ซูเปอร์หมอเข็ม นิยาย บท 59

ตอนที่59ช่วยไว้หนึ่งชีวิต

เมื่อยื่นมือไปจับชีพจรเพื่อตรวจดูสภาวะร่างกายของผู้หญิงเธอคนนี้สภาพร่างกายย่ำแย่มากเนื่องจากลอยอยู่ในน้ำมานานจึงไม่ค่อยมีความรู้สึกเลือดลมในร่างกายก็ไม่ไหลเวียนถึงแม้อวัยวะภายในจะยังปกติแต่หลินหยางกล้ายืนยันว่าสมองของเธอต้องโดนกระแทกมาแน่ๆเพราะที่หลังหัวมีรอยบวมขึ้นมาซึ่งชัดเจนว่าต้องโดนทำร้ายมาแน่ๆ

เมื่อทราบสภาพร่างกายของเธอคนนี้แล้วหลินหยางก็เอาเข็มเงินออกมาเดินลมปราณถ่ายพลังให้มาอยู่ที่เข็มแล้วก็ฝังเข้าไปในจุดสำคัญทั้งห้าจุดของเธอ

เข็มทั้งห้าเล่มก็ฝังเข้าไปในจุดสำคัญทั้งห้าบนร่างของผู้หญิงคนนี้หลินหยางก็ฝังเข็มอย่างต่อเนื่องทุกๆเล่มก็ฝังอย่างนุ่มนวลราวกับหิมะที่ร่วงหล่น

ไม่นานเข็มทั้งกล่องก็ถูกนำมาใช้จนหมดเมื่อลองนับๆดูอย่างละเอียดแล้วมันก็มีทั้งหมด49เล่ม！

เข็มทั้งสี่สิบเก้าเล่มก็ฝังอยู่บนร่างกายของเธอเข็มเงินเล็กๆน้อยๆก็ฝังอยู่บนร่างของเธอซึ่งถ้าใครได้เห็นก็จะกลัวได้

หลินหยางก็ยังคงเดินลมปราณต่อแล้วใช้มือทั้งสองข้างกดไปที่เข็มเงินเหล่านั้นโดยเริ่มที่เข็มที่ปักตรงส่วนหัวใจเขาได้ขยับขึ้นลงอย่างนิ่งๆโดยเข็มก็ไม่ได้สั่นเลย

สองชั่วโมงที่ผ่านมานี้หลินหยางก็เหนื่อยจนต้องนั่งถอนหายใจบนเก้าอี้เล็กสองชั่วโมงแห่งการถ่ายพลังซึ่งแสดงให้เห็นว่าหลินหยางนั้นแข็งแรงมากจนตอนนี้ต้องผ่อนคลาย

“พี่หลินหยางคะ”หลังจากที่หลินหยางนั่งพักลั่วหยิ่งที่รอหลินหยางอยูที่ห้องโถงก็เดินเข้ามาในห้องเมื่อเขาฝังเข็มเสร็จ

เมื่อเห็นผู้หญิงที่นอนอย่าไม่คาดคิดอยู่บนเตียงของหลินหยางลั่วหยิ่งก็หน้าแดงขึ้นเล็กน้อย

เมื่อเขาอ่านความคิดของลั่วหยิ่งออกหลินหยางก็ยิ้มและพูดว่า“ด้วยหัวใจของการเป็นหมอถึงแม้พี่จะเห็นเรือนร่างของเธอแล้วแต่ก็เป็นเพราะพี่มีเจตนาที่จะช่วยเหลือและรักษาชีวิตถึงจะมีข้อห้ามอยู่แต่ข้อห้ามก็ยืดหยุ่นได้”

“อื้มหนูรู้ค่ะเอ้อใช่เบ็ดตกปลาและปลาที่พี่ตกได้หนูเอามาให้แล้วนะหนูวางปลาไว้ที่อ่างล้างจาน”ลั่วหยิ่งตอบกลับ

“โอเคครั้งนี้รบกวนแกเยอะเลยค่าเก็บดอกไม้วันนี้คิดเงินสองเท่าเลยนะ”หลินหยางพูดพร้อมรอยยิ้ม

“คิดทำไมมีเท่าไหร่ก็คิดเท่านั้นแหละเดี๋ยวพรุ่งนี้หนูก็จะให้หูจื่อมาช่วยช่วยกันสองคนก็จะได้เก็บเยอะๆเร็วๆ”ลั่วหยิ่งส่ายหน้าด้วยความดื้อ

“เราไม่ต้องทะเลาะกันหรอกแกเหนื่อยก็กลับไปก่อนเถอะวันนี้พี่ไม่มีแรงนวดให้นะ”หลินหยางพูดด้วยความเหนื่อย

“ถ้างั้นเดี๋ยวหนูนวดให้พี่เอง”ลั่วหยิ่งก็พูดขึ้นมาเบาๆ

เมื่อได้ยินที่เธอพูดหลินหยางก็อึ้งไปพักนึงเมื่อมองไปที่ลั่วหยิ่งเขายิ้มและพูดว่า“แล้วนวดเป็นป่ะล่ะ”

“พี่อ่ย่าดูถูกกันได้มั๊ย？ตอนอยู่บ้านหนูก็นวดให้พ่อแม่อยู่บ่อยๆอีกอย่างพี่ก็นวดให้หนูมาเยอะแล้วหนูก็พอจำวิธีนวดได้บ้างนะ”เมื่อเห็นว่าหลินหยางไม่เชื่อลั่วหยิ่งก็รีบพูดขึ้นมา

“งั้นก็ดีเดี๋ยวเราไปที่ห้องรับแขกพี่นอนบนโซฟาแล้วแกก็ลองนวดให้พี่นะ”หลินหยางพูดพร้อมหัวเราะ

“แล้วพี่เขาจะฟื้นขึ้นมาเมื่อไหร่คะ？”ลั่วหยิ่งชี้ไปที่ผู้หญิงที่โดนฝังเข็มไว้ทั่วร่างแล้วถามขึ้น

“ประมาณสองสามชั่วโมงแหละ”หลินหยางพูดพร้อมหัวเราะ

“งั้นเดี๋ยวหนูจะลองนวดให้พี่เอง”ลั่วหยิ่งยิ้มอ่อนๆ

หลินหยางหัวเราะแต่ก้ไม่ปฏิเสธเขาเดินไปที่โซฟาตอนแรกคิดว่าจะนอนคว่ำแต่คิดไปคิดมาเขาจึงตัดสินใจนอนหงายเพื่อที่จะดูลั่วหยิ่งนวดเขาให้เต็มตา

เมื่อเห็นหลินหยางนอนหงายบนโซฟาลั่วหยิ่งก็รู้สึกเขินอายแต่เธอก็ให้เขาพลิกตัวเพื่อที่จะเรียนรู้ร่างกายของหลินหยางแล้วเริ่มนวดจากขาไล่ขึ้นไปส่วนบนของร่างกาย

ถึงเธอจะไม่เคยฝึกลมปราณแต่มือนุ่มๆของเธอนั้นเมื่อนวดไปแล้วก็มีพลังได้เหมือนกัน

เหมือนเธอจะรู้ว่าเธอนวดขาไม่เก่งลั่วหยิ่งก็นวดขึ้นมาที่ไหล่ของเขาเร็วขึ้นเนื่องจากเธอนั่งอยู่ที่ขอบโซฟาหลินหยางก็ได้สัมผัสถึงสะโพกและปั้นท้ายที่กลมเด้งขอลั่วหยิ่งใจของเขาก้เริ่มเต้นแรงขึ้น

“สบายขึ้นมั๊ย？”ลั่วหยิ่งถามขึ้น

“ก็โอเคอยู่นะ”หลินหยางหัวเราะเพราะการที่ลั่วหยิ่งได้นวดให้เขานั้นก็ทำให้เขาพอสบายตัวขึ้นบ้าง

“พี่หลินหยางตอนที่พี่นวดให้หนูแล้วตอนท้ายเอามือมาวางไว้ตรงนี้มันช่วยกระตุ้นใช่มั๊ยคะต้องใช้เวลานานเท่าไหร่？”ลั่วหยิ่งถามด้วยความอาย

หลินหยางก็หน้าบึ้งแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเข้มๆว่า“ปกติมันเป็นแบบนี้นะพี่แค่ไล่ลมไปที่ส่วนๆนั้นแล้วค่อยๆนวดเลือดก็จะไปหล่อเลี้ยงตรงนั้น”

“หรือเราจะพูดได้ว่าถ้ายิ่งไปนวดตรงจุดที่เลือดลมไหลเวียนก็จะยิ่งสบายขึ้นใช่มั๊ย？”ลั่วหยิ่งถามกลับ

เนื่องจากหลินหยางนั้นได้ฝึกลมปราณมาจึงเข้าใจจุดสำคัญภายในร่างกายวิธีการนวดของเขาจึงไม่เหมาะถ้าคนทั่วไปจะเรียนรู้ณตอนนี้หลินหยางจึงไม่มีวิธ๊ที่จะอธิบายให้ลั่วหยิ่งฟังจึงได้แต่พยักหน้าตอบรับไป

“งั้นแกลองนวดตรงจุดๆนั้นของพี่ดูสิลองดูว่าสบายตัวมั๊ย”ลั่วหยิ่งคิดอยากจะให้เขาผ่อนคลายเลยเอามือเล็กๆไปจับที่บริเวณระหว่างขาของเขา

เมื่อลั่วหยิ่งจับตรงนั้นก็ลงมือนวดต่อก็เกิดความรู้สึกที่เคยเกิดขึ้นกับเธอแผ่ซ่านไปทั่วร่างกายของหลินหยาง

ตอนนี้หลินหยางไม่รู้จะดีใจหรือจะอยู่เฉยๆเด็กสาวคนนี้ช่างจับตรงจุดเพราะของลับของตัวเองมันโด่ดออกมาและพอนวดไปก็รู้สึกสบาย

“พี่หลินหยางคะตอนนี้พี่รู้สึกยังไงบ้าง？”ลั่วหยิ่งถามเบาๆ

หลินหยางที่กำลังหลับตาเพื่อดื่มด่ำไปกับการนวดของลั่วหยิ่งความสุขที่เกิดขึ้นมานั้นทำให้หลินหยางพอใจมากและเมื่อได้ยินที่ลั่วหยิ่งถามหลินหยางก็ตอบว่า“ก็โอเคนะ”

“ตอนนี้มันติดกางเกงอยู่จะทำไม่สะดวกแกถอดกางเกงออกเถอะ”เมื่อคิดถึงตอนที่หลินหยางนวดให้เธอเขายังให้เธอถอดกางเกงออกลั่วหยิ่งจึงถอดกางเกงตามคำสั่งหลินหยางไป

ตอนนี้หลินหยางยังไม่มีความเห็นใดๆแค่ให้ลั่วหยิ่งถอดกางเกงของตัวเองออกลั่วหยิ่งก็ได้เห็นสิ่งที่อยู่ระหว่างขาของหลินหยางแล้วเอามือเข้าไปนวดแบบเขินอาย