ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 843

ที่ข้างหลุมต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ที่โดนถอนรากออกในโลกสีเทา

มีเด็กหญิงคนหนึ่งกำลังอุ้มแมวดำหนึ่งตัวไว้ในอ้อมแขน เด็กหญิงเอื้อมมือไปเกาคางของมัน จากนั้นแมวดำก็ส่งเสียงร้องเหมียวๆ ด้วยความรู้สึกสบาย

อีกด้าน พวกแมวองครักษ์ที่คอยเฝ้าติดตามแมวดำตลอดต่างพากันตกตะลึงมึนงง

อะไรกัน องค์ชาย เหตุใดพระองค์ถึงยอมประนีประนอม

“องค์ชาย...” แมวตัวหนึ่งเอ่ยขึ้น “ใช้... ใช้ไม่ได้จริงๆ...”

แมวอีกตัวที่อยู่ข้างมันสะดุ้งตกใจ แล้วยกอุ้งเท้าขึ้นข่วนมันอย่างแรง “หุบปาก องค์ชายจะทำการอันใดจำเป็นต้องให้เจ้าออกความเห็นหรือ”

บังอาจสั่งสอนองค์ชายหรือ

ไม่ว่าองค์ชายจะทำการอันใด แน่นอนว่าต้องมีเหตุผลของพระองค์เอง

ถูกคนลูบคนก็เช่นกัน

แมวดำนอนอยู่ในอ้อมแขนของซู่เป่า ในขณะที่มันกำลังนอนกรนเสียงดังคร่อกๆ เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้นก็ตื่นขึ้นมาและนั่งตัวตรงทันที

เดี๋ยวก่อน มันไปอยู่ในอ้อมแขนของเด็กคนนี้ได้ยังไง

จำได้ว่า...

ซู่เป่ากระพริบตาปริบๆ พลางพูดว่าขอลูบหน่อยนะ นิดเดียวเอง

เมื่อเห็นท่าทางของเธอน่าสงสาร มันจึงหลุดปากพูดว่า ‘แค่นิดเดียวนะ’

แต่ปรากฏว่าเธอไม่มีคุณธรรม ลูบที่คางและใต้คอของมัน

ตำแหน่งนั้น แม้แต่แมวก็ไม่สามารถต้านทานได้...

แมวดำกำลังอยากจะกระโดดหนีจากอ้อมแขนของซู่เป่า แต่นึกไม่ถึงว่าซู่เป่าจะทาบมือบนท้องของมันและอุ้มมันอย่างเต็มแรง

“เสี่ยวเฮย เธอตัวหนักมากเลย หนักกว่าเสวียนหลิงสองเท่าแหนะ”

รูปร่างก็ใหญ่กว่าแมวธรรมดาสองเท่าและค่อนข้างคล้ายเสือดาว

ซู่เป่ารู้สึกชอบจนวางไม่ลง แล้วเอาหน้าถูหลังของแมวดำอย่างรู้สึกสบาย

ว้าว ที่แท้นี่คือที่คนเรียกว่าทาสแมวสินะ

น่าคลั่งไคล้มาก

ซู่เป่ามุดทั้งหน้าบนหลังของมัน จากนั้นถูไปมา...

แมวดำ “...”

สิ่งที่อยากจะพูดก็ติดอยู่ในลำคอ

ผ่านไปสักพัก มันจึงหยุดตัวเองไม่ให้หลงใหลในความน่ารักของเด็กหญิงคนนี้ แล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “ปล่อยข้า”

แต่ซู่เป่ากลับหยิบปลาแห้งออกมา “เสี่ยวเฮย กินปลาแห้งไหม”

สัญลักษณ์ความโกรธปรากฏบนหัวของแมวดำ มันพูดอย่างโมโหว่า “ข้าไม่ได้ชื่อเสี่ยวเฮย และข้าก็ไม่กิน...”

แต่ปลาแห้งกลับจ่อที่ปากของมันแล้ว

ซู่เป่า “กินเถอะๆ”

เมื่อแมวดำได้กลิ่นหอมนี้ก็อ้าปากจากจิตใต้สำนึก แล้วกัดคำเล็กๆ คำหนึ่ง...

โอ้โห้...

ก็อร่อย... มากนะ

แมวดำเคี้ยวสองคำอย่างควบคุมไม่ได้

ซู่เป่าพลางพูดว่า “อร่อยไหม คุณยายของฉันเป็นคนทำเลยนะ”

ปลาแห้งนี้ทำให้เสวียนหลิง และเลือกปลาซาร์ดีนที่มีคุณภาพดีที่สุดเชียวนะ มันเป็นขนมของเสวียนหลิง

เพราะเสวียนหลิงถูกเลี้ยงจนอ้วนเกินไป มันจึงไม่อยากอาหาร คุณยายจึงใช้ความพยายามอย่างมากเพื่อทำขนมปลาแห้งนี้

เธอเคยแอบชิมและรู้สึกว่าอร่อยดี

ระหว่างที่เธอกำลังพูด แมวดำก็ได้กินปลาแห้งไปครึ่งตัวแล้ว

ซู่เป่าเห็นมันกินอย่างอารมณ์ดี ในที่สุดก็แอบโล่งใจ

ต้องเอาใจมันดีๆ เมื่อสักครู่เธอกังวลมากตอนที่เมินเฉยใส่เธอ แต่โชคดีที่มันก็ชอบปลาแห้ง

“เสี่ยวเฮย... ฉันถามอะไรหน่อย เธอรู้ไหมว่าหุบเหวผีร้องอยู่ที่ไหน”

เมื่อแมวดำได้ยินเช่นนั้นก็คายปลาแห้งออกมาทันที

แค่ปลาแห้งตัวเดียวก็อยากจะถามเรื่องยมโลกกับมัน