ซูเปอร์หมอเข็ม นิยาย บท 52

ตอนที่52ฝังเข็มเพื่อหยุดเลือด

หลังจากที่ปิดฝาขวดอย่างภาคภูมิใจพอดูเวลาก็บ่ายสามโมงเข้าไปแล้ว

การสกัดยานี่มันช่างกินเวลาจริงๆหลินหยางยิ้มอย่างเหน็ดเหนื่อยแล้วก็เริ่มด่าความโลภของตัวเองไม่กี่ชั่วโมงก็หาเงินได้เป็นล้านละยังจะไม่พอใจอะไรอีกเนี่ย？

“ถ้าเกิดเธอให้เงินล้านขึ้นมาจริงๆฉันก็จะไปซื้อรถไม่ได้ๆยังไม่มีใบขับขี่งั้นไปซื้อบ้านก็ไม่ได้อีกตอนนั้นจะเอาเวลาไปลงทุนที่ไหนอีก........”หลินหยางก็มีความคิดมากมายผุดขึ้นมาในหัวรอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าอย่างไม่รู้ตัว

ติ๊งต่องติ๊งต่อง......โทรศัพท์ก็ดังขึ้นมาหลินหยางดูเบอร์ที่โทรเข้ามาก็รู้ว่าเป็นเบอร์ของหลี่อิงเขาจึงรีบรับสายแล้วถามไปว่า“น้าหลี่มีธุระอะไรหรอครับ？”

“หลินหยางมาช่วยขนข้าวโพดหน่อยได้มั๊ยน้าเอาใส่ถุงกระสอบเรียบร้อยแล้วแต่ต้องใช้แรงในการยกน่ะ”เสียงที่ผ่านออกมานั้นหลี่อิงพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เกรงใจ

เมื่อได้ยินน้ำเสียงที่เหน็ดเหนื่อยของหลี่อิงหลินหยางก็ตอบไปทันทีว่า“โอเคครับน้าอยู่เป่ยหูใช่มั๊ยเดี๋ยวผมไปหา”

“โอเคงั้นจะรออยู่นี่นะ”

เมื่อหลินหยางวางสายก็เก็บโคลนพอกหน้ากับหม้อเข้าที่ล็อคประตูบ้านแล้วมุ่งหน้าไปที่เป่ยหู

เมื่อถึงไร่ข้าวโพดของหลี่อิงก็เห็นหลี่อิงนั่งอยู่บนกระสอบที่ด้านในเต็มไปด้วยข้าวโพดหลี่อิงที่นั่งอยู่นั้นก็กำลังหายใจอย่างหอบหืด

เมื่อเห๋นหลินหยางมาถึงหลี่อิงก็เข้าไปพูดอย่างเกรงใจว่า“หลินหยางต้องรบกวนหนูอีกแล้วนะ”

เมื่อเห็นหลี่อิงที่เปียกเหงื่อหลินหยางก็ยิ้มแล้วพูดว่า“กระสอบนี้ไม่ใช่เล็กๆนะทำไมน้าไม่เรียกผมล่ะ”

“กระสอบนี้เมื่อเทียบกับหนานหูแล้วถือว่าเล็กนะอีกอย่างก็คือน้าทำเสร็จเรียบร้อยแล้วจัดข้าวโพดใส่กระสอบจนชินแล้วทุกๆครั้งก็ใส่จนเต็มน้าคิดว่าจะยกไหวสุดท้ายก็ยกได้ไม่กี่ถุง”หลี่อิงก็พูดอย่างเขินอาย

“งานแบบนี้ผู้หญิงที่ไหนเขาทำกันให้ผู้ชายทำเถอะ”หลินหยางหัวเราะเบาๆแล้วใช้แรงจากแขนสองข้างข้าวโพดหนึ่งกระสอบก็ถูกยกขึ้นอย่างง่ายดาย

เขานำกระสอบไปบนกระบะของรถแล้วไปยกกระสอบที่สอง

ถึงไร่นี้จะเป็นไร่เล็กๆแต่ก็แบ่งเป็นหลายแปลงย่อยๆเมื่อเก็บได้เจ็ดกระสอบก็หมดแล้วเมื่อเห็นหลินหยางยกกระสอบได้อย่างง่ายดายหลี่อิงก็ชมเขาว่า“แรงเยอะเหมือนกันนะเนี่ยกระสอบหนักขนาดนี้คนในหมู่บ้านยังยกไม่ได้เลยนะ”

“เหอะๆคราวหน้าถ้าต้องยกอะไรหนักๆก็ตามผมได้”หลินหยางพูดพร้อมหัวเราะปิดกระบะและเดินเข้าไปในหมู่บ้านพร้อมหลี่อิง

เมื่อถึงบ้านของหลี่อิงหลังจากรอหลีอิงอาบน้ำเสร็จหลินหยางก็ปิดประตูบ้านและเข้าไปจูบหลี่อิง

เมื่อลิ้นของทั้งคู่เริ่มพันเข้ากันมือของหลินหยางก็เริ่มอยู่ไม่สุขเข้าไปลูบไล้บนร่างกายของหลี่อิง

ด้วยแรงกระตุ้นจากหลินหยางหลี่อิงก็เริ่มหายใจแรงขึ้นหน้าเริ่มแดงมือทั้งสองข้างก็เข้าไปลูบไล้บนร่างของหลินหยางอย่างอดใจไม่ได้

เมื่อไม้แห้งติดไฟทั้งคู่ก็รีบเข้าไปในห้องนอนของหลี่อิงเสียงครึกโครกก็ดังออกมาจากด้านในห้อง

หนึ่งชั่วโมงผ่านไปหลี่อิงก็หายใจอย่างอิดโรยหันมองหลินหยางแล้วเอามือทั้งสองข้างไปลูบหน้าเขา“ไอ้หนูเอ้ยทำไมบ้าขนาดนี้ทำให้คนทั้งรักทั้งกลัว”

“น้ากลัวอะไรหรอ？”หลินหยางถามด้วยความสงสัย

“น้ารักคนที่ทำให้น้ารู้จักรสชาติของความเป็นหญิงที่กลัวคือกลัวว่าต่อไปถ้าแกไปจากหมู่บ้านแล้วน้าจะไปหาคนๆนั้นที่ไหนได้”หลี่อิงพูดอย่างอย่างแดง

“จะไปกลัวอะไรน้าหลี่ยังวัยรุ่นอยู่เลยยังแต่งงานใหม่ได้เมื่อถึงตอนนั้นก็ยังหาสามีได้นะพูดอีกอย่างก็คือหมู่บ้านวี่หลงเป็นฐานของผมผมต้องกลับมาทุกปีอยู่แล้ว”หลินหยางพูดปลอบใจ

“แต่งงานใหม่หรอน้าก็อายุขนาดนี้แล้วถ้าจะหาผู้ชายสักคนแล้วเจอคนที่เก่งได้สักครึ่งนึงของหนูก็คงจะไม่เลวนะ”หลี่อิงเอามือไปลูบหน้าอกของหลินหยางเป็นวงกลมแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เบาๆ

“น้าหลี่น้าสวยขนาดนี้ตอนนี้ก็ยังดูอ่อนกว่าวัยถ้าหาคนที่อายุอ่อนกว่าสักห้าหกปีคงไม่มีปัญหาอะไรผู้ชายที่อายุสามสิบกว่าเรี่ยวแรงยังดีอยู่นะ“หลินหยางเข้าไปกระซิบข้างหูของหลี่อิง

“ไปเลยแต่ยังไงน้าก็คงจะต้องหาคู่ครองจริงๆซะละ”หลี่อิงพูดไปคิดไป

“น้าหลี่ครับผมว่าน้าไปหาในเมืองดีกว่าน้าสวยขนาดนี้ยังจะกังวลเรื่องหาผู้ชายไม่ได้อีกหรอ？เมื่อถึงตอนนั้นจะได้ไปใช้ชีวิตอย่างมีความสุขในเมืองก็ไม่เลวนะ”หลินหยางพูดแนะนำ

“น้ายังไม่รู้เลยว่าจะมีลุกได้รึเปล่าขนาดอยู่กับผู้ชายมาตั้งหลายปียังไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย”หลี่อิงบ่นเมื่อคิดถึงสุขภาพตัวเอง

เมื่อได้ยินที่หลี่อิงพูดหลินหยางก็หัวเราะแล้วพูดว่า“น้าไม่ต้องห่วงเรื่องนี้หรอกน้าต้องเชื่อวิชาการแพทย์ของผมผมรับรองเลยนะว่าน้าไม่ได้มีปัญหาสุขภาพอะไรร่างกายแข็งแรงที่ยังไม่มีลูกก็เพราะว่าผู้ชายของน้าร่างกายไม่แข็งแรง”

“นี่แกพูดจริงรึเปล่า？”เมื่อได้ยินดังนั้นหลี่อิงก็ตาสว่างปัญหากวนใจที่ตนเองยังไม่มีลุกมาตลอดหลายปีมานี้

“ไม่ใช่หรอน้าแข็งแรงมากเลยนะพอถึงเวลาก็จะเจอผู้ชายคนนั้นเองขอแค่เจอคนที่ยอมรับและดีกับน้าเท่านั้น”หลินหยางพูดจากด้านข้าง

เรื่องนี้ฉันรู้แต่ยังไม่เจอคนที่ใช่งั้นหรอ？มันน่าตลกนะน้าหลี่กระพริบตาแล้วพูดว่า“ตอนนี้ข้าวโพดก็เก็บมาหมดละอีกสองสามวันจะมีคนมารับไปน้าก็จะขายให้หมดแล้วจะกลับไปบ้านพ่อแม่แล้วจะให้คนแนะนำผู้ชายให้หลินหยางแกพูดจริงใช่มั๊ยน้าสวยจริงๆใช่มั๊ย？”

เมื่อมองใบหน้าที่กำลังแดงของหลี่อิงหลินหยางก็จูบที่ริมฝีปากของเธอและพูดว่า“นี่ยังจะต้องพูดอีกหรอ？ก็สวยจริงๆแหละ！ถ้าน้าแต่งตัวแต่งหน้าน้าก็จะสวยว่าพวกผู้หญิงอายุยี่สิบในเมืองอีก”

หลินหยางพูดอย่างแน่วแน่ว่าหลี่อิงเป็นคนที่หวานมาก