ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 665

อะไรกัน

ไหนสือเย่บอกว่าเฉินถิงเซียวประชุมอยู่ที่บริษัทไม่ใช่เหรอ

ทำไมเฉินถิงเซียวยังอยู่ที่บ้านได้ล่ะ

เฉินถิงเซียวลงมาจากชั้นบน ตอนที่เห็นมู่น่อนน่อน แววตามีความประหลาดใจแวบผ่านอย่างไว

มู่น่อนน่อนนึกขึ้นถึงวันที่เธอถูกคนของเจียงซ่งขัดขวาง ภาพเหตุการณ์ที่เฉินถิงเซียวกับซูเหมียนโอบกอดกันอยู่ข้างถนน

หลายวันมานี้ ภาพนั้นคอยตอกย้ำเธอตลอดว่าเฉินถิงเซียวไม่ใช่เฉินถิงเซียวคนก่อนหน้านี้แล้ว

มู่น่อนน่อนกำมือไว้แน่น รู้สึกความหนาวเย็นหนาวจากศีรษะลงมาสู่เท้า

เธอเม้มปากไว้แน่น เสียงที่เปล่งออกมาแฝงด้วยความเย็นชา “ผู้ช่วยสือบอกว่าคุณประชุมอยู่ที่บริษัท ฉันถึงมาที่นี่”

“งั้นเหรอ ”นาทีนี้เฉินถิงเซียวได้ลงบันไดมาแล้ว กำลังเดินมาหาเธอ

เขาได้หยุดลงตรงตำแหน่งที่ห่างจากมู่น่อนน่อนสามก้าว “สือเย่ได้บอกหรอว่าผมประชุมอยู่ที่บริษัท คือสือเย่พูดไม่ชัดเจน หรือว่าคุณฟังได้ไม่ชัดเจนพอ ”

มู่น่อนน่อนรู้สึกตัวเองคงจะบ้าไปแล้ว

เพราะนาทีนี้ ในหัวเธอไม่ได้คิดว่าจะโต้แย้งคำพูดที่แฝงด้วยการยั่วยุของเฉินถิงเซียวยังไง แต่สิ่งที่เธอคิดคือเฉินถิงเซียวผอมลงมาก ดูแล้วซูบผอมไปเยอะเลย

เธอกับเฉินถิงเซียวใช้ชีวิตมาด้วยกันนาน ต่างก็คุ้นเคยซึ่งกันและกันมาก

ดังนั้น พอไม่ได้เจอหน้ากันช่วงนึง เธอก็สามารถพบเห็นได้อย่างชัดเจนว่าเฉินถิงเซียวผอมลง

เฉินถิงเซียวเป็นคนที่ควบคุมตัวเองได้ดีมาก น้ำหนักจะรักษาเอาไว้ที่ตัวเลขเดิมตลอด ไม่เคยขึ้นเลย นอกจากเหนื่อยล้าเกินไปถึงจะลดลงมาหน่อย

เฉินถิงเซียวที่หลังจากซูบผอมลง ดูแล้วเหมือนยิ่งดุร้ายมากขึ้น หน้าตาก็ยิ่งคมเข้มขึ้น ให้ความรู้สึกที่ยิ่งหล่อกระชากใจมากยิ่งขึ้น

เฉินถิงเซียวที่เป็นแบบนี้ สำหรับมู่น่อนน่อนแล้วรู้สึกแปลกตานิดหน่อย

มีความรู้สึกเหมือนผ่านไปหนึ่งชาติภพในชั่วขณะ

“พูดสิ”

เสียงทุ้มต่ำของผู้ชายอยู่ใกล้แค่เอื้อม

มู่น่อนน่อนเงยหน้าขึ้นมากะทันหัน ถึงพบว่าตอนที่เธอเหม่อลอย เฉินถิงเซียวได้เดินมาที่ตรงหน้าเธอแล้ว

เขาหลุบตามองเธอ แววตามีการสำรวจที่สังเกตเห็นได้ยาก สายตาของเขากวาดผ่านใบหน้าเธอ แล้วหยุดอยู่ที่บนคอของเธออยู่ครู่นึง

มู่น่อนน่อนสังเกตเห็นสายตาของเขาได้อย่างหลักแหลม ทันใดนั้นได้ยื่นมือบังแผลช่วงคอที่เพิ่งหายเอาไว้

ตำแหน่งคอที่เธอได้รับบาดเจ็บ ที่จริงใกล้ตำแหน่งท้ายทอยแล้ว

นี่เป็นท่าทางที่เธอทำโดยไม่รู้ตัว

วันนั้นเธอแบกร่างกายที่ได้รับบาดเจ็บไปยืนอยู่ที่ตรงหน้าของเขากับซูเหมียนอย่างน่าอนาถสุดๆ คำเย็นชาที่ว่า“คนที่ไม่มีความเกี่ยวข้อง ไม่ต้องถามให้มากความ”ของเขา แต่ละถ้อยคำล้วนทิ่มแทงใจเธอมาก

ความหนาวเย็นแบบนั้นได้พุ่งขึ้นมาจากฝ่าเท้าอีก

มู่น่อนน่อนอดสั่นไม่ได้

ก็ไม่รู้เฉินถิงเซียวที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอนึกอะไรขึ้นมาได้ จู่ๆได้เดินมาข้างหน้าก้าวนึง

มู่น่อนน่อนถอยหลังไปหนึ่งก้าวอย่างไหวตัวทัน แววตาเต็มไปด้วยความระแวดระวัง

เธอไม่รู้ว่าเฉินถิงเซียวจะทำอะไรอีก

เธอเคยเห็นหน้าตาอ่อนโยนรักใครรักจริงของผู้ชายคนนี้ เธอเห็นหน้าตาเย็นชาไร้เยื่อใยของเขา

และตอนนี้ เธอได้แต่ใช้ศักดิ์ศรีที่เหลืออยู่อันน้อยนิดนี้รักษาหน้าตัวเองเอาไว้

ในเมื่อเขาเป็นคนตัดสินใจเองว่าจะปล่อยมือ ถ้าอย่างนั้น งั้นก็ต่างฝ่ายต่างเด็ดขาดและจากกันด้วยดีหน่อย

“ฉันจะขึ้นไปดูมู่มู่หน่อย”มู่น่อนน่อนพูดจบก็ได้เดินผ่านข้างกายเขาอย่างเร่งรีบ ได้ขึ้นไปชั้นบนอย่างกับหนี ไม่เหลียวมองเฉินถิงเซียวอีก

เฉินถิงเซียวยืนหันหลังให้กับบันได ถึงมู่น่อนน่อนหันกลับมาดูก็มองไม่เห็นใบหน้าเขา

ในที่ๆเธอมองไม่เห็น สีหน้าของเฉินถิงเซียวเหมือนมีหิมะเย็นอวบผ่านยังไงอย่างงั้น เย็นชาจนไร้ชีวิตจิตใจ

ในห้องโถงที่ว่างเปล่า นอกจากเฉินถิงเซียวแล้ว ยังมีฉีเฉิงอยู่อีกคน