ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 682

ประธานหลี่เห็นมีคนตามหลี่จิ่นม่อไปหลายคนขนาดนั้น ก็ยิ่งรู้สึกไม่พอใจ

เขาไปคนเดียวยังได้ แต่เอาคนไปมากมายขนาดนั้น ไม่ได้

ประธานหลี่ชี้ไปที่คนพวกนั้น “แล้วพวกนายล่ะทำอะไรกันอยู่? ยังไม่รีบกลับไปทำงานของตัวเองอีก เงินเดือนเดือนนี้ไม่เอาแล้วใช่ไหม?”

คิดไม่ถึงเลยว่าพวกเขาจะไม่กลัว

“ฮ่าๆ ตลกละ เงินเดือนพวกเรา พวกคุณไม่ได้เป็นคนให้เสียหน่อย!”

“พวกคุณก็แค่ลงทุนตอนงานเดินมากว่าครึ่งแล้ว ก็เพื่อที่จะมารอรับผลสำเร็จจากงานทดลองของเรา เคยให้เงินเดือนเราสักสตางค์แดงเดียวหรือเปล่า?”

“อีกอย่าง ระบบการจ่ายเงินเดือนที่นี่ ประเทศเป็นคนจ่ายให้เรา พวกคุณไม่มีสิทธิ์มาขู่พวกเรา”

ไม่มีใครไว้หน้าประธานหลี่สักคน ทำเอาพวกเขาหน้าตาเคร่งขรึมเป็นอย่างมาก

“พวกนายคิดให้ดี ถ้าอยู่ที่นี่ต่อ ก็จะมีสวัสดิการและเงินเดือนที่มั่นคง หลังจากนี้บริษัทก็ยังจะมีเงินโบนัสให้อีกแยกต่างหาก เท่ากับว่าพวกนายได้รับเงินจากสองที่”

“ไปกับซูจิ่นม่อ เขาอาจจะไปไม่รอดก็ได้ เขาไม่ได้มีความสามารถขนาดนั้น ไม่แน่ปีหน้าก็อาจจะล้มละลายแล้วก็ได้”

คำขู่ของเขานั้น ได้ผลเป็นอย่างมาก

คนที่ลังเลใจนั้น ลังเลอยู่สักพักก่อนที่จะเดินออกมาจากกลุ่มของซูจิ่นม่อ

ซูจิ่วม่ออยากจะหัวเราะ

ขนาดซู่เป่าเด็กอายุห้าขวบ ยังมองออกเลยถึงความแตกต่าง

คุณลุงซื่อบื้อนี่ กำลังช่วยลุงหกเลือกคนอย่างนั้นเหรอ?

ก็ดี คนที่คนอื่นพูดไม่กี่ประโยคก็ลังเล ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ใช่คนที่มีค่าพอที่จะให้เชื่อใจได้ ก็เหมือนเพื่อนของลุงหกคนที่ชื่อข่งเฉิงหมิงคนนั้นนั่นแหละ

ออกไปตอนนี้ก็ดีเหมือนกัน!

ประธานหลี่คิดว่าตัวเองถือไพ่เหนือกว่าซูจิ่นม่อแล้ว เขากอดอกก่อนที่จะยิ้มเย็น

ซูจิ่นม่ออายุเท่าไหร่เอง เขายังอ่อนประสบการณ์นัก

มองโลกยังไม่กว้าง เป็นคนหนุ่มที่ยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย ไม่รู้จักไว้หน้าหัวหน้า คิดว่าตัวเองเก่งมากหรือไง กล้ามาแย่งคนไปจากบริษัทของเขาต่อหน้าต่อตาแบบนี้? คิดง่ายเกินไปจริงๆ!

ได้แค่นี้ ยังคิดจะมาสู้กับเขา

เขามีวิธี ที่จะทำให้อีกฝ่ายเอาของทุกอย่างมาคืนแต่โดยดี!

ประธานหลี่เอ่ยออกมา “อีกอย่างนะ ฉันคิดว่าใบเสร็จของนายมีปัญหา ของพวกนี้ฉันไม่นับ!”

เขาฉีกใบเสร็จทิ้ง แล้วโยนลงถังขยะ

“เครื่องมือที่นายบอกว่านายเป็นคนซื้อ ต่อให้มีใบเสร็จ หรือนายเป็นคนบอกว่าเป็นของนาย ฉันก็ถือว่าเป็นโมฆะหมด ต้องผ่านการพิจารณาดูของพวกเราก่อนถึงจะผ่านไปได้!”

ซูจิ่นม่อคิดไว้นานแล้วว่าอีกฝ่ายต้องมาไม้นี้ ใบเสร็จที่ให้อีกฝ่ายไปถึงเป็นแค่ตัวสำเนา ส่วนตัวจริงนั้นเขาส่งให้พี่ใหญ่ไปเรียบร้อยแล้ว

เขาเอ่ยเสียงเย็น “ประธานหลี่ เมื่อวานพวกเราตกลงกันแล้ว สัญญาก็เซ็นแล้ว คุณจะทำลายสัญญาโดยไม่ได้รับความยินยอมจากผม?”

ซูจิ่นม่อหยิบสัญญาออกมา

แน่นอนว่าสัญญาเล่มนี้ก็เป็นแค่สำเนา ตัวจริงเขาให้ทนายไปแล้ว

เรื่องนี้ต้องขอบคุณข่งเฉิงหมิง ที่เอามีดแทงหลังเขามาหนึ่งแผล ซูจิ่ม่อถึงรู้ซึ้งว่าควรป้องกันคนอื่นยังไง

คิดไม่ถึงเลยว่าประธานหลี่เมื่อรับสัญญาไปแล้ว เขาเหลือบมองนิดนึงก่อนที่จะฉีกสัญญาทิ้ง “สัญญาบ้าบออะไรกัน? นายมาเซ็นสัญญากับฉันด้วยการหลอกลวง นี่มันคือการฉ้อโกงเข้าใจไหม? ไอ้หนุ่ม! อย่าวู่วามทำอะไร ตอนนี้ฉันขอประกาศว่าสัญญานี้เป็นโมฆะ พวกเราต้องมาคุยกันใหม่! นายหลอกลวงพวกเรา การกระทำแบบนี้ช่างน่าละอาย และก็ผิดกฎหมายด้วย! แต่เห็นกับที่นายเคยทำประโยชน์ให้กับห้องปฏิบัติการของเรามามากมาย ฉันไม่เอาเรื่อง มาตกลงกันใหม่ก็พอ”

ประธานหลี่ต้องการทำลายสัญญาทุกอย่าง เขาเอ่ยออกมา “รองประธานซุน เรียกพวกนั้นมา แล้วเชิญซูจิ่น ม่อไปคุยกันในห้องทำงาน!”

“นี่เป็นของที่พวกเขาเล่นทีเผลอ แล้วจะขโมยไปจากห้องปฏิบัติการ เจ้าเล่ห์และน่ารักเกียจเป็นอย่างมาก หาตัวต้นฉบับมา พวกเรามาตรวจสอบ ว่าทำขึ้นมายังไง ไปแจ้งให้แผนกที่เกี่ยวข้องมาดูแล!”

ซู่เป่า “……”

ทุกคน “……”

ซูจิ่นม่อเหนื่อยใจ เคยคิดว่าพวกเขาหน้าไม่อาย แต่ไม่คิดว่าจะน่าไม่อายขนาดนี้

สัญญาที่เซ็นต์กันไปแล้ว ก็ฉีกเพราะความต้องการของตัวเองฝ่ายเดียว

พนักงานรักษาความปลอดภัยวิ่งเข้ามาหลายคน ก่อนเอ่ยขึ้น “ขอโทษด้วยครับ คุณซู!”

เมื่อก่อนพวกเขาให้ความเคารพซูจิ่นม่อมาก เพราะว่าผู้อำนวยการเกรงใจเขา