ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1045

ซูเหอเวิ่นกัดฟันแน่นรู้สึกว่าเหมือนที่ข้อมือมีความรู้สึกเหมือนแรงจะหมด

แต่เขาทำถึงขั้นนี้แล้วนะ จะให้มาปล่อยมือตอนนี้ก็เหมือนกับละทิ้งความพยายามที่ผ่านมาไม่ใช่เหรอ？

ซูเหอเวิ่นไม่มีทางยอมแพ้ง่ายๆ หรอก เขาฮึดสู้ขึ้นมาแล้วร้องตะโกนเสียงดัง ทันใดนั้นก็เหมือนกับว่ามีแรงมาจากไหนมาไม่รู้…

ซูจื่อซี “…”

หมดคำจะพูด กับอีแค่จับผีตัวเดียวต้องเล่นใหญ่ขนาดนี้เลยเหรอ

พอเห็นคนรอบข้างมองมาด้วยสายตาประหลาดใจ ซูจื่อซีถึงกับอายแทนเลย

คนอื่นๆ มองไม่เห็นผี เห็นแต่ซูเหอเวิ่นกำลังทำท่าทางแปลกประหลาดและเอาแต่ร้องเสียงดัง

“ขอโทษนะครับ พอดีว่าน้องชายผมคนนี้…แอบเบียวนิดหน่อยน่ะครับ” ซูจื่อซีหน้านิ่ว “ก็คือเมื่อเร็วๆ นี้เขาเพิ่งไปเรียนของใหม่มา เอิ่ม เรียนการแสดงคนเดียวโดยไม่มีพร็อพน่ะครับ…พอเห็นมีคนดูเยอะขนาดนี้เขาก็เลยอยากเก๊กหล่อนิดหน่อยน่ะครับ”

พวกบล็อกเกอร์ที่ถือกล้องถ่ายรูปอยู่หน้าดำคล้ำเครียด

นี่เรียกว่าเก๊กหล่อเหรอ？

เด็กน้อย เดินผิดสายแล้วมั้ง นี่มันไม่ใช่เก๊กหล่อนะ…แต่คือเก๊กเบียวต่างหาก…

ผีหน้าเงินไม่คิดว่าเด็กตัวเล็กๆ แค่นี้จะสามารถจับเธอได้จริงๆ

เธอดิ้นรนหลายครั้งแต่ก็ดิ้นไม่หลุดสักที？！

“อย่าบังคับให้ฉันต้องกินนายนะ…” ผีหน้าเงินทำหน้าลนลาน

ฉันจะฉีกหน้าจนเละจริงๆ นะ จะฉีกแล้วนะ！

พอหันไปปุ๊บก็เห็นเธอฉีกหน้าตัวเองจนเละ

อ้าก！ ซูเหอเวิ่นถึงกับมือสั่น

ถึงแม้จะพอปรับตัวได้บ้างแล้ว แต่ลองคิดดูนะ…ถ้าเกิดมีหญิงสาวหน้าซีดเซียวคนหนึ่งๆ จู่ๆ ก็จ้องเขม็งมาที่คุณ แถมยังฉีกหน้าของตัวเองลงมาเลือดไหลซิกๆ อยู่เนี่ย…

ถ้าเป็นนาย นายจะกลัวไหม！

ถามว่านายจะกลัวไหม！

ถึงคนอื่นจะให้กำลังใจตัวเองว่า ‘พี่ทำได้แน่นอน สู้ๆ！’…แต่ในใจของซูเหอเวิ่นกลับรู้สึกซ้ำไปซ้ำมาว่า ‘กลัวไม่กลัว ถามว่านายกลัวไม่กลัว’ จากนั้นก็จับผีหน้าเงินได้แล้วฟาดเธอเสียงดังโครมๆ อย่างกับกำลังฟาดปลาแห้งอย่างงั้นแหละ

ผีหน้าเงินกระอักเลือด

ซูจื่อซีทนมองไม่ไหว มือข้างหนึ่งจับผีหน้าเงินไว้ ส่วนอีกข้างก็รีบแบกซูเหอเวิ่นมาแล้วรีบวิ่งหนีไป

มันน่าอายมากจริงๆ！

การจับผีมันต้องทั้งแท่ทั้งหล่อเหมือนน้องสาวไม่ใช่เหรอ？

แต่ทำไมท่าทางของเขาถึงได้ตลกแบบนี้？

ซูเหอเวิ่นงงไปหมด พอรู้ตัวอีกทีก็เห็นตัวเองถูกลูกพี่ลูกน้องแบกเข้าไปในซอยเล็กๆ ซอยหนึ่ง

“จับเลย！ นายมาจับที่นี่！” ซูจื่อซีพูดด้วยความโมโห “ขายขี้หน้าหมดแล้วเนี่ย！”

ซูเหอเวิ่นตอกกลับ “แน่จริงนายก็ทำเองสิ！”

ซูจื่อซียิ้มเยาะ “งั้นฉันลงมือเอง！”

จู่ๆ ซูเหอเวิ่นก็ลนขึ้นมา “นายอย่ามาแย่งเคพีไอของฉันนะ！”

ซูเหอเวิ่นพลางโวยวาย “ร้องไห้” พลางตีไปด้วย ดูไม่ออกเลยว่าใครผีร้ายใครคน แทบไม่ต่างกันเลย…

ผีหน้าเงินกระอักเลือดขนาดนี้แล้ว แต่นี่เป็นบ้าอะไร ไอ้เด็กนี่มันเป็นผีบ้าอะไรของมัน！

ซูจื่อซียกมุมปากไม่หยุด ซู่เป่าและจี้ฉางที่ตามมาดูคนทะเลาะกันก็ยกมุมปากไม่หยุดเช่นกัน

เทพทิวากรที่ตื่นตัวแล้วทั้งหล่อทั้งเท่จริงๆ…

แต่คาดไม่ถึงเลยว่า เทพท่องราตรีที่ตื่นตัวแล้วกลับเป็นเช่นนี้…ทั้งตลกและเก่งหน่อยๆ

เก่ง แต่ไม่ได้มาก

สุดท้ายซูจื่อซีก็ทนไม่ไหวเดินหันหลังกลับไป