ซูเปอร์หมอเข็ม นิยาย บท 37

ตอนที่37อาจารย์ศิลปะ

เมื่อจู่ๆก็โดนหลินหยางกระทำแบบนี้หวงเฟิ่งเสียก็อดทนไม่ไหวร่างกายขยับขึ้นไปพร้อมกับอารมณ์ที่พรุ่งพล่าน

เส้นที่กั้นระหว่างความเป็นลูกศิษย์และอาจารย์ขาดลงหล่อนไม่สนใจอะไรแล้วตอนที่หลินหยางถอนเข็มออกนั้นเป็นแรงกระตุ้นอารมณ์ความอยากของเธออย่างมาก

ประมาณหนึ่งชั่วโมงหลินหยางก็สอดใส่เข้าไปในตัวของหวงเฟิ่งเสียร่างกายของหวงเฟิ่งเสียสั่นเทาและไปถึงจุดสุดยอด

ในขณะนี้หวงเฟิ่งเสียที่ใบเบิกบานเหมือนดอกพีชนอนแผ่อยู่บนเตียง

“หลินหยางแรงเธอเยอะเหลือเกินเกือบทำครูแย่”หวงเฟิ่งเสียบอก

“เป็นเพราะอาจารย์สวยมากต่างหากละครับดึงดูดผมอย่างมาก”หลินหยางพูดเยินยอกลับไปเพื่อให้หวงเฟิ่งเสียรู้สึกพอใจ

“ฮ่าๆเธอนี่ช่างพูดไว้มีโอกาสผ่านมาที่นี่ก็มาเยี่ยมครูบ้างนะ”หวงเฟิ่งเสียบอก

“ผมมีเวลาผมมาแน่นอนครับเดี๋ยวผมจะจัดยาให้พอครูตื่นแล้วก็ไปซื้อมานะครับ”หลินหยางมองไปรอบๆห้องแล้วหยิบกระดาษกับปากกาขึ้นมาจดตัวยาสมุรไพรลงไปกำชับวิธีการกินให้เรียบร้อยแล้วก็บอกลากับหวงเฟิ่งเสีย

ทั้งสองสวมใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยหวงเฟิ่งเสียกำลังจะไปส่งหลินหยางที่หน้าบ้านก็ได้ยินเสียงเคาะประดูดังขึ้น

“หวงเฟิ่งเสียเธออยู่บ้านไหม”เสียงผู้หญิงร้องขึ้น

หลินหยางมองหวงเฟิ่งเสียอย่างงงๆแล้วเธอก็ยิ้ม“น่าจะเป็นเวินซี่ซี่น่ะเคยสอนวิชาศิลปะให้เธอด้วย”

ได้ยินชื่อเวินซี่ซี่ในสมองของก็นึกภาพของครูผู้หญิงที่ชอบแต่งหน้าขึ้นมาคิดไปคิดมาปีนี้เวินซี่ซี่น่าจะอายุ36ปีแล้ว

“อยู่จ่ะๆ”หวงเฟิ่งเสียรับปากแล้วรีบไปเปิดประตู

ก็ผู้หญิงสวมเสื้อสีเหลืองกระโปงสั้นเดินเข้ามาเวินซี่ซี่แต่งหน้าอ่อนๆผมยาวปกคลุมไหล่ไว้ผมหน้าม้าดวงตาเหมือนพระจันทร์เสี้ยวหน้าตาชวนหลงใหล

เวินซี่ซี่เดินเข้ามองเห็นว่ามีผู็ชายอีกคนอยู่ด้วยก็มองสบตาไปที่หวงเฟิ่งเสีย

เหมือนจะเข้าใจความหมายหวงเฟิ่งเสียรีบพูดกลับไป“คิดอะไรของเธอจำหลินหยางไม่ได้หรอ”

“หลินหยางหรอ”เวินซี่ซี่ได้ยินก็ชะงักไปแล้วก็มองไปที่หลินหยางผู้ที่ยืนอยู่ด้านข้างแล้วร้องออกมา“โตอะไรขนาดนี้หล่อกว่าสมัยก่อนเยอะเลย”

“สวัสดีครับอาจารย์”หลินหยางทักทาย

“เธอไม่ได้ทำอะไรกับนักเรียนใช่ไหม”เวินซี่ซี่ถามออกไปตรงๆ

หวงเฟิ่งเสียได้ยินก็ตกใจหน้าแดงแล้วด่าว่ากลับไป“เธอนี่สติไม่ดีศิษย์เก่ามาเยี่ยมใครจะกล้าทำอะไรบ้าๆ”

“ฮ่าๆไม่ได้อะไรสักหน่อยเธอจะหน้าแดงทำไม”เวินซี่ซี่มองหวงเฟิ่งเสียแล้วก็หยอกล้อต่อ

“พูดจาพล่อยๆอีกฉันจัดการเธอแน่เอาละเธอรอที่นี่ก่อนนะฉันจะไปซื้อยาที่ในหมู่บ้านไม่รู้ว่าจะพอมีไหมหลินหยางเธออยู่เป็นเพื่อนอาจารย์ฉางก่อนนะ”หวงเฟิ่งเสียบอกกับหลินหยาง

“ครับได้ครับ”หลินหยางวางประเป๋าเป้ลงอย่างไรซะเขาก็ไม่ได้รีบร้อนอยู่แล้วกลับบ้านดึกหน่อยก็ไม่เป็นไร

“เธอออกไปซื้อยาเถอะเดี๋ยวฉันขอเข้าไปล้างมือหน่อย”เวินซี่ซี่เดินไปที่ห้องน้ำ

เมื่อมองเห็นว่าเวินซี่ซี่เดินไปที่ห้องน้ำแล้วหวงเฟิ่งเสียก็ไปพูดที่ข้างหูของหลินหยางว่า“หลินหยางอาจารย์ฉางน่ะเด็ดมากนะไม่เพียงแต่มีความสัมพันธ์กับครูใหญ่เท่านั้นกับครูคนอื่นๆก็ยังมีด้วยเธอเก่งขนาดนี้จัดการให้อยู่หมัดเลยนะ”

หลินหยางตะลึงแล้วหวงเฟิ่งเสียก็เดินออกไป

“หลินหยางเมื่อกี้เธอกับหวงเฟิ่งเสียทำอะไรกันในห้อง”เวินซี่ซี่เดินออกมาก็ถามขึ้น

“ไม่ได้ทำอะไรครับแค่ช่วยอาจารย์ย้ายโซฟาครับ”หลินหยางชี้ไปที่โซฟา

“ย้ายโซฟาอะไรนานจังแล้วย้ายโซฟาเสร็จแล้วทำอะไรเธอทั้งสองคนทำอะไรกัน”เวินซี่ซี่ขยับเข้ามาใกล้หลินหยาง

“บอกความจริงกับครูมาซะดีๆเดี๋ยวมีรางวัลให้”เวินซี่ซี่ตอบเสริมแล้วมองไปที่หลินหยางอย่างให้ท่า

“รางวัลอะไรครับ”หลินหยางมองไปที่เวินซี่ซี่ที่นั่งอยู่ข้างๆเขาแล้วกลืนน้ำลายลงคอ

ใบหน้าที่บอบบางขยับเข้ามาใกล้เขาและริมฝีปากสีแดงเปิดออกเล็กน้อย:"เธอต้องการอะไร"

“ผม...”หลินหยางตอบติดๆขัดๆ

“แค่ธอบอกมาว่าเธอทำอะไรกับหวงเฟิ่งเสียเธอทำหล่อนอย่างไรบ้างก็ทำกับฉันได้แบบนั้น”

อากาศร้อนแผ่เข้ามาที่ใบหน้าของหลินหยางและกระตุ้นอารมณ์ของเขา

เวินซี่ซี่ยื่นข้อเสนอมาแบบนี้เป็นที่น่าพอใจเป็นอย่างมากแค่เพียงเขาพูดออกก็สามารถทำแบบนั้นกับเวินซี่ซี่ได้แล้ว

ครุ่นคิดสับสนอยู่นานก็พูดออกไปว่า“ไม่มีอะไรครับแค่คุยเป็นเพื่อนอาจารย์หวงเฟิ่งเสียครับ”

เมื่อได้ยินสายตาของเวินซี่ซี่ก็แสดงความผิดกวังออกมาถามกลับไปว่า“หน้าอกของหวงเฟิ่งเสียใหญ่ไหม”

“ผมจะไปรู้ได้อย่างไรครับ”หลินหยางเคยถูกเซี่ยหลินหลินหลอกถามแบบนี้มาแล้วรอบนี้เขาไม่พลาดท่าแน่

เวินซี่ซี่คุยกับหลินหยางอยู่ครู่หนึ่งแต่ก็ไม่ได้เซ้าซี้จะล้วงความลับอะไรอีกเมื่อตอนที่ไม่ได้สนทนาอะไรกันสายตาของหล่อนก็จับจ้องไปที่ต้นขาทั้งสองของหลินหยางตรงเป้าของปถาณเด่นชัดมากหล่อนมองดูแล้วกระสับกระส่าย

“หลินหยางเธอเคยมีแฟนไหม”เวินซี่ซี่ถาม

“ไม่เคยครับ”

“น่าเสียดาย”เวินซี่ซี่จ้องไปที่ต้นขาของหลินหยาง

รับรู้ได้ถึงสายตาที่จ้องมองของเวินซี่ซี่หลินหยางก็เก็อเขินถึงแม้ว่าหวงเฟิ่งเสียจะพูดกับเขาแบบนั้นก็ตามอาจารย์หวงเฟิ่งเสียนั้นก็เด็ดมากแต่อาจารย์เวินซี่ซี่เด็ดมากจนเขาก็คิดไม่ถึงเช่นกัน

“ในห้องนี้ร้อนจัง”เวินซี่ซี่บอกมองไปที่พัดลมเพดานแล้วก็กระพือกระโปรงของตัวเองเพื่อระบายความร้อนด้านใน