ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 740

บาดแผลของเฉินซู่ยังไม่นับว่าเป็นบาดแผลเล็กน้อยเลยด้วยซ้ำ

เฉินซู่ถึงกับกระอักเลือดเพราะเขาไม่สามารถปลิ้นปล้อนต่อได้อีกแล้ว และสิ่งที่รอเขาอยู่ก็คือการฟ้องเขาจากตระกูลจ้าว

ในที่สุดเซียนเซียนก็ถูกช่วยชีวิตไว้ได้ เดินวนอยู่ในประตูผีไปรอบหนึ่งก็เหมือนกับว่าผอมลงไปรอบหนึ่ง

สิ่งที่เศร้ากว่านั้นก็คือ เรื่องนี้ส่งผลกระทบกับจิตใจของเธออย่างรุนแรงและหลังจากนี้คงยากที่จะมีกลับมามีความมั่นใจกับความรักหรือการแต่งงานมีลูกอีก

ซู่เป่ามาเยี่ยมเซียนเซียนและนำดอกไม้ช่อใหญ่ให้เธอ

“พี่เซียนเซียน ไม่เป็นไรแล้วนะ ต่อไปนี้ทุกอย่างจะดีขึ้นเอง”

พอเซียนเซียนทราบว่าซู่เป่ากับมู่กุยฝานเป็นคนพาครอบครัวของเธอมาหาเธอ บอกว่าตอนกินอาหารเช้าเห็นว่าเฉินซู่ท่าทางดูผิดปกติ ก็เลยเป็นห่วงและสุดท้ายก็ ‘ยุ่งเรื่องคนอื่น’ เสียได้

เซียนเซียนซาบซึ้งใจและเอ่ยด้วยเสียงที่อ่อนแอว่า “ขอบคุณพวกคุณมากๆ เลยนะคะ…หลังจากนี้ฉันคงไม่กล้ามีแฟนอีกต่อไปแล้วล่ะ…”

คุณแม่ของเซียนเซียนเช็ดน้ำตาแล้วเอ่ย “ไม่มีก็ไม่เห็นเป็นไรเลย ไม่ต้องแต่งงานก็ได้ เดี๋ยวพ่อแม่เลี้ยงดูหนูตลอดชีวิตเองนะ…”

ณ เวลานั้น จู่ๆ ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาที่โรงพยาบาลด้วยความรีบร้อน

เธอถามคนไปทั่วว่าแผนกศัลยกรรมอยู่ที่ไหน

แล้วก็เดินพุ่งเข้าไปข้างในด้วยความโมโห

บนหัวเธอมีผีร้ายตัวหนึ่งที่กำลังแผ่ไอพิฆาตไปทั่ว…

ในที่สุดหญิงวัยกลางคนก็หาจนเจอ และใช้เท้าเตะไปที่ประตูห้องผู้ป่วยด้วยความโกรธ พอเข้าไปในห้องก็เดินตรงไปที่เตียงของจ้าวเซียนเซียน

“อีหญิงเลว! เป็นเพราะแกที่มาทำลายลูกชายฉัน!”

คนที่มาก็คือแม่ของเฉินซู่

แม่ของเฉินซู่ตะโกนร้องจะไปทำร้ายจ้าวเซียนเซียน แต่ครอบครัวจ้าวก็ไม่ได้โง่นะ น้องชายไม่รีรอให้เธอเข้ามาใกล้ก็รีบถีบเธอออกไปอยู่ข้างหนึ่ง

แม่ของเฉินซู่นั่งร้องไห้อยู่กับพื้น “ทุกคนรีบมาดูสิ ครอบครัวนี้มันร้ายกาจกันทั้งครอบครัวเลย!”

“พวกเขาขายลูกสาวเอ่ยปากขอเงินสินสอดสามแสน พอครอบครัวฉันไม่ให้ พวกเขาก็มารุมทำร้ายลูกชายฉัน!”

“ตอนนี้แกยังจะมาตอแหลแกล้งป่วยนอนอยู่บนเตียงอีก แล้วยังจะฟ้องว่าลูกชายฉันเป็นคนทำร้ายลูกสาวของพวกเขาแล้วยังจะให้ลูกชายฉันติดคุกติดตะรางอีก!”

แม่ของเฉินซู่แสดงความโกรธของเธอออกมาจนหมดเปลือก

ซู่เป่าและมู่กุยฝานจ้องไปที่เธอ

ซู่เป่า “เอิ่ม…หนูว่าแล้วว่าทำไมคนปลิ้นปล้อนแบบนั้น บนหัวถึงไม่มีผีปลิ้นปล้อนอยู่ด้วย ที่แท้ก็อยู่ที่นี่นี่เอง!”

มู่กุยฝาน “ไม่ใช่คนพวกเดียวกันก็คงไม่ไปสุมหัวอยู่ด้วยกัน。”

จี้ฉาง “แบบนี้ก็ได้ด้วยหรือ?”

เอาเคพีไอมาให้ถึงที่เลยเหรอ?

ถึงแม้ว่าตอนนี้ซู่เป่าจะไม่ได้ต้องการเคพีไอ แต่จะพูดอย่างไรดีล่ะ…ใครเขาจะไม่ชอบผีแล้วลดคะแนนตัวเองใช่ไหมล่ะ

สุดท้ายเธอก็ต้องเผชิญหน้ากับตูซื่อหวังอยู่ดี ในโลกมนุษย์ บางทีพวกผีขุนศึกหรือผีพลทหารไม่สามารถแสดงความสามารถออกมาหรือมีบทบาทอะไรได้อย่างเต็มที่ แต่อยู่ที่ยมโลก พอมีการสู้รบขึ้นมาพวกผีขุนศึกหรือผีพลทหารก็จะมีบทบาทอย่างมากเลยล่ะ

“เก็บเรียบ!” ซู่เป่ายกมือขึ้นมาแล้วดูดผีปลิ้นปล้อนเข้ามาในน้ำเต้าวิญญาณ

ผีปลิ้นปล้อน “？？？？？？”

หมดคำจะพูด!

เกิดอะไรขึ้นกับเขา!

เขากำลังใช้ชีวิตดีๆ และมีอิสะระความสุขอยู่เลย