ยามรัตติกาล
เซิงเกอรู้สึกนอนไม่สบาย
เธอรู้สึกตัวเองเหมือนถูกคนกดทับไว้จนเกือบหายใจไม่ออก
ข้างหูยังมีเสียงหายใจถี่กระชั้นและเสียงหนักอึ้งส่งมาให้ได้ยิน
จากนั้นช่วงล่างของร่างกายพลันรู้สึกเจ็บปวดอย่างสุดแสน
เมื่อรับรู้ถึงความเจ็บแปลบ เซิงเกอก็ลืมตาด้วยความตื่นตระหนก ก่อนจะเห็นร่างผู้ชายคร่อมอยู่บนกายตนอย่างเลือนราง
“ยู่เหนียน ใช่คุณหรือเปล่า?”
คนนั้นเปล่งเสียงเอ่ยคำว่า“อืม”บางเบา กลิ่นเหล้าบนกายเขาแรงมาก จากนั้นนอกจากการบุกรุกในเขตหวงห้ามอย่างไม่ลดละแล้วก็ไม่มีเสียงอื่นใดอีก
เซิงเกอได้ยินเสียงอันคุ้นเคยก็โล่งอก จากนั้นก็ค่อย ๆ เคลิ้มไปตามจังหวะผู้ชาย ทั้งยังส่งเสียงครางอันทรงเสน่ห์โดยไม่รู้ตัวอีกด้วย
การบุกรุกดุเดือดขึ้นเรื่อย ๆ เธอกัดฟันทนความเจ็บจากการฉีกขาด ปล่อยตัวไปตามความเพลิดเพลินของราคะ คล้ายกับอยู่ในปุยเมฆก็ไม่ปาน
แต่งงานมาสามปี ในที่สุดเฟิงยู่เหนียนก็ยอมเสพสุขจากกายเธอ!
เพราะเธอคือภรรยาที่คุณปู่ยัดเยียดให้แก่เขา ที่ผ่านมาเขาจึงไม่เคยชายตาเหลียวมองเธอเลย
ไม่ว่าครั้งนี้เขาจะเข้าห้องนอนเธอด้วยเหตุผลประการใด
ทว่าเธอล้วนแล้วแต่ปีติยินดีทั้งสิ้น
สองชั่วโมงต่อมา เสียงครางสยิวก็เงียบหาย เฟิงยู่เหนียนนอนทับร่างเธออย่างอ่อนเปลี้ยเพลียแรง แสงจันทราที่สองผ่านหน้าต่างขับเน้นให้รูปร่างของเขาสมบูรณ์แบบยิ่งขึ้น
เซิงเกอฟังเสียงหัวใจของเขาเต้นรัวแรง ชวนให้รู้สึกว่าเป็นเรื่องจริง ทว่าก็เหมือนกับความฝันเล็กน้อย
หากเป็นความฝัน เธอยินดีหลับใหลตลอดกาล
เธอโอบท้ายทอยเขาด้วยความหลงใหล ด้วยเหตุที่ออกกำลังกายมาอย่างหนักหน่วง เสียงที่เอื้อนเอ่ยจึงหอบเหนื่อย “ยู่เหนียน…ยู่เหนียนฉัน……”
ยังไม่ทันได้เอ่ยคำว่า “รักคุณ”ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงพึมพำของผู้ร่วมเรียงเคียงหมอน
“อะหนิง......”
เซิงเกอตัวแข็งทื่อดั่งก้อนศิลาในบัดดล
หัวใจถูกบีบจนสั่นสะท้าน โลหิตทั่วร่างเสมือนไหลย้อนกลับ
อะหนิงคือชื่อเล่นของมู่จื่อหนิง คือรักครั้งแรกที่ตราตรึงใจเฟิงยู่เหนียน เพราะฝีมือคุณปู่ หลายปีมานี้ผู้หญิงดังกล่าวจึงอยู่แต่ต่างประเทศ
ทว่าเมื่อวาน มู่จื่อหนิงกลับเข้าประเทศแล้ว
ทั้งยังส่งข้อความท้าทายให้เธออีกต่างหาก
“เซิงเกอ ฉันกลับมาแล้ว ตระกูลเฟิงไม่มีพื้นที่สำหรับเธออีกต่อไป”
“ฉันกับอะยู่รักกันมาตั้งแต่เด็ก เธอคิดว่าเวลาเพียงไม่กี่ปี เธอจะแทนที่ฉันได้เหรอ?!ไสหัวไป กลับไปอยู่ในศูนย์เด็กกำพร้า ที่นั่นถึงจะเป็นที่ที่เธอควรอยู่”
“เธอคงไม่รู้ว่าอะยู่รักฉันแค่ไหนสินะ ถึงเขาจะนอนอยู่กับเธอ แต่เขาก็จะเรียกชื่อฉัน ส่วนเธอก็มีค่าแค่เป็นตัวแทนของฉันเท่านั้น เซิงเกอ รสชาติแบบนี้หอมหวานไหมล่ะ?”
ตัวแทน?
เธอคือหลานสะใภ้ที่มีคุณสมบัติครบถ้วนของคุณปู่ คือสะใภ้ตระกูลเฟิงที่ถูกต้องตามกฎหมาย เธอคือเซิงเกอ เธอไม่ใช่ตัวแทนใครทั้งนั้น
ข้างหูยังมีเสียงเฟิงยู่เหนียนขานชื่อ“อะหนิง อะหนิง”ส่งมากระทบใบหูไม่หยุดหย่อน……
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ฉันนี่แหละ...คุณหนูพันล้าน เซิงเกอ!
เรื่องนี้น่าสนุก...รอติดตามต่อนะคะ...
ไม่ลงต่อเหรอคะ มีตั้ง 452 ตอนจบนะคะ รออ่านต่อนะคะ...
เรื่องนี้ไปติดเหรียญเเอปอื่นซะแล้ว...