ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 664

ในใจซูเหมียนคิดอะไรอยู่ มู่น่อนน่อนรู้ดี

ซูเหมียนนี่คือตัดสินใจอย่างเด็ดขาดแล้วว่าจะเป็นปรปักษ์กับเธอ เธอก็ย่อมไม่ถอยอยู่แล้ว

มู่น่อนน่อนรู้ว่าซูเหมียนเก็บกดมานาน ตอนนี้อุตส่าห์พลิกชะตาได้แล้ว ก็ย่อมต้องกู้หน้ากลับคืนมาสุดชีวิตอยู่แล้ว

“ไม่พูดเรื่องนี้แล้ว ดูบทก่อนเถอะ” มู่น่อนน่อนเอาฮาร์ดดิสก์ที่พกติดตัวไว้ออกมา แล้วยื่นให้กับฉินสุ่ยซาน

บทละครที่เหลืออีกหลายตอนล้วนอยู่ในนั้น

พอพูดเรื่องงาน สีหน้าของฉินสุ่ยซานก็จริงจังขึ้นมา “ฉันลองดูก่อน”

ฉินสุ่ยซานดูอย่างจริงจังมาก ตรงไหนที่ไม่เข้าใจยังได้ถามอยู่เป็นครั้งคราว

“หลังจากนี้อาจจะต้องให้เธอคอยตามอยู่ในกองถ่ายหน่อย หลังจากนี้ยังมีกลายจุดที่ต้องแก้”

“ถึงจะเริ่มถ่ายทำ อย่างน้อยก็ต้องรอหลังปีใหม่มั้ง ”มู่น่อนน่อนไม่มีความคิดเห็นอะไรกับสิ่งนี้

ราคาที่ฉินสุ่ยซานให้ไม่เลว อีกอย่างทางด้านบทละคร ฉินสุ่ยซานก็ให้เกียรติกับเธอที่เป็นนักเขียนบทต้นฉบับมาก

“ใช่ ต้องหลังปีใหม่อยู่แล้ว”ฉินสุ่ยซานพูดจบแล้วได้ดูนาฬิกาแวบนึง “เวลาล่วงเลยมานานแล้ว ไปทานข้าวด้วยกันเถอะ”

มู่น่อนน่อนก็ไม่ปฏิเสธ ได้พยักหน้า

ตอนที่ทั้งสองออกไปด้วยกัน มู่น่อนน่อนได้ตรงดิ่งไปที่รถสีดำคันนึง

ก่อนหน้านี้ส่วนใหญ่มู่น่อนน่อนมาสตูดิโอของฉินสุ่ยซานล้วนขับรถมาเอง ฉินสุ่ยซานคุ้นเคยกับรถของมู่น่อนน่อนอยู่ เธอมองรถคันนั้นแวบนึง ก็รู้เลยว่ารถคันนั้นไม่ใช่รถของมู่น่อนน่อน

ในรถเหมือนจะมีคน

มู่น่อนน่อนเดินมาถึงข้างประตูรถ ก็ได้ยื่นมือเคาะกระจกรถ

กระจกรถเลื่อนลง ใบหน้าของฉีเฉิงได้โผล่อยู่ที่ตรงหน้า

ฉีเฉิงที่ในฐานะเป็นบอดี้การ์ดของเธอ พอออกจากบ้านก็คอยตามติดเธออย่างทำหน้าที่ได้เต็มที่สุดๆ

“ฉันจะไปทานข้าวกับฉินสุ่ยซาน”มู่น่อนน่อนก้มหน้าเล็กน้อย แล้วพูดกับฉีเฉิงที่อยู่ด้านใน

ฉีเฉิงพยักหน้าทีนึง หน้าตาเหมือนไม่อยากพูดเยอะ

มู่น่อนน่อนรู้สึกว่าที่จริงฉีเฉิงก็แปลกประหลาดดีนะ ปกติตอนที่เขาไปมาหาสู่กับเธอเป็นคนละเอียดรอบคอบดี เป็นห่วงเธอมาก แค่ปกติค่อนข้างเย็นชาไปหน่อยเอง

เย็นชาขนาดนั้น ไม่เข้ากับที่เขาเป็นห่วงเธอเลย

เหมือนอย่างกับว่ามีคนบีบบังคับเขา ให้เขาดีกับเธอยังไงอย่างงั้น

มู่น่อนน่อนคิดยังไงก็ไม่เข้าใจ หรืออาจจะเป็นไปได้ว่าเดิมทีฉีเฉิงก็เป็นคนที่นิสัยแปลกประหลาดอยู่แล้ว

ฉีเฉิงไม่อยากพูดมาก แต่มู่น่อนน่อนที่ในฐานะเป็นนายจ้างที่ใจดีคนนึง ก็ยังได้ถามว่า “นายจะทานกับพวกเราหรือว่า ”

“ไม่ต้องสนใจผมหรอกครับ”ฉีเฉิงตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉย

ก็ได้

มู่น่อนน่อนหันหลังเดินกลับมาที่ข้างกายของฉินสุ่ยซาน

ถึงแม้เมื่อครู่ฉินสุ่ยซานไม่ได้ตามไป แต่เธออยู่ห่างจากรถของฉีเฉิงไม่เยอะ เธอเห็นหน้าของฉีเฉิงไม่ชัด รู้แค่ว่าเป็นผู้ชายคนนึง

มู่น่อนน่อนเดินมาปุ๊บ ฉินสุ่ยซานก็ยิ้มอย่างคลุมเครือเลย “ฉันถึงว่าล่ะว่าทำไมหน้าตาเธอเหมือนไม่แคร์เลย ที่แท้ก็หาใหม่ได้แล้วนี่เอง”

“ของใหม่ของเก่าอะไร ”มู่น่อนน่อนดึงสติกลับมาไม่ได้ในชั่วขณะ

ฉินสุ่ยซานมองไปที่ฉีเฉิงแวบนึง แล้วกระซิบที่ข้างหูมู่น่อนน่อนว่า “ก็ผู้ชายคนใหม่ไง”

มู่น่อนน่อนอึ้งไปครู่นึง แล้วขมวดคิ้วเล็กน้อย “เขาเป็นบอดี้การ์ดของฉัน”

“ห๊ะ ”ทีนี้กลายเป็นฉินสุ่ยซานที่อึ้ง

เมื่อครู่เธอยังคิดว่าผู้ชายที่อยู่ในรถคนนั้นคือแฟนใหม่ของมู่น่อนน่อนเสียอีก

ฉินสุ่ยซานรู้สึกอึดอัดนิดหน่อย

เธอรีบเปลี่ยนประเด็น “ขึ้นรถก่อน หิวจะตายอยู่แล้ว”

มู่น่อนน่อนทำตามที่เจ้านายสั่ง ก็ไม่ได้พูดประเด็นนี้ต่ออีก

หลังจากเธอคาดเข็มขัดนิรภัยเสร็จ ได้มองผ่านกระจกมองหลังแวบนึง พบว่าฉีเฉิงได้ขับรถตามมา