ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 665

อะไรกัน

ไหนสือเย่บอกว่าเฉินถิงเซียวประชุมอยู่ที่บริษัทไม่ใช่เหรอ

ทำไมเฉินถิงเซียวยังอยู่ที่บ้านได้ล่ะ

เฉินถิงเซียวลงมาจากชั้นบน ตอนที่เห็นมู่น่อนน่อน แววตามีความประหลาดใจแวบผ่านอย่างไว

มู่น่อนน่อนนึกขึ้นถึงวันที่เธอถูกคนของเจียงซ่งขัดขวาง ภาพเหตุการณ์ที่เฉินถิงเซียวกับซูเหมียนโอบกอดกันอยู่ข้างถนน

หลายวันมานี้ ภาพนั้นคอยตอกย้ำเธอตลอดว่าเฉินถิงเซียวไม่ใช่เฉินถิงเซียวคนก่อนหน้านี้แล้ว

มู่น่อนน่อนกำมือไว้แน่น รู้สึกความหนาวเย็นหนาวจากศีรษะลงมาสู่เท้า

เธอเม้มปากไว้แน่น เสียงที่เปล่งออกมาแฝงด้วยความเย็นชา “ผู้ช่วยสือบอกว่าคุณประชุมอยู่ที่บริษัท ฉันถึงมาที่นี่”

“งั้นเหรอ ”นาทีนี้เฉินถิงเซียวได้ลงบันไดมาแล้ว กำลังเดินมาหาเธอ

เขาได้หยุดลงตรงตำแหน่งที่ห่างจากมู่น่อนน่อนสามก้าว “สือเย่ได้บอกหรอว่าผมประชุมอยู่ที่บริษัท คือสือเย่พูดไม่ชัดเจน หรือว่าคุณฟังได้ไม่ชัดเจนพอ ”

มู่น่อนน่อนรู้สึกตัวเองคงจะบ้าไปแล้ว

เพราะนาทีนี้ ในหัวเธอไม่ได้คิดว่าจะโต้แย้งคำพูดที่แฝงด้วยการยั่วยุของเฉินถิงเซียวยังไง แต่สิ่งที่เธอคิดคือเฉินถิงเซียวผอมลงมาก ดูแล้วซูบผอมไปเยอะเลย

เธอกับเฉินถิงเซียวใช้ชีวิตมาด้วยกันนาน ต่างก็คุ้นเคยซึ่งกันและกันมาก

ดังนั้น พอไม่ได้เจอหน้ากันช่วงนึง เธอก็สามารถพบเห็นได้อย่างชัดเจนว่าเฉินถิงเซียวผอมลง

เฉินถิงเซียวเป็นคนที่ควบคุมตัวเองได้ดีมาก น้ำหนักจะรักษาเอาไว้ที่ตัวเลขเดิมตลอด ไม่เคยขึ้นเลย นอกจากเหนื่อยล้าเกินไปถึงจะลดลงมาหน่อย

เฉินถิงเซียวที่หลังจากซูบผอมลง ดูแล้วเหมือนยิ่งดุร้ายมากขึ้น หน้าตาก็ยิ่งคมเข้มขึ้น ให้ความรู้สึกที่ยิ่งหล่อกระชากใจมากยิ่งขึ้น

เฉินถิงเซียวที่เป็นแบบนี้ สำหรับมู่น่อนน่อนแล้วรู้สึกแปลกตานิดหน่อย

มีความรู้สึกเหมือนผ่านไปหนึ่งชาติภพในชั่วขณะ

“พูดสิ”

เสียงทุ้มต่ำของผู้ชายอยู่ใกล้แค่เอื้อม

มู่น่อนน่อนเงยหน้าขึ้นมากะทันหัน ถึงพบว่าตอนที่เธอเหม่อลอย เฉินถิงเซียวได้เดินมาที่ตรงหน้าเธอแล้ว

เขาหลุบตามองเธอ แววตามีการสำรวจที่สังเกตเห็นได้ยาก สายตาของเขากวาดผ่านใบหน้าเธอ แล้วหยุดอยู่ที่บนคอของเธออยู่ครู่นึง

มู่น่อนน่อนสังเกตเห็นสายตาของเขาได้อย่างหลักแหลม ทันใดนั้นได้ยื่นมือบังแผลช่วงคอที่เพิ่งหายเอาไว้

ตำแหน่งคอที่เธอได้รับบาดเจ็บ ที่จริงใกล้ตำแหน่งท้ายทอยแล้ว

นี่เป็นท่าทางที่เธอทำโดยไม่รู้ตัว

วันนั้นเธอแบกร่างกายที่ได้รับบาดเจ็บไปยืนอยู่ที่ตรงหน้าของเขากับซูเหมียนอย่างน่าอนาถสุดๆ คำเย็นชาที่ว่า“คนที่ไม่มีความเกี่ยวข้อง ไม่ต้องถามให้มากความ”ของเขา แต่ละถ้อยคำล้วนทิ่มแทงใจเธอมาก

ความหนาวเย็นแบบนั้นได้พุ่งขึ้นมาจากฝ่าเท้าอีก

มู่น่อนน่อนอดสั่นไม่ได้

ก็ไม่รู้เฉินถิงเซียวที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอนึกอะไรขึ้นมาได้ จู่ๆได้เดินมาข้างหน้าก้าวนึง

มู่น่อนน่อนถอยหลังไปหนึ่งก้าวอย่างไหวตัวทัน แววตาเต็มไปด้วยความระแวดระวัง

เธอไม่รู้ว่าเฉินถิงเซียวจะทำอะไรอีก

เธอเคยเห็นหน้าตาอ่อนโยนรักใครรักจริงของผู้ชายคนนี้ เธอเห็นหน้าตาเย็นชาไร้เยื่อใยของเขา

และตอนนี้ เธอได้แต่ใช้ศักดิ์ศรีที่เหลืออยู่อันน้อยนิดนี้รักษาหน้าตัวเองเอาไว้

ในเมื่อเขาเป็นคนตัดสินใจเองว่าจะปล่อยมือ ถ้าอย่างนั้น งั้นก็ต่างฝ่ายต่างเด็ดขาดและจากกันด้วยดีหน่อย

“ฉันจะขึ้นไปดูมู่มู่หน่อย”มู่น่อนน่อนพูดจบก็ได้เดินผ่านข้างกายเขาอย่างเร่งรีบ ได้ขึ้นไปชั้นบนอย่างกับหนี ไม่เหลียวมองเฉินถิงเซียวอีก

เฉินถิงเซียวยืนหันหลังให้กับบันได ถึงมู่น่อนน่อนหันกลับมาดูก็มองไม่เห็นใบหน้าเขา

ในที่ๆเธอมองไม่เห็น สีหน้าของเฉินถิงเซียวเหมือนมีหิมะเย็นอวบผ่านยังไงอย่างงั้น เย็นชาจนไร้ชีวิตจิตใจ

ในห้องโถงที่ว่างเปล่า นอกจากเฉินถิงเซียวแล้ว ยังมีฉีเฉิงอยู่อีกคน

แต่ต่างก็ค่อนข้างเกรงกลัวฉีเฉิง

พวกเขาไม่ค่อยรู้ประวัติของฉีเฉิง แต่ก็รู้ว่าฉีเฉิงไม่ใช่คนธรรมดา

“เข้ามาพร้อมกันเลย”ฉีเฉิงก็ไม่สนว่าพวกเขาเห็นด้วยหรือเปล่า เขาได้ถอดเสื้อคลุมออกโดยตรง จากนั้นได้พยักหน้าให้กับพวกเขา “มาเลย”

เฉินถิงเซียวที่อยู่ในบ้านได้ยินเสียงร้องโอดโอยของบอดี้การ์ดแล้ว ไม่มีปฏิกิริยาใดๆเลย

เขาเดินไปนั่งที่โซฟา จุดบุหรี่ขึ้นมามวนนึง พอดูดคำนึงแล้วได้คีบเอาไว้ในมือ ไม่แตะต้องมันอีก

……

มู่น่อนน่อนไปที่ห้องนอนของเฉินมู่ พบว่าเฉินมู่กำลังหลับอยู่

ถึงแม้เฉินถิงเซียวซูบผอมลง แต่กลับดูแลเฉินมู่ได้ดีมาก เธอดูแล้วอ้วนขึ้นกว่าก่อนหน้านั้นที่เจออีกนิดหน่อย

สีหน้าดูดีมาก ใบหน้าเล็กๆดูมีเลือดฝาดและแก้มตุ้ยนุ้ยมาก กำลังห่มผ้าเอาไว้และหลับลึกอยู่

มู่น่อนน่อนมองเฉินมู่ ไม่นึกเลยว่าอารมณ์ที่หดหู่ติดต่อกันมาหลายวัน นาทีนี้สบายใจขึ้นมาไม่น้อยเลย

เธอแข็งใจปลุกลูกตื่นไม่ได้ เธอแค่มองลูกอย่างเงียบๆ ก็ยังรู้สึกอิ่มเอมใจสุดๆเลย

เธอมองเฉินมู่อยู่อย่างนี้สักพัก ก็ได้ลุกขึ้นเดินออกมาจากห้องแล้ว พร้อมทั้งได้ปิดประตูอย่างเบามือเบาเท้า

ผ่านไปนานขนาดนี้ เธอนึกว่าเฉินถิงเซียวไม่ได้อยู่ที่ห้องโถงแล้ว

แต่ตอนที่เธอลงไป พบว่าเฉินถิงเซียวกำลังสูบบุหรี่อยู่ที่ห้องโถง

ที่เขี่ยบุหรี่ที่วางอยู่ตรงหน้าเขามีก้นบุหรี่ทิ้งอยู่หลายอันแล้ว

เมื่อก่อนตอนที่พวกเขาอยู่ด้วยกัน ที่จริงมู่น่อนน่อนไม่ค่อยคุมเฉินถิงเซียวสูบบุหรี่เลย และตอนนั้นเฉินถิงเซียวก็สูบไม่ค่อยเยอะเหมือนกัน

ในเรื่องแบบนี้ ที่จริงเขามีด้านที่ละเอียดรอบคอบมาก

แต่ตอนนี้ มู่น่อนน่อนก็ไม่มีสิทธิ์ไปคุมเขาตั้งนานแล้ว