ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 888

“ตัวอย่างที่ดีของคุณเป็นแบบนี้เหรอ”

ในห้องทำงาน ครูใหญ่โกรธมากจนโยนเอกสารบนโต๊ะใส่หัวใส่หน้าครูชิวโครม ๆ

เขาโกรธจัด และทนไม่ไหวอีกต่อไป!

ครูชิวรีบพูด “ครูใหญ่คะ ผู้ปกครองเหล่านั้นมีเจตนาที่ดี ผู้ปกครองนักเรียนมักจะพูดเรื่องเชิญไปทานข้าวเพื่อนักเรียน แต่ฉันไม่เคยเห็นด้วยเลย...”

ครูใหญ่หัวเราะเยาะ “ไม่เหรอ เมื่อกี้คุณเอาแต่พยักหน้า ผมเห็นกับตาคุณยังปฏิเสธอีกเหรอ”

ครูชิว “ฉันก็แค่พยักหน้าตามมารยาท...”

ตึง!

ครูใหญ่ปาโทรศัพท์ในมือลงบนโต๊ะ

หน้าอกของเขาสั่นกระเพื่อมด้วยความโกรธ ครู่หนึ่งที่เขาโกรธมากจนไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้

ภายในห้องทำงานของครูใหญ่นั้นเงียบสนิท และมีเพียงเสียงจากเครื่องพิมพ์ที่กำลังทำงาน

ครูชิวเหลือบสายตามองไปที่เครื่องพิมพ์โดยไม่รู้ตัว เครื่องพิมพ์อยู่ในห้องทำงาน และเธอไม่รู้ว่ามันกำลังพิมพ์อะไรออกมา เธอแค่รู้สึกไม่สบายใจและหงุดหงิดเมื่อได้ยินเสียงดังกล่าว

ในความเงียบงัน ครูใหญ่ที่จิบชาไปไม่กี่อึกในที่สุดก็กลับมามีเสียงพูดอีกครั้ง

“วันนี้นักเรียนห้อง ป.1/1 ทะเลาะกัน เกิดเรื่องอะไรขึ้น”

ครูชิวคิดในใจ ที่เรื่องนี้ได้ยินไปถึงครูใหญ่ ต้องเป็นเพราะผู้ปกครองของซูจื่อซู่แน่ ๆ ที่เป็นคนรายงาน!

แค่เรื่องไปถึงฝ่ายวิชาการเธอก็เสียใจพออยู่แล้ว ไม่คิดเลยว่าเรื่องนี้จะไปถึงครูใหญ่ด้วย พวกเขาจะวางเรื่องนี้ไปไม่ได้เลยเหรอ

“คือแบบนี้ค่ะ เหลียงเจิ้นอ้าวนักเรียนชายคนหนึ่งในห้องเรียนเราได้ไปล้อเล่นกับซูจื่อซู่เด็กนักเรียนหญิงที่เพิ่งมาใหม่ และตั้งฉายาให้เธอ ยังไม่ทันที่ฉันจะได้ไกล่เกลี่ย...ซูจื่อซู่ก็พาพี่ชายพี่สาวของเธอไปทำร้ายเขา”

ครูชิวถอนหายใจในขณะที่พูด “การที่คนอื่นตั้งฉายาให้เธอเป็นเรื่องที่ไม่ถูกต้อง แต่การรวมกลุ่มและทำร้ายคนอื่นนั้นแน่นอนว่าเลวร้ายยิ่งกว่า!”

“ฉันจึงให้ซูจื่อซู่และพี่ชายพี่สาวของเธอออกไปยืนเพื่อลงโทษ...”

ครูใหญ่จ้องมองเธอ “เป็นแบบนี้จริง ๆ เหรอ”

ครูชิวตื่นตระหนกในใจ คิดแล้วคิดอีกเธอก็ไม่ได้พูดอะไรโกหกนี่

“เป็นเรื่องจริงค่ะ เป็นเรื่องจริงอย่างแน่นอน!” เธอกล่าว

ครูใหญ่โกรธมาก “ซู่จื่อซู่พาพี่ชายพี่สาวเธอมางั้นเหรอ”

ครูชิวอ้าปาก และไอออกมา “อืม... จริง ๆ แล้วฉันคงพูดผิดไป พี่ชายและพี่สาวของเธอมาหาเธอหลังเลิกเรียนและบังเอิญเห็นพอดี...”

ครูใหญ่พยายามระงับความโกรธ จิบน้ำและพูด “มีคนรายงานว่าคุณรับของขวัญสินบนจากผู้ปกครองนักเรียน คุณจะว่ายังไง”

ครูชิวรีบพูดอย่างรวดเร็ว “ไม่มีค่ะ! ฉันแค่คิดว่าการทะเลาะกันรุนแรงกว่าการตั้งฉายา ฉันจึงปล่อยให้ซูจื่อซู่และคนอื่น ๆ ไปยืนทำโทษแต่ไม่ได้ให้เหลียงเจิ้นอ้าวออกไปยืนทำโทษด้วย เพราะแบบนี้ผู้ปกครองของซูจื่อซู่จึงคิดว่าฉันรับผลประโยชน์จากผู้อื่น...แต่ฉันสาบานว่าไม่ได้เป็นแบบนั้นแน่นอน”

ครูใหญ่หัวเราะเยาะ “อ้อ? งั้นคุณสาบานดู”

เขาอยากจะหัวเราะออกมาดัง ๆ จริง ๆ อยากจะรู้ว่าครูชิวจะพูดจาโกหกไร้เหตุผลอะไรได้อีก

ครูชิวยกมือขึ้น พูดจาฉะฉานด้วยสีหน้าเศร้าใจที่ถูกเข้าใจผิด

“ฉันสาบาน ฉันไม่เคยรับของขวัญหรือสินบนจากผู้ปกครองของนักเรียน และฉันก็ไม่เคยรับคำเชิญไปทานอาหารกับผู้ปกครองของนักเรียนด้วย...ถ้าสิ่งที่ฉันพูดเป็นเรื่องโกหก ก็ขอให้ฉันออกไปโดนรถชน! เดินบนถนนก็ถูกหมากัด เป็นแผลเน่าที่ศีรษะมีหนองไหลที่ฝ่าเท้า ฟ้าผ่าตาย!”

ครูใหญ่ “...”

เขาเอื้อมมือหยิบหลักฐานการรับสินบนของเธอออกมา

“สาบานได้ไม่เลว มิน่าล่ะถึงสอนภาษา” ครูใหญ่หัวเราะเยาะ “ลองดูสิ นี่คือหลักฐานที่คุณรับสินบนจ้าว xx ซุน cc ลู่ rr ผู้ปกครองสิบคนเมื่อตอนเปิดเทอม”

“นี่คือหลักฐานที่แสดงว่าคุณรับของขวัญราคาแพงจากผู้ปกครองของเหลียงเจิ้นอ้าว และนี่คือหลักฐานการไปทานข้าวกับจ้าว xx ซุน cc ลู่ rr”

ครูใหญ่โยนรูปถ่ายใหม่ ๆ และเอกสารที่เพิ่งพิมพ์ออกมาจากเครื่องพิมพ์ใส่หน้าครูชิว