ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 549

ใบหน้ามู่น่อนน่อนชะงักเล็กน้อย และเธอเบิกบานใจสักครู่หนึ่ง แล้วก็รีบเปลี่ยนเป็นสีหน้าที่นิ่งลง

เธอรู้ว่าลี่จิ่วชังจะไม่พาเธอไปหา ลี่จิ่วเชียนอย่างง่ายดาย

ลี่จิ่วชังเห็นความลังเลของเธอและยิ้มพูดว่า "เป็นอะไร?ไม่กล้าไปเหรอครับ?"

"พูดแล้วทำได้ไหมคะ? คุณจะพาฉันไปเจอกับ ลี่จิ่วเชียนจริงๆ หรือ?" มู่น่อนน่อนกล้าไปอยู่แล้ว แต่เธอไม่เชื่อลี่จิ่วชัง

ลี่จิ่วชังยกคิ้ว น้ำเสียงที่พูดนั้นพร้อมกับความโกรธของเขา "พูดแล้วไม่กลับคำครับ"

มู่น่อนน่อนกัดฟันและพูดว่า "ตกลง ฉันจะไปกับคุณ"

ลี่จิ่วชังดูเหมือนจะคาดเดาถูกแต่แรก มู่น่อนน่อนจะตกลงที่ไปพบลี่จิ่วเชียนกับเขา สีหน้าของเขาไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ ยืนตัวตรง: "การเดินทางค่อนข้างไกล เราออกเดินทางได้เดี๋ยวนี้เลย”

มู่น่อนน่อนตามเขาออกจากร้านกาแฟ และขึ้นรถไปกับเขา

รถของลี่จิ่วชังคือรถจิ๊ป ซึ่งดูเท่มาก

เขาขับรถ มู่น่อนน่อนนั่งข้างคนขับ

รถค่อยๆ ออกจากเมืองและขับไปที่ชนบท

ระหว่างทาง มู่น่อนน่อนมองออกไปนอกหน้าต่าง พยายามจำป้ายถนนและป้ายพิเศษตลอดทาง

อาจจะใช้ได้ในตอนไหนก็ได้

ลี่จิ่วชังเหลือบมองเธอในกระจกหลัง: "คุณมีความจำที่ดีเหรอครับ?"

มู่น่อนน่อนพูดอย่างระมัดระวัง "ความจำของฉันไม่ดี สามปีที่แล้วล้มกระทบโดนสมอง สูญเสียความจำไประยะหนึ่งอีกด้วยค่ะ"

ใครจะไปรู้ลี่จิ่วชังพูดทันทีว่า: "ผมรู้เรื่องนี้ครับ"

มู่น่อนน่อนรู้สึกเสมอว่าลี่จิ่วชังดูเหมือนจะเดาได้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่และหยุดพูดกับเขา

พูดให้น้อยลงจะได้ผิดน้อยลง

เธอหยุดพูดแล้ว แต่ลี่จิ่วชังยังคงคุยกับเธออย่างไม่รู้สึกเหงา

มู่น่อนน่อนเพียงแค่หัวเราะออกไปอย่างฝืนๆ หรือ "อืม"คำเดียว

หลังจากขับรถมาห้า หกชั่วโมง รถก็ขับเข้าไปในเมืองชายทะเล

ในเมืองครึกครื้นอย่างมาก แต่ดูเหมือนเคยรู้จักกันมาก่อน

เมื่อลี่จิ่วชังขับรถเข้าไปในเมือง เขาก็ชะลอความเร็วลง และผู้คนก็ทักทายเขาตลอดทาง

มีคนรู้จักเขา ซึ่งหมายความว่านี่อาจเป็นที่ที่ลี่จิ่วชังอาศัยอยู่

อีกไม่นานพวกเขาน่าจะถึงที่หมายแล้ว

อย่างที่ว่า หลังจากผ่านไปสิบกว่านาที รถก็จอดที่หน้าคฤหาสน์

คฤหาสน์สไตล์ยุโรป 3 ชั้น มีต้นไม้ใหญ่หลายต้นอยู่ตรงลานบ้าน แต่ดูเหมือนจะเงียบเย็นไปหน่อย เพราะใกล้จะเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว

มีคนใช้กำลังกวาดพื้นตรงลานบ้าน และมีบอดี้การ์ดลาดตระเวนไปมาในลานบ้าน

เห็นได้ชัดว่า คฤหาสน์แห่งนี้ได้รับการดูแลอย่างเข้มงวด

“ลงรถ”

เสียงของลี่จิ่วชังดังขึ้น และมู่น่อนน่อนก็กลับมามีสติอีกครั้ง ปลดเข็มขัดนิรภัยแล้วเปิดประตูลงจากรถ

เขาเดินด้านหน้าและเข้าไปในคฤหาสน์ มู่น่อนน่อนเดินตามหลังอย่างใกล้ชิด

คนใช้ที่กวาดพื้นในลานเห็นลี่จิ่วชังและพูดด้วยความเคารพ: "คุณชายกลับมาแล้วค่ะ"

ลี่จิ่วชังไม่สนใจ และเดินตรงเข้าไปข้างใน

หลังจากเข้าไปในคฤหาสน์แล้วลี่จิ่วชังก็สั่งให้คนใช้ว่า: "พาคุณมู่ ไปที่ห้องเพื่อพักผ่อน"

คนใช้เป็นคนประเทศZหรือไม่ลี่จิ่วชังพูดภาษาจีน

คนใช้เดินไปหามู่น่อนน่อนแล้วพูดเป็นภาษาจีนที่ไม่ค่อยชัดสักเท่าไหร่"คุณมู่ ตามหนูมาเลยค่ะ"

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม