ซูเปอร์หมอเข็ม นิยาย บท 54

ตอนที่54เขินอาย

เมื่อได้ยินที่หลินหยางพูดลั่วหยิ่งก็แววตาเป็นประกายเธอนั้นนั่งยองๆมาทั้งวันปวดขาปวดเอวไปหมดคำพูดของหลินหยางตอนนี้นั้นเหมือนกับความอบอุ่นท่ามกลางหิมะ

เธอจึงพยักหน้าตอบรับไปว่า“อื้มงั้นพี่หลินหยางนวดให้หนูหน่อยนะคะ”

เมื่อเห็นท่าทีที่รีบเร่งแสดงให้เห็นชัดเจนเลยว่าสาวน้อยคนนี้ต้องเหนื่อยมากแน่ๆและทั่วทั้งร่างกายยังเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อหลินหยางจึงพูดว่า“เสี่ยวหยิ่งไปอาบน้ำก่อนเถอะอาบเสร็จพี่ค่อยนวดให้”

เมื่อรู้สึกตัวว่าร่างกายตัวเองนั้นเหนียวหนึบหนับซึ่งผู้หญิงควรจะต้องรักความสะอาดเธอลังเลมองไปที่หลินหยางด้วยความอายแล้วก็พยักหน้าเบาๆ

“ห้องน้ำฝั่งตะวันออกมีฝักบัวนะ”หลินหยางตะโกนบอกไป

“รับทราบค่ะ”ลั่วหยิ่งตอบแบบเขินอายการที่ต้องมาอาบน้ำบ้านคนอื่นแล้วยังเป็นบ้านของชายที่อายุมากกว่าเธอสองสามปีอีกเธอก็รู้สึกว้าวุ่นไม่น้อย

สิบหน้าทีผ่านไปลั่วหยิ่งก็เดินเข้ามาอีกครั้งเมื่อมองคนที่อยู่ตรงๆหน้าผิวขาวนวลสดใสผมที่เปียกน้ำเล็กน้อยลั่วหยิ่งช่างอ่อนโยนและสวยงามมากราวกับดอกบัวที่เพิ่งบานเต็มที่

เมื่อเห็นลั่วหยิ่งในสภาพที่สวยแบบนี้หลินหยางก็อยู่ไม่สุขดวงตาก็จ้องมองด้วยความประหลาดใจแต่ยังยิ้มนิ่งแล้วพูดไปว่า“เสี่ยวหยิ่งแกสวยนะเนี่ย”

“ไม่หรอกค่ะ”ใบหน้าที่แดงด้วยความอายลั่วหยิ่งรู้สึกอิ่มเอมใจมาก

“โอเคเข้ามาในห้องพี่เดี๋ยวนวดให้”หลินหยางเปิดประตูแล้วเข้าไปในห้องของตัวเอง

เมื่อได้ยินว่าต้องเข้าไปในห้องนอนของหลินหยางลั่วหยิ่งก็รู้สึกลังเลแก้มเริ่มแดงแล้วก็เดินตามหลินหยางเข้าห้องไป

“เอนตัวนอนลงไปเถอะ”หลินหยางพูดขณะที่ชี้ไปที่เตียงใหญ่ของตัวเอง“ถอดรองเท้าด้วยนะ”

ในเมื่อเข้ามาแล้วจะมัวแต่เกร็งๆก็ไม่มีประโยชน์อะไรลั่วหยิ่งจึงทำได้แค่ยิ้มแบบอายๆถอดรองเท้าออกแล้ววางมันไว้ข้างเตียง

เธอมองไปที่หลินหยางอย่างหน้าแดงๆเธอรู้สึกกระสับกระส่ายแต่ก็ยังดีใจอยู่บ้างความคิดต่างๆในหัวสมองก็ผุดขึ้นมาไม่หยุดพี่หลินหยางคงจะไม่ฉวยโอกาสปล้ำเธอหรอกนะ？

หลินหยางมองลั่วหยิ่งที่นอนอยู่บนเตียงเธอคงจะใส่เสื้อยืดแขนสั้นสีเบจตัวนี้มาพักนึงแล้วถึงแม้ว่าจะยังสะอาดอยู่แต่สีบนผ้านั้นได้จางไปไม่น้อย

ถึงจะอายุแค่19ปีแต่ลั่วหยิ่งก็เติบโตเต็มที่โดยเฉพาะก้อนโตๆที่นูนออกมาตรงหน้าอก

เมื่อมองไปตรงจุดที่วุ่นวายนั้นหลินหยางก็กลืนน้ำลายลงไปแล้วก็ถอดรองเท้าออกนั่งลงที่ข้างเตียงหยิบขาของลั่วหยิ่งขึ้นมาแล้วใช้แรงจากภายในลงมือนวด

ความรู้สึกที่จั๊กกะจี้ก็เริ่มเกิดขึ้นลั่วหยิ่งรู้สึกได้ว่าขาของเธอกำลังถูกนวดอย่างนุ่มนวล

“เป็นไงสบายขึ้นมั๊ย？”หลินหยางถามขึ้นเมื่อเห็นว่าลั่วหยิ่งกำลังหลับตา

“อื้มไม่รู้สึกเมื่อยแล้วค่ะ”ลั่วหยิ่งก็พูดชม

“นี่คือการนวดของแพทย์แผนจีนเธอไปคุกเข่าข้างแม่น้ำมาทั้งวันเลือดลมก็ไม่ไหลเวียนที่ขาและเท้าฝังเข็มสักหน่อยก็หายละ”หลินหยางอธิบายพร้อมรอยยิ้ม

เมื่อยกเท้าของลั่วหยิ่งขึ้นมาหลินหยางก็ลงมือนวดออกแรงนวดอย่างนุ่มนวลแล้วก็นวดขึ้นไปบนกลางขาของลั่วหยิ่งลั่วหยิ่งรู้สึกสบาย

“พี่คะมหาลัยสนุกมั๊ย？”ลั่วหยิ่งถามขึ้นมาพร้อมด้วยแววตาแห่งความหวัง

“มหาวิทยาลัยค่อนข้างอิสระไม่มีการบังคับเหมือนมัธยมปลายซึ่งแน่นอนว่านอกจากจะต้องเรียนแล้วยังจะต้องหัดรับผิดชอบตัวเองเพราะมหาวิทยาลัยคือจุดเปลี่ยนระหว่างโรงเรียนกับสังคมจริงๆนั่นเอง”

“เมื่อเข้าเรียนมหาลัยไม่จำเป็นต้องอ่านหนังสือออกไปเผชิญโลกเยอะๆ”หลินหยางพูดพร้อมมุขตลก

“ในมหาลัยมีงานพาร์ทไทม์ให้ทำมั๊ยอ่ะ？”ลั่วหยิ่งถามต่อ

“มีพูดอย่างง่ายๆก็คือทำงานในโรงอาหารหรือเป็นพนักงานส่งของแต่เงินเดือนน้อยและเหนื่อยมากงานพาร์ทไทม์ในมหาลัยไม่ค่อยมีอะไรและไม่จำเป็นต้องรีบไปทำเมื่อเข้าเรียนใหม่อยู่มหาลัยให้ชินก่อนลองสำรวจหาช่องทางในเมืองดูมันจะพอมีโอกาสทำธุรกิจอยู่บ้าง”หลินหยางแนะแนวสาวน้อยคนนี้

ลั่วหยิ่งก็ตั้งใจฟังหลินหยางก็กำลังคิดเพื่อที่จะช่วยเหลือลั่วหยิ่งเมื่อถึงเวลา

“อุ้ย”ในขระที่ลั่วหยิ่งกำลังฟังเรื่องราวของมหาวิทยาลัยเมื่อลืมตาแล้วเห็นมือของหลินหยางนวดขึ้นมาบนต้นขาก็รู้สึกอายขึ้นมาทันที

ขาของลั่วหยิ่งนั้นยืดหยุ่นมากเพราะไม่มีไขมันเลยคนนวดจึงรู้สึกสบายมาก

ลั่วหยิ่งหน้าแดงเมื่อมองเห็นมือของลั่วหยิ่งที่ค่อยๆเลื่อนมาจนเกือบนะถึงโคนขาแล้วหลินหยางไม่ทันได้สังเกตุหรืออะไรกันนิ้วมือของเขาก็เข้าใกล้จุดที่ยั่วยวนของตัวเองถึงจะผ่านไปแค่แวบเดียวแต่สาวน้อยคนนี้ก็รู้สึกถูกยั่วยวนมาก

“ถึงแม้ว่าเลือดจะไปค้างอยู่ที่ขากับเท้าแต่ถ้าไม่ได้นวดทั้งตัวล่ะก็เลือดลมก็จะติดค้างที่เอววันนี้แกนั่งยองๆมาทั้งวันจะต้องปวดเอวอยู่แล้วถ้ายิ่งนวดมาแค่ที่เอวพรุ่งก็จะปวดเอวขึ้นมาอีก”หลินหยางแซวเบาๆ

“งั้นพี่กดแรงอีก”ลั่วหยิ่งพูดเบาๆ

เขาหยุดนวดที่ขาอยู่พักหนึ่งหลินหยางก็เลื่อนมือขึ้นไปตรงส่วนเอวของลั่วหยิ่ง

ตอนนี้กำลังภายในของหลินหยางก็ถูกส่งออกมาอย่างต่อเนื่องเสน่ห์ที่ทำให้ผู้หญิงหลงใหลก็ส่งออกมาอย่างไม่หยุดรวมไปถึงมือที่กำลังนวดลงบนกายของหญิงสาวคนนี้ลั่วหยิ่งก็หน้าแดงและหายใจอย่างลุกลี้ลุกลน

และการที่มือของหลินหยางลงมือนวดอย่างต่อเนื่องลั่วหยิ่งก็ยิ่งหายใจแรงขึ้นหน้าของเธอก็แรงขึ้นเรื่อยๆ

ไม่นานหลินหยางก็นวดไปถึงหน้าอกมือทั้งสองข้างได้นวดบริเวณรอบๆหน้าอกเสียงกรุบกรับตรงหน้าอกก็ดังขึ้น

ลั่วหยิ่งใจเต้นรัวๆจนต้องกำมือแน่นๆถึงอยากจะปฏิเสธแต่ในใจก็ไม่อาจปฏิเสธได้ในใจกลับมีความปราถนาอันแรงกล้า

ด้วยการหายใจที่รุนแรงกล้ามเนื้อส่วนหน้าอกก็กระตุกขึ้นกระตุกลงราวกับคลื่นน้ำ

ตอนนี้หลินหยางปากแห้งและก็หายใจหนักขึ้นความรู้สึกอันนุ่มนวลนั้นหลินหยางได้ตัดสินใจเอามือกดลงไป

“อุ้ยว้าย！”เสียงที่เขินอายก็ดังขึ้นอีกครั้งลั่วหยิ่งเอามือปิดหน้าตัวเองแล้วถามไปว่า“พี่หลินหยางพี่ทำอะไรน่ะ？”