ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 268

คนในห้องคุกนั้นใส่เสื้อขาดๆ สีน้ำตาล บนร่างกายมีเลือดติดอยู่ ใบหน้าของเขาเขียวดำไปหมด

เขาเอามือไพล่หลังเดินวนไปมา ก่อนที่จะค่อยๆ ลอยออกไป

เดี๋ยวฉากต่อไปนั้น นางเอกจะแต่งตัวเป็นผีเพื่อเข้ามาช่วยสายลับที่โดนจับ ตอนแรกเธอจะใช้คาถาบังตาเพื่อทำให้เกิดเงาตุ๊กตาหนัง ทำให้คนเฝ้าห้องขังคิดว่าเจอผี แล้วจะฉวยโอกาสตอนที่เกิดความวุ่นวายนั้นพาสายลับหนี แต่ในระหว่างที่กำลังจะหนีไปได้นั้นกลับโดนจับได้ พระเอกก็จะปรากฎตัวขึ้นพร้อมแสงสว่างของไฟและระเบิด แล้วทั้งสองฝั่งก็จะต่อสู้กัน จากนั้นพระเอกก็จะพานางเอกและสายลับหนีไป

ดังนั้นสตาฟจึงคิดว่า “ผี” ตัวนี้ เป็นหนึ่งใน “ผี” ที่นางเอกจะปลอมตัวเข้าไปในะฉาก

เขาพึมพำออกมา “นักแสดงกลุ่มไหนเนี่ย แต่งหน้าซะเหมือนเลย ฝีมือการแสดงก็สมจริง ลอยออกไปได้ยังไงกัน…..คงจะซ้อมมานานล่ะสิ? ต้องดังเข้าสักวัน……”

ตอนนี้มีนักแสดงหลายกลุ่มที่ขยันมาก ไม่เพียงแต่เรียนการแสดงทั้งวันทั้งคืน อีกทั้งยังเรียนเรื่องอื่นๆ อีกด้วยอย่างเช่น ศิลปะการต่อสู้ เต้น ร้องเพลงอะไรแบบนี้ เสดงได้มืออาชีพมากกว่านักแสดงบางคนเยอะเลย……

ฉากถูกจัดเตรียมอย่างรวดเร็ว หลังจากเสียงแอ็คชั่นของผู้กำกับ…….

ในห้องคุกอันมืดมนนั้น จะมีเสียงร้องอย่างเจ็บปวดของสายลับดังออกมาเป็นระยะ

ลมอันเย็นยะเยือกพัดผ่าน อยู่ๆ ไฟในเตาไฟก็เปลี่ยนไปเป็นสีเขียว

ผู้กำกับเอ่ยออกมาเบาๆ “ของประกอบการแสดงนี่ทำออกมาดีมาก เปลวไฟเปลี่ยนเป็นสีเขียว ดูไม่ออกเลยว่าเป็นของปลอม ประหลาดมาก ดีมาก!”

หัวหน้าที่ดูแลเรื่องอุปกรณนั้นใบหน้างุนงง สิ่งที่เตรียมมาไม่มีฟังก์ชันนี้นี่หน่า ใครกันเป็นคนทำ? จะต้องเพิ่มน่องไก่ให้กินแล้ว!

คนที่แสดงเป็นหัวหน้าผีนั้น ตอนนี้กำลังทรมานสายลับอยู่ เพื่อให้อีกฝ่ายบอกข่าวสาร เขาสั่งคนให้เอาเหล็กลนไฟมานาบสายลับ

“กดลงไปในปากมันเลย!” เขาเอ่ยออกมาอย่างโหดเหี้ยม

ลูกน้องนั้นหยิบเหล็กที่นาบไฟเดินเข้าไปใกล้สายลับ กำลังจะจัดการ

อยู่ๆ ก็มีเสียงลมพัดเข้ามา เปลวไฟโดนพัดจนไหวไปมา

หัวหน้าผีหันกลับมา แล้วตะคอกถาม “ใคร? !”

ไม่มีใครตอบ

เขาขมวดคิ้ว แล้วโบกมือ “จัดการต่อ!”

จากนั้นอีกฝ่ายก็ยกเหล็กเข้าไปใกล้สายลับ อยู่ๆ ผีหญิงผมสยายก็ปรากฎขึ้นตรงหน้าของสายลับ

เธอเงยหน้าเผยให้เห็นดวงตา ดวงตาคู่นั่นจ้องมองไปที่นักแสดงที่แสดงเป็นผีตัวลูกน้อง

มันทั้งกะทันหันและสมจริง อีกทั้งยังรู้สึกถึงบรรยากาศที่แปลกประหลาด

ลูกน้องผีนั้นตกใจจนมือไม้สั่นเทา เหล็กที่นาบไฟนั้นตกลงพื้นดังเคร้ง เขาผงะถอยหลังไปอย่างหวาดกลัว “ผะ….ผี!”

หัวหน้าผีหันมามอง เขาขมวดคิ้วแล้วเอ่ยออกมา “งี่เง่า! จะมีผีที่ไหนกัน บนโลกใบนี้ไม่มีผี! ทำต่อ!”

ลูกน้องผีนั้นเก็บเหล็กขึ้นมาอย่างกล้าๆ กลัวๆ ตอนนี้เองเงาสีขาวก็ลอยลงมาจากเพดาน

ตอนนี้ทั้งสองคนเห็นเหตุการณ์ด้วยกัน หัวหน้าผีเองก็ตกใจจนผงะถอยหลัง ตกใจจนใจหายไปเลย

ในบทนั้น นี่คือคาถาลวงตาของนางเอก อาศัยแสงและตุ๊กตาหนังเพื่อให้เกิดภาพเงาที่แสนสมจริง

ทว่าผีลูกน้องนั้นตกใจมากจริงๆ เมื่อกี้เขาเห็นอุปกรณ์ตุ๊กตาหนังแล้ว เป็นอุปกรณ์ที่ทำมากจากชุดสีขาว แล้วด้านบนก็ทำให้เหมือนหัว ดูไม่สมจริงอะไรเลย

อุปกรณ์นั้นมันจะโผล่มาจากความมืด แบบที่คนจริงไม่สามารถทำได้

เมื่อกี้เขาอยู่ใกล้มาก ผู้หญิงที่อยู่ด้านหลังสายลับนั้น ดวงตาที่โผล่ออกมาจากผมที่แหวกให้เห็น เขามั่นใจว่านั่นไม่ใช่อุปกรณ์ แต่เป็นคนจริงๆ

แต่ว่าจะมีคนแต่งผีมาจากไหนกัน?

คนจริงที่จะแสดงเป็นผีมีแค่คนเดียวคือนางเอก แต่ว่านางเอกยังยืนอยู่นอกฉากอยู่เลย!

คนที่แสดงเป็นหัวหน้าผีนั้นก็ตกใจเช่นกัน แม้ว่าเขาจะไม่ใช่คนดังอะไร แต่ว่าตัวประกอบเล็กๆ แบบนี้เขาเล่นมาไม่รู้กี่ครั้งแล้ว แลวก็ผ่านมาหลายกองการแสดง คนที่อยู่ในฉากเป็นคนจริงหรือว่าอุปกรณ์ เขามองแวบเดียวก็รู้แล้ว

ไอ้ตัวที่ลอยไปลอยมาอยู่ด้านบนห้องนี้ไม่ใช่อุปกรณ์ แต่เป็นคนจริง! !

คนจริงการที่จะลอยตัวขึ้นไปได้นั้นต้องใช้สลิง สลิงของฉากนี้อยู่ด้านนอกคุก ไม่ได้อยู่ตรงนี้!