ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1813

มังกรหยกไม่ยอมปล่อยซูอวิ๋นเจา มันพุ่งเข้าใส่เขาอย่างดุร้าย แม้จะถูกกดดันจากกฎแห่งวิถีสวรรค์แบบใหม่แต่มันก็ยังคงต้องการจะกลืนซูอวิ๋นเจา

อวิ๋นเหลิงซีออกจากไม้ศักดิ์สิทธิ์โดยสิ้นเชิง เธอสะบัดแส้สายฟ้าระดับเก้าเฆี่ยนใส่ปากมังกรหยกอย่างแรง

มังกรหยกเจ็บปวดและโกรธจัด มันสะบัดหางใส่อวิ๋นเหลิงซีจนปลิวกระเด็นออกไป

วิญญาณของอวิ๋นเหลิงซีลอยอยู่กลางอากาศ เกือบถูกเม็ดทรายสีน้ำเงินฉีกเป็นชิ้นๆ

เธอสะบัดแส้ที่มีตะขอเกี่ยวหัวของมังกรหยก แล้วหมุนตัวกลับไปหามัน!

ดวงตาของเธอเย็นเยียบ ใบหน้าแสดงถึงความโกรธและเยือกเย็น เธอเหยียบอยู่บนหัวมังกรหยก

"คิดว่าตัวเองเก่งมากใช่ไหม? มีฝีมือแค่นี้เองเหรอ!" อวิ๋นเหลิงซีตะโกน

มังกรหยกรู้ว่าเธอจงใจยั่วยุเพื่อให้มันละความสนใจจากซูอวิ๋นเจา

แต่มันก็โกรธจริงๆ

มังกรหยกร้องคำราม แสงสีทองจากตัวมันสว่างจ้าขึ้น อวิ๋นเหลิงซีรู้สึกราวกับถูกเผาด้วยเปลวไฟ

และร่างวิญญาณ สิ่งที่กลัวที่สุดก็คือไฟ!

อวิ๋นเหลิงซีกัดฟันแน่น

แม้เธอจะเป็นร่างวิญญาณ แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเธอจะถูกทำลายได้ง่ายๆ

อย่างน้อยเธอก็ต้องถ่วงเวลาให้ซูอวิ๋นเจาได้สักหน่อย

หม้อดำได้พาซูอวิ๋นเจากลิ้งออกไปแล้ว แต่ยังไม่ไกลพอ อวิ๋นเหลิงซีไม่แน่ใจว่ามังกรหยกจะตามไปถึงได้หรือเปล่า

แม้จะไม่ถึง แต่ถ้ามังกรหยกพ่นไฟได้ล่ะ?

ซูอวิ๋นเจาที่อยู่ในหม้อดำก็อาจถูกต้มจนสุกเลยก็ได้

อวิ๋นเหลิงซีจับจ้องไปที่หางของมังกรหยก เธอตรวจดูหลายครั้งแล้วคำนวณในใจ

ในวินาทีถัดมา เธอจับแส้ในมือแน่น และใช้แส้เกี่ยวตัวเองแล้วแกว่งไปตรงตาของมังกรหยก

เธอหัวเราะเยาะเบาๆ ดวงตาเต็มไปด้วยความดูแคลน "ก็แค่แมลงตัวใหญ่โง่ๆ!"

ครั้งนี้มังกรหยกโกรธจัดจนถึงขีดสุด มันแยกเขี้ยวและยกกรงเล็บพุ่งเข้าหาเธอ

อวิ๋นเหลิงซีมองไปที่หางของมัน เธอใกล้จะทนไม่ไหวแล้ว แต่ยังขาดอยู่นิดเดียว

นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เธอภาวนาให้ฟ้าให้โชคแก่เธอบ้าง

อวิ๋นเหลิงซียังคงกัดฟันทน แม้วิญญาณของเธอจะถูกแสงสีทองเผาจนเกือบเลือนหายไปแล้ว

เหลืออีกแค่นิดเดียว!

เธอตะโกนเสียงต่ำ ก่อนจะพุ่งตรงเข้าใส่หยกมังกรทันที!

หยกมังกรคำรามลั่น ก่อนจะฟาดหางสร้างกระแสลมที่ซัดหม้อดำซึ่งใส่ซูอวิ๋นเจาออกไปไกล

หม้อดำปลิวไปไกลมากจนกระทั่งอวิ๋นเหลิงซีมองไม่เห็นมันอีกต่อไป

เธอมองเห็นหม้อดำลอยหายไปต่อหน้าต่อตา สุดท้ายก็เผยรอยยิ้มออกมา

แค่นี้ก็พอแล้ว ซูอวิ๋นเจาปลอดภัยแล้ว

เขาแข็งแกร่งขนาดนั้น ยังไงก็ฟื้นขึ้นมาได้แน่นอน

ระยะห่างขนาดนี้คงยังไม่ถึงเขตนอก ไม่น่ามีผีบำเพ็ญตัวใดเข้ามาขณะที่เขายังสลบอยู่

และหยกมังกรก็จะไปไม่ถึงตัวเขาเช่นกัน

ถ้าไม่ถึงวินาทีสุดท้าย อวิ๋นเหลิงซีก็คงไม่ยอมละทิ้งตัวเอง เมื่อมั่นใจว่าซูอวิ๋นเจาปลอดภัย เธอก็คิดจะถอยกลับทันที

แต่น่าเสียดายที่เธอช้าไปก้าวหนึ่ง พลังของเธอหมดลง ความเร็วของเธอถูกหยกมังกรกดเอาไว้

วินาทีต่อมา เธอก็ถูกหยกมังกรกัดอย่างแรง

หยกมังกรเป็นวิญญาณ และเธอก็เป็นร่างวิญญาณเช่นกัน

อวิ๋นเหลิงซีร้องอย่างเจ็บปวด ก่อนจะรีบกลั้นเสียงของตัวเอง

เธอกลัวว่าซูอวิ๋นเจาจะได้ยิน