สรุปเนื้อหา ตอนที่ 730 แม่สื่อผี – ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน โดย ไอซ์
บท ตอนที่ 730 แม่สื่อผี ของ ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน ในหมวดนิยายนิยายวัยรุ่น เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย ไอซ์ อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
มู่กุยฝานจ้องโทรศัพท์พลางครุ่นคิด จะรับหรือว่าไม่รับดี นี่คือปัญหา
ไม่รับ ก็กลัวว่านายหญิงจะยิ่งกังวล
ฉะนั้นมู่กุยฝานจึงส่งโทรศัพท์ให้ซู่เป่า
ซู่เป่ารับโทรศัพท์ พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนนุ่ม “ฮัลโหลค่ะ คุณยาย...”
“มู่...หืม ซู่เป่า หนูอยู่ไหน”
ซูเป่าพูดตอบ “คุณยาย หนูกับพ่อออกไปวิ่งกัน จากนั้นๆ...”
เมื่อเธอพูดถึงตรงนี้ก็เห็นลุงใหญ่เข้ามาพอดี จึงรีบพูดขึ้นว่า “จากนั้นเรากับลุงใหญ่ก็ไปกินหั่วเซาไส้แกะกัน! (*ขนมปังอบใส่ไส้เนื้อแกะไว้ตรงกลาง)”
ซูอีเฉิน “...”
เยี่ยมเลย หั่วเซาไส้แกะ
เขารีบระบุตำแหน่ง ได้คนแล้วก็จะไป
น้ำเสียงเดือดดาลของนายหญิงซูแว่วมา “อะไรนะ หั่วเซาไส้แกะ วันที่อากาศร้อนจนตับจะแตกกินหั่วเซาไส้แกะอะไรกัน นี่ยังทำให้มีฤทธิ์ร้อนไม่พออีกเหรอ!”
ซู่เป่ารีบโยนโทรศัพท์ให้ลุงใหญ่
สีหน้าของซูอีเฉินไม่เปลี่ยน “ผ่านหั่วเซาไส้แกะก็เลยเอามาด้วยน่ะครับ ที่สำคัญคือซู่เป่าได้ยินเพื่อนร่วมชั้นบอกว่าน้ำเต้าหู้อร่อย ก็เลยพาเธอไปลองน่ะครับ”
นายหญิงซู “…”
“แล้วเสียงติ๊ดๆๆๆ นั่นมันเสียงอะไร” เธอถามขึ้นอย่างสงสัย
ซูอีเฉินมองไปที่เครื่องตรวจวัดคลื่นไฟฟ้าหัวใจ หลับตาพลางพูดโกหกว่า “ข้างๆ มีเด็กกำลังกดเครื่องเล่นเกมอยู่น่ะครับ”
นายหญิงซู “…”
เยี่ยมมาก ความสามารถในการหลับตาพูดโกหกยอดเยี่ยม (ยิ้มเล็กน้อย)
หลังวางสายไป ผู้ใหญ่สองคนกับเด็กหนึ่งคนก็เตรียมออกจากโรงพยาบาลอย่างตะลีตะลาน เห็นซูอี้เซินรีบเดินเข้ามาพอดี เขาพูดขึ้นอย่างงุนงง “หายดีแล้วจริงๆ เหรอ”
หมออาวุโสที่อยู่ข้างๆ คนหนึ่ง “ฉันเป็นหมอมาแปดสิบปี ไม่เคยเห็นอาการที่ไร้สาเหตุแบบนี้มาก่อน...”
เมื่อคืนอัตราการเต้นของหัวใจร่วงลงถึงสี่สิบเก้า ตอนเช้าอย่างกับศพกระตุก หรือว่าเขาแก่แล้วก็เลยตาลาย เมื่อคืนมองผิดไป??
ซูอีเฉินขอบคุณหมอ จากนั้นก็พูดทิ้งท้ายกับซูอี้เซินประโยคหนึ่ง “ฉันพาซู่เป่าไปก่อนนะ”
ซูอี้เซิน “…”
ไปหาของกินไม่พาเขาไป จะให้เขาจัดการความยุ่งเหยิงเหรอ
หั่วเซาไส้เนื้อแกะกับน้ำเต้าหู้ที่เป็นสูตรต้นตำรับเก่าแก่ที่สุดในเมืองจิงตู ต้องไปร้านเก่าแก่สิบปี กระทั่งร้านเก่าแก่ร้อยปีประเภทนั้น
สถานที่ไม่ใช่สถานที่ที่โอ่อ่าตระการตาประเภทนั้น แต่ของกลับดูเป็นต้นตำรับอย่างมาก ซู่เป่าอิ่มสุดๆ กินหั่วเซาไส้แกะหมดในไม่กี่คำ แก้มทั้งสองข้างเคี้ยวตุ้ยๆ
เหยาหลิงเยว่ที่ตามออกมาก็สไตล์เดียวกับกระรอกตัวน้อย แก้มตุ่ยเช่นกัน
จั๊บๆๆๆ...
“ท่านอาจารย์ก็กินสิคะ!” ซู่เป่าหยิบหั่วเซาไส้เนื้อแกะส่งให้จี้ฉาง
จี้ฉางไม่ได้นั่งขัดสมาธิลอยอยู่กลางอากาสเหมือนอย่างเคย ทว่านั่งอยู่บนเก้าอี้ข้างๆ ส่ายหน้าพลางพูดขึ้นว่า “อาจารย์ไม่กิน”
แล้วเขาก็กินไม่ได้
ซู่เป่ากระพริบตา แล้วพูดขึ้นว่า “ท่านอาจารย์กินสิคะ กินแล้วจะได้มีแรง”
พูดจบก็ส่งหั่วเซาไส้เนื้อแกะไปข้างปากเขา
จี้ฉางอ้าปากตามสัญชาตญาณ ไม่นึกเลยว่าจะกินไปนิดหนึ่งจริงๆ
ทีแรกก็สงสัยในคำพูดของมู่กุยฝานว่ามีความจริงเท็จอยู่กี่ส่วน ใครจะไปคิดว่าซู่เป่าเองก็จะพยักหน้าด้วย
นั่นแปลว่ามีความจริงอยู่
ซู่เป่าเคยบอกว่า ตอนที่มีผีตามอย่าหันหน้าไปง่ายๆ ไม่งั้นจะทำให้ไฟหยางที่อยู่บนไหล่มอดดับไปได้ง่าย
ฉะนั้นซูอีเฉินจึงไม่ขยับ
เหยาหลิงเยว่พยายามกลืนของกินลงคอไป มุมปากยังมีส่วนที่เหลือติดอยู่เล็กน้อย ดวงตาทั้งสองเบิกโพลงจนกลมดิ๊ก จ้องมู่กุยฝานเขม็ง
“โกหก...ไสหัวไปซะ!” เธอตะคอกอย่างดุดันพร้อมทั้งกำหมัดแน่น
คนสารเลวที่โกหกคน ตั้งใจทำให้คนกลัว
โกรธ!
มู่กุยฝาน “ผมพูดเรื่องจริงนะ!”
เขาชี้ไปที่ผู้หญิงที่อยู่ด้านหลังคนนั้น
ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่ใคร ก็คือเซียนเซียนหญิงสาวที่ก่อนหน้านี้ไปขอนักพรตซานชิงให้แยกทางกับแฟนคนนั้น
เซียนเซียนให้ความสนใจกับภาพลักษณ์ แต่ก็ไม่สามารถปกปิดความห่อเหี่ยวในดวงตาได้ กินอาหารอย่างไร้ซึ่งสติเล็กน้อย การกระทำแข็งทื่อราวกับเครื่องจักรอยู่นิดหน่อย
ซูอีเฉินชำเลืองมองเล็กน้อย เมื่อรู้ว่ามู่กุยฝานพูดถึงอะไร ก็พูดขึ้นอย่างหมดคำพูดเป็นอย่างมาก “ผีอยู่บนตัวเธอเหรอ”
ซู่เป่าพยักหน้าอย่างที่คิดไว้จริงๆ
ซูอีเฉิน “…”
จี้ฉางมองผีที่อยู่บนศีรษะของเซียนเซียน แล้วพูดขึ้นว่า “นั่นคือแม่สื่อผี”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน
1819 ตอนสุดท้าย จบแล้วหรือคะ...
ไม่ลงต่อแล้วหรอคะ 🥹...
รอทุกวันเลยค่ะ...
กระโดดข้ามหายไปหลายตอนเลยค่ะ...
1293 1297 1298 หายค่ะ 🥲🥲...
ตอนที่ 1288 หายไปค่ะ...
เย้...กลับมาแล้ว รอทุกวันเลยค่ะ...
หายไปนานจังเลยนะจ๊ะรอลงตอนใหม่อยู่นะคะ...
รอค่ะ...
ทำไมรอบนี้หลายไปนานคะ หรือไปบงที่อื่นคะ...