ซุปเปอร์ครูฝึก นิยาย บท 11

——ไสหัวไปเดี๋ยวนี้ !

นี่คือสิ่งที่เซียวหยุนหลงพูดกับหวู่เถิง เรียบง่ายและตรงไปตรงมา หยาบคายและหยิ่งผยอง พูดอย่างตรงไปตรงมาว่าให้หวู่เถิงไสหัวไป

ตอนที่หวางโป๋เดินนำทางเขามายังเรือนบูรพา เขาได้ฟังหวางโป๋เล่าถึงสถานการณ์ที่เกิดขึ้นคร่าว ๆ แล้ว เมื่อรู้ว่าตระกูลบูกำลังพาศิษย์รุ่นใหม่เดินทางมาท้าประลองกับตระกูลเซียว และตอนนี้ตระกูลเซียวเองก็ไม่มีศิษย์ทางสายเลือดอยู่แม้แต่คนเดียว เพราะนอกจากเซียวหยุนหลงซึ่งเป็นลูกชายแล้ว เซียวว่านจวินก็ไม่มีลูกชายคนอื่นอีก

ตอนที่เซียวหยุนหลงได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้นเหล่านี้ ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกโกรธเองขึ้นในใจ ไม่ว่าอย่างไรตัวเขาก็ถือว่าเป็นผู้ชายของตระกูลเซียว ภายในร่างกายมีสายเลือดของตระกูลเซียวไหลเวียนอยู่

ตอนนี้เขากลับมาแล้ว จึงย่อมต้องรับผิดชอบหน้าที่ของผู้ชายตระกูลเซียวเป็นธรรมดา

บนสังเวียน หวู่เถิงแสดงความโกรธออกมาทางสีหน้าทันที แววตาปรากฏความขุ่นเคืองขึ้น

หลายปีมานี้ตระกูลบูพัฒนาไปอย่างรวดเร็ว ผู้ชายของตระกูลบูล้วนเก่งกาจ ในหมู่คนรุ่นใหม่มียอดฝีมือปรากฏตัวขึ้นหลายคน ด้วยเหตุนี้ ทำให้ปกติแล้วศิษย์ของตระกูลบู มักวางอำนาจบาตรใหญ่ในเมืองเจียงห่าย

หวู่เถิงเองก็เช่นเดียวกัน หลังจากที่เขาได้ยินน้ำเสียงที่ตะคอกด้วยความเย็นชาของเซียวหยุนหลง ใบหน้าของเขาก็หมองหม่นลงทันที และพูดขึ้นด้วยความไม่พอใจว่า : “ไสหัวไปหรือ ? ฉันยืนอยู่บนสังเวียน มีเพียงวิธีเดียวก็คือนายต้องเอาชนะฉันให้ได้ ! นายชื่อเซียวหยุนหลงใช่ไหม ? ได้ยินว่านายคือลูกชายนอกสมรสที่เกิดกับผู้หญิงข้างถนนของเซียวว่านจวินใช่ไหม ? หึ ก็แค่ลูกนอกสมรส กล้าสั่งให้ฉันไสหัวไปอย่างนั้นหรือ ?”

“โอหังเกินไปแล้ว ตระกูลบูคิดจะรังแกที่ตระกูลเซียวของเราไม่มีใครอย่างนั้นหรือ ?” เซียวว่านจวินแสดงความโกรธออกมา มีแสงเย็นวาบปรากฏขึ้นในดวงตาทั้งสองข้างของเขา

อย่างไรก็ตาม ใบหน้าของเซียวหยุนหลงเปลี่ยนเป็นสีเขียวคล้ำด้วยความโมโห แต่แววตาที่ลึกซึ้งทั้งสองข้างของเขากลับยังดูสงบนิ่งอย่างยิ่ง สงบนิ่งจนทำให้รู้สึกน่าหวาดกลัวจนยากจะอธิบาย เหมือนกับบรรยากาศที่สงบนิ่งก่อนที่พายุฝนจะโหมกระหน่ำมา และเหมือนกับความเงียบสงบก่อนที่ภูเขาไฟจะปะทุขึ้น

หากเป็นที่ซีบีรา คนที่รู้จักเซียวหยุนหลงหรือแม้กระทั่งศัตรู เมื่อเห็นสีหน้าของเซียวหยุนหลงในตอนนี้ พวกเขาต่างก็รู้ว่าเซียวหยุนหลงกำลังโมโหแล้ว !

และเมื่อราชาปีศาจโมโหขึ้นมา เลือดย่อมไหลนองเหมือนสายน้ำ !