันอีกแล้วครับ"

เสียงของเขาคล้ายกับเสียงของลี่จิ่วเชียนอย่างมาก ถ้าไม่ได้ตั้งใจฟัง จะไม่สามารถแยกได้เลยว่าระหว่างเสียงของเขากับลี่จิ่วเชียนต่างกันตรงไหน

เสียงของ ลี่จิ่วเชียน ฟังแล้วค่อนข้างผ่อนคลาย ส่วนเสียงของลี่จิ่วชังมีความหนักหน่วงที่ดูเหมือนไม่มีอะไร เช่น...บางครั้งน้ำเสียงที่พูดก็จะเหมือนเฉินถิงเซียว

มู่น่อนน่อนพูดด้วยรอยยิ้มตรึงๆ: "ดูเหมือนว่าคุณเฝ้าคอยที่เราจะได้พบกันอีกครั้งนะคะ"

"เป็นอย่างที่พูดจริงๆ ครับ"ลี่จิ่วชังหยุดนิ่งสักพัก และพูดขึ้นอีกครั้ง: "คุณมู่เต็มใจที่จะไปดื่มกาแฟกับผมมากใช่ไหมครับ?"

"แน่นอนอยู่แล้วค่ะ" จุดประสงค์ของ มู่น่อนน่อนคือการตามหาลี่จิ่วชังให้เจอ และทำความรู้จักกับลี่จิ่วเชียน ในเมื่อลี่จิ่วชังเสนอชวนเธอไปดื่มกาแฟ เธอจะไปปฏิเสธเขาได้อย่างไงล่ะ?

ตอนที่มู่น่อนน่อนพูดคุยกับลี่จิ่วชังพูดคุยกันด้วยภาษาจีน ผู้จัดการฟังไม่ออกเลยสักคำ เขามองไปทางลี่จิ่วชังอย่างมึนงง: "พวกเธอ... "

ลี่จิ่วชังหันหัวกลับ และพูดกับผู้จัดการเป็นภาษาอังกฤษ " ผมมีธุระต้องกลับก่อนนะครับ "

ในมือมู่น่อนน่อนยังคงมีกระเป๋าเดินทางอยู่ เธอลากกระเป๋าเดินทางไว้ดันหน้าผู้จัดการ :" รบกวนคุณเอานี่กลับไปที่ห้องฉันหน่อยนะคะ ฉันยังจะพักที่นี้ต่อ ฉันจะกลับมาช้าสุดคือตอนอาหารเห็นนะคะ ถึงเวลาอย่าลืมส่งอาหารให้ฉันด้วยนะคะ เอาเหมือนเดิมค่ะ”

ผู้จัดการพยักหน้า: “โอเคค่ะ”

คำพูดพวกนี้ของมู่น่อนน่อนตั้งใจพูดให้ลี่จิ่วชังได้ยิน

ตอนนี้เธอกำลังออกไปกับลี่จิ่วชังและถ้าเธอไม่กลับมาในตอนกลางคืน ก็จะเป็นเพราะลี่จิ่วชังทำอะไรกับเธอ เธอจึงไม่สามารถกลับมาได้