ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1043

หลี่เมิ่งโมโหจนเป็นลมล้มพับอยู่ที่พื้น คราวนี้ยิ่งเป็นที่สะดุดตามากกว่าเดิม

ขึ้นพาดหัวข่าวเดี๋ยวนั้นทันที แถมไม่ได้พาดหัวข่าวข้ามคืนด้วยนะ ราวกับว่าเหมือนมีคนเตรียมพาดหัวข่าวนี้เป็นพิเศษและรอให้ตระกูลหลี่มางับอย่างงั้นแหละ

แม่ของหลี่เมิ่งเข้าใจเสียทีว่าพวกเขาโดนตระกูลซุนเล่นงานเข้าแล้ว！

ไม่เคยเห็นผู้ชายที่ไหนไร้มารยาทขนาดนี้นี้มาก่อน ถึงงานแต่งงานจะไม่ราบรื่นก็เถอะ แต่ยังมาเล่นงานคนอื่นอีกเนี่ยนะ？！

“เมิ่งๆ！” แม่ของหลี่เมิ่งเรียกลูกสาวตัวเองให้ตื่นด้วยความรีบร้อน แต่เธอกลับไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองอะไรเลย แถมหน้าก็ดำขึ้นเรื่อยๆ

“น้องสาว นี่ไอพิฆาตย้ายฝั่งเหรอ？” ซูเหอเวิ่นสงสัย

ซู่เป่าส่ายหัว “ไม่ใช่ค่ะ ผีหน้าเงินตัวนี้เลือกที่จะอยู่บนหัวสองแม่ลูกและสลับย้ายฝั่งไปมา…สิ่งที่เราคิดมาตอนแรกอาจจะผิดค่ะ”

เธอก็คิดว่าผีหน้าเงินตัวนี้จะเป็นเหมือนกับผีขี้ขลาดในสมัยก่อนเสียอีก ที่พอเจอพวกขี้ขลาดปุ๊บก็จะไปอยู่บนหัวคนนั้น และถ้าหากไอพิฆาตหมดก็หาคนใหม่เรื่อยๆ

แต่ผีหน้าเงินนี้ไม่ใช่ เพราะเขาทำมันพร้อมกัน

เพราะฉะนั้นผีหน้าเงินตัวนี้น่าจะเก่งกว่าผีร้ายทั่วไปอยู่เล็กน้อย

“อ่อ นี่เป็นเหตุผลที่มีชื่อเรียกว่าผีขี้ขลาดหรอกเหรอ…” ซูเหอเวิ่นเอ่ย

แต่ถ้าเก่งกว่าผีร้ายทั่วไป แล้วเขาจะจับยังไงล่ะ？

“ลุยเลย！แฉเธอเลย！” ซู่เป่าให้กำลังใจ “พี่ชายสู้ๆ พี่ชายสู้ตาย！”

หานหานตะโกนตามมา “สู้ๆ สู้ๆ สู้ตายอิอิ！”

ซูเหอเวิ่นและซูจื่อซี “…”

ซูเหอเวิ่นเช็คอุปกรณ์ของตัวเองให้เรียบร้อย ตั้งแต่อาวุธไปจนถึงเสื้อผ้าหน้าผม

“พี่พร้อมแล้ว น้องสาว พวกเราลุยเลยไหม？” ซูเหอเวิ่นถาม

ซู่เป่าพยักหน้า “พี่ก็ลุยสิ！ พี่ลุยคนเดียวนะ ไม่ใช่พวกเรา！”

ซูเหอเวิ่น “ห้ะ”

ซูจื่อซีกอดอกแล้วขมวดคิ้วเอ่ย “ชักช้าลีลาอยู่ได้ จะลุยไหม ถ้าไม่เดี๋ยวฉันลุยเอง！”

ซูเหอเวิ่นรีบพุ่งออกไปทันที “ไม่นะ！”

ซูจื่อซีกลั้น แต่ก็ทนไม่ได้เลยออกไปลุยด้วยกัน

ซู่เป่าลากหานหานมานั่ง “มาๆ มานั่งตรงนี้…เอาเมล็ดทานตะวันไหมคะ？”

หานหาน “เอา！”

ซู่เป่า “หนูมีอมยิ้ม โอ้ ใช่สิ เมื่อกี้หนูยังไปแอบหยิบน้ำผลไม้มาแก้วหนึ่งด้วยนะ เอิ่ม…แถม ยังมีเค้กก้อนเล็กอยู่หนึ่งก้อนด้วยนะ”

พี่น้องสองคนเปิดโต๊ะนั่งมองพี่ชายสองคนออกไปจับผีอยู่ข้างๆ

พอซูเหอเวิ่นกำลังจะเข้าไปใกล้ก็เห็นว่าผีตัวนั้นเงยหน้าขึ้นมาแล้วจ้องมาที่เขาอย่างเย็นชาและน่าขนลุก

“…” ทำไมต้องจ้องมาที่เขาตลอดด้วย！

ซูเหอเวิ่นสูดลมหายใจเข้าลึกๆ พอนึกถึงคำที่น้องสาวเคยให้กำลังใจไว้ เขาก็เลยหันกลับมามองน้องสาวตามจิตใต้สำนึก

น้องสาวต้องมองมาที่เขาด้วยสายตาที่ให้กำลังใจ แถมน้องสาวคงต้องประหม่าและเป็นห่วงเขาอยู่แน่ๆ เลย…

แต่กลับเห็นน้องสาวกับหานหานเปิดโต๊ะนั่งดูเขาด้วยแววตาเปล่งประกาย