ซุปเปอร์ครูฝึก นิยาย บท 3

หนึ่งชั่วโมงผ่านไป

มอร์สซึ่งได้รับบาดเจ็บสาหัส ถูกคนที่เขาพามาแบกออกไป ได้ยินว่าอาการบาดเจ็บนั้น หากไม่ถึงสามเดือนคงไม่สามารถลุกขึ้นจากเตียงได้

ตอนนี้เอง รถฮัมเมอร์อเนกประสงค์สามคันแล่นเข้ามาพร้อมด้วยเสียงอันดังก้อง ผู้คุมที่ยืนอยู่ด้านนอกค่ายฝึกพร้อมด้วยปืนบรรจุกระสุนจริง เมื่อเห็นป้ายทะเบียนรถ ก็เปิดประตูเหล็กของค่ายฝึกทันที

ตอนนี้มีชายผิวขาวคนหนึ่งกำลังก้าวลงมาจากรถฮัมเมอร์ รูปร่างของเขาค่อนข้างท้วม ผมเป็นสีทอง เหนือสันจมูกสูงโด่งที่เป็นเอกลักษณ์ของชาวตะวันตก คือดวงตาที่ดูเฉียบคมราวกับดวงตาของเหยี่ยว รูปร่างของเขาสูงใหญ่กำยำ เมื่อก้าวลงจากรถและเห็นเซียวหยุนหลงที่ยืนอยู่ตรงหน้า เขาก็หัวเราะออกมาแล้วพูดว่า : “สวัสดี น้องเซียว เรียกฉันมาเป็นการด่วนแบบนี้ มีอะไรหรือเปล่า ?”

รถฮัมเมอร์อเนกประสงค์คันที่เหลือ มีชายชุดดำรูปร่างใหญ่ค่อย ๆ เดินลงมาทีละคน ๆ พวกเขาแต่ละคนล้วนมีใบหน้าที่หล่อเหลา มีออร่าที่ดูน่าเกรงขามจนยากจะหาที่เปรียบแผ่ซ่านออกมา มองเพียงแวบเดียวก็รู้ว่าเป็นนักฆ่ายอดฝีมือ ที่สามารถฆ่าคนได้อย่างเลือดเย็นโดยไม่กะพริบตา

“เถ้าแก่ดูกค์ ผมว่าผมคงต้องไปแล้ว” เซียวหยุนหลงเดินตรงเข้ามา แล้วสื่อสารด้วยภาษาอังกฤษที่ฟังดูล่องแคล่วและได้มาตรฐาน

ชายผิวขาวที่อยู่ตรงหน้าคือเถ้าแก่ดูกค์แห่งค่ายฝึกนรก

การที่จะบริหารค่ายฝึกแห่งนี้ได้ แน่นอนว่าดูกค์ย่อมมีภูมิหลังที่ลึกซึ้งเกินกว่าจะจินตนาการได้ เบื้องหลังของเขามีเงินจำนวนหลายหมื่นล้านดอลลาร์ที่คอยแอบให้การสนับสนุนอยู่ เพื่อใช้สำหรับการบริหารจัดการค่ายฝึกนรกที่เต็มไปด้วยการนองเลือดแห่งนี้

ดูกค์แสดงสีหน้าตกใจ เขาหันมองเซียวหยุนหลงด้วยความประหลาดใจ แล้วพูดว่า : “น้องเซียว นี่นายกำลังล้อฉันเล่นใช่ไหม ? นายจะไป ? หรือว่ามีค่ายฝึกแห่งอื่นยอมจ่ายค่าจ้างที่สูงกว่าเพื่อซื้อตัวนาย ? เรื่องนี้ฉันไม่อนุญาตเด็ดขาด ไม่ว่าคนอื่นจะยอมจ่ายเงินเท่าไร ฉันจะยอมเพิ่มให้เป็นสองเท่า น้องเซียว นายเป็นสุดยอดครูฝึกของที่นี่ หากนายไปแล้วค่ายฝึกแห่งนี้จะทำเช่นไร ?”

“เถ้าแก่ดูกค์ ผมเตรียมตัวจะกลับประเทศ พ่อของผมโทรศัพท์มาหาผม เขาคงจะป่วยหนัก ผมต้องรีบกลับไป คุณเองก็รู้ว่าผมกับเขาไม่เคยพบหน้ากันมาก่อน ถึงแม้ผมจะแสดงออกว่าไม่ยอมรับเขา แต่จากก้นบึ้งของหัวใจ สิ่งที่ไม่อาจปฏิเสธได้ก็คือเขาเป็นพ่อของผม” เซียวหยุนหลงพูด

“เป็นเช่นนี้นี่เอง” ดูกค์พยักหน้า เขายื่นมือออกไปตบไหล่ของเซียวหยุนหลง แล้วพูดว่า “น้องเซียว เมื่อได้ยินข่าวเรื่องที่พ่อของนายป่วยหนัก ฉันก็รู้สึกตกใจไม่น้อย หวังว่าเขาจะปลอดภัย หากมีโอกาส ฉันก็อยากจะไปประเทศจีนสักครั้ง เพื่อดูว่าพ่อของนายหน้าตาเป็นอย่างไร จึงได้ให้กำเนิดลูกชายที่ผิดปกติอย่างนายได้”

เซียวหยุนหลงหัวเราะ แล้วเขาก็เอ่ยถามขึ้นว่า : “เถ้าแก่ดูกค์ คุณพูดเช่นนี้หมายความว่าอนุญาตแล้วใช่ไหมครับ ?”

ดูกค์ผงะไป เขายักไหล่ แล้วพูดขึ้นด้วยสีหน้าจนใจว่า : “หากฉันไม่รับปากแล้วจะทำอะไรได้อีก ? นายจะไป ถึงแม้ฉันจะพาคนพวกนี้มา รวมกับนักเรียนและครูฝึกทั้งค่ายฝึก ร่วมมือกันขัดขวางนาย คิดว่านายคงจะฆ่าพวกเขา เพื่อฝ่าออกไปได้ภายในชั่วพริบตาอยู่ดีใช่ไหมล่ะ ?”