ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 66

ตอนที่ 66 ผมไม่ตีผู้หญิง คุณลงมือเองเถอะ

อย่างไรก็ตาม “เฉินเจียฉิน” มีส่วนสูงถึง1.9เมตร มู่น่อนน่อนยืนอยู่ตรงหน้าเขาก็ไม่สามารถบดบังใบหน้าของเขาได้

มู่หวั่นขีมองมู่น่อนน่อนด้วยสายตาดูถูก ก้าวไปข้างหน้า และมองตรงไปที่ “เฉินเจียฉิน” เท่านั้น “คุณเฉน พวกเราเจอกันอีกแล้วนะคะ”

เฉินถิงเซียวเหลือบมองมู่หวั่นขี และหันมามองมู่น่อนน่อนที่จู่ๆ ก็ออกมาบังหน้าเขา ทันใดนั้นก็เข้าใจได้ในทันทีว่าทำไมมู่น่อนน่อนต้องออกมาบังข้างหน้าเขา

นึกถึงในอดีตที่เธอเคยตวาดใส่เขา เคยพูดว่า “สะใภ้ใหญ่ก็เหมือนแม่” อะไรทำนองนี้ เธอที่ทำท่าออกมาปกป้องลูกของตนเพราะจะให้เขาเป็นลูกชายจริงๆ อย่างนั้นหรือ

เมื่อเฉินถิงเซียวนึกถึงตรงนี้ ใบหน้าก็เย็นเยียบลง เขาไม่แม้แต่จะชายตาแลมู่หวั่นขี

มู่หวั่นขีเมื่อพบว่า "เฉินเจียฉิน" ไม่สนใจเธอ เลยอับอายเล็กน้อย

มู่ลี่เหยียนพูดขึ้นมาอย่างประจวบเหมาะ “มีเรื่องอะไรจะคุย พวกเรามาหาร้านอาหารและนั่งคุยกันช้าๆ ดีกว่า”

.....

กลุ่มคนหาร้านอาหารหนึ่งร้านสำหรับทานข้าว

ในตอนที่นั่งลง ทุกคนจงใจให้ “เฉินเจียฉิน” นั่งลงก่อน

แต่ “เฉินเจียฉิน” ไม่ได้นั่งลงก่อน กลับลากเก้าอี้ออก และพูดกับมู่น่อนน่อนว่า “นั่ง”

มู่น่อนน่อนไม่รู้ว่าเขาต้องการทำอะไรกันแน่ แต่เธอก็รับรู้ได้จากสัญชาตญาณว่า “เฉินเจียฉิน” จะไม่ทำร้ายเธอ จึงนั่งลงแต่โดยดี

เธอนั่งลงแล้ว “เฉินเจียฉิน” ก็นั่งลงข้างๆ เธอ

มู่ลี่เหยียนส่งสายตาไปให้กับมู่หวั่นขี มู่หวั่นขีเข้าใจ ยิ้มหวานและนั่งลงด้านข้างอีกทางของ “เฉินเจียฉิน” ทันที

มู่น่อนน่อนคิดว่า “เฉินเจียฉิน” จะพูดอะไรสักหน่อย แต่สุดท้ายเขาก็ไม่ได้พูดอะไร ราวกับไม่เห็นว่ามู่หวั่นขีนั่งลงที่ข้างๆ เขา

มู่น่อนน่อนนินทาอยู่ในใจ สงสัยว่าเธอนั้นคิดผิดไปหรือเปล่า ถึงแม้ “เฉินเจียฉิน” จะดูทำตัวห่างเหิน แต่ความจริงแล้วไม่จุกจิกกับเรื่องผู้หญิงหรือ

ในไม่ช้าอาหารก็ขึ้นมาครบ มู่ลี่เหยียนพูดเป็นครั้งคราวเพื่อให้บรรยากาศผ่อนคลาย และกลมกลืนไปด้วยกัน

มู่หวั่นขีคีบอาหารให้ “เฉินเจียฉิน” อยู่หลายครั้ง เขาไม่ปฏิเสธ แต่เขาก็ไม่ทาน

มู่น่อนน่อนรู้สึกว่าวันนี้ “เฉินเจียฉิน” แปลกมาก ตั้งแต่ที่เขานั่งลง เธอรู้สึกได้ถึงบรรยากาศกดดันที่เขาแผ่ออกมาก หลังจากนั้นเขาก็ไม่ได้ปฏิเสธที่มู่หวั่นขีคีบอาหารให้เขา เธอยังไม่อยากเชื่อว่าเขาจะเตะตาต้องใจมู่หวั่นขี

ในใจของมู่หวั่นขีเป็นปลื้มอย่างมาก ใบหน้าประดับด้วยยิ้มอย่างอ่อนโยน “คุณเฉนทานเยอะๆ นะคะ อาหารของร้านนี้ไม่เลวเลย”

“อื้อ” “เฉินเจียฉิน” ตอบรับอย่างเฉยเมย แต่ก็ไม่ได้ขยับตะเกียบ

มู่หวั่นขีไม่ใส่ใจ และอาศัยจังหวะที่เหล็กกำลังร้อนเอ่ยถามเขา “คุณเฉนมีแฟนแล้วหรือยังคะ”

ประโยคนี้ถามออกไปได้อย่างเถรตรง ใบหน้าของ “เฉินเจียฉิน” นั้นไม่มีร่องรอยของความโกรธ แต่กลับหันหน้าไปมองเธอ “ไม่มี แล้วคุณมู่ล่ะครับ”

“ฉันยังไม่มีแฟนค่ะ พูดตามจริงแล้ว ความจริงฉัน...” มู่หวั่นขีแสดงท่าทีเขินอาย “ฉันรักคุณเฉนมากๆ เลยค่ะ”

“อย่างนั้นหรือ” เฉินถิงเซียวฉีกยิ้มที่มุมปาก รอยยิ้มที่ส่งไปไม่ถึงดวงตา ระหว่างนั้นคิ้วก็ขมวด ทันใดนั้นเสียงทุ้มก็เปลี่ยนไปมืดครึ้มอย่างถึงที่สุด “แต่ผมชอบผู้หญิงหน้าใหญ่ คุณมู่ใบหน้าเล็กเกินไป”

มู่หวั่นขีเบิกตาโตด้วยความประหลาดใจ ดวงตาคู่นั้นที่เหมือนกับไข่มุกแทบจะร่วงออกมาอยู่รอมร่อ

มู่น่อนน่อนที่อยู่ข้างๆ และเพิ่งจะดื่มน้ำเข้าไป ก็แทบจะพ่นออกมาเช่นกัน

“เฉินเจียฉิน” คนนี้กำลังพูดไร้สาระอะไรกัน

เธอมองผู้ชายที่อยู่ข้างๆ มองเห็นแต่เพียงใบหน้าด้านข้างที่ดูดีของเขาที่พยักหน้าน้อยๆ ดูเหมือนว่าจะไม่ได้ล้อเล่นแม้แต่นิดเดียว

“ฉันเพิ่มไขมันได้ค่ะ ใบหน้าจะต้องอ้วนขึ้นมาได้แน่นอน” มู่หวั่นขีตื่นเต้นจนน้ำเสียงสั่นเล็กน้อย และไม่ลืมที่จะหันไปมองมู่น่อนน่อนด้วยสายตาลำพองใจ

เธอจะต้องได้รับความชอบจาก “เฉินเจียฉิน” อย่างแน่นอน