ซูเปอร์หมอเข็ม นิยาย บท 53

ตอนที่53พี่หลินหยางผู้ซุกซน

เมื่อเห็นเลือดหยุดไหลแล้วหวังฉียงก็คุกเข่าลงต่อหน้าหลินหยางพูดอย่างสะอื้นว่า“หลินหยางขอบคุณนายมาก”

“ไม่ต้องขอบคุณหรอกครับพี่อย่าทำแบบนี้ลุกขึ้นเถอะเป็นเพื่อนบ้านกันไม่ต้องทางการมากก็ได้และนี่ยังไม่หายดีนะอย่าเพิ่งตายใจในช่วงสองสามวันนี้พี่จะต้องดูแลพี่ผิงให้ดี”ในขณะที่พูดหลินหยางก็หยิบสมุนไพรจากในกล่องแล้วเอาเริ่มการสกัดอย่างไม่รอช้าเขาได้นำสมุนไพรเข้าไปเคี้ยวในปากจนละเอียดแล้วคายออกมาทาบนแผลของเซี่ยผิง

“ครั้งนี้ยังโชคดีไม่ได้แทงโดนทีไตแต่ลำไส้ก็ยังเป็นแผลสองสามวันนี้ให้กินอาหารอ่อนอย่ากินของที่ย่อยยากข้าวสวยหมั่นโถวก็กินไม่ได้ต้องกินข้าวต้มเพื่อบำรุงร่างกาย”หลินหยางหันไปกำชับหวังเฉียง

หวังเฉียงก็พยักหน้าและจำสิ่งที่หลินหยางบอก

เมื่อหันไปมองเซี่ยผิงตอนนี้เธอได้กระพริบตาค่อยๆรู้สึกตัวจากที่โคม่าก่อนหน้านี้ถึงจะยังไม่ฟื้นเต็มที่แต่เมื่อเห็นกล่องยาของหลินหยางเซี่ยผิงก็รู้ว่าหลินหยางได้มาช่วยเธอไว้เธอมองหลินหยางด้วยความซึ้งใจเธออยากจะกล่าวขอบคุณแต่หลินหยางก็ห้ามเอาไว้

“พี่ผิงต้อนนี้ยังไม่ควรพูดอะไรตอนนี้นะพี่นอนพักผ่อนไปเถอะ”

“หลินหยางตอนนี้เสี่ยวผิงหายดีแล้วหรอ？”หม่าเจี้ยนผู้ใหญ่บ้านถามด้วยความสงสัย

“ยังครับตอนนี้แค่ห้ามเลือดชั่วคราวเพื่อช่วยชีวิตไว้ครั้งนี้พี่ผิงเสียเลือดมากบาดเจ็บสาหัสถ้าจะให้หายขาดก็จะต้องพักรักษาตัวอยู่พักหนึ่ง”เมื่อหลินหยางพูดจบก็หันมาพูดกับหวังเฉียงต่อ“พี่เฉียงครับเดี๋ยวพี่รออยู่นี่ก่อนนะเดี๋ยวผมจะเอาข้าวโพดกลับไปให้ตอนนี้พี่ผิงร่างกายบาดเจ็บต้องนอนบนรถเข็นแล้วเข็นกลับไป”

“เดี๋ยวพี่ทำเอง！”หวังเฉียงจะมาให้หลินหยางช่วยเข็นรถได้ไงเขาจึงรีบคัดค้าน

“พี่อยู่ดูพี่ผิงก่อนเถอะตอนนี้พี่เขาบาดเจ็บต้องมีคนอยู่เป็นเพื่อนอย่ารีบเอาเข็มที่ฝังอยู่ออกเพื่อให้แผลดีขึ้นอีกนิดเดี๋ยวตอนกลับไปผมจะออกใบสั่งยาให้พี่ก็กินยาตามใบสั่งยานั้นก็คงจะหายเร็วขึ้น”หลินหยางยิ้มแล้วดึงเชือกไนลอนที่อยู่บนรถ

“ไว้ใจให้หลินหยางลากเถอะเฉียงหลินหยางก็แรงเยอะอยู่วันเขาก้ไปช่วยหลี่อิงขนข้าวโพดมาเผลอๆกระสอบใหญ่กว่าของนายด้วย”จางหุ้ยชัวพูดพร้อมรอยยิ้ม

แต่หลินหยางไม่ได้ฟังเขาก็ใช้มือเข็นรถไปทางบ้านของเซี่ยผิง

เมื่อเห็นหลินหยางสามารถเข็นรถไปได้อย่างสบายๆคนในหมู่บ้านต่างก็ตกตะลึง

“ไอ้หนุ่มหลินหยางคนนี้ฉันคิดว่าเขาเอาแต่เรียนร่างกายไม่ได้แข็งแรงอะไรแต่พวกแกดูสิเขาเข็นรถไปแบบง่ายๆเลยอ่ะนี่แข็งแรงกว่าวัวอีกนะ”คนแก่คนหนึ่งพูดพร้อมกับมองหลินหยาง

“ฮ่าๆก็ไม่เลวนะขนาดเข็นรถยังทุ่มเทต่อไปมีเมียก็จะยิ่งทุ่มเทแต่ก็ยังไม่รู้เลยว่าจะได้สาวบ้านไหนเป็นเมียนะ”ผู้ใหญ่บ้านพูดขึ้นทำให้คนรอบๆหัวเราะขึ้นมา

ทั้งสาวเล็กสาวใหญ่เมื่อเห็นหลินหยางแล้วก็ยิ่มปริ่มด้วยความพอใจ

หลินหยางเป็นทั้งบัณฑิตฝีมือการแพทย์ก็ดีเยี่ยมแรงก็เยอะแถมยังร้อนแรงเมื่ออยู่บนเตียงผู้ชายที่ทั้งแข็งแรงทั้งเก่งแบบนี้มันช่างมีเสน่ห์ที่สุด

เหล่าผู้หญิงที่ใจกล้าทั้งหลายถ้าเกิดความกระหายถ้าต้องทำยังไงถึงจะได้ชิมรสชาติอันร้อนแรงของช่ายคนนี้ได้

เมื่อหลินหยางเข็นรถกลับมาก็ค่อยๆเอาเข็มที่ฝังไว้ออกตรวจดูแผลแล้วไปพูดกับหวังเฉียงว่า“พี่เฉียงเดี๋ยวพี่จับคานนี้ไว้นะให้รถมันนิ่งๆ”

เมื่อหวังเฉียงดันรถเสร็จหลินหยางก็ใช้แรงอุ้มเซี่ยผิงขึ้นไปนอนบนรถซาเล้งเขายิ้มแล้วพูดว่า“พี่เฉียงครับเข็นกลับบ้านกันเถอะ”

หวังเฉียงได้ยินดังนั้นก็ไม่รอช้าแล้วเข็นรถไปทางบ้านของตัวเองผู้คนที่อยู่ด้านหลังก็เดินตามไปด้วย

“หลินหยางฝีมือการแพทย์ของคุณเก่งมากนะเนี่ยมาเปิดคลินิกในหมู่บ้านเราเลยมั๊ย”จางฮุ่ยชัวแซวเล่น

“คนในหมู่บ้านเราในแต่แรงร่างกายแข็งแรงกันทั้งนั้นปีนึงไม่ป่วยกันเลยถ้าผมเปิดคลินิกคงจะอดตายล่ะครับ”หลินหยางพูดติดตลก

เมื่อได้ยินที่หลินหยางพูดก็ทำให้คนอื่นๆหัวเราะไปด้วย

“หลินหยางคุณก็ไม่เด็กแล้วนะมีแฟนรึยังเนี่ย？”คนในกลุ่มถามขึ้นมา

“ไม่มีครับ”หลินหยางตอบแบบไร้ทางเลือก“มีคนถามผมเยอะมากครั้งนี้ผมได้ตอบต่อหน้าทุกๆคนแล้วหลังจากนี้คนก็คงจะเข้ามาถามน้อยลงละ”

“จริงหรอ？ฉันมีลูกสาวคนนึงปีนี้อายุ22ปีหน้าตาก็ค่อนข้างดีนิสัยก็ดีเดี๋ยวจะพามาให้รู้จักละกันนะ”หลินหยางไม่ได้โต้ตอบผู้คนเลยรู้ว่าเขากำลังใช้ความคิด

“โอ๊ยอาเหล่าหลี่นี่คุณจะช่วยหลินหยางหาคู่หรือช่วยลูกสาวตัวเอหาคู่กันแน่ล่ะเนี่ย？”ผู้หญิงคนหนึ่งพูดแซว

“ก็ช่วยทั้งคู่แหละ”เหล่าหลี่พูดแล้วหัวเราะกลุ่มคนก็มีความสุข

เมื่อถึงบ้านหวังเฉียงหลินหยางก็อุ้มเวี่ยผิงเข้าไปในห้องนอนแล้วบอกกับหวังเฉียงว่า“พี่เฉียงครับเดี๋ยวผมออกใบสั่งยาให้แล้วพี่ไปหาซื้อในตัวเมืองนะตอนนี้ผมเหลือยาไม่เยอะแล้ว”

“อืมคุณเขียนเถอะเดี๋ยวพี่ขี่รถไปซื้อเอง”หวังเฉียงรีบตอบรับ

เพราะตอนนี้แค่สี่โมงกว่าๆถ้าขี่รถไปก็จะได้ไม่กลับดึก

หลินหยางจึงรีบเขียนใบสั่งยาเมื่อตรวจสอบดีแล้วหวังเฉียงก็รีบออกไปซื้อส่วนคนอื่นๆเห็นว่าไม่มีอะไรแล้วก้แยกย้ายกันกลับไป

ในเวลาอันรวดเร็วในห้องก็เหลือแค่หลินหยางกับเซี่ยผิง

เซี่ยผิงก็ได้ตื่นขึ้นมามองไปที่หลินหยางแล้วพูดอย่างเกรงใจว่า“หลินหยางครั้งนี้ได้คุณช่วยไว้ไม่รู้ว่าจะขอบคุณยังไง”

“คนหมู่บ้านเดียวกันและยังเป็นเพื่อนบ้านกันการรักษาแผลให้พี่มันเล็กน้อยครับอีกอย่างพวกเราก็ดีต่อกันเรื่องเล็กน้อยแค่นี้ผมก็จะต้องรักษาให้พี่อยู่แล้ว”หลินหยางพูดพร้อมรอยยิ้ม

“พอเลยไอ้บ้า”เซี่ยหลินไม่สบตาหลินหยาง

“ผมเจ้าชู้ตรงไหน”หลินหยางพูดอย่างซื่อๆเขายิ้มและพูดต่อว่า“พี่ผิงพี่กับพี่เฉียงมีเซ็กส์กันทุกวันหรือเปล่า？”