ซูเปอร์หมอเข็ม นิยาย บท 35

ตอนที่35การลงโทษสมัยก่อน

“มองอะไรล่ะ?”หวงเฟิ่งเสียถามเขินๆ

“มองก็นอาจารย์ดูว่าหนากว่าหน้าของผมไหม”หลินหยางตอบอย่างตรงไปตรงมา

“ชุดเดรสบังอยู่เธอมองออกไหมละเธอตั้งใจจะแต๊ะอั๋งอาจารย์ใช่ไหม”หวงเฟิ่งเสียจ้องมอง

“ไม่งั้นผมขอถลกกระโปรงขึ้นดูหน่อยได้ไหม”หลินหยางถามตลกๆ

“ไปตายซะ!”หวงเฟิ่งเสียกำลังครุ่นคิดอยู่ในใจเด็กคนนี้เป็นลูกศิษย์ของเขาจริงๆหรอทำไมไม่เคารพอาจารย์เลย

“อ่ออาจารย์ครับสมัยเด็กที่ผมเรียนอยู่นั้นอาจารย์ทำไมถึงลงโทษผมไม่เหมือนที่อาจารย์คนอื่นๆเขาทำกันละครับ”หลินหยางถามต่อ

หวงเฟิ่งเสียเองก็ไม่รู้จะตอบอย่างไรแค่คิดว่าตอนนั้นของหลินหยางใหญ่น่ามองก็เลยลงโทษไปแบบนั้นดังนั้นเวลาที่หลินหยางมีเรื่องทะเลาะวิวาทหวงเฟิ่งเสียมักจะทำให้หลินหยางเป็นคนผิดอยู่เสมอก็เลยจำทำให้เด็กคนอื่นๆไม่ค่อยกล้าชกต่อยกับหลินหยางเพราะสุดท้ายคนที่ผิดก็คือหลินหยางอยู่เสมอ

“ฉัน...ฉันก็แค่ชอบที่จะลงโทษแบบนั้น”หวงเฟิ่งเสียคิดอยู่นานจึงตอบออกไป

“อาจารย์สมัยก่อนที่อาจารย์ลงโทษผมแบบนั้นเมื่อกี้ที่อาจารย์หาว่าผมชอบผู้ชายผมก็เรียนรู้การลงโทษมาจากอาจารย์นี่แหละ”มือของหลินหยางค่อยๆขยับขึ้นลงตามแนวน่องของหวงเฟิ่งเสียนวดอยู่สักพักอาการห้อเลือดก็ค่อยๆหายไปอีกสองวันก็จะกลับมาดีเหมือนเดิม

ได้ยินคำพูดที่มุทะลุของหลินหยางหวงเฟิ่งเสียก็ตกใจ

แต่ด้วยความเป็นครูทำให้หวงเฟิ่งเสียปฏิเสธ“ไม่ได้ฉันเป็นอาจารย์เธอนะ”

“ตอนนี้ทุกคนเสมอกันแล้วใครกำหนดว่าครูดูของนักเรียนได้แล้วทำไมนีกเรียนจะดูของครูไม่ได้”หลินหยางยังคงกระตุ้นอารมณ์หวงเฟิ่งเสีย

“ถ้ายังพูดต่อฉันจะลงโทษเหมือนเมื่อครั้งสมัยก่อนแน่ๆ”หวงเฟิ่งเสียคิดถึงเมื่อสมันก่อนตอนที่เขาลงโทษหลินหยางก็หน้าแดง

“ผมไม่ได้ทำอะไรผิดครูจะลงโทษผมได้ไง?”หลินหยางตอบกลับ

“ใครสั่งให้เธอมาดูของฉันละเธออยากดุของฉันฉันก็ต้องดูของเธอซิ”หวงเฟิ่งเสียเริ่มยั่วอารมณ์เหมือนแกล้งเด็ก

เมื่อได้ยินหลินหยางก็รู้สึกชอบอกชอบใจรีบพูดออกไป“ถ้าอย่างนั้นผมขอดูของอาจารย์ก่อนเดี๋ยวผมให้อาจารย์ดูของผม”

ตอนแรกหวงเฟิ่งสียคิดจะปฏิเสธแต่สายตาก็จ้องมองไปที่ตรงกลางระหว่างขาที่มีก็อนตุงๆนั้นใจเริ่มกระสับกระส่ายใหญ่อะไรแบบนี้ไม่ใช่ว่าจะหาดุกันได้ง่ายๆ

“เธอให้ครูดูก่อนจากนั้นครูจะให้เธอดูของครูได้ไหม”หวงเฟิ่งเสียถาม

“ไม่ได้ถ้าถึงตอนนั้นครูไม่ให้ผมดูจะทำไง”หลินหยางปฏิเสธคำรับปากของผู้หญิงมีแต่คนโง่เท่านั้นที่จะเชื่อ

ตอนนี้ใบหน้าของหวงเฟิ่งเสียเป็นสีแดงคิดอยู่ในใจที่จะไม่ให้เสียเปรียบคิดอยู่นานแล้วตอบไว่า“ฉันให้เธอดูด้านบนเธอให้ฉันดูด้านล่าง”

หลินหยางมองไปที่หน้าอกของหวงเฟิ่งเสียที่เป็นเนินอวบอันแสนจะเย้ายวนแล้วก็พยักหน้าตอบตกลง“ครับได้ครับ”

“เธอปลดกระดุมเสื้อฉันแล้วฉันจะถอดกางเกงในของเธอ”หวงเฟิ่งเสียพูดเสียงแผ่วเบา

“ตกลง”หลินหยางไม่ปปฏิเสธรอหวงเฟิ่งเสียลุกขึ้นมานั่งหลินหยางยืนอยู่ด้านหน้าของเธอค่อยๆปลดกระดมชุดเดรสออก

แล้วมือของหวงเฟิ่งเสียก็เอื้อมไปทีกางเกงของปถาณหลินหยางรู้สึกตื่นเต้นก็ถูกหวงเฟิ่งเสียจับไว้แน่น

เมื่อมองเห็นตรงนั้นชัดเจนแล้วตาของหวงเฟิ่งเสียก็โตขึ้นเต็มไปด้วยความกระหาย

“ของเธอมันยาวมาก”มองไปที่หลินหยางหวงเฟิ่งเสียก็พูดออกมา

ทันใดนั้นก็ใช้มือกำขึ้นลงเพียงไม่กี่ครั้งก็รับรู้ได้ถึงความเร้าร้อนหัวใจก็เต้นแรง

มือของหลินหยางเองก็ไม่ได้หยุดยังคงแกะกระดุมออกเรื่อยๆค่อยๆถอดเสื้อออกจนท่อนบนไม่เหลืออะไร

เดิมทีแค่คิดที่จะอาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้าจึงไม่ได้ใส่ชุดชั้นในแต่ตอนนี้เสื้อผ้าถูกหลินหยางดึงออกแล้วเผยให้เห็นเนินหิมะด้านใน

หวงเฟิ่งเสียถึงแม้ว่าจะอยู่ชนบทแต่โดยปกติแล้วก็ทำงานแค่สอนหนังสือไม่ได้ออกไปทำงานตากแดดตากตำอะไรจึงทำให้ผิวของเธอดูขาวนุ่มชุ่มชื่น

ตอนนี้ก็อนเนื้อทั้งสองก็อนโผล่ออกมาอยู่ตรงหน้าของหลินหยางภายใต้การกระตุ้นอาการตอบสนองของหลินหยางก็รุนแรงขึ้น

“หลินหยางถ้าตอนนี้ฉันยังไม่ได้แต่งงานฉันก็คงแต่งกับเธอไปแล้ว”หวงเฟิ่งเสียพูดมือทั้งสองก็ยังคงไม่หยุดกำขึ้นกำลงแล้วจ้องมองดูไปด้วย

รับรู้ได้ถึงความสบายที่ขึ้นๆลงๆหลินหยางเริ่มหายใจหนักขึ้น

“หลินหยางเธอจำได้ไหมแต่ก่อนตอนที่ฉันลงโทษเธอก็จะประมาณนี้แหละ”หวงเฟิ่งเสียยิ้มขึ้นมา

“ใช่ครับไปที่ห้องทำงานไม่พูดเหตุผลอะไรก็จับผมถอดกางเกงยังจำได้ว่าบางครั้งของผมมันก็แข็งขึ้นมา”หลินหยางคิดถึงเรื่องอดีต

หวงเฟิ่งเสียคิดถึงอดีตก็อดยิ้มไม่ได้แล้วตอบกลับไป“แค่บางครั้งเองหรอตั้งหลายครั้งต่างหากล่ะบอกมาซะดีๆในตอนนั้นเธอคิดอะไรอยู่อันเล็กแค่นั้นยังจะมีอาการแข็งได้บ่อยๆอีก

“ก็เพราะครูใส่ชุดเซ็กซี่”หลินหยางอธิบายแต่ก่อนหวงเฟิ่งเสียที่อยู่ในห้องทำงานใส่เสื้อคอแหวกทำให้เห็นเนินอกถึงแม้ว่าตอนนั้นเขาจะยังเด็กมากแต่ว่าก็พอจะรู้เรื่องเกี่ยวกับหนุ่มสาวมีปฏิกิริยาตอบสนองเป็นเรื่องปกติ

“อ่อเธอนี่โตไวจริงๆนะเด็กแค่นั้นรู้จักเซ็กซี่แล้ว”หวงเฟิ่งเสียพูด

รอยยิ้มที่มุมปากหวงเฟิ่งเสียค่อยๆอ้าปากแล้วอมเข้าไปขณะนั้นก็ค่อยๆรู้สึกผ่อนคลายจากด้านล่างขึ้นมาหลินหยางยืนจ้องสะกดนิ่ง

ใช้เวลาไปประมาณเจ็ดนาทีหวงเฟิ่งเสียก็พูดออกมา“กระต่ายน้อยของเธอนี่เก่งจริงๆไม่มีปฏิกิริยาตอนสนองเลย”

หลินหยางได้ยินเช่นนั้นก็ยิ้มคิดไปว่าคนอื่นที่โดนหวงเฟิ่งเสียใช้ปากให้ถ้ามาถึงจุดนี้คงจะทนกันไม่ไหวแล้วซินะ?

“ฉันไปอาบน้ำก่อนนะเธอนั่งพักก่อน”เพิ่งจะใช้ปากกับหลินหยางแล้วในห้องก็ยังร้อนอีกตัวของหวงเฟิ่งเสียจึงเต็มไปด้วยเหงื่อ

สายตาที่ละห้อยมองไปที่หลินหยางนั่งอยู่หวงเฟิ่งเสียก็ลากร่างของเธอไปที่ห้องน้ำ

ประตูห้องน้ำหันหน้าเข้าหาโซฟาหลินหยางมองเห็นหวงเฟิ่งเสียเดินเข้าไปในห้องน้ำแล้วมองดูตัวเองที่มีอารมณ์ค้างเติ่งผู้หญิงคนนี้น่าฆ่าเสียจริงๆ

ไม่รู้ว่าตั้งใจหรือไม่ได้ตั้งใจหวงเฟิ่งเสียเข้าไปในห้องน้ำประตูปิดไม่สนิทเป็นช่องโหว่ให้เขาเห็นเธอกำลังถอดชุดออกร่างกายที่อาขจั๊วะซ่อนอยู่หลังบานประตู

ไม่นานนักก็ได้ยินเสียงน้ำไหลจากในห้องน้ำหลินหยางมีความกระหาย

หวงเฟิ่งเสียอาบน้ำไปได้ประมาณ7-8นาทีก็ได้ยินเสียงของหวงเฟิ่งเสียดังออกมา“หลินหยางเข้ามานี่หน่อยซิ”

หลินหยางได้ยินก็มีสติขึ้นมารีบวิ่งเข้าไปเจอกับแผ่นหลังของหญิงสาวที่หันหลังให้

ผายใต้แผ่นหลังที่เนียนเรียบสะโพกที่เผยให้เห็นร่องลึกต้นขาที่เรียวยาวให้ความรู้สึกกระหายแก่ผู้พบเห็นป่าดำที่ปกคลุมถูกมองเห็นได้เพียงเสี้ยวเดียว

กลืนน้ำลายลงคอได้หลินหยางก็ถามว่า“มีอะไรหรอครับอาจารย์”

“ช่วยถูกสบู่ที่หลังให้ฉันหน่อยฉันเอื้อมไม่ถึง”หวงเฟิ่งเสียยื่นสบู่ให้เขา

หลินหยางเดินเข้าไปกดสบู่เหลวออกมาถูลงบนหลังของหวงเฟิ่งเสียถูจากด้านหลังบนลงล่างอย่างรวดเร็วมือของเขาก็ไม่อยุ่ที่สะโพกของหวงเฟิ่งเสียรู้สึกได้ถึงความมีน้ำมีนวลหัวใจของหลินหยางเริ่มหวั่นไหว

ใจจริงอยากดูด้านหน้าของหวงเฟิ่งเสียแต่หวงเฟิ่งเสียกลับหันหลังให้เขาก็มหัวลงก็เลยมองเห็นเนินหยกนั้นได้ได้แวบๆเท่านั้น

มืออันใหญ่โตของหลินหยางลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างของหวงเฟิ่งเสียเพื่อที่จะไปยังจุดต้องห้าม

หวงเฟิ่งเสียผู้สังเกตความตั้งใจของหลินหยางอยู่ยิ้มเอาแขนมาขวางแล้วดันหน้าอกของหลินหยางไว้พูดว่า“เอาละเธอออกไปได้แล้วเดี๋ยวฉันอาบเสร็จก็จะออกไป”

หลินหยางถอนหายใจยอ่างผิดหวังแล้วเดินออกไปอย่างไม่เต็มใจ

เมือรอให้หวงเฟิ่งเสียออกมาจากห้องน้ำสายตาของหลินหยางก็เป็นประกายผมที่เปียกหมาดๆแก็มที่แดงเป็นดอกชบาของหวงเฟิ่งเสียที่ไม่สาารถละสายตาได้