ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 398

ซู่เป่าฟังอย่างสับสนงุนงงและไม่ค่อยเข้าใจ

ทำไมหนังวิญญาณแปะบนตัวลุงสามแล้ว ลุงสามจะเปลี่ยนเป็นอีกคนโดยไม่รู้ตัว

ถ้าเปลี่ยนเป็นอีกคน เธอก็ต้องดูออกสิ

ดังนั้นไม่ใช่ไม่รู้ตัวสิ อย่างน้อยเธอก็รู้

จี้ฉางเห็นเธองุนงงจึงอธิบายว่า “คือแบบนี้ บางคนอยู่ดีๆ แต่เกิดนิสัยเปลี่ยนไปอย่างมากอย่างกะทันหัน ราวกับว่าเขาเป็นคนละคน พวกเรามักพูดว่าเขาโดนผีสิง”

ซู่เป่าพยักหน้าราวกับไก่น้อยจิกข้าวสาร “อืมๆ”

เธอเข้าใจประโยคนี้

จี้ฉางพูดต่อว่า “แต่คนที่โดนแปะหนังวิญญาณและอารมณ์เปลี่ยน นั่นไม่เรียกว่าผีสิง แต่เรียกว่าคนสิงร่าง”

ซู่เป่า “ว้าว...”

เดิมทีเธอคิดว่าบนโลกนี้มีเพียงผีสิง แต่นึกไม่ถึงว่าจะมีคนสิงร่าง ได้ความรู้มากจริงๆ

เจ้าตัวน้อยรีบพูดว่า “ยังคงเป็นท่านอาจารย์ที่เก่งมากจริงๆ รู้เยอะมากๆ”

จี้ฉางอดไม่ได้ที่จะหัวเราะและบีบแก้มของเธอ “ประจบสอพอเหรอ ฮืม”

ซู่เป่าถูกบีบแก้มจนพูดไม่ชัด “ไม่ได้ประจบสอพอสักหน่อย... ท่านอาจารย์เก่งมาก นี่หนูชมท่านอาจารย์นะ”

จี้ฉางไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี ชมอะไร

“กลับเข้าเรื่องดีกว่า” เขาพูด “ครั้งนี้อาจารย์ลงไปตรวจสอบนานมาก แต่ไม่มีคนขวางทางคนนั้นในแผนกใดเลย”

“ผีทุกตัวถูกควบคุมและลงทะเบียนในทะเบียน ดังนั้นพวกมันจึงไม่สามารถเข้าไปในวังยมบาลได้”

ซู่เป่าหูผึ่งและถามว่า “นั่นคือคนจริงๆ เหรอคะ”

จี้ฉางพยักหน้า “เป็นคนที่ขวางทางก็ว่าแปลกมากแล้ว แล้วยังสามารถไปถึงวังยมบาลได้...”

ตอนแรกเขายังไม่รู้ แต่พอซู่เป่าพูดถึงเรื่องหนังวิญญาณ ทันใดนั้นเรื่องสองเรื่องนี้ก็เหมาะเจาะกันพอดี

“คนที่คนนั้นขวางทางล้วนเป็นคนที่ดวงยังไม่ถึงฆาต แต่ได้ก้าวเข้าสู่ประตูนรกแล้ว ถ้าอีกฝ่ายเขียนชื่อของตัวเอง ดังนั้นคนคนนี้ก็จะสามารถแทนที่อีกฝ่ายกลับคืนสู่ร่างของอีกฝ่ายและใช้ชีวิตต่อไปแทนอีกฝ่าย”

ซู่เป่าถลึงตาโต “มันเหมือนกับหนังวิญญาณเลยค่ะ”