ทันใดนั้นเสียงของ ลี่จิ่วเชียนก็หายไปจากโทรศัพท์
สีหน้าของ มู่น่อนน่อนเปลี่ยนไป และเธอก็ขมวดคิ้วและพูดอย่างเคร่งขรึม: "ลี่จิ่วเชียน? ลี่จิ่วเชียนนายพูดสิ!"
ไม่มีเสียงตอบรับจากโทรศัพท์
มู่น่อนน่อนหยิบโทรศัพท์ออกมาดู พบว่าวางสายไปแล้ว
เธอดูเวลา เป็นเวลาตีหนึ่ง
ขณะนี้เป็นเวลาตีหนึ่งในประเทศZ และเป็นเวลาเที่ยงในประเทศจีน
มู่น่อนน่อนเม้มริมฝีปากแน่น ใบหน้าที่เคร่งและโทรกลับหมายเลขโทรศัพท์ของลี่จิ่วเชียน
“ขออภัย ไม่สามารถรับสายที่ท่านเรียกได้ชั่วคราว”
มู่น่อนน่อนโทรไปหลายสาย แต่ก็โทรไม่ติด
เธอวางโทรศัพท์ลงด้วยความท้อแท้เล็กน้อย เอื้อมมือกดขมับ ก้มศีรษะลงและครุ่นคิด
ลี่จิ่วเชียนจะโทรหาเธอตอนกลางดึก เป็นไปได้ว่าเขาเอาโทรศัพท์มือถือได้ในเวลานี้ และสายก็ถูกขัดจังหวะอย่างกะทันหัน เป็นไปได้ว่ามีคนเห็นและจับได้ และถูกยึดโทรศัพท์ไป
แต่ที่แน่ๆคือลี่จิ่วเชียนปลอดภัยแล้ว
แม้ว่าจะไม่รู้ว่าทำไมลี่จิ่วชังถึงบังคับจับเขากลับมาที่ประเทศZ แต่โชคดีที่เขาไม่ได้ทำอะไรกับ ลี่จิ่วเชียน
แต่ทำไมเขาถึงกระตือรือร้นที่จะให้เธอกลับไปประเทศจีน?
ขณะที่เขาต้องการให้ฉันกลับจีน เขาบอกว่า ถ้าฉันต้องการจะไปลี่จิ่วชังก็จะไม่ห้ามฉัน นี่มันขัดแย้งกันไม่ใช่หรือ?
ปัจจุบันคนที่เธอรู้จักในประเทศZ ก็มีแต่ลี่จิ่วชังนี่เป็นครั้งแรกที่เธอมาที่ประเทศZ และเธอไม่เคยทำให้ใครขุ่นเคืองเธอในประเทศZ
ต่อให้มีใครอยากจะทำร้ายเธอ เธอก็คิดได้เพียงลี่จิ่วชังเท่านั้น ดังนั้นลี่จิ่วเชียนจึงขอให้เธอกลับไปประเทศจีนโดยเร็วที่สุด คนที่อยากทำร้ายเธอไม่ใช่ลี่จิ่วชังแต่เป็นคนอื่น
ดังนั้น "คนอื่น" ที่ว่านี้ ที่ลี่จิ่วเชียนช่วยเธอเพราะจุดประสงค์นี้?
ลี่จิ่วชังเปลี่ยนใจแล้ว?
มู่น่อนน่อนรู้สึกว่าความคิดนี้อาจจะใช่
หากความคิดของเธอถูกต้อง ดังนั้น ที่ลี่จิ่วเชียนถูกจับกลับมาประเทศZ โดย ลี่จิ่วเชียน ก็เพื่อดึงดูดให้เธอมาประเทศZไม่ใช่หรือ?
เมื่อตั้งสมมติฐานก่อนหน้านี้ถูกต้องแล้ว แนวคิดของเธอก็ถูกไปด้วยเช่นกัน
ลี่จิ่วเชียนช่วยเธอไว้ตั้งแต่แรกเพราะมีจุดประสงค์อื่น ไม่รู้ว่าจุดประสงค์คืออะไร และ ลี่จิ่วเชียนก็ไม่เคยพูดเฉินถิงเซียวสงสัยว่า ลี่จิ่วเชียนอาจเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการสะกดจิตที่สะกดจิตเขาในตอนนั้น ความทรงจำของเขากเลยถูกปิดกั้น
ไม่นานหลังจากนั้น ลี่จิ่วเชียนถูกลี่จิ่วชังจับตัวกลับมา เธอก็มาที่ประเทศZ
ลี่จิ่วเชียนโทรมาตอนดึกเพื่อขอให้เธอกลับจันโดยเร็ว
จนถึงตอนนี้ ลี่จิ่วเชียน ไม่เคยทำร้ายเธอเลย เธอเชื่อว่า ลี่จิ่วเชียน จะไม่ทำร้ายเธอ
แต่เธอจะกลับจีนโดยไม่ได้อะไรแบบนี้จริงๆเหรอ?
เธอยังไม่หาลี่จิ่วเชียนไม่เจอ และเธอไม่รู้ว่าใครอยากจะทำร้ายเธอ
และลี่จิ่วเชียนน่าจะรู้ว่าใครกันแน่ที่อยากจะทำร้ายเธอ ตอนนี้เขาสบายดี ถ้าเธอกลับไปจีนแล้ว จะมีอะไรเกิดขึ้นกับเขาไหม
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ มู่น่อนน่อนก็ลังเลอีกครั้ง
เธอถอนหายใจยาวเพื่อให้โล่งอก เอนศีรษะลงบนหัวเตียง และผล็อยหลับไปโดยบังเอิญเมื่อเธอหลับตาลง
แต่ว่า เธอก็ตื่นขึ้นด้วยความตกใจอีกครั้ง
เธอฝันว่า ลี่จิ่วเชียน ยิ้มให้เธอเต็มไปด้วยเลือด
ดูเหมือนว่าคืนนี้ฉันจะนอนไม่หลับแล้ว
ยังไงก็นอนไม่หลับแล้ว มู่น่อนน่อนลุกจากเตียงและสวมเสื้อผ้า คิดว่าจะไปสำรวจรอบๆคฤหาสน์
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม
พระเอกชอบใช้อำนาจบังคับ ไม่ฟังความคิดเห็นนางเอก พอมีปัญหา แทนที่จะอธิบายว่าจะทำอะไร กลับเลือกที่จะปิดปังและทำร้ายจิตใจ ไม่น่าให้อภัยอ่ะ น่าจะต่างคนต่างอยู่ ขัดใจว่าทำไมปล่อยให้ลูกทารกโดนลักพาตัวไปได้ โคตรไม่รอบคอบอ่ะ เรื่องไอ้ลู่ก็เหมือนกัน นาวเอกโง่จนไม่เห็นความไม่สมเหตุสมผลใดๆ จนความจำกลับมา มันก็ต้องสงสัยแล้วป่ะว่าตอนก่อนจะเสียความทรงจำ ไอ้ลู่แอบเข้าไปในห้องตัวเองทำไม และต้องเอะใจและตัดความสัมพันธ์สิเพราะถามอะไรก็ไม่เคยตอบ พระเอกก็เหมือนกัน รู้สึกว่าไอ้ลู่มีจุดประสงค์ไม่ดี แต่ก็ไม่ทำอะไร ให้โอกาสมันก่อเรื่อง 3-4 บทสุดท้ายรวบรัดตัดจบมาก ปมต่างๆก็ไม่เคลียร์ ไม่รู้แม่พระเอกยังอยู่หรือตาย ทำไมไอ้ลู่ถึงเลี้ยงนางเอกมาตั้งสามปีแทนที่จะรีบเอาไปผ่าตัดให้น้องสาว ทำไมถึงพยายามจะให้พระเอกลืมนางเอกและทำร้ายนางเอก อ่านจนจบก็ไม่เห็นบอกว่ามีความแค้นอะไรกับพระเอก และทำไมมุ่งเป้ามาที่นางเอก และไอ้ปากกาหมึกซึมที่พระเอกเก็บไว้น่ะ ก็ไม่มีอธิบายเพิ่ม แค่เปรยว่านางเอกเคยเอาปากกาให้เด็กขอทาน ต่ไม่บอกว่ามันมีความสำคัญยังไง สรุปอ่านแล้วขัดใจหลายอย่างมากค่ะ...
ขอบคุณนะคะที่อัพจนจบ❤️❤️❤️...
แรกๆฉันเชียร์เธอหมดใจแต่มู่น่อนน่อนนี่เธอก็ดื้อเกินไปนะ รู้ทั้งรู้ยังจะชอบสร้างปัญหาซ้ำแล้วซ้ำอีก มั่นใจตัวเองอะไรผิดๆเกิ๊นนน ฉันเริ่มจะเบื่อเธอแล้วนะ เจอก็เจอแล้วแค่กลับไป แล้วยังจะคิดกลับไปให้เขาเฉือนอวัยวะไง!!!! ตัวเองจะไปสืบอะไรจากไหน?!!!...