ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 98

ตอนที่ 98 ร้องไห้ได้สมบทบาท

มู่น่อนน่อนพูดพลาง สังเกตสีหน้ามู่ลี่เหยียนไปพลาง

ตอนที่เธอเอ่ยถึงบัตรดำ เธอเห็นมู่ลี่เหยียนหน้าเจื่อนลงไปอย่างชัดเจน

ตอนนี้จ๋อยแล้วเหรอ

แต่ว่า สายไปแล้วล่ะ

มู่ลี่เหยียนเห็นท่าว่ามู่น่อนน่อนกลัวจริงไม่ได้แกล้ง ก็รู้สึกลำบากใจ พูดขึ้น“ก็อย่าเพิ่ง

บอกเรื่องบัตรดำกับเขาสิ”

มู่น่อนน่อนยิ้มเย็นชาในใจ มาจนป่านนี้แล้ว มู่ลี่เหยียนยังไม่คิดส่งบัตรดำออกมาอีก

แม้ว่าในใจเธอจะคิดแบบนี้ แต่ก็แสดงสีหน้าว่าหวาดกลัวมาก

เธอแอบหยิกขาตัวเอง เจ็บจนน้ำตาเล็ด แล้วบีบน้ำตาอีกหน่อย น้ำตาก็ร่วงผล็อยๆ

มู่น่อนน่อนพูดเสียงเครือน้ำตา“บัตรดำนั่น เฉินถิงเซียวให้หนูยืมใช้ก็เท่านั้น ต้องคืนเขาค่ะ ต่อให้หนูไม่พูด เขาก็ต้องรู้เข้าสักวัน……”

ราวกับคิดเรื่องน่าหวาดกลัวอะไรได้ มู่น่อนน่อนปล่อยโฮออกมาอย่างหนัก“คุณพ่อไม่รู้หรอกว่าเขาน่ากลัวแค่ไหน เป็นปิศาจคนหนึ่งเลย เขาไม่ปล่อยหนูไปแน่นอน……”

พอมู่น่อนน่อนร้องไห้ก็เก็บน้ำตาไม่อยู่ เธอเพิ่งรู้ว่าตัวเองบีบน้ำตาได้สมบทบาทขนาดนี้

เอง

บางที เธออาจจะลองไปเป็นนักแสดงได้

มู่ลี่เหยียนว้าวุ่นใจพออยู่แล้ว ก่อนหน้าที่อ่อนโยนกับมู่น่อนน่อนเพราะจะขอร้องเธอ ตอนนี้เห็นเธอร้องไห้ไม่หยุดก็ยิ่งรำคาญ

“ไม่ต้องร้องแล้ว！”มู่ลี่เหยียนตะคอกอย่างอารมณ์เสีย

มู่น่อนน่อนหยุดร้องทันที แต่ยังแกล้งสะอื้น

มู่ลี่เหยียนมองเธอด้วยสายตาดูแคลน คนโง่ก็คือคนโง่ สวยแค่ไหน ก็ไร้ประโยชน์

เขาคิดว่ามู่น่อนน่อนยั่วยวนจนเฉินถิงเซียวหลงหัวปักหัวปรำซะอีก ถึงได้บัตรดำมาจากเฉินถิงเซียว คิดไม่ถึงว่าแค่ยืมมาใช้

มู่น่อนน่อนก็รู้สึกรังเกียจตัวเอง เธอไม่ได้อยากจะแบบนี้หรอก แค่ร้องไห้สมบทบาทเกินไปก็เท่านั้น

มู่ลี่เหยียนถามขึ้นราวกับตัดสินใจครั้งใหญ่อะไร“แล้วถ้าหาบัตรดำกลับมาได้ล่ะ”

“หากลับมาได้หรือคะ”

มู่น่อนน่อนแสดงสีหน้าประหลาดใจ แล้วก็สลดกลับไปตามเดิม เธอยิ้มเจื่อนๆ“จะหากลับมาได้ไงกัน โจรหน้าตายังไงหนูยังไม่เห็น……”

มู่ลี่เหยียนพยายามสังเกตสีหน้าท่าทางของมู่น่อนน่อน ยืนยันว่าเธอไม่รู้เรื่องอะไรเลยเกี่ยวกับการลักพาตัว จึงขมวดคิ้วพูด“พ่อจะลองหาวิธี”

……

พอออกจากห้องทำงานมู่ลี่เหยียน มู่น่อนน่อนจึงไปล้างหน้าที่ห้องน้ำ

โชคดีที่วันนี้เธอไม่ได้แต่งหน้า ไม่อย่างนั้นคงดูไม่จืด

ล้างหน้าเสร็จ เธอรู้สึกว่าตาจมูกแดงไปหมด

เมื่อกี้ร้องไห้สมบทบาทจริงๆ

เธอกลับไปที่ที่นั่งตัวเอง เพื่อนข้างๆเห็นท่าทางของเธอจึงถามด้วยความเป็นห่วง“น่อนน่อน เป็นอะไรไป”

มู่น่อนน่อนส่ายหน้า“เปล่าค่ะ”

เพื่อนร่วมงานจึงไม่ได้ถามอะไรมากนัก แต่เพื่อนที่เห็นเลขาของมู่ลี่เหยียนที่มาหาเธอพูดขึ้น“ท่านประธานเรียกเธอน่ะ”

“ท่านประธานเรียกเธอทำไมน่ะ”

“ไม่รู้สิ เรื่องโรงงานมั้ง เพราะเธอแต่งกับเฉินถิงเซียว ท่านประธานคงอยากอาศัยความสัมพันธ์……”

“……”

มู่น่อนน่อนฟังอยู่เงียบๆ รู้สึกว่าคนฝ่ายกิจกรรมนี่เก่งกาจจริงๆ ทายถูกด้วย

พวกเขาพูดอะไรต่อ มู่น่อนน่อนไม่ทันฟัง แต่ได้ยินแว่วๆว่า“เกินไปแล้วจริงๆ……ท่านประธานทำแบบนี้ได้ไง……”ประมาณนี้

มู่น่อนน่อนรู้สึกแปลกใจว่าสองคนนี้กินอะไรบำรุงสมอง