ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1560

ซู่เป่าปล่อยให้พวกลุงดำเนินการ

พอมองไปที่รูปประจําตัวของอีกฝ่าย เธอก็เห็นเวรกรรมยุ่งเหยิงไปหมด

การจับผีเป็นเรื่องง่าย ๆ เธอเป็นเจ้าวิถีสวรรค์ การจับผีแค่กระดิกนิ้วก็ได้แล้ว

แต่หนูในท่อระบายน้ำอย่างนี้ก็ควรถูกลงโทษโดยกฎหมายของมนุษย์

ติ๊งต๊อง!

ปราชญ์แห่งชีวิต [ตอบสิ เป็นใบ้หรือไง!]

[นึกว่าฉันแค่พูดเฉย ๆ ไม่กล้าทำจริงใช่มั้ย?]

ฝั่งตรงข้ามส่งวิดีโอและความคิดเห็นของชาวเน็ตมาให้

หยวนโหมวเหรินโกรธแล้ว

ยิ่งคุณหนูผู้ร่ำรวยอย่างซู่เป่าไม่ตอบไม่สนใจเขา หยวนโหมวเหรินก็ยิ่งรับไม่ไหว

ความรู้สึกนี้เหมือนอีกฝ่ายดูถูกเขาอย่างผู้สูงส่ง เธอไม่แยแสต่อคำขู่ของเขา?!

ทำให้เขาเหมือนตัวตลก เขาจะรับไหวได้อย่างไร!

ในเวลานี้หยวนโหมวเหรินมีผีนอนอยู่บนหัว สะกดจิตอย่างต่อเนื่อง "ใช่ ๆ ต้องขู่เธอแบบนี้แหละ!"

"คนที่หน้าด้านที่สุดในโลกนี้ก็คือพวกคุณหนูหลงตัวเองพวกนี้แหละ ถือว่าตัวเองบ้านรวยก็หลอกให้อื่นเป็นตัวสำรอง หลอกใช้ หลอกเล่นตามอำเภอใจ!"

"พวกเธอไม่คิดบ้างว่า ถ้าไม่มีผู้ชายในบ้านเลี้ยงพวกเธอ พวกเธอจะเอาความรู้สึกเหนือกว่ามาจากไหน?!"

"ถ้าไม่มีคนที่บ้านเลี้ยง ลองดูสิว่าพวกเธอจะจำอะไรไร้ขีดจํากัดแค่ไหน อาศัยความหน้าตาดีไปอ่อยผู้ชายรวย ๆ แน่นอน"

"ตัวเองต่ำต้อยไร้ยางอายขนาดนั้น ยังกล้ามาดูถูกคนธรรมดาอย่างพวกเราอีก"

"พวกคุณหนูพวกนี้ควรสั่งสอนให้หนัก ๆ ให้พวกเธอร้องไห้ขอความเมตตาถึงจะดี!"

ดวงตาของหยวนโหมวเหรินเปล่งแสงสีเขียว เขาวิดีโอคอลหาซู่เป่าไม่หยุด

ผีร้ายบนหัวของเขาก็มีแสงระยิบระยับในตาทั้งสองข้าง มันสะกดหยวนโหมวเหรินอย่างหนักเพื่อระบายความคับข้องใจของมันเอง

สิ่งที่ทั้งผีทั้งคนไม่รู้เลยก็คือ ครึ่งชั่วโมงผ่านไปพวกเขาก็ด่าไม่ออกแล้ว

ซู่เป่าวางสายวิดีโอคอลเขาไปหลายครั้ง เธอเขียนการบ้านไปพลางและพิมพ์ข้อความด้วยใบหน้าไร้อารมณ์: [คุณจะเอายังไง?]

พวกลุง ๆ ออกไปข้างนอกอย่างกระตือรือร้น ในห้องเหลือแค่ซู่เป่าและซูเหอเวิ่นและซูจื่อซี

หานหานพูดอย่างโกรธเคืองว่า "คนแบบนี้บล็อคไปเลยสิ เก็บไว้ในรายชื่อเพื่อนก็รู้สึกว่าโทรศัพท์สกปรกแล้ว"

ซูเหอเวิ่น"ก็บอกแล้วไงว่าฉันจะไปต่อยเขาให้ตายเลย!"

ซูจื่อซียังคงติดตามตําแหน่งและค้นหา IP ของอีกฝ่ายแบบเรียลไทม์

ซู่เป่าพูดโดยไม่เงยหน้าว่า "หลอกหลอกข่มขู่ผู้เยาว์โดยทั่วไปมีโทษจําคุกไม่เกินสามปี..."

"หากมูลค่าความเสียหายสูงมาก อาจมีโทษจําคุกมากกว่าสามปีแต่ไม่เกินสิบปี..."

"ถ้าสร้างข่าวลืออันเป็นเท็จและใส่ร้ายป้ายสี ต้องโทษกักขังห้าวันขึ้นไปหรือปรับไม่เกิน 500 หยวน ถ้าร้ายแรงกักขัง 5-10 วันและปรับ 500หยวน..."

"หากการสร้างข่าวลือเป็นเรื่องร้ายแรงเข้าข่ายความผิดฐานหมิ่นประมาท ตามกฎหมายอาญาต้องจำคุกไม่เกินสามปี..."

ซู่เป่าเงยหน้าขึ้นยิ้มยิงฟัน "สามปีพวกพี่ไม่คิดว่ามันน้อยเกินไปเหรอ"

เธอก็ไม่ได้ตั้งใจแก้แค้นนะ

ในฐานะเจ้ากฎวิถีสวรรค์ อยู่ในโลกมนุษย์ต้องเคารพกฎของโลกมนุษย์ไม่ใช่หรือ?

หานหาน "?"

ซูเหอเวิ่น "?"

ซูจื่อซี "..."

เขาส่งรูปสามรูปที่เขาตัดต่อมาแล้วพูดว่า

[ในเมื่อเธอไม่เชื่อฟังพี่ งั้นพี่ก็หมดความอดทนแล้วนะ! พี่จะส่งรูปถ่ายของเธอไปให้เพื่อนร่วมชั้นเพื่อนและครอบครัวของเธอทีละคน!]

[ฮ่า ๆ รอดูเมื่อถึงเวลานั้นและเพื่อนร่วมชั้นที่รู้จักเธอจะคิดอย่างไรกับคุณเมื่อเห็นความร่านของเธอ! ให้ครอบครัวของเธอได้ความอัปยศที่เธอเป็นลับหลังพวกเขา!]

ซู่เป่าถอนหายใจ อ้อมค้อมอยู่ได้ เมื่อไหร่เขาเข้าประเด็นสักที!

ซู่เป่าพยายามหลอกล่อ: [ฉันจะไม่รับสายวิดีโอคอล ทำอย่างไรคุณถึงจะไม่แชร์รูป?]

ฝั่งตรงข้ามหยวนโหมวเหรินจ้องมองหน้าจอ

ผีร้ายบนหัวของเขากรีดร้อง: [เธอกลัว เธอกลัวแล้ว! กลัวจนไม่กล้ารับสายวิดีโอคอลเลย]

[คุณหนูมีความสามารถแค่นี้เองเหรอ มาสิ! ทำเป็นหยิ่งมากไม่ใช่เหรอ บนอินเทอร์เน็ตเก่งมากไม่ใช่เหรอ?!]

หยวนโหมวเหรินก็คิด เขาคิดว่าซู่เป่ากลัว

แต่เขามีความคิดอื่นด้วย

ในเมื่อไม่รับสายวิดีโอคอล ก็ได้

ปราชญ์แห่งชีวิต: [ให้เวลาเธอห้านาทีโอนให้พี่สามหมื่นแล้วพี่จะไม่แชร์รูปของเธอ!]

ซู่เป่ามองคําว่าสามหมื่นแล้วก็รู้สึกพูดไม่ออก

กล้าเรียกแค่นี้เองเหรอ?

พี่ใหญ่ จำนวนเงินแค่นี้ยังโดนตัดสินลงโทษน้อยไปน่ะสิ...

ซู่เป่าประเท้าคางอย่างเบื่อหน่ายและโอนเงินไปให้

หยวนโหมวเหรินรอไม่ถึงครึ่งนาทีก็ได้รับการแจ้งเตือนการโอนเงิน!

ดวงตาของเขาเปล่งประกาย เขาดีใจลิงโลด!