ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 666

มู่น่อนน่อนหยุดอยู่กับที่ได้ครู่นึง ก็ได้เดินไปยังทิศทางของเฉินถิงเซียว

เฉินถิงเซียวพิงอยู่บนโซฟา ดูแล้วเกียจคร้านกับเย็นชา

เขาได้ยินความเคลื่อนไหวแล้ว ได้เงยหน้าขึ้นมามองมู่น่อนน่อนแวบนึงพร้อมยักคิ้วเล็กน้อย ส่งสัญญาณให้เธอว่ามีอะไรก็พูดมาเลย

มู่น่อนน่อนมองโซฟาที่อยู่ตรงข้ามเขาแวบนึง เธอก็ไม่ได้นั่งลง แค่ยืนคุยกับเขา “ฉันมีเรื่องจะคุยกับคุณ เดิมทีคืออยากฝากให้ผู้ช่วยสือบอกคุณ แต่คุณอยู่ที่นี่แล้ว ฉันบอกคุณโดยตรงเลยดีกว่า”

ก็ไม่รู้ว่าเฉินถิงเซียวตั้งใจฟังเธอพูดอยู่หรือเปล่า เขาได้ดูดบุหรี่แรงๆอีกคำ

นิ้วมือของเขาเรียวยาวสวยงาม แม้แต่ท่าทางในการดูดบุหรี่ก็ยังเพลินตาเพลินใจมากเป็นพิเศษ

เขาเอียงศีรษะเล็กน้อย เอาบุหรี่ครึ่งมวนที่ยังดูดไม่หมดเขี่ยใส่ที่เขี่ยบุหรี่ จากนั้นถึงมองไปที่มู่น่อนน่อนอย่างเอื่อยเฉื่อย “เพราะฉะนั้น ”

“ฉันอยากพาลูกไปอยู่กับฉันช่วงนึง ” มู่น่อนน่อนได้พูดออกมาโดยตรง

เฉินถิงเซียวไม่มีปฏิกิริยาในทันที เขาจ้องมู่น่อนน่อนอย่างนิ่งๆอยู่หลายวินาที

ความเงียบของเขาทำให้มู่น่อนน่อนค่อนข้างตื่นเต้น เฉินถิงเซียวนี่คือไม่อยากให้เธอพาเฉินมู่ไปคอนโดของเธอเหรอ

สักพัก เฉินถิงเซียวได้นั่งตัวตรง แล้วพูดอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ยคำนึง “อีกไม่นานก็วันส่งท้ายปีเก่าแล้ว”

น้ำเสียงของเขาแฝงด้วยอารมณ์ซับซ้อนที่มู่ย่อนน่อนยากจะแยกแยะ

จู่ๆมู่น่อนน่อนนึกขึ้นได้ว่า หลังจากพวกเขาอยู่ด้วยกัน เหมือนไม่เคยอยู่ฉลองวันส่งท้ายปีเก่าด้วยกันดีๆเลย

วันส่งท้ายปีเก่าของปีแรกฉลองที่ตระกูลเฉิน ตระกูลเฉินก็เกิดเรื่อง

ในสามปีนั้นไม่มีอะไรต้องพูดถึงเลย

และปีนี้……

สมองของมู่น่อนน่อนค่อยๆปลอดโปร่ง เข้าใจความหมายที่แอลแฝงอยู่ในคำพูดของเฉินถิงเซียว “ถ้าคุณอยากฉลองวันส่งท้ายปีเก่ากับมู่มู่ ฉันส่งเธอกลับมาล่วงหน้าได้ค่ะ”

ใครจะไปรู้ว่าเฉินถิงเซียวเปิดปากก็ปฏิเสธโดยตรงเลย “ไม่ต้อง”

ไม่รอให้มู่น่อนน่อนไหวตัวทัน เฉินถิงเซียวก็ได้พูดว่า “วันส่งท้ายปีเก่าผมมีนัด ไม่ว่าง พรุ่งนี้คุณมารับเธอเลย”

เขาพูดจบก็ได้ลุกขึ้น และหันหลังขึ้นชั้นบนไป

แผ่นหลังเย็นชา ไม่หยุดลงเลย

มู่น่อนน่อนกัดริมฝีปากไว้ เหมือนเพื่อเอาคืน แล้วงอนยังไงอย่างงั้น เธอก็ได้เดินออกไปข้างนอกอย่างเร่งรีบทันที

ราวกับว่าพอเดินช้าปุ๊บ ก็จะขายขี้หน้า

เดินออกมาจากห้องโถง มู่น่อนน่อนมองดูรอบด้าน ก็เห็นฉีเฉิงหอบเสื้อคลุมและกำลังนั่งสูบบุหรี่กับบอดี้การ์ดหลายคนอยู่บนพื้น เหมือนเป็นเจ้าพ่อมาเฟียเลย

หน้าของบอดี้การ์ดมีแผลอยู่บ้างไม่มากก็น้อย

ชกต่อยกันมาเหรอ

มู่น่อนน่อนเดินตรงดิ่งไป ก็ไม่ได้ถามอะไรมาก แค่พูดคำเดียวว่า “กลับกันเถอะ”

เธอพูดจบก็ได้เดินไปด้านนอกโดยตรงเลย ไม่นานฉีเฉิงก็ได้ตามมา

รู้สึกได้ว่าฉีเฉิงที่อยู่ข้างหลังฝีเท้ายิ่งอยู่ใกล้ มู่น่อนน่อนเร่งฝีเท้าให้ไวขึ้น ไม่หยุดฝีเท้าและไม่หันหน้ากลับมา “นายชกต่อยกับบอดี้การ์ดของเฉินถิงเซียวเหรอ ”

“อืม” ฉีเฉิงแค่ตอบคำนึง ยังคงไม่อยากพูดมากแม้แต่คำเดียวเหมือนก่อนหน้านี้

สำหรับหน้าตาแบบนี้ของฉีเฉิงแล้ว มู่น่อนน่อนชินจนกลายเป็นเรื่องปกติไปตั้งนานแล้ว

“ตอนนี้ฉันไม่อยากมีความเกี่ยวพันใดๆกับเฉินถิงเซียว จุดนี้นายก็รู้ดี ถึงฉันเป็นนายจ้างของนาย แต่พฤติกรรมส่วนตัวของนายไม่เกี่ยวกับฉัน”

ฉีเฉิงฟังความหมายในคำพูดของมู่น่อนน่อนออก ได้หัวเราะเยาะทีนึง “ผมซ้อมบอดี้การ์ดของเขา เขารู้อยู่ เดิมทีนี่ก็เป็นเรื่องส่วนตัวของผมอยู่แล้ว ไม่เกี่ยวกับคุณหรอกครับ”

“งั้นก็ดี”มู่น่อนน่อนพึงพอใจกับการตอบของฉีเฉิงมาก

ตอนนี้เธอไม่อยากมีความเกี่ยวพันกับเฉินถิงเซียวสักนิดเลยจริงๆ

แต่ที่ตลกคือ แต่เธอก็ไม่มีทางไม่เกี่ยวข้องกับเฉินถิงเซียวจริงๆ