ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1

“กรี๊ด!”

องค์หญิงยังเดินไม่ถึงสองก้าวเสียงกรีดร้องก็ดังขึ้น

เพราะอาจื่อใช้กลอุบายเก่าซ้ำแล้วซ้ำอีก ใช้พลังภายในทำให้องค์หญิงสะดุดล้มลงกับพื้น

เมื่อล้มลงเช่นนี้ องค์หญิงรู้สึกว่ากระดูกทั้งร่างกำลังจะพังทลาย ความเจ็บปวดรุนแรงมาเยือน ที่แย่ไปกว่านั้นคือในเวลานี้องค์หญิงบังเอิญล้มลงบนหินร้อน ผิวหนังอ่อนโยนขององค์หญิงร้อนมากจนเกิดตุ่มพองหลายจุด เสื้อผ้าขาดรุ่งริ่งอีกครั้ง

“ซี๊ด!”

องค์หญิงอดทนต่อความเจ็บปวด นางกัดฟันลุกขึ้นด้วยความยากลำบาก

คาดไม่ถึงว่าทันทีที่นางยืนขึ้น ก่อนเอวของนางจะยืดตรง อาจื่อก็คว้าถุงผ้าที่อยู่รอบเอวนางออกไป

“คืนข้ามา เอาลูกเห็บคืนมา!” องค์หญิงตะโกนด้วยความเจ็บปวด เสียงนางอ่อนแรงเล็กน้อย ทางขึ้นเขานี้มีความร้อนตลอดทาง นางได้พบกับอาจื่ออีกครั้ง หลังจากใช้เวลามากมายที่นี่ องค์หญิงทรงกระสับกระส่ายและกระหายน้ำมาก

น้ำคือบ่อเกิดแห่งชีวิต บนภูเขาหมิงเซียนที่เปลวเพลิงทะยานสู่ท้องฟ้า ไม่ต้องสงสัยเลยว่าชีวิตกำลังอยู่ในความเสี่ยง หากยังเสียเวลาอยู่ที่นี่จะไม่มีใครรอดชีวิต

ยิ่งกว่านั้นองค์หญิงมาภูเขาหมิงเซียนในครั้งนี้เพื่อช่วยเซียวเฉวียน เซียวเฉวียนอยู่บนเขานี้มานานเกินไป จนน่าสงสัยว่าเซียวเฉวียนจะรอดหรือไม่...

เวลาที่เสียไปกับอาจื่อ องค์หญิงสามารถใช้ค้นหาเซียวเฉวียนได้อย่างรวดเร็วและช่วยให้เขาพ้นจากความทุกข์ได้

ในเวลานี้อาจื่อซึ่งไม่รู้ว่าถูกหลอกกำลังมองถุงผ้าครั้งแล้วครั้งเล่าด้วยดวงตาสดใส สวรรค์ย่อมจ่ายผลตอบแทนให้คนมีมโนธรรม ในที่สุดอาจื่อก็ได้รับโอกาสอันดีเช่นนี้ ให้ได้เป็นคนงามช่วยวีรบุรุษสักครา!

อาจื่อยิ้มกว้างจนเห็นฟันไม่ตา “ฮ่าฮ่า ข้าได้ลูกเห็บมาแล้ว!”

แค่นี้ก็เยี่ยมแล้ว ในที่สุดเซียวเฉวียนก็จะกลายเป็นสมบัติของอาจื่อ ตราบใดที่อาจื่อสังหารองค์หญิง ตัดความคิดของเซียวเฉวียนไปตลอดกาล เซียวเฉวียนจะเป็นของอาจื่อเพียงผู้เดียว!

เมื่อนึกได้เช่นนี้ อาจื่อก็เหยียดเท้าออกเตะองค์หญิง “ลงนรกไปเสียเถิด!”

“อ๊ะ! กะ กรี๊ด!”

“ตุบ! ตุบ! ตุบ!”

องค์หญิงที่ไม่ทันระวังกรีดร้องและกลิ้งไปตามทางหินด้วยเสียงตึกตัก...

อาจื่อเหลือบมองร่างองค์หญิงด้วยสีหน้าบูดบึ้งแล้วพูดอย่างเย็นชา “ลาก่อน องค์หญิง!”

ทันใดนั้นอาจื่อก็เดินตามทิศทางที่องค์หญิงไปก่อนหน้านี้โดยไม่หันกลับมามอง นางติดตามหมิงเจ๋อมานาน นางจึงรู้ว่าหยกของราชวงศ์แห่งซินเจียงมีหน้าที่ระบุตำแหน่งและติดตาม ดังนั้นนางจึงรู้ว่าตราบใดที่นางเดินตามทิศทางที่องค์หญิงเดินไปเมื่อครู่ หากมองไปในทิศทางนี้จะพบกับเซียวเฉวียนอย่างแน่นอน

สำหรับสาเหตุที่อาจื่อแย่งหยกไป เหตุผลหนึ่งก็คืออาจื่อไม่รู้ว่าจะใช้ระบบติดตามตำแหน่งอย่างไร นางรับไปก็ไม่มีประโยชน์

อย่างที่สองคือถ้าอาจื่อสวมหยกบนตัว ในไม่ช้าเสวี่ยเยี่ยนจะรู้ว่าอาจื่ออยู่ที่ไหนและอาจื่อไม่สามารถเปิดเผยตัวได้

อีกประเด็นหนึ่งคือหากทิ้งหยกไว้กับองค์หญิง ผู้คนจะสามารถพบศพองค์หญิงได้โดยเร็วและรู้ว่าองค์หญิงสิ้นพระชนม์แล้ว เมื่อพบร่างองค์หญิงและรู้ว่าองค์หญิงสิ้นแล้วเท่านั้นที่เซียวเฉวียนจะยอมรับอาจื่อได้อย่างแท้จริง

หลังจากคำนวณทั้งหมดแล้วอาจื่อในครั้งนี้ก็ยังประมาทเกินไป นางรู้สึกว่าด้วยเรือนร่างอันล้ำค่าขององค์หญิง หากกลิ้งไปตามทางหินร้อน ถึงแม้จะไม่กลิ้งจนตายก็ต้องถูกเผาจนตาย ไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับองค์หญิงที่กำลังจะตายเลย

อาจื่อคงลืมไปว่าหยกของหมิงเจ๋อมีหน้าที่ปกป้ององค์หญิง หากนางยอมหันกลับมามองอีกครั้ง นางจะเห็นว่าหยกนั้นเปล่งแสงจ้า แสงเหล่านี้ก่อตัวเป็นเกราะสีแดงห่อหุ้มองค์หญิงไว้ในนั้น