ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 60

ตอนที่60 แก้แค้นเธอ

มู่น่อนน่อนกังวลเกี่ยวกับเรื่องที่ต้องทำอาหารให้“เฉินเจียฉิน” ถึงยังไงมันก็เป็นเรื่องที่เธอรับปากเขาไว้แล้ว

แต่ว่าหลังจากเข้ามาในห้าง มู่น่อนน่อนก็โดนพวกเธอลากไปลองนี่ลองนั่น

ท้องฟ้าข้างนอกก็เริ่มมืดลงแล้ว มู่น่อนน่อนหาข้ออ้างแล้วพูดว่า “เหนื่อยจัง ไปหาที่นั่งพักหน่อยเถอะ”

หลังจากนั้น พวกเธอก็ไปหาร้านน้ำดื่มนั่งกัน

มู่น่อนน่อนหยิบโทรศัพท์ออกมา ก็เห็นรายชื่อของ“เฉินเจียฉิน”อยู่ในสายที่ไม่ได้รับ

เธอรู้สึกว่า“เฉินเจียฉิน” ปกติก็ไม่ค่อยจะมีความอดทนอะไรอยู่แล้ว แต่ไม่คิดเลยว่าเขาจะโทรหาเธอตั้งสองครั้ง เธอสามารถนึกภาพได้เลยว่าหน้าของเขาจะโกรธขนาดไหนหลังจากที่เธอไม่ได้รับสายที่สองของเขา

มู่น่อนน่อนรีบลุกขึ้น “ขอโทษด้วยนะ ฉันมีธุระนิดหน่อยต้องกลับก่อนแล้ว วันนี้ขอบคุณทุกคนมากนะ เดี๋ยววันหลังฉันจะเลี้ยงข้าวทุกคนเอง”

หลังจากออกมาจากห้าง เธอก็เดินไปที่ป้ายรถเมล์ พลางโทรหา“เฉินเจียฉิน”

เสียงรอสายยังไม่ทันดัง ก็มีคนรับสาย

“อยู่ไหน?”

น้ำเสียงของ “เฉินเจียฉิน”ทุ้มมาก แต่ว่ามันดูผิดปกติ เสียงของเขาทำให้คนที่ได้ยินรู้สึกมืดมนตามไปด้วย

มู่น่อนน่อนรู้สึกเสียวสันหลังวาบ

เธอยื่นมือออกไปลูบคอของตัวเองแล้วตอบว่า “ยังอยู่ข้างนอก เดี๋ยวฉันกำลังกลับแล้ว ถ้าเกิดว่านายหิวก็สั่งอะไรกินไปก่อน”

เขาย้ำกลับมาอีกครั้ง “ฉันถามว่าเธออยู่ไหน”

น้ำเสียงเต็มไปด้วยความรำคาญและความโกรธ ไม่ได้ปกปิดมันอีกต่อไป

มู่น่อนน่อนหันหน้าไปมองป้ายชื่อห้าง หลังจากนั้นก็ตอบ“เฉินเจียฉิน”ไป

ตั้งแต่ตอนที่เห็นท่าทีที่น่ากลัวของ“เฉินเจียฉิน”เรื่องการ์ดดำนั้น เธอก็ไม่กล้าไปยั่วยุคุณผู้ชายคนนี้อีกเลย

มู่น่อนน่อนก็หันกลับไป แล้วก็เดินกลับไปที่ประตูห้างอีกครั้ง เพื่อรอให้“เฉินเจียฉิน”มารับ

เธออยู่ตรงนั้นไม่นาน ก็เห็นรถของ“เฉินเจียฉิน”แล่นเข้ามา

เธอกำลังจะเดินเข้าไป ก็ได้ยินเสียงเรียกเธอจากด้านหลัง “น่อนน่อน เธอยังไม่กลับอีกหรอ?”

มู่น่อนน่อนหันหน้าไปอย่างแข็งทื่อ คนที่ยืนอยู่ด้านหลังเธอคือเพื่อนร่วมงานที่พาเธอมาเดินเล่นเมื่อกี้นี้

“ใช่ ฉันยัง…”

มู่น่อนน่อนพึ่งจะพูดออกมาได้แค่ครึ่งเดียว ก็โดน“เฉินเจียฉิน”ตัดบทสะก่อน

“มู่น่อนน่อน ขึ้นรถ” เฉินถิงเซียวขับรถมาจอดข้างๆเธอ แล้วก็เปิดหน้าต่างรถ พร้อมกับมองหน้าเธอด้วยสีหน้าไร้อารมณ์

พวกเพื่อนร่วมงานพวกนั้นก็พากันแสดงสีหน้าตกใจออกมาอย่างเห็นได้ชัด：(⊙o⊙)…

มู่น่อนน่อนรู้สึกว่ามันจบแล้ว

มู่น่อนน่อนหันกลับไปมองหน้า“เฉินเจียฉิน” แล้วก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ถึงแม้ว่าฉันจะอายุน้อยกว่านาย แต่ว่ายังไงฉันก็เป็นพี่สะใภ้นายนะ”

เฉินถิงเซียวค่อยๆหันหน้าไป ก็เห็นเพื่อนร่วมงานของมู่น่อนน่อนที่อยู่ข้างหลังเธอ เขาเลิกคิ้วนิดหน่อย น้ำเสียงเต็มไปด้วยความรำคาญ “ขึ้นรถ”

มู่น่อนน่อนรู้สึกว่าเขาเริ่มหมดความอดทนแล้ว กลัวว่าเขาจะทำเรื่องอะไรขึ้นมาอีก เธอก็ได้แต่หันหน้าไปพูดกับคนด้านหลังว่า “นี่คือลูกพี่ลูกน้องของสามีฉัน เขาผ่านมารับฉันพอดี ฉันไปก่อนนะ”

เธอไม่กล้าอยู่ที่นี่นานกว่านี้ ก็รีบเปิดประตูขึ้นรถไปทันที

เมื่อตอนที่“เฉินเจียฉิน”สตาร์ทรถนั้น มู่น่อนน่อนยังเห็นได้จากกระจกหลัง ว่าเธอล้อมวงคุยอะไรกันบางอย่าง...

มู่น่อนน่อนถอนหายใจ แล้วก็หันไปมองหน้า“เฉินเจียฉิน” “ทำไมนายมาเร็วขนาดนี้ มาทำธุระแถวนี้รึไง?”

“เฉินเจียฉิน”ไม่ได้สนใจเธอ

มู่น่อนน่อนหันหน้าออกไปมองนอกหน้าต่าง เธอไม่อยากจะคุยอะไรกับเขาแล้ว

……

หลังจากกลับมาถึงบ้าน มู่น่อนน่อนก็เข้าไปทำอาหารในห้องครัว