ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 707

อวี๋ซื่อนอนอยู่บนเตียง ส่วนพวกซู่เป่านั่งอยู่ที่โซฟาห้องรับแขก

ซู่เป่าเลือกตำแหน่งที่ยื่นออกมา เพราะตรงนี้สามารถมองเห็นห้องของอวี๋ซื่อได้

เธอนั่งอยู่ด้านหน้าสุด ซูเหอเหวินนั่งอยู่ทางซ้ายของเธอ ซูเหอเวิ่นหลบอยู่ข้างหลังเธอ ส่วนซูจิ่นม่อนั่งอยู่ทางขวา

ซู่เป่าวาดวงกลมบริเวณนี้แล้ว ผีสาวจะไม่เห็นพวกเขาแน่นอน

ท่ามกลางราตรีเงียบสงัด จู่ ๆ ห้องที่ปิดไฟก็มี ‘คน’ ปรากฏขึ้นมาหนึ่งคน เส้นผมปรกหน้า ห้อยมือทั้งสองและลอยมาทางห้องรับแขก

เงียบกริบ...

ซูเหอเวิ่นไม่กล้าหายใจแรง ส่วนซูจิ่นม่อ ‘อยู่ในเหตุการณ์’ แบบนี้เป็นครั้งแรก รู้สึกว่าหัวใจจะหยุดเต้นแล้ว

ใบหน้าของผีสาวเต็มไปด้วยเลือด เดินวนอยู่ในห้องเหมือนตอนที่ยังมีชีวิตรอบหนึ่ง หยิบอะไรบางอย่างกวาดซ้าย กวาดขวา ก่อนจะนั่งอยู่ตรงกลางโซฟาเป็นลำดับสุดท้าย

เธอจ้องตรงไปทางโทรทัศน์ ดูโทรทัศน์ เก็บรอยเท้าในตอนที่ยังมีชีวิต

ซูจิ่นม่อขนลุกซู่ เพราะเขานั่งอยู่ใกล้ที่สุด

ผีสาวนั่งอยู่ข้างตัวเขา!

เสี่ยวอู่อยู่ในกระเป๋าสัตว์เลี้ยง พอตกกลางคืนนกแก้วก็จะหลับ แต่จู่ ๆ มันกลับพูดขึ้นว่า “ฟ้ามืดแล้ว กรุณาหลับตา...แหะ ๆ เขาอยู่ตรงหน้าเธอนั่นแหละ”

ซูจิ่นม่อ “!!!”

ซูเหอเวิ่น “!!!”

เสียงที่ดังขึ้นแบบกะทันหันนี้ทำให้ซูจิ่นม่อสะดุ้ง เขานั่งหลังเกร็ง เห็นผีสาวกำลังหันหน้ามาพอดี

ซู่เป่าพูดปลอบใจ “ลุงหกไม่ต้องห่วงค่ะ เธอไม่เห็นพวกเราหรอก”

ซูจิ่นม่อ “...”

ไม่กลัว ๆ

คิดซะว่าเป็นมนุษย์เสมือนจริงก็แล้วกัน!

มนุษย์เสมือนจริงคนหนึ่งที่ตั้งค่าไว้แล้ว เที่ยวหน้าแก้ไขแผงหน้าจอของเธอซะ...

ซูจิ่นม่อล้างสมองตัวเองไม่หยุด

ดีที่ผีสาวแค่หันมาจ้องครู่เดียวเท่านั้น เธอมองไม่เห็นพวกซู่เป่าจริง ๆ ในดวงตาฉายแววสงสัยนิด ๆ

ได้เวลาแล้ว

เธอลุกขึ้นยืนแล้วลอยไปทางห้องอย่างเงียบเชียบ...

ซู่เป่าจ้องการกระทำของเธอ มองนาฬิกาที่แขวนอยู่บนผนัง

ตีสองเหรอ เวลานี้มีความพิเศษยังไงกับเธอเหรอ

ก็ขณะที่ผีสาวกำลังก้าวเข้าห้อง ในห้องก็มีอะไรแวบทีหนึ่งอย่างกับไฟฟ้าลัดวงจร

ซูเหอเวิ่นกระซิบถาม “อะไรน่ะ”

ซูจิ่นม่อพูด “สายไฟเหรอ”

ซู่เป่าส่ายหน้าแล้วตอบ “ผนังที่เคยถูกเผาค่ะ”

ซูจิ่นม่อ อะไรนะ ผนังกันไฟเหรอ

ซู่เป่าพูด “ชู่...”

อวี๋ซื่อที่กำลังนอนอยู่ในขณะนี้ตื่นเต้นสุด ๆ

ไม่รู้เพราะอะไร เขาตื่นเต้นกว่าเมื่อก่อนอีก

เขากลัวแล้วจริง ๆ นักพรตที่เคยหามา กำจัดผีไม่ได้ก็แล้วไปเถอะ แต่ยังทำให้แฟนเธอฉุนเฉียวสุดขั้วทุกที

จู่ ๆ อวี๋ซื่อเริ่มนึกเสียใจ ถ้าครั้งนี้กำจัดไม่ได้จะทำยังไงดี

ต่อไปเขาจะไม่มีวันได้อยู่อย่างสงบสุขแล้วใช่ไหม...

ก็ขณะที่เขากำลังคิดอย่างนี้ จู่ ๆ อวี๋ซื่อก็รู้สึกว่าข้างเตียงมีอะไรบางอย่าง

มาอีกแล้ว!

อวี๋ซื่อแอบตะโกนอยู่ในใจ นี่เธอเรียกว่าอารมณ์เล็ก ๆ เหรอ!