เรื่องนี้ใครผิดใครถูกงั้นเหรอ
ซู่เป่าพยักหน้า มองพู่กันชี้ชะตาในมือ จากนั้นถามขึ้นว่า “พ่อคะ...คืนนั้นจางหย่งเฉวียนไม่ควรไปใช่ไหมคะ พ่อแม่ของพี่ถังถังไม่ควรไม่ให้อภัยใช่ไหมคะ”
พวกเขาทุกคนผิดงั้นเหรอ
มู่กุยฝานพูดขึ้นอย่างไม่คิดอะไรทั้งนั้น
“พ่อแม่ของถังถังไม่ผิด พวกเขามีสิทธิ์ที่จะปกป้องความสมบูรณ์แบบของศพลูกสาวตัวเอง พวกเขาไม่ให้อภัยก็สมเหตุสมผลแล้ว”
“จางหย่งเฉวียนผิดไปแล้ว แต่เขาผิดที่สับสนแล้วซ่อนศพ ตอนที่พ่อแม่ของถังถังตามหาก็ปิดบังไม่ยอมแจ้งตำรวจ แต่ตอนที่เขารีบไปปรากฏตัวในที่เกิดเหตุตอนแรก เขาไม่ผิด”
ซู่เป่าพูดพึมพำ “ไม่มีใครผิด แต่ทำไมเรื่องราวยังไม่ได้รับการแก้ไขอย่างสมบูรณ์แบบล่ะคะ งั้นแล้วใครเป็นคนผิดล่ะ”
มู่กุยฝาน “คือคนที่ไม่ยอมปล่อยเรื่องนี้ไป คนที่แทบอยากจะหาผลประโยชน์จากความทุกข์ของคนอื่นเป็นคนผิด”
ซู่เป่าส่ายหน้า “แต่ถ้าคืนนั้นจางหย่งเฉวียนไม่ได้ไปล่ะคะ”
ถ้าเป็นแบบนั้น พี่ถังถังอาจจะยังถูกไฟช็อตเหมือนเดิม แต่เธออาจจะถูกพบ
คงไม่มีการโต้เถียงบนอินเทอร์เน็ตพวกนี้
ที่เรียกว่าไม่เป็นเหตุและผล เพราะยากจะแยกแยะถูกผิด เหตุและผลเองก็เชื่อมโยงกัน
ในเรื่องนี้เรื่องทั้งหมดเชื่อมต่อกันเป็นชั้นๆ
ถ้าพี่ถังถังไม่ใช่นักศึกษาฝึกงาน คนเหล่านั้นไม่กดขี่ให้เธอต้องนับสต็อกเป็นรอบสุดท้ายก่อนถึงจะกลับได้ เธอก็คงไม่กลับดึกขนาดนั้น และคงไม่เจอสายไฟแรงดันสูงเส้นนั้น
ถ้าคิดแบบนี้แล้วละก็ พนักงานอาวุโสที่กดขี่เธอเหล่านั้นเป็นคนผิด
แต่ถ้าพี่ถังถังไม่เดินไปเล่นโทรศัพท์ไป แล้วระวังมากกว่านี้หน่อย ก็อาจจะไม่เหยียบสายไฟแรงดันสูงเข้า ถ้าพูดแบบนี้ละก็ ตัวเธอเองก็ผิด
ถ้า...
ถ้า...
สมมติฐานต่างๆ นานา ปรากฏขึ้นในหัวของซู่เป่า
พยายามค้นหาต้นเหตุ สุดท้ายเธอก็พบว่าไม่สามารถค้นหาสิ่งที่เป็นต้นเหตุแรกได้ เพราะต้นเหตุแรกก็คือ [ถ้าพ่อแม่ของถังถังไม่คลอดเธอออกมา...]
ฉะนั้นเป็นความผิดของเธอเหรอ
การตัดสินของพญายมที่ผิด ให้ถังถังไปเกิดผิดที่?
จี้ฉางเห็นซู่เป่าจมดิ่งอยู่กับการหลงทาง ในใจก็อดไม่ได้ที่จะส่งเสียงโครมครามทีหนึ่ง
“ซู่เป่า??”
เห็นเพียงแต่เธอยกพู่กันชี้ชะตาขึ้นมาชี้ที่ตัวเอง
จี้ฉางที่เป็นผีกลัวจนเหงื่อตก “อย่านะซู่เป่า! ไม่ใช่ความผิดของเจ้า!”
จบแล้ว นี่เป็นปัญหาชีวิตแบบปิด
คิดไม่ตกก็จะ ‘ธาตุไฟเข้าแทรก’ ตกอยู่ในพฤติกรรมที่ผิดปกติไปเลย
มู่กุยฝานพบว่าซู่เป่าไม่ได้ยินที่ตัวเองพูด เขาจึงรีบอุ้มเธอขึ้นมา จากนั้นก็วิ่งขึ้นรถไปอย่างรวดเร็วโดยแทบจะไม่สนใจพ่อแม่ของถังถังเลย แล้วปิดประตูรถ
“ซู่เป่า อย่าทำให้พ่อกลัวสิ! ซู่เป่า!”
มู่กุยฝานเขย่าซู่เป่าเบาๆ อย่างร้อนใจ ทว่าเธอยังคงไม่ได้ยินเช่นเดิม
“เกิดอะไรขึ้น?!” เขาตวาดจี้ฉางด้วยเสียงต่ำ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน
ไม่ลงต่อแล้วหรอคะ 🥹...
รอทุกวันเลยค่ะ...
กระโดดข้ามหายไปหลายตอนเลยค่ะ...
1293 1297 1298 หายค่ะ 🥲🥲...
ตอนที่ 1288 หายไปค่ะ...
เย้...กลับมาแล้ว รอทุกวันเลยค่ะ...
หายไปนานจังเลยนะจ๊ะรอลงตอนใหม่อยู่นะคะ...
รอค่ะ...
ทำไมรอบนี้หลายไปนานคะ หรือไปบงที่อื่นคะ...
บทที่ 1268 แล้วกระโดดไป 1278 เลย บทที่ 1269 1270 1271 1272 ข้ามไปทั้งหมด 4 ตอนนะคะ...