ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 61

ตอนที่ 61 การหยอกล้อแบบใหม่

ดวงตาของมู่น่อนน่อนเบิกกว้าง “ซือ...”

ยังไม่ทันที่เธอจะได้พูดต่อ ดวงตาของชายสวมผ้าปิดปากหรี่ลงเล็กน้อยและเอ่ยขัดจังหวะในการพูดของเธอ “ประโยคต้องเป็นผมที่ควรถามคุณไม่ใช่หรือ คุณไม่มีธุระแล้วมาทำอะไรที่นี่”

ในน้ำเสียงที่น่าฟังนั้นมีความดุดันเล็กน้อย แสดงให้เห็นถึงความกังวล

มู่น่อนน่อนเกือบจะคิดไปแล้วว่าผู้ชายคนนี้คือ ลูกพี่ลูกน้อง ของตัวเองจริงๆ และกล่าวขึ้นมาด้วยความงุนงง “ฉันกำลังจะกลับ”

“ผมไปส่ง” ชายที่สวมผ้าปิดปากกล่าวจบ ก็ลากข้อมือของเธอเดินออกไป

แต่เห็นได้ชัดว่าเพื่อนร่วมงานชายที่มาพร้อมกับมู่น่อนน่อนคนนั้นจะไม่ยอมปล่อยไปง่ายๆ เขาก้าวไปขวางทางข้างหน้าของมู่น่อนน่อน “พวกเราออกมาสำรวจการตลาด คุณกำลังจะโดดงานหรือ”

มู่น่อนน่อนมองเขายิ้มๆ “ลูกพี่ลูกน้องของฉันนานๆ จะกลับมาจากต่างประเทศสักครั้ง ฉันอยากจะสังสรรค์กับเขาสักหน่อย รบกวนคุณลาให้ฉันด้วยนะคะ”

ชายคนนั้นยังอยากจะขวางทางมู่น่อนน่อนต่อ ชายที่สวมผ้าปิดปากจึงหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาช้าๆ “อยากให้ผมแจ้งความหรือ”

เมื่อได้ยินอย่างนั้น ชายคนนั้นจึงรีบเปิดทางให้

มู่น่อนน่อนขึ้นรถไปกับชายที่สวมผ้าปิดปาก เธอลังเลแล้วลังเลอีก สุดท้ายก็เรียกความกล้าแล้วเอ่ยถามออกไป “คุณคือซือเฉิงหยู้ใช่ไหม”

ซือเฉิงหยู้ดึงผ้าปิดปากออก และมองเธอยิ้มๆ “มองออกได้ง่ายขนาดนั้นเลยหรือ”

มู่น่อนน่อนส่ายหน้า รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย “ไม่ใช่ เปล่าเลย... ฉันแค่...”

จะให้บอกว่าติดตามเขามาแปดปี ก็คงจะน่าอายเกินไปที่มู่น่อนน่อนจะพูดออกไป จนใบหน้าขึ้นสี

เธอดูละครของเขาทุกเรื่อง ดังนั้นเธอจึงคุ้นเคยกับแววตาของเขา

ซือเฉิงหยู้ที่เห็นใบหน้าของเธอแดงระเรื่อ จึงพยักหน้า และเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “ผมเข้าใจ”

เขาดึงสายตากลับไปตั้งใจขับรถ และเอ่ยถามเธอ “คุณจะไปที่ไหน”

“ข้างหน้าที่มีคนเยอะๆ ค่ะ ฉันเรียกรถกลับเองก็ได้แล้ว” มู่น่อนน่อนไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะมีวันได้เจอซือเฉิงหยู้ตัวเป็นๆ เธอจึงมีความสุขมากที่ได้เจอเขา ความชอบที่มีต่อเขานั้นยังจำกัดอยู่ที่ละครของเขาเท่านั้น ครั้งนี้เขาได้ช่วยเธอไว้ เธอก็ไม่ควรจะใช้ฐานะแฟนคลับมารบกวนเขา

เมื่อถึงที่ที่มีคนมาก ก่อนที่มู่น่อนน่อนก็ได้เอ่ยถามเขา “หลังจากที่คุณกลับประเทศมาจะรับละครเรื่องใหม่ไหมคะ”

ซือเฉิงหยู้ก็ตอบกลับไปโดยไม่ลังเล “หากมีบทละครดีๆ ผมจะเล่นแน่นอน จะเล่นจนถึงวันที่แก่ตัวจนเล่นต่อไม่ได้ครับ”

ดวงตาของมู่น่อนน่อนเป็นประกาย และพยักหน้าแรงๆ “อื้อ ตราบใดที่คุณยังแสดงได้ดีแบบนี้ ฉันเองก็จะดูไปตลอดเช่นกัน”

ซือเฉิงหยู้หัวเราะ ดูเหมือนว่าเธอนั้นจะชอบละครของเขามากจริงๆ นอกจากนี้ยังเป็นผู้ชมที่เถรตรงมากเสียด้วย

มู่น่อนน่อนกล่าวอีกว่า “เรื่องในวันนี้ต้องขอบคุณคุณมากจริงๆ ค่ะ”

ซือเฉิงหยู้นึกไปถึงเรื่องก่อนหน้านี้ เขายักคิ้วแล้วกล่าว “เรื่องเล็กน้อยเท่านั้น แต่ผู้หญิงเวลาอยู่ข้างนอกก็ควรจะระวังตัวไว้ด้วย”

“อื้อ ฉันจะระวังค่ะ” มู่น่อนน่อนกล่าวจบก็ยิ้มให้เขา และหันหลังเดินออกไป

ซือเฉิงหยู้มองตามแผ่นหลังของเธอ ในตอนที่เหม่อลอยเล็กน้อย ก็เอ่ยถามเธอ “คุณชื่ออะไร”

มู่น่อนน่อนหันหน้ากลับไปด้วยความตกใจ “มู่น่อนน่อน”

“มู่น่อนน่อน...” ซือเฉิงหยู้ทวนชื่อของเธอขึ้นมาเบาๆ อีกครั้ง และคิ้วก็ขมวดขึ้นเล็กน้อย

หากเขาจำไม่ผิด ภรรยาที่เพิ่งผ่านพิธีวิวาห์ของถิงเซียว ก็เหมือนจะชื่อนี้เหมือนกัน...

......

โรงแรมจีนติ่ง

เพียงเฉินถิงเซียวเดินเข้าไป ก็พบเจอกับสือเย่

สือเย่ที่เมื่อก่อนถูกเขาส่งไปต่างประเทศครั้งหนึ่ง และเพิ่งจะกลับมา

สือเย่เดินไปหาเขา และกล่าวด้วยความเคารพ “คุณชาย”

เฉินถิงเซียวยกมือขึ้นมาเพื่อดูเวลา “พี่ใหญ่มาถึงหรือยัง”

สือเย่ “เพิ่งมาถึงเมื่อสักครู่ครับ”