ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 548

หลังจากที่ผู้จัดการแม่บ้านได้ยินคำพูดของมู่น่อนน่อนและได้พูดว่า"ที่นี่มีเชฟชาวตะวันออกหลายคน ไม่ทราบว่าคุณพูดถึงคนไหนคะ?"

มู่น่อนน่อนเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย: "คนที่นาสกุลลี่"

ผู้จัดนึกคิดแล้วสักครู่ และพูดว่า: "ขอโทษจริงๆ นะคะ อาจารย์ลี่ อยู่ในช่วงหยุดพักผ่อนอยู่ค่ะ"

"หยุดพักผ่อน?"

ผู้จัดการฟังออกความสงสัยในน้ำเสียงของมู่น่อนน่อนและพูดอย่างรวดเร็ว: "เขาเป็นเชฟตะวันออกที่มีชื่อเสียงมากที่สุดค่ะ ฉันจึงจำได้ค่ะ ดังนั้นเรื่องหยุดพักผ่อนของเขา ฉันก็เลยรู้ค่ะ "

"นั่นเขาจะกลับมาทำงานเมื่อไหร่?"

"นี่ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ เพราะเขาไม่ได้อยู่แผนกแม่บ้านค่ะ .... .. "

มู่น่อนน่อนมา ได้มีการทำใจไว้ก่อน ดังนั้นเมื่อได้ยินว่าลี่จิ่วชังหยุดพักผ่อน มู่น่อนน่อนก็ไม่รู้สึกแปลกใจอะไรมาก

ลี่จิ่วชังสามารถพาลี่จิ่วเชียนออกจากประเทศจีนได้ ไม่ใช่แค่เล่นๆ และ มู่น่อนน่อนไม่ได้คิดไว้ว่าจะหาเขาเจอได้อย่างง่ายๆ

เรื่องการหาตัวลี่จิ่วชังยังต้องค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไป

......

มู่น่อนน่อนพักอยู่ในโรงแรมหลายวัน แต่ลี่จิ่วชังไม่ได้กลับมาทำงานในโรงแรม

และในสองสามวันที่ผ่านมา เธอกับเฉินถิงเซียวแทบไม่มีการติดต่อใดๆ

เธอรู้สึกว่าเธอจะนิ่งอยู่แบบนี้ไม่ได้ เธอต้องคิดทำอะไรบางอย่าง

มู่น่อนน่อนรู้สึกว่าลี่จิ่วชังอาจรู้อยู่แล้วว่าเธอมาที่ประเทศZ และยังพักอยู่ในโรงแรมที่เขาทำงานอยู่

หากเป็นแบบนี้จริงๆ เธอรู้สึกว่าต้องเปลี่ยนสถานที่อยู่

เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น มู่น่อนน่อนกำลังเตรียมตัวที่จะเช็คเอาท์

ทันทีที่เธอออกจากลิฟต์ เธอยังไม่ทันเห็นชัดผู้คนข้างนอก เธอก็ได้ยินคนพูดว่า: "คุณลี่นี่คือคุณมู่ที่อยากจะสั่งอาหารที่คุณทำ"

มู่น่อนน่อนเงยหน้าขึ้น และเห็นผู้จัดการแม่บ้านก่อน ข้างๆ เธอ มีบุคคลที่ดูเกือบจะเหมือนกับลี่จิ่วเชียนแทบทุกประการ

เมื่อเธอมองไปที่เขา เขาก็มองกลับเธอเช่นกัน

มู่น่อนน่อนหรี่ตาและเป็นฝ่ายที่เริ่มพูดก่อน: "คุณคือลี่จิ่วชัง?"

ลี่จิ่วชังขดริมฝีปากและยิ้ม ใบหน้านั้นเหมือนลี่จิ่วเชียนโดยสิ้นเชิง

เขาพูดอย่างช้าๆ: "คุณมู่ เราเจอกันอีกแล้วครับ"

เสียงของเขาคล้ายกับเสียงของลี่จิ่วเชียนอย่างมาก ถ้าไม่ได้ตั้งใจฟัง จะไม่สามารถแยกได้เลยว่าระหว่างเสียงของเขากับลี่จิ่วเชียนต่างกันตรงไหน

เสียงของ ลี่จิ่วเชียน ฟังแล้วค่อนข้างผ่อนคลาย ส่วนเสียงของลี่จิ่วชังมีความหนักหน่วงที่ดูเหมือนไม่มีอะไร เช่น...บางครั้งน้ำเสียงที่พูดก็จะเหมือนเฉินถิงเซียว

มู่น่อนน่อนพูดด้วยรอยยิ้มตรึงๆ: "ดูเหมือนว่าคุณเฝ้าคอยที่เราจะได้พบกันอีกครั้งนะคะ"

"เป็นอย่างที่พูดจริงๆ ครับ"ลี่จิ่วชังหยุดนิ่งสักพัก และพูดขึ้นอีกครั้ง: "คุณมู่เต็มใจที่จะไปดื่มกาแฟกับผมมากใช่ไหมครับ?"

"แน่นอนอยู่แล้วค่ะ" จุดประสงค์ของ มู่น่อนน่อนคือการตามหาลี่จิ่วชังให้เจอ และทำความรู้จักกับลี่จิ่วเชียน ในเมื่อลี่จิ่วชังเสนอชวนเธอไปดื่มกาแฟ เธอจะไปปฏิเสธเขาได้อย่างไงล่ะ?

ตอนที่มู่น่อนน่อนพูดคุยกับลี่จิ่วชังพูดคุยกันด้วยภาษาจีน ผู้จัดการฟังไม่ออกเลยสักคำ เขามองไปทางลี่จิ่วชังอย่างมึนงง: "พวกเธอ... "

ลี่จิ่วชังหันหัวกลับ และพูดกับผู้จัดการเป็นภาษาอังกฤษ " ผมมีธุระต้องกลับก่อนนะครับ "

ในมือมู่น่อนน่อนยังคงมีกระเป๋าเดินทางอยู่ เธอลากกระเป๋าเดินทางไว้ดันหน้าผู้จัดการ :" รบกวนคุณเอานี่กลับไปที่ห้องฉันหน่อยนะคะ ฉันยังจะพักที่นี้ต่อ ฉันจะกลับมาช้าสุดคือตอนอาหารเห็นนะคะ ถึงเวลาอย่าลืมส่งอาหารให้ฉันด้วยนะคะ เอาเหมือนเดิมค่ะ”

ผู้จัดการพยักหน้า: “โอเคค่ะ”

คำพูดพวกนี้ของมู่น่อนน่อนตั้งใจพูดให้ลี่จิ่วชังได้ยิน

ตอนนี้เธอกำลังออกไปกับลี่จิ่วชังและถ้าเธอไม่กลับมาในตอนกลางคืน ก็จะเป็นเพราะลี่จิ่วชังทำอะไรกับเธอ เธอจึงไม่สามารถกลับมาได้

ทันทีที่ลี่จิ่วชังพูดจบ พนักงานก็มาเสิร์ฟกาแฟให้ทั้งสองคน

ลี่จิ่วชังสั่งกาแฟดำไม่ใส่น้ำตาลและไม่ใส่นม

มู่น่อนน่อนสั่งลาเต้

ทั้งสองนั่งหันหน้าเข้าหากัน และบรรยากาศก็ตึงแปลก

ลี่จิ่วชังดื่มกาแฟหนึ่งแก้ว ใช้เวลาดื่มเกือบหนึ่งชั่วโมง รอจนกระทั่งกาแฟเย็นจนหมดก่อน เขาถึงจะดื่มเข้าไป

หลังจากนั้น เขาพูดทันทีที่เขาอ้าปาก: "คุณหายดีแล้ว ลี่จิ่วเชียนดูแลคุณอย่างดีเลย"

คำพูดในประโยคนี้มีความหมายแฝงอยู่อย่างมากมาย

“คุณรู้เรื่องที่เกิดขึ้นบนเกาะ?” มู่น่อนน่อนไม่ได้บอกอย่างละเอียด เพียงต้องการทราบว่าลี่จิ่วชังรู้จริงรึเปล่าว่าเกิดอะไรขึ้นบนเกาะ

“แน่นอนครับ ผมรู้” หลังจากลี่จิ่วชังพูดจบ ราวกับว่าเขารู้ว่ามู่น่อนน่อนไม่เชื่อ เขาพูดเสริมว่า: “จริงๆ แล้วคนที่จะเป็นคนช่วยเธอคือฉัน แต่ลี่จิ่วเชียนเข้าไปก่อน”

มู่น่อนน่อนพบว่า คำพูดของลี่จิ่วชังเธอไม่เข้าใจเลยสักประโยค

เธอสงสัยว่าลี่จิ่วชังจงใจพูดคำเหล่านี้โดยเจตนา ทำให้เธอไม่เข้าใจสิ่งที่เขาพูด และในขณะเดียวกันก็กระตุ้นความอยากรู้ของเธอและเปลี่ยนเรื่องคุย

มู่น่อนน่อนไม่กล้าที่จะผ่อนคลายอีกต่อไป นั่งตัวตรงแล้วถามว่า "ลี่จิ่วเชียนอยู่ที่ไหน?"

ลี่จิ่วชังแสดงสีหน้าประหลาดใจเมื่อได้ยินคำพูด: "ผมคิดไม่ถึงเลยว่า คุณจะตามหามาถึงประเทศZ ดูเหมือนว่าคุณเป็นห่วงลี่จิ่วเชียนไม่น้อย"

"คนเราต้องรู้จักบุญคุณคนที่เคยช่วยเหลือเรา ไม่ว่าวันนี้เป็นใครที่จับลี่จิ่วเชียนไป ฉันก็ตามมาถึงประเทศZเหมือนกัน"ตอนที่มู่น่อนน่อนพูดประโยคออกมา น้ำเสียงของเธอจริงจังมาก

ความตกใจบนใบหน้าของลี่จิ่วชังและก็กลับสู่ความสงบอีกครั้ง

เขาใช้นิ้วชี้ของเขาเค๊าะโต๊ะแล้วพูดอย่างช้าๆ ว่า “ผมพาคุณไปพบเขาได้”