ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 748

จี้ฉางแข็งทื่อไปทั้งตัว และในที่สุดก็หัวเราะออกมาด้วยความจนใจแล้วเอื้อมมือไปกอดซู่เป่า

เขายิ้มอย่างอ่อนโยนว่า “ใช่ อาจารย์บาดเจ็บแต่ไม่เป็นอะไรมาก”

“อาจารย์จะต้องดีขึ้นแน่นอน ไม่ต้องเป็นห่วง”

จี้ฉางก้มหัวลงมาแล้วเอาหน้าไปแตะที่หัวของซู่เป่า

ผมเส้นเล็กนุ่มของเด็กตัวเล็กๆ ที่ทั้งอบอุ่นและนุ่มนวล แค่ได้กอดไว้แบบนี้ก็ทำให้เขาสบายใจขึ้นแล้ว

จี้ฉางหลับตาและพึมพำว่า “อาจารย์เพิ่งไปเด็ดดอกไม้มาดอกหนึ่ง พอกินเข้าไปแล้วก็หายเจ็บไปมากกว่าครึ่งเลย”

“แต่น่าเสียดายที่เอาดอกชุบวิญญาณออกมาด้วยไม่ได้ มิเช่นนั้นอาจารย์ก็จะเอามาให้หนูด้วย มันช่างงดงามมากจริงๆ”

จี้ฉางพึมพำไปครู่หนึ่งก็เริ่มจะหมดพลังก็เลยเอียงหัวนอนพิงอยู่บนไหล่น้อยๆ ของซู่เป่า

น้ำตาของซู่เป่าไหลออกมาเงียบๆ แล้วก็กระซิบเบาๆ ว่า “ท่านอาจารย์เหนื่อยมามากแล้ว นอนพักผ่อนให้สบายเถอะ!”

เดิมทีเธอก็อยากจะอุ้มท่านอาจารย์เข้าไปข้างในเหมือนที่พ่อเคยอุ้มเธอตอนสมัยก่อน

แต่น่าเสียดายที่เธอตัวเตี้ยเกินไป ท่านอาจารย์มือเท้ายาวก็ลากพื้นหมด

ซู่เป่าก็เลยยกท่านอาจารย์ขึ้นมาสูงๆ แล้วยกเข้าไปในห้อง

พวกผีทั้งหลายที่โผล่หัวออกมาดูสถานการณ์…

ฮ่าๆๆ ไม่นึกว่าบั้นปลายชีวิตจะได้เห็นท่านผู้พิพากษาถูกยกเข้ามาแบบนี้

ซู่เป่าวางท่านอาจารย์ไว้บนเตียงแล้วก็นอนอยู่ข้างเตียงมองไปที่เขา

“ผมท่านอาจารย์กลายเป็นสีขาวหมดเลย” ซู่เป่ายื่นมือไปลูบผมหงอกที่ขาวปานหิมะของจี้ฉาง “แต่ยังไงก็ตามท่านอาจารย์ก็ยังหล่อเหมือนเดิม หล่อสุดๆไม่มีใครมาเทียบได้”

จี้ฉางน่าจะเหนื่อยมากก็เลยนอนหลับลึก

พวกผีขี้ขลาดออกมาข้างนอก

ผีขี้ขลาดกระซิบเบาๆ “ใต้เท้าจี้คงจะเหนื่อยมาก ตอนนี้ท่านไม่เป็นไรแล้ว ซู่เป่าอย่ากังวลไปเลยนะ”

ผีหลายใจพยักหน้า “ให้ท่านได้นอนเถอะ…เอ่อ แต่จะว่าไปพวกเราควรช่วยเปลี่ยนชุดให้ใต้เท้าจี้ไหม?”

เธอตาลุกวาว

ผีชุดแต่งงานแดงเอ่ย “เอิ่ม คงไม่ดีกระมัง? ข้าเคยรับใช้ท่านพี่ แต่ถ้าจะให้ข้ารับใช้ใต้เท้าจี้และช่วยเปลี่ยนชุดให้ท่านข้าก็ทำได้…”

ผีดวงซวยถึงกับกรอกตาขาว “ฮัลโหล ฉันว่าพวกเธอสองคนเก็บอาการหน่อยก็ได้นะ? เด็กก็ยังอยู่ด้วย?”

ผีหลายใจและผีชุดแต่งงานแดงรีบตอบทันทีว่า “ขอโทษๆ! ซู่เป่า พวกเราหมายความว่าชุดของใต้เท้าจี้ก็ขาดรุ่งริ่งจริงๆ พวกเราหมายความแบบนี้ ไม่ได้หมายความเป็นอย่างอื่นเลยจริงๆ นะ…แค่อยากจะเปลี่ยนชุดใหม่ให้ท่านเฉยๆ!”

ซู่เป่าส่ายมือ “ไม่ต้องพูดแล้ว หนูเข้าใจ”

พี่สาวหลายใจกับพี่สาวชุดแต่งงานก็แค่ทนมองท่านอาจารย์เสื้อผ้าขาดรุ่งริ่งไม่ไหวก็เลยสงสารใช่ไหม?

เธอก็ทนมองไม่ได้เหมือนหัน

สีหน้าของผีหลายใจและผีชุดแต่งงานแดงถึงกับงง ห๊ะ? เธอเข้าใจจริงๆ ใช่ไหม?

จากนั้นก็ได้ยินซู่เป่าพูดขึ้นมาว่า “ซู่เป่าจะเป็นคนเปลี่ยนให้ท่านอาจารย์เอง!”

ผีขี้ขลาดถึงกับช็อค “เอ่อ เรื่องนี้เดี๋ยวพวกเราจัดการเอง ซู่เป่ายังเด็กอยู่…”

ซู่เป่าโบกมือเล็กๆ “ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวซู่เป่าดูแลท่านอาจารย์เอง”

เธอวิ่งออกไป

ไม่นานก็อุ้มกระดาษเข้ามาเป็นกองๆ

ลุงใหญ่ทำโกดังไว้ให้เธออยู่ที่หนึ่ง ไว้เก็บพวกกระดาษเงินกระดาษทองเอย ธูปเอย ชาดแดงเอยอะไรพวกนี้…

เยอะแยะไปหมด

ชาดแดงแท้ๆ ก็เหมือนกับพวกหยกจักรพรรดิเลย หายากและมีมูลค่าสูง แต่ในโกดังของซู่เป่าอยากมีเท่าไหร่ก็มีเท่านั้น

ซู่เป่ากังวลว่าจะย้ายของในโกดังไปอยู่ในตำหนักพญายมหมด แต่ก็กลัวว่าลุงใหญ่จะ

‘ฟุ่มเฟือย’ ก็เลยไม่ได้ย้ายไปทั้งหมดสักที

เจ้าตัวเล็กปีนขึ้นไปบนเตียงแล้วก็เอากระดาษมาเทียบกับตัวจี้ฉางแล้วก็วาด จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์เด็กน่ารักของเธอขึ้นมา

“น้องสตรอเบอร์รี่ๆ!” ซู่เป่าตะโกน

สมาร์ทโฟนมีเสียงดังขึ้น “สวัสดี ให้ฉันช่วยอะไรไหมคะ!”

ซู่เป่า “ช่วยฉันค้นหาชุดผาวที่ดูดีที่สุดของผู้ชายให้ฉันหน่อย เอาแบบโบราณด้วยนะ!”

ท่านอาจารย์ใส่ชุดผาวโบราณมาโดยตลอด คงชอบจริงๆ นั่นแหละ

อีกอย่างซู่เป่าก็รู้สึกว่าท่านอาจารย์ใส่ชุดผาวโบราณแล้วดูดีสุดๆ

จนกระทั่งสมาร์ทโฟนมีเสียงติ๊งดังขึ้น “ได้เลย ได้ทำการหาชุดผาวโบราณที่ดูดีที่สุดให้นายท่านเรียบร้อยแล้ว”