ซูเปอร์หมอเข็ม นิยาย บท 46

ตอนที่ 46 ดูดี

“ป้าจาง นี่เป็นเงินที่ป้าให้ฉัน ฉันคืนให้ป้า” หลินหยางหยิบเงินยี่สิบหยวนออกมาจากกระเป๋าเสื้อยื่นให้จางหุ้ยฉุ้ย

จางหุ้นฉุ้ยผู้ที่กำลังดีใจอยู่ในใจได้ยินดังนั้นก็โบกมือปฏิเสธ “นายเสียเงินตั้งมากมายซื้อของอันนี้ให้ฉัน ฉันก็รู้สึกไม่สบายใจอยู่แล้วที่ไม่ได้ให้เงินนายเพิ่ม นายยังคิดจะคืนเงินให้ฉันอีก ฉันจะรับมาได้ยังไง?”

“ได้สิ ทำไมจะไม่ได้ ของอันนี้ฉันให้ป้าจาง ถ้าป้าไม่อยากเอา จะเรียกว่าให้ได้ยังไง พูดก็พูดนะป้าจาง ป้าสวยขนาดนี้ คนที่อยากจะให้ของกับป้าคงมีอีกเยอะ ป้าต้องการของของฉัน ก็ถือว่าเป็นเกียรติกับฉันมากแล้ว” เมื่อหลินหยางพูดจบเขาก็นำเงินยี่สิบหยวนไปใส่ไว้ที่กระเป๋าเสื้อของป้าจาง

แม้ว่าบ้านของจางหุ้ยฉุ้ยค่อนข้างมีฐานะ แต่ก็ไม่ได้ว่ารวยมั่งคั่งมาก บวกกับเธอมีความคุ้นชินกับการใช้จ่ายที่ประหยัด ชอบซื้อของราคาถูก เมื่อหลิงหยางคืนเงินให้กับตนเอง จางหุ้ยฉุ้ยจึงรับเงินมาอยากมีความสุข

“ เสี่ยวหยาง ความมีน้ำใจของนายฉันจะรับไว้นะ” จางหุ้ยฉุ้ยมองที่ตาหลินหยางแล้วพูด เธอมองดูครีมบำรุงอย่างเบิกบานใจซักพักถึงจะนำเอากลับเข้าไปใส่ในกล่องอย่างอาลัยอาวรณ์

“ป้าจาง ฉันยังซื้อของอย่างอื่นให้ป้าอีกนะ” พูดเสร็จเขาก็หยิบเครื่องสำอางที่มีลักษณะโปร่งใสออกมาจากกระเป๋าอีกครั้ง

นี่คืออะไรหรอ? จางหุ้ยฉุ้ยเอ่ยถามประหลาดใจแล้วรับเอาขวดเล็กๆที่ข้างในบรรจุของเหลวใสมาจากในมือของหลินหยาง

“อันนี้คือมาสคาร่า วันธรรมดาเมื่อป้าแต่งหน้าก็สามารถปัดนึดนึงตรงบริเวณขนตา มองดูแล้วจะสวยมากขึ้น ถ้าป้าอยากลองดู ฉันจะช่วยป้าปัด” หลินหยางยิ้ม

เดิมทีจางหุ้ยฉุ้ยยังไม่เคยใช้ของสิ่งนี้มาก่อน เมื่อได้ฟังหลินหยางพูดเธอก็รีบพยักหน้า “งั้นนายช่วยฉันทำหน่อย ฉันจะดูว่าตกลงแล้วจะสวยหรือไม่สวย”

สำหรับความงามนั้น ผู้หญิงทุกคนก็ต่างไล่ล่ากันอย่างบ้าคลั่ง จางหุ้ยฉุ้ยพาหลินหยางไปที่ด้านหลังเคาน์เตอร์ นั่งที่บนเก้าอันหนึ่ง มองที่หลินหยางแล้วพูด “เร็วเข้า”

แม้ว่าก่อนหน้านี้หลินหยางก็ใช้ไม่เป็นเหมือนกันแต่ว่าของสิ่งนี้ใช้ง่ายมาก หลินหยางไม่รอช้า เขาเปิดฝาออกแล้วเริ่มปัดไปที่ขนตาของจางหุ้ยฉุ้ย

วันนี้จางหุ้ยฉุ้ยใส่เสื้อผ้าสีเหลืองอ่อน ส่วนล่างยังคงเป็นกระโปรงสั้นและยังมีถุงเท้าสีดำอยู่บนสองขาเรียวยาวที่สวยงามซึ่งดูน่าดึงดูดเป็นอย่างมาก

ผู้หญิงในหมู่บ้าน ส่วนน้อยมากที่จะคุ้นชินกับการสวมเสื้อชั้นใน วันนี้จางหุ้ยฉุ้ยก็ยังคงไม่ใส่ ถึงแม้ว่าเสื้อแขนสั้นตัวนี้ไม่ใช่คอลึก แต่ว่าหลินหยางอยู่ใกล้จางหุ้ยฉุ้ยมาก และมองจากข้างบนลงไปข้างล่าง รูปทรงของข้างใน ก็สามารถแอบดูได้ไม่มากนัก

ปกติแล้วการดูแลตัวเองของจางหุ้ยฉุ้ยถือว่าดีมาก ภายใต้ผิวขาวนวล หน้าอกที่ใหญ่หนาและสูงตรงแสดงออกถึงการมีแรงยืดหยุ่นที่สูง

เมื่อได้กลิ่นหอมอ่อนของจางหุ้ยฉุ้ยส่งผ่านออกมาในขณะที่เธอปัดเสื้อตรงบริเวณหน้าอกตรงที่นูนนูน ใจของหลินหยางก็สั่น และเนื่องจากไม่ได้ใส่เสื้อชั้นในสองเม็ดนูนนูนก็ออกมาให้เห็น หลินหยางอดใจไม่ไหวจึงยื่นมือไปคลึงทั้งสองอัน

การกระตุ้นในชั่วพริบตาทำให้จางหุ้ยฉุ้ยใจสั่น รีบมองไปที่หลินหยางทันที “จะรีบร้อนอะไร นายมาทำให้ฉันดูก่อน”

หลินหยางก้มลงไปพูดที่ข้างหูของจางหุ้ยฉุ้ยว่า “ป้าจางสวยขนาดนี้ ใครเห็นก็ต้องรีบ ฉันยังอยากจะนอนกอดป้าทุกวันเลย”

“พูดไปเรื่อย รอให้นายมีภรรยาก่อนเถอะ ยังจะคิดถึงป้าจางอยู่มั้ย” จางหุ้ยฉุ้ยพูดด้วยจิตใจที่สวยงาม หลินหยางรูปร่างหน้าตาหล่อเหลาและยังเป็นคนมีการศึกษา ผู้หญิงในหมู่บ้านก็ชื่นชอบกันหมด

“จะเป็นไปได้ยังไง ขอเพียงเมื่อถึงเวลานั้นป้าจางยังให้ความสนใจ ยังไงฉันก็ยังคิดถึงป้าจาง” หลินหยางพูดอย่างดึงดูด แต่ในมือก็ยังคงไม่ปล่อย หลังจากคลำไปได้สักพักเขาก็เอามาสคาร่ามาปัดที่บนขนตาของจางหุ้ยฉุ้ย

“ป้าจาง เงยหน้าขึ้นให้ฉันดูหน่อย” หลังจากที่หลินหยางจับหน้าป้าจางยกขึ้น ความประหลาดใจก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา

จางหุ้ยฉุ้ยที่เดิมทีก็แต่งหน้าอ่อนอ่อนอยู่แล้ว เขียนคิ้ว ปัดแป้งบางๆ ดูแล้วสวยหยาดเยิ้มมาก และจากเดิมที่ดวงตาของเธอนั้นสวยงามอยู่แล้ว แต่ตอนนี้ได้ถูกหลินหยางปัดขนตาให้อีก เพียงชั่วพริบตาเดียวก็ได้เพิ่มแรงดึงดูดให้กับเธออีกอย่างไม่จำกัด

หลินหยางคิดแค่เพียงว่า ใบหน้าอันละเอียดอ่อนสวยงาม สองดวงตาที่เป็นประกาย ช่างมีเสน่ห์เหลือเกิน

“หลินหยาง ดูสวยมั้ย” มีบางอย่างที่เฝ้าคอยจ้องมาที่หลินหยาง ป้าจางรีบเร่งถาม

ใช้เวลาซักครู่ใหญ่หลินหยางถึงสงบอารมณ์ได้ เมื่อหลายปีก่อนป้าจางก็เป็นคนสวยที่มีชื่อเสียง แต่ว่าด้วยอายุที่เพิ่มมากขึ้น ความสวยก็ค่อยๆจางหายใจ แต่ตอนนี้ป้าจางอยู่ในหมู่บ้านก็ถือว่าหน้าตาดีใช้ได้ แต่ก็เปรียบไม่ได้กับหญิงสาววัยรุ่น

แต่ว่าเมื่อได้ปัดมาสคาร่านิดหน่อย ดวงตาของเธอก็เปรียบเสมือนมีดอกไม้อยู่ในนั้น ทำให้หลินหยางหัวใจเต้นเมื่อมองไปที่เธอ

เมื่อหลินหยางกำลังอยากที่จะชื่นชมป้าจางนั้น จู่จู่ก็มีเสียงจากข้างนอกส่งผ่านเข้ามา “พี่จางอยู่มั้ย เอาไอศกรีมอันนึง”

เมื่อได้ยินเสียงนั้น หลินหยางก็ฟังออกเลยว่าเสียงข้างนอกคือแม่ม่ายหลี่ หลี่ยิง

จางหุ้ยฉุ้ยอยากที่จะออกไป แตะแล้วแตะอีกที่ขนตาของตัวเอง ความหมายคือต้องการที่จะถามหลินหยางว่าตนเองสวยมั้ย

เมื่อเห็นหลินหยางพนักหน้า จางหุ้ยฉุ้ยก็เดินออกไปแล้วพูดว่า “ยิงจื่อ ทำไมวันนี้ไม่ไปหักข้าวโพดหล่ะ?”

“ไป นี่ไม่ใช่กำลังจะไปหรอ วันนี้อากาศร้อนมาก ซื้อไอศรีมซักอันคลายร้อน” หลี่ยิงพูดพลางยิ้ม ทันใดนั้นก็มองไปเห็นตาของจางหุ้ยฉุ้ย จึงพูดอย่างประหลาดใจว่า “พี่ฉุ้ย ทำไมวันนี้ขนตาพี่ดูดีจัง ทำยังไงหรอ?”

เมื่อได้ยินหลี่ยิงทักอย่างประหลาดใจ ในใจของจางหุ้ยฉุ้ยก็พอใจเป็นอย่างมาก ทำให้ความรู้สึกที่มีต่อหลินหยางยิ่งเพิ่มมากขึ้น จางหุ้ยฉุ้ยใบหน้ายิ้มแย้มแล้วพูดขึ้นว่า “ปัดมาสคาร่ามานิดหน่อย สามีซื้อมาให้จากในเมือง วันนี้เลยเอามาลองใช้ดูหน่อยว่าจะออกมาดีมั้ย”

“ซื้อที่ในเมืองหรอ? แพงมั้ย? มีเวลาจะให้เลขาหนิวเอาติดมาให้ซักอัน” หลี่ยิงพูด

“ฉันไม่รู้ว่ากี่บาท ถ้าครั้งหน้ามาฉันจะถามให้” จางหุ้ยฉุ้ยยิ้มเมื่อพูดถึงเรื่องนี้ แล้วป้าจางก็ถามขึ้นมาว่า “กลางวันแดดยังคงร้อนจ้าขนาดนี้ เธอไปหักข้าวโพดตอนเย็นๆหน่อยก็ไม่ช้าไปมั้ง”