ไม่นาน พนักงานเสิร์ฟก็พาผู้จัดการเข้ามา
หลังจากที่ผู้จัดการเข้ามา ทันทีที่เห็นมู่น่อนน่อน สีหน้าก็เปลี่ยนฉับพลัน
แน่นอนผู้จัดการรู้ว่ามู่น่อนน่อนเป็น “อดีตภรรยา” ของเฉินถิงเซียว โดยธรรมชาติแล้วจึงรู้จักเธอ
สามารถเป็นผู้จัดการในจีนติ่งได้ แน่นอนว่าต้องไม่ใช่คนธรรมดาสามัญ
ผู้จัดการมีรอยยิ้มประดับเต็มใบหน้า พูดด้วยรอยยิ้มบางว่า “คิดไม่ถึงว่าจะเป็นคุณมู่ ถ้ารู้ก่อนว่าคุณมู่มา เราจะให้บริการอย่างดีที่สุดเลยครับ”
มู่น่อนน่อนรู้ว่า ผู้จัดการแค่พูดตามมารยาทเท่านั้น จีนติ่งเปิดมาเพื่อทำธุรกิจ และยังทำธุรกิจแต่กับพวกชนชั้นสูงด้วย ยกเว้นมู่น่อนน่อนคนเดียวที่ได้รับการให้เกียรติในฐานะ “อดีตภรรยาของเฉินถิงเซียว” ซึ่งเป็นเพียงนักเขียนบทหน้าใหม่ในวงการบันเทิงเท่านั้น
บุคคลสำคัญใหญ่โตจำนวนมากมาจีนติ่งเพื่อบริโภค อย่างมู่น่อนน่อนจะสำคัญอะไร
ผู้จัดการสุภาพต่อมู่น่อนน่อนมากขนาดนี้ ก็แค่อยากทำเรื่องใหญ่ให้เป็นเรื่องเล็ก ทำเรื่องเล็กให้สลายไป
ถ้าปกติ มู่น่อนน่อนอาจจะช่างมันไปก็ได้
แต่วันนี้เธอมาหาเรื่อง โดยธรรมชาติแล้วจึงไม่อาจช่างมันได้
“ผู้จัดการสุภาพแล้ว” มู่น่อนน่อนเลื่อนสายตาขึ้น ขดยิ้มเล็กน้อย เผยรอยยิ้มที่พอเหมาะพอดี ไม่เย่อหยิ่งเกินไป และไม่ให้คนอื่นรู้สึกไม่ดี
มู่น่อนน่อนเอียงศีรษะ น้ำเสียงไม่เบาไม่แรง “บางทีพนักงานเสิร์ฟอาจไม่เข้าใจคำพูดของฉันชัดเจนนัก ที่ฉันต้องการพบคือบอสของพวกคุณ”
สีหน้าของผู้จัดการเปลี่ยนไปเล็กน้อย อันที่จริงตอนแรกเขามีความคิดว่าจะทำเรื่องใหญ่ให้เป็นเรื่องเล็ก ทำเรื่องเล็กให้สลายไป
ทว่า มู่น่อนน่อนนั้นชัดเจนว่าไม่ยอมรามือง่ายๆ
คนที่มาหาเรื่องจีนติ่งนั้นมีไม่น้อย และมู่น่อนน่อนคนนี้ก็ไม่ยกเว้น
เพียงแต่ คนที่มีสถานะละเอียดอ่อนอย่างมู่น่อนน่อนยังเป็นคนแรก
มู่น่อนน่อนมาที่จีนติ่งหลายครั้งแล้ว ผู้จัดการก็ค่อนข้างประทับใจในตัวเธอ มีมารยาทสุภาพต่อคนอื่น และไม่เหมือนคนหยาบคายไร้เหตุผล
ผู้จัดการไตร่ตรองชั่วครู่ ก่อนจะพูดว่า “คุณมู่ครับ คุณก็รู้ บอสของเราไม่ได้มาจีนติ่งบ่อยนัก ถึงอย่างไรเขาก็งานยุ่งมาก คุณมู่ก็เป็นแขกประจำของเรา หรือไม่เอาแบบนี้ เครื่องดื่มวันนี้ผมให้ส่วนลดขั้นต่ำที่สุดแก่คุณดีไหมครับ”
“ฉันดูเหมือนคนขัดสนเรื่องเงินเหรอ” มู่น่อนน่อนเอาแบล็กการ์ดออกมาจากกระเป๋า วางไว้บนโต๊ะตรงหน้า น้ำเสียงหนักเล็กน้อย เพิ่มความเยือกเย็นในน้ำเสียงขึ้นมาหลายส่วน
ผู้จัดการเห็นแบล็กการ์ด ก็พูดด้วยความตกใจหน้าซีด “คุณมู่โปรดรอสักครู่ ผมจะไปติดต่อหาบอสเดี๋ยวนี้ครับ”
แบล็กการ์ดที่มู่น่อนน่อนนำออกมา เป็นแบล็กการ์ดลิมิเต็ดไม่จำกัดวงเงินภายใต้แบรนด์เฉินซื่อซึ่งได้รับจากตระกูลเฉินในตอนนั้น
แม้คนที่มีแบล็กการ์ดจะมีหลายคน แต่โดยพื้นฐานแล้วคนที่มีความรู้ในจุดนี้ล้วนรู้ว่าแบล็กการ์ดนี้เป็นอย่างไร
มู่น่อนน่อนเก็บแบล็กการ์ดกลับไป น้ำเสียงนุ่มนวล “งั้นรบกวนผู้จัดการแล้ว”
ผู้จัดการยิ้ม ก่อนจะนำพนักงานเสิร์ฟออกไป
ทันทีที่ออกจากห้องวีไอพีส่วนตัว ผู้จัดการก็เอาโทรศัพท์มือถือออกมาโทรหากู้จือหยั่น
บอสที่ออกหน้าของจีนติ่นก็คือกู้จือหยั่น ถ้าสถานการณ์โดยทั่วไป เวลาจีนติ่นมีเรื่องก็จะติดต่อกู้จือหยั่น
กู้จือหยั่นรู้ว่าปกติหากทางจีนติ่งไม่มีเรื่องที่จัดการไม่ได้ ก็จะไม่ตามหาเขา
เขารับสายและถามว่า “เกิดเรื่องอะไรขึ้น”
“ประธานกู้ครับ มีคนบอกว่าที่เราขายเหล้าปลอม จึงต้องการพบบอสครับ”
“เรื่องแบบนี้ไม่ได้เพิ่งเกิดครั้งแรก พวกคุณเคยจัดการมาหลายครั้งแล้ว ครั้งนี้เป็นอะไร” น้ำเสียงของกู้จือหยั่นหงุดหงิดเล็กน้อย “ถ้าไม่ได้จริงๆ ก็แจ้งตำรวจ คนนั้นขัดสนเรื่องเงินหรือไงถึงบอกว่าเราทำไวน์ปลอม”
ผู้จัดการลังเลครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า “บุคคลท่านนั้นที่หาเรื่องก็คือคุณมู่ครับ และก็ไม่ใช่ท่านที่ขัดสนเรื่องเงิน”
กู้จือหยั่นหยุดไปครู่หนึ่ง เรื่องที่ทำอยู่ในมือนิ่งไป เอ่ยถามว่า “ใคร คุณมู่ไหน”
“ชื่อมู่น่อนน่อน นักเขียนบท อดีตภรรยาของเฉินถิงเซียว......”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม
พระเอกชอบใช้อำนาจบังคับ ไม่ฟังความคิดเห็นนางเอก พอมีปัญหา แทนที่จะอธิบายว่าจะทำอะไร กลับเลือกที่จะปิดปังและทำร้ายจิตใจ ไม่น่าให้อภัยอ่ะ น่าจะต่างคนต่างอยู่ ขัดใจว่าทำไมปล่อยให้ลูกทารกโดนลักพาตัวไปได้ โคตรไม่รอบคอบอ่ะ เรื่องไอ้ลู่ก็เหมือนกัน นาวเอกโง่จนไม่เห็นความไม่สมเหตุสมผลใดๆ จนความจำกลับมา มันก็ต้องสงสัยแล้วป่ะว่าตอนก่อนจะเสียความทรงจำ ไอ้ลู่แอบเข้าไปในห้องตัวเองทำไม และต้องเอะใจและตัดความสัมพันธ์สิเพราะถามอะไรก็ไม่เคยตอบ พระเอกก็เหมือนกัน รู้สึกว่าไอ้ลู่มีจุดประสงค์ไม่ดี แต่ก็ไม่ทำอะไร ให้โอกาสมันก่อเรื่อง 3-4 บทสุดท้ายรวบรัดตัดจบมาก ปมต่างๆก็ไม่เคลียร์ ไม่รู้แม่พระเอกยังอยู่หรือตาย ทำไมไอ้ลู่ถึงเลี้ยงนางเอกมาตั้งสามปีแทนที่จะรีบเอาไปผ่าตัดให้น้องสาว ทำไมถึงพยายามจะให้พระเอกลืมนางเอกและทำร้ายนางเอก อ่านจนจบก็ไม่เห็นบอกว่ามีความแค้นอะไรกับพระเอก และทำไมมุ่งเป้ามาที่นางเอก และไอ้ปากกาหมึกซึมที่พระเอกเก็บไว้น่ะ ก็ไม่มีอธิบายเพิ่ม แค่เปรยว่านางเอกเคยเอาปากกาให้เด็กขอทาน ต่ไม่บอกว่ามันมีความสำคัญยังไง สรุปอ่านแล้วขัดใจหลายอย่างมากค่ะ...
ขอบคุณนะคะที่อัพจนจบ❤️❤️❤️...
แรกๆฉันเชียร์เธอหมดใจแต่มู่น่อนน่อนนี่เธอก็ดื้อเกินไปนะ รู้ทั้งรู้ยังจะชอบสร้างปัญหาซ้ำแล้วซ้ำอีก มั่นใจตัวเองอะไรผิดๆเกิ๊นนน ฉันเริ่มจะเบื่อเธอแล้วนะ เจอก็เจอแล้วแค่กลับไป แล้วยังจะคิดกลับไปให้เขาเฉือนอวัยวะไง!!!! ตัวเองจะไปสืบอะไรจากไหน?!!!...