ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 584

ในเมื่อ“ลี่จิ่วชัง”ก็คือลี่จิ่วเชียนจริงๆ แล้วทำไมก่อนหน้านี้อาลั่วฟังเธอพูดถึงลี่จิ่วเชียนต้องมีปฏิกิริยาแบบนั้นล่ะ？

มู่น่อนน่อนนึกถึงปฏิกิริยาทั้งหมดทั้งมวลของ“ลี่จิ่วชัง”ในก่อนหน้านี้

ตอนที่เธอเพิ่งมาถึงประเทศM ก็แค่“ลี่จิ่วชัง”กับลี่จิ่วเชียนหน้าตาเหมือนกันเกินไป ความรู้สึกที่คล้ายคลึงก็ไม่ได้รุนแรงขนาดนั้น

แต่หลังจากไปมาหาสู่กับเขา ถึงยิ่งอยู่ยิ่งรู้สึกว่า“ลี่จิ่วชัง”กับลี่จิ่วเชียนเหมือนกันมาก

นี่เป็นเพราะอะไร？

คนเดียวกันจะมีใบหน้าได้ถึงสองใบเหรอ？

……

หลังจากลี่จิ่วเชียนพูดความจริงกับมู่น่อนน่อน ชีวิตของมู่น่อนน่อนได้เกิดการเปลี่ยนแปลงนิดหน่อย

หลายวันก่อน คนรับใช้และบอดี้การ์ดในวิลล่าแค่ติดตามเธออย่างรักษาระยะห่าง ไม่ถึงขั้นไม่ห่างแม้แต่ก้าวเดียว

แต่ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เธอพบว่าข้างกายเธอมักจะมีคนรับใช้หรือว่าบอดี้การ์ดคอยติดตามอยู่เรื่อยเลย

มู่น่อนน่อนหงุดหงิดสุดๆ เธอได้เปิดประตูห้องน้ำและถามด้วยน้ำเสียงที่แย่：“ฉันไปเข้าห้องน้ำ พวกเธอก็จะเข้าไปดูด้วยเหรอ？”

คนรับใช้ก้มหน้าไว้ ทำหน้าเคารพอย่าง

ระมัดระวังจนถึงขั้นหวาดกลัว

มู่น่อนน่อนเห็นแล้วอารมณ์ขึ้น

ในวิลล่าหลังนี้ ถึงแม้คนรับใช้กับบอดี้การ์ดมีเป็นฝูงเลย แต่คนที่จะเปิดปากพูดก็มีแค่ลี่จิ่วเชียนกับอาลั่วเท่านั้น

ตอนนี้เธอเห็นลี่จิ่วเชียนทีไรก็มีความรู้สึกที่เกลียดขี้หน้าอย่างบอกไม่ถูกทุกที

ส่วนอาลั่วก็ยิ่งอยู่ยิ่งไม่ชอบหน้าเธอแล้วเหมือนกัน

ก่อนหน้านี้อาลั่วยังเก็บซ่อนท่าทีของไว้ ช่วงสองวันนี้ อาลั่วแสดงออกมาได้ตรงไปตรงมาเป็นพิเศษ

มู่น่อนน่อนเข้าไปในห้องน้ำ ตอนที่ปิดประตู เห็นคนรับใช้ยังก้มหน้าก้มตัวยืนอยู่ที่หน้าห้องน้ำ ก็ได้ปิดประตูดัง“ปัง”ทีนึง

มู่น่อนน่อนเอามือกอดอกไว้ ได้เดินไปมาอยู่ในห้องน้ำ

ห้องน้ำเป็นพื้นที่ๆปิดผนึกหมด มี

แค่ช่องระบายอากาศอันเดียว ความเป็นจริงไม่ใช่ถ่ายหนังสักหน่อย เธอเองก็ไม่ใช่หน่วยพิเศษสักหน่อย จึงย่อมไม่สามารถงัดช่องระบายอากาศออกและหนีออกไปอยู่แล้ว

สุดท้าย มู่น่อนน่อนก็ได้กดชักโครกอยู่ดี แกล้งทำเป็นตัวเองเข้าห้องน้ำแล้วถึงออกไป

คนรับใช้คนนั้นได้เฝ้าอยู่ที่หน้าห้องอีกจริงๆด้วย

มู่น่อนน่อนมองคนรับใช้แว๊บนึง จากนั้นได้เดินไปรินน้ำร้อนที่ห้องครัวแก้วนึงแล้วขึ้นชั้นบนไป

อากาศยิ่งอยู่ยิ่งหนาว เฉินมู่นับวันก็ยิ่งขี้เกียจลุกจากเตียงแล้ว ตอนเช้าไม่ยอมลุกจากเตียงสักที ถึงถูกมู่น่อนน่อนล้วงออกมาจากเตียง หลังจากทานข้าวเช้าเสร็จก็จะแอบชิ่งกลับมาหลบอยู่ในห้องนอน

วิลล่าได้เปิดเครื่องทำความร้อนไว้หมด ก็ไม่รู้ว่าเพราะเครื่องทำความร้อนในห้องของเธออุ่นกว่าหรือเปล่า

มู่น่อนน่อนยกน้ำร้อนไว้ พร้อมผลักประตูห้องนอนของเฉินมู่

เสียงที่เธอผลักประตูค่อนข้างเบา เฉินมู่นั่งเล่นของเล่นอยู่บนเตียง เธอเล่นได้อินเกินไป เลยไม่ได้ยินเสียงที่มู่น่อนน่อนเข้ามา

มู่น่อนน่อนปิดประตูเบาๆ หลังจากเดินเข้ามาใกล้ ก็ได้ยินเฉินมู่พูดพึมพำว่า：“อันนี้คือมู่มู่ อันนี้คือแม่ อันนี้คือเฉินชิงเซียว……อันนี้ไม่ใช่เฉินชิงเซียว……เฉินชิงเซียวหน้าดุ……”

หลังจากมู่น่อนน่อนได้ยินคำพูดตอนท้ายก็ได้หยุดลงมา

เฉินมู่ยังพึมพำและพูดเองเออเองอยู่คนเดียว

เธอยังจำน้ำเสียงที่เฉินถิงเซียวพูดจาได้ ได้แกล้งพูดอย่างดุร้ายคำนึงว่า：“ไม่ได้！หนูไปไม่ได้！”

แต่เสียงใสแบ๊วของเธอฟังแล้วไม่ดุเลย