ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1041

ซุนไห่หยางถอยให้อีกครั้งโดยเสนอว่าจะเสนอรถสปอร์ตที่ถูกลงมาอีกนิดหนึ่งให้แทน

ยังคงไม่มีเสียงตอบรับจากหลี่เมิ่ง มีเพียงเสียงน้อยใจเชอะๆ “ล้อเล่นหรือไง？”

กับอีแค่รถปอร์เช่ราคาก็แค่ล้านเดียวไม่ถึงสิบล้านด้วยซ้ำไป

จะมาเทียบกับรถหรู LyanHypersort ได้ยังไงเล่า ไก่กาอาราเล่สุดๆ！

ถึงซุนไห่หยางจะพูดจนปากเปียกปากแฉะขนาดไหนก็ดูท่าจะไม่มีประโยชน์อะไรเลย จนเขาทนไม่ไหวและค่อยๆ โมโหขึ้นมา

“หลี่เมิ่ง สรุปคุณยังจะแต่งงานกับผมอยู่ไหม？！” เขาลุกยืนขึ้นด้วยสีหน้าโมโห

หลี่เมิ่งระเบิดลงทันที “ซุนไห่หยาง นี่คุณใส่อารมณ์ใส่ฉันเหรอ？！ นี่คุณยังเป็นผู้ชายอยู่หรือเปล่า แค่รถหนึ่งคันไม่มีปัญญาซื้อก็มาใส่อารมณ์ใส่ฉัน！”

ความอดทนของซุนไห่หยางได้หมดลงไปนานแล้ว ตอนนี้เขาท้อแท้ไปหมด

ที่แม่ของเขาไว้ไม่มีผิดเลย การมารับเจ้าสาวไม่ได้ราบรื่นจริงด้วย

วันนี้เป็นวันแต่งงานของเขากับเธอแท้ๆ…แต่เธอกลับยังทำตัววุ่นวานอาละวาดอยู่อย่างนี้

หรือในใจของเธอจะไม่ได้มีเขาอยู่จริงๆ？

หรือเขาจะเป็นได้แค่ตู้เอทีเอ็มเคลื่อนที่เท่านั้น？

หรือเพียงเพราะตู้เอทีเอ็มแบบเขาที่เชื่อฟังตามใจเธอกว่าคนอื่นๆ？

ตั้งแต่ที่เธอเลี้ยวเข้ามาในร้านสี่พี่น้อง เขาก็พอจะเดาออกแล้วว่าจะเกิดอะไรขึ้น…

ซุนไห่หยางเหนื่อยแล้ว เดี๋ยวจะเอาอันโน้นจะเอาอันนี้ พอได้ปุ๊บก็ไม่พอจะเอาเพิ่มอีก มันไม่จบไม่สิ้นเสียที

พอทำตามคำขอให้แล้วก็มีคำขอใหม่ผุดขึ้นมาอีกไม่รู้จบ

ใครจะไปรู้ว่าถ้าหากแต่งเข้าบ้านมา เธอจะขอค่าใช้จ่ายอื่นๆ เพิ่มอีกหรือเปล่า？ เช่นค่าอยู่ไฟคลอดลูกเอย ค่าไปไหว้บรรพบุรุษเอยต่างๆ นาๆ？

“ผมถามคุณครั้งสุดท้าย ตกลงคุณจะยังแต่งงานกับผมอยู่ไหม เวลาใกล้เข้ามาแล้วเดี๋ยวไม่ทัน”

สีหน้าของซุนไห่หยางเริ่มมืดมน ราวกับว่าอีกนิดเดียวจะร้องไห้ออกมาอย่างนั้นแหละ

หลี่เมิ่งกัดฟันพูดออกไปว่า “ฉันพูดจริงทำจริง ถ้าวันนี้ไม่ซื้อรถคันนี้ให้ฉัน ฉันก็ไม่แต่ง！”

“แน่จริงคุณก็ไปหาคนอื่นมาแต่งด้วยสิ！”

“ผู้ชายแบบคุณก็มีแต่ฉันเท่านั้นแหละที่ยอมแต่งด้วย！”

“กับอีแค่รถคันเดียวคุณกลับไม่ยอมซื้อ！”

ซุนไห่หยางโกรธจนเลือดขึ้นหน้า “ได้…นี่คุณพูดเองนะ！ อย่าเสียใจทีหลังก็แล้วกัน！”

สองพี่น้องซู่เป่าและซูเหอเวิ่นที่กำลังนั่งกินเผือกอยู่ข้างๆ ถึงกับตะลึง และสีหน้าเต็มไปด้วยความตื่นเต้น

มาแล้วๆ ในที่สุดก็ยืดหยัดเสียที？

ตบโต๊ะ！ สู้ๆ！！

คราวนี้ซุนไห่หยางยืนหยัดไม่ถอยจริงๆ และนำช่อดอกกุหลาบโยนทิ้งในถังขยะ！

“คุณจะไม่แต่งก็ตามใจ！ คำขอของครอบครัวช่างเยอะเสียจริง ผมไม่มีปัญญาเอง！”

“ไปกันเถอะเพื่อน！”

ซุนไห่หยางเรียกเพื่อนของเขาและเดินออกไปด้วยความโกรธ