ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 584

ในเมื่อ“ลี่จิ่วชัง”ก็คือลี่จิ่วเชียนจริงๆ แล้วทำไมก่อนหน้านี้อาลั่วฟังเธอพูดถึงลี่จิ่วเชียนต้องมีปฏิกิริยาแบบนั้นล่ะ？

มู่น่อนน่อนนึกถึงปฏิกิริยาทั้งหมดทั้งมวลของ“ลี่จิ่วชัง”ในก่อนหน้านี้

ตอนที่เธอเพิ่งมาถึงประเทศM ก็แค่“ลี่จิ่วชัง”กับลี่จิ่วเชียนหน้าตาเหมือนกันเกินไป ความรู้สึกที่คล้ายคลึงก็ไม่ได้รุนแรงขนาดนั้น

แต่หลังจากไปมาหาสู่กับเขา ถึงยิ่งอยู่ยิ่งรู้สึกว่า“ลี่จิ่วชัง”กับลี่จิ่วเชียนเหมือนกันมาก

นี่เป็นเพราะอะไร？

คนเดียวกันจะมีใบหน้าได้ถึงสองใบเหรอ？

……

หลังจากลี่จิ่วเชียนพูดความจริงกับมู่น่อนน่อน ชีวิตของมู่น่อนน่อนได้เกิดการเปลี่ยนแปลงนิดหน่อย

หลายวันก่อน คนรับใช้และบอดี้การ์ดในวิลล่าแค่ติดตามเธออย่างรักษาระยะห่าง ไม่ถึงขั้นไม่ห่างแม้แต่ก้าวเดียว

แต่ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เธอพบว่าข้างกายเธอมักจะมีคนรับใช้หรือว่าบอดี้การ์ดคอยติดตามอยู่เรื่อยเลย

มู่น่อนน่อนหงุดหงิดสุดๆ เธอได้เปิดประตูห้องน้ำและถามด้วยน้ำเสียงที่แย่：“ฉันไปเข้าห้องน้ำ พวกเธอก็จะเข้าไปดูด้วยเหรอ？”

คนรับใช้ก้มหน้าไว้ ทำหน้าเคารพอย่าง

ระมัดระวังจนถึงขั้นหวาดกลัว

มู่น่อนน่อนเห็นแล้วอารมณ์ขึ้น

ในวิลล่าหลังนี้ ถึงแม้คนรับใช้กับบอดี้การ์ดมีเป็นฝูงเลย แต่คนที่จะเปิดปากพูดก็มีแค่ลี่จิ่วเชียนกับอาลั่วเท่านั้น

ตอนนี้เธอเห็นลี่จิ่วเชียนทีไรก็มีความรู้สึกที่เกลียดขี้หน้าอย่างบอกไม่ถูกทุกที

ส่วนอาลั่วก็ยิ่งอยู่ยิ่งไม่ชอบหน้าเธอแล้วเหมือนกัน

ก่อนหน้านี้อาลั่วยังเก็บซ่อนท่าทีของไว้ ช่วงสองวันนี้ อาลั่วแสดงออกมาได้ตรงไปตรงมาเป็นพิเศษ

มู่น่อนน่อนเข้าไปในห้องน้ำ ตอนที่ปิดประตู เห็นคนรับใช้ยังก้มหน้าก้มตัวยืนอยู่ที่หน้าห้องน้ำ ก็ได้ปิดประตูดัง“ปัง”ทีนึง

มู่น่อนน่อนเอามือกอดอกไว้ ได้เดินไปมาอยู่ในห้องน้ำ

ห้องน้ำเป็นพื้นที่ๆปิดผนึกหมด มี

แค่ช่องระบายอากาศอันเดียว ความเป็นจริงไม่ใช่ถ่ายหนังสักหน่อย เธอเองก็ไม่ใช่หน่วยพิเศษสักหน่อย จึงย่อมไม่สามารถงัดช่องระบายอากาศออกและหนีออกไปอยู่แล้ว

สุดท้าย มู่น่อนน่อนก็ได้กดชักโครกอยู่ดี แกล้งทำเป็นตัวเองเข้าห้องน้ำแล้วถึงออกไป

คนรับใช้คนนั้นได้เฝ้าอยู่ที่หน้าห้องอีกจริงๆด้วย

มู่น่อนน่อนมองคนรับใช้แว๊บนึง จากนั้นได้เดินไปรินน้ำร้อนที่ห้องครัวแก้วนึงแล้วขึ้นชั้นบนไป

อากาศยิ่งอยู่ยิ่งหนาว เฉินมู่นับวันก็ยิ่งขี้เกียจลุกจากเตียงแล้ว ตอนเช้าไม่ยอมลุกจากเตียงสักที ถึงถูกมู่น่อนน่อนล้วงออกมาจากเตียง หลังจากทานข้าวเช้าเสร็จก็จะแอบชิ่งกลับมาหลบอยู่ในห้องนอน

วิลล่าได้เปิดเครื่องทำความร้อนไว้หมด ก็ไม่รู้ว่าเพราะเครื่องทำความร้อนในห้องของเธออุ่นกว่าหรือเปล่า

มู่น่อนน่อนยกน้ำร้อนไว้ พร้อมผลักประตูห้องนอนของเฉินมู่

เสียงที่เธอผลักประตูค่อนข้างเบา เฉินมู่นั่งเล่นของเล่นอยู่บนเตียง เธอเล่นได้อินเกินไป เลยไม่ได้ยินเสียงที่มู่น่อนน่อนเข้ามา

มู่น่อนน่อนปิดประตูเบาๆ หลังจากเดินเข้ามาใกล้ ก็ได้ยินเฉินมู่พูดพึมพำว่า：“อันนี้คือมู่มู่ อันนี้คือแม่ อันนี้คือเฉินชิงเซียว……อันนี้ไม่ใช่เฉินชิงเซียว……เฉินชิงเซียวหน้าดุ……”

หลังจากมู่น่อนน่อนได้ยินคำพูดตอนท้ายก็ได้หยุดลงมา

เฉินมู่ยังพึมพำและพูดเองเออเองอยู่คนเดียว

เธอยังจำน้ำเสียงที่เฉินถิงเซียวพูดจาได้ ได้แกล้งพูดอย่างดุร้ายคำนึงว่า：“ไม่ได้！หนูไปไม่ได้！”

แต่เสียงใสแบ๊วของเธอฟังแล้วไม่ดุเลย

ร้องไห้ไปด้วยและพูดถึงเฉินถิงเซียวไปด้วย

“เขาเป็นพ่อที่ไม่ดี เขาไม่พาหนูไปหาแม่……”

“……และเขาก็ไม่มารับหนูด้วย ฮือๆๆ……”

มู่น่อนน่อนฟังคำพูดของเธอแล้วได้ขมวดคิ้วเล็กน้อย

แต่เฉินมู่ในนาทีนี้ร้องไห้อย่างกล้ำกลืนสุดขีด เธอจะต้องปลอบเฉินมู่ก่อนถึงจะสามารถพูดเหตุผลกับเธอได้

มู่น่อนน่อนดึงทิชชู่สองแผ่นมาเช็ดน้ำตาให้เฉินมู่ จากนั้นถึงพูดกับเธออย่างจริงจัง：“มู่มู่ แม่มีเรื่องจะคุยกับหนูค่ะ ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไปหนูต้องหยุดร้องแล้วนะ”

เดิมทีเฉินมู่ก็ไม่ใช่เด็กที่ชอบร้องไห้งอแงอยู่แล้ว ไม่นึกเลยว่าถูกมู่น่อนน่อนว่าแบบนี้ก็ได้หยุดร้องอย่างรวดเร็วจริงๆด้วย

มู่น่อนน่อนกำลังจะเริ่มพูด เฉินมู่ได้ยื่นมือเช็ดหน้าไปครู่นึงและแหงนหน้าพูดกับมู่น่อนน่อนว่า：“หน้าหนูแห้ง แม่ช่วยหนูล้างหน้าหน่อยค่ะ”

คำพูดที่มาถึงปากของมู่น่อนน่อน ได้ถูกคำพูดของเฉินมู่บีบกลับคืนไป

อารมณ์เคร่งขรึมที่เดิมทีได้บิ้วท์ไว้เรียบร้อย ได้ถูกทำลายเพราะคำพูดนี้

“เมื่อกี๊ไม่ใช่ร้องไห้ได้หนำใจมากเหรอ？ตอนนี้รู้จักหน้าแห้งแล้ว？”ถึงแม้ปากของมู่น่อนน่อนจะไม่เกรงใจ แต่มือก็ไม่ได้อยู่นิ่งเฉย ยังคงอุ้มเธอไปที่ห้องน้ำอยู่ดี

เฉินมู่ทำจมูกฟุดฟิดสองที แขนข้างนึงวางพาดอยู่บนไหล่ของมู่น่อนน่อน และคอยโต้แย้งมู่น่อนน่อนว่า：“หนูเสียใจถึงร้องไห้”

ฟังเฉินมู่พูดคำพูดแบบนี้ด้วยเสียงใสแบ๊ว มู่น่อนน่อนก็รู้สึกอยากหัวเราะขึ้นมาทันทีเลย

แต่ตอนนี้เฉินมู่เริ่มรู้เรื่องแล้ว เธอจะหัวเราะไม่ได้เด็ดขาด

มู่น่อนน่อนวางเธอไว้บนเคาน์เตอร์ล้างมือ เปิดน้ำร้อนไปด้วยและถามเธอไปด้วย：“เฉินชิงเซียวทำให้หนูเสียใจเหรอคะ？”

เฉินมู่พูดอย่างจริงจังมาก：“ใช่ค่ะ”

เฉินมู่ชอบเล่นน้ำ พูดจบยังไม่ลืมที่จะยื่นมือไปเล่นน้ำที่ใต้ก๊อกน้ำอีก