ตอนที่ 77 อยากดื่มเหล้า ผมจะดื่มเป็นเพื่อนคุณ
สือเย่โทรหามู่น่อนน่อนอีกครั้ง ก็พบว่าไม่มีคนรับ จึงรู้สึกตัวขึ้นมามันแปลกๆ ไป
ในตอนที่เขากำลังจะโทรหาเฉินถิงเซียว เฉินถิงเซียวก็เป็นคนโทรมาถามสถานการณ์ก่อน
“ทำไมถึงยังไม่กลับมา ยังไม่ไปรับอีกหรือ”
ครึ่งประโยคหลังนั้น น้ำเสียงของเฉินถิงเซียวเย็นเยียบลงอย่างเห็นได้ชัด
“ยังครับ โทรหาคุณหญิงแล้วแต่เธอไม่รับสายครับ ผมสงสัยว่าเธออาจจะออกไปนานแล้ว ไม่อย่างนั้นก็อาจจะ...” เกิดอุบัติเหตุ
เขาไม่กล้าพูดสามคำหลังออกมาต่อ
เงียบไปอึดใจ ปลายสายก็มีเสียงของเฉินถิงเซียวที่กำลังระงับความโกรธเอาไว้จนเสียงแหบดังขึ้นมา “แล้วยังไม่รีบไปหาอีกหรือ”
“ครับ”
วางสายโทรศัพท์ เฉินถิงเซียวก็รีบหยิบเสื้อคลุมและเดินออกไปข้างนอกทันที
หลังจากที่เข้าไปในโรงรถและขับออกมาหนึ่งคัน เขาเพิ่งจะมีเวลาคิดขึ้นได้
เรื่องในวันนี้ที่เซียวชู่เหอมาหาเขา จะต้องส่งผลกระทบต่อมู่น่อนน่อนไม่น้อยแน่
ถึงแม้เธอจะดูโหดเหี้ยม แต่ความจริงก็เป็นแค่เสือกระดาษ ให้เขาบดขยี้อีกสองสามครั้งเธอก็แหลกแล้ว
ความเป็นไปได้ที่จะเกิดอุบัติเหตุนั้นมีน้อยมาก กลับกันความน่าจะเป็นที่จะหลบตัวเพราะความเสียใจกลับมีมากกว่า
ทันใดนั้น มือถือของเขาก็ดังขึ้นมา
เขาก้มหน้าเหลือบสายตามอง ก็พบว่าเป็นกู้จือหยั่นที่โทรมา
“มีธุระอะไร”
กู้จือหยั่นยังคงพูดด้วยน้ำเสียงที่โง่งม “น้ำเสียงนายทำไมแย่แบบนี้ กินดินปืนเข้าไปหรือไง”
เฉินถิงเซียวขี้เกียจจะคุยกับเขา จึงตัดสายไป
มุมหนึ่งในบาร์ กู้จือหยั่นมองโทรศัพท์ที่ถูกตัดสายไป ตี๊ดๆ ดังขึ้นมาสองครั้ง หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายมู่น่อนน่อนที่นั่งอยู่ไม่ไกลออกไปหนึ่งรูป แล้วส่งให้กับเฉินถิงเซียว
ตัดสายเขาทิ้งหรือ
เดี๋ยวเฉินถิงเซียวจะต้องเป็นฝ่ายโทรมาหาเขาอย่างแน่นอน
ทันใดนั้น สายจากเฉินถิงเซียวก็โทรเข้ามาอย่างรวดเร็ว น้ำเสียงจนชาอย่างน่าประหลาด “สถานที่”
“นี่คือน้ำเสียงของคนที่กำลังขอร้องหรือ” กู้จือหยั่นอดไม่ได้ที่จะฉวยโอกาสจากเฉินถิงเซียว จึงไม่ยอมบอกเขาไปแต่โดยดี
“ธุรกิจขยายตัวที่แอฟริกายังว่างอยู่หนึ่งตำแหน่ง”
“ห่า” กู้จือหยั่นสบถลั่น และรีบบอกสถานที่บาร์แก่เฉินถิงเซียวโดยเร็ว
เฉินถิงเซียวจะเอาเรื่องนี้มาขู่เขาทุกครั้ง แต่มันก็ได้ผลไปซะทุกครั้ง
เพราะเฉินถิงเซียวเคยทำเรื่องนี้มาแล้ว ก่อนหน้านี้กู้จือหยั่นเคยทำเรื่องรั่วไหลครั้งใหญ่เพราะความประมาท ก็เลยถูกเฉินถิงเซียวโยกย้ายไปทำที่แอฟริกา
ในพจนานุกรมของเฉินถิงเซียว ไม่มีคำว่า “พูดเล่นๆ” เขาพูดจริงทำจริงเสมอมา
.....
ในบาร์
หลังจากที่มู่น่อนน่อนดื่มเหล้าในแก้วจนหมด ก็ยังไม่มีอาการเมาเลยแม้แต่น้อย จึงสั่งเบียร์มาอีกหนึ่งโห
พรสวรรค์ด้านการดื่ม ทำให้ไม่เมาง่ายๆ ในช่วงเวลาปกติก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ดี แต่มู่น่อนน่อนในตอนนี้ต้องการซื้อมาเพื่อเมา
มู่น่อนน่อนสวยโดดเด่น มาเพียงคนเดียว และเบื้องหน้ามีเบียร์อยู่หนึ่งโหล เพียงมองแวบเดียวก็รู้ว่าอารมณ์ไม่ดีและต้องการมาเพื่อเมา มีผู้ชายไม่น้อยที่เมียงมองมาทางเธอ และต้องการจะเข้าหา
ท้ายที่สุด ก็มีผู้ชายสองคนได้ทดลองเข้าไปทักทาย
“คนสวย มาคนเดียวหรือ”
มู่น่อนน่อนเหลือบมอง ผู้ชายสองคนนี้สวมชุดสูท ดูแล้วเหมือนคนระดับสูง ดูมีมาดเล็กน้อย น่าจะอยู่ในระดับผู้บริหารของบริษัท
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม
พระเอกชอบใช้อำนาจบังคับ ไม่ฟังความคิดเห็นนางเอก พอมีปัญหา แทนที่จะอธิบายว่าจะทำอะไร กลับเลือกที่จะปิดปังและทำร้ายจิตใจ ไม่น่าให้อภัยอ่ะ น่าจะต่างคนต่างอยู่ ขัดใจว่าทำไมปล่อยให้ลูกทารกโดนลักพาตัวไปได้ โคตรไม่รอบคอบอ่ะ เรื่องไอ้ลู่ก็เหมือนกัน นาวเอกโง่จนไม่เห็นความไม่สมเหตุสมผลใดๆ จนความจำกลับมา มันก็ต้องสงสัยแล้วป่ะว่าตอนก่อนจะเสียความทรงจำ ไอ้ลู่แอบเข้าไปในห้องตัวเองทำไม และต้องเอะใจและตัดความสัมพันธ์สิเพราะถามอะไรก็ไม่เคยตอบ พระเอกก็เหมือนกัน รู้สึกว่าไอ้ลู่มีจุดประสงค์ไม่ดี แต่ก็ไม่ทำอะไร ให้โอกาสมันก่อเรื่อง 3-4 บทสุดท้ายรวบรัดตัดจบมาก ปมต่างๆก็ไม่เคลียร์ ไม่รู้แม่พระเอกยังอยู่หรือตาย ทำไมไอ้ลู่ถึงเลี้ยงนางเอกมาตั้งสามปีแทนที่จะรีบเอาไปผ่าตัดให้น้องสาว ทำไมถึงพยายามจะให้พระเอกลืมนางเอกและทำร้ายนางเอก อ่านจนจบก็ไม่เห็นบอกว่ามีความแค้นอะไรกับพระเอก และทำไมมุ่งเป้ามาที่นางเอก และไอ้ปากกาหมึกซึมที่พระเอกเก็บไว้น่ะ ก็ไม่มีอธิบายเพิ่ม แค่เปรยว่านางเอกเคยเอาปากกาให้เด็กขอทาน ต่ไม่บอกว่ามันมีความสำคัญยังไง สรุปอ่านแล้วขัดใจหลายอย่างมากค่ะ...
ขอบคุณนะคะที่อัพจนจบ❤️❤️❤️...
แรกๆฉันเชียร์เธอหมดใจแต่มู่น่อนน่อนนี่เธอก็ดื้อเกินไปนะ รู้ทั้งรู้ยังจะชอบสร้างปัญหาซ้ำแล้วซ้ำอีก มั่นใจตัวเองอะไรผิดๆเกิ๊นนน ฉันเริ่มจะเบื่อเธอแล้วนะ เจอก็เจอแล้วแค่กลับไป แล้วยังจะคิดกลับไปให้เขาเฉือนอวัยวะไง!!!! ตัวเองจะไปสืบอะไรจากไหน?!!!...