ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1000

แม้ว่าจะเป็นเรื่องเร่งด่วนมาก แต่น้ำเสียงของเซียวเฉวียนเมื่อถามองค์หญิงก็อ่อนโยนมาก

สิ่งนี้ทำให้องค์หญิงรู้สึกผิดมากยิ่งขึ้น เธอรู้สึกตัวและรีบตอบกลับอย่างรวดเร็วว่า "อย่ากังวล แม้ว่าข้าจะไม่รู้ แต่ข้าจะหาข้อมูลเกี่ยวกับลูกเห็บได้อย่างแน่นอน"

องค์หญิงเป็นคนที่เชื่อถือได้ เธอกล่าวว่าไม่ต้องกังวล เซียวเฉวียนรู้สึกโล่งใจได้จริงๆ

ในโลกนี้มีเพียงองค์หญิงเท่านั้น ที่ทำให้หัวใจของเขารู้สึกสบายใจขึ้นอีกนิด

ในช่วงที่อยู่ต้าเว่ยนี้ มีเพียงองค์หญิงเท่านั้น ที่เหมือนที่เขียนไว้ในหนังสือเหล่านั้นจริงๆ ว่า เธอให้บ้านหลังเล็กๆ ที่อบอุ่นแก่เซียวเฉวียน และยังมอบท่าเรืออันอบอุ่นให้กับเซียวเฉวียน

นี่คือสาเหตุที่เซียวเฉวียนไม่เต็มใจที่จะกล่าวหาความผิดของหมิงเจ๋อมาเกี่ยวพันกับองค์หญิง

ประการแรก องค์หญิงเป็นผู้บริสุทธิ์

ประการที่สอง องค์หญิงแตกต่างจากฉินซูโหรวผู้แอบแฝง หรือที่รู้จักกันในชื่ออาจื่อมาก ในเมื่อองค์หญิงแต่งงานกับเขา เธอจึงเป็นภรรยาของเซียวเฉวียน องค์หญิงมักจะคิดแทนเขาอยู่เสมอ เขาจึงควรปกป้ององค์หญิงอย่างถี่ถ้วนด้วย

ไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ จากจี้หยกองค์หญิงอีกต่อไป

เซียวเฉวียนคิดว่าองค์หญิงคงจะไปหาที่อยู่ของลูกเห็บโดยไม่หยุด

คราวนี้ องค์หญิงโกหก

องค์หญิงรู้ว่าลูกเห็บอยู่ที่ไหน

ในคุกน้ำแข็งในซินเจียง หมิงเจ๋อตัวสั่นจากความหนาวเย็น เขาเอาแต่ขอร้ององค์หญิง: "น้องหญิง ข้าเป็นท่านพี่จริงๆ ของเจ้านะ โปรดปล่อยข้าออกไปด้วยเถิด"

"ที่นี่หนาวมาก หนาวเกินไปแล้ว เสด็จพี่อย่างข้าทนไม่ไหวแล้ว"

"ที่ข้าทำสิ่งเหล่านี้กับเซียวเฉวียนก็เพื่อเทียนเต๋า เพื่อสถานการณ์โดยรวม และเพื่อผู้คนในซินเจียง"

“แม้ว่าข้าจะไม่ฆ่าเซียวเฉวียน นักปราชญ์ก็จะฆ่าเซียวเฉวียนในที่สุด ถ้าเป็นเช่นนี้ ทำไมเราไม่เอาเกียรติยศนี้มาให้ตัวเองล่ะ?”

หมิงเจ๋อพูดแบบนี้มาหลายวันแล้ว องค์หญิงผิดหวังมาก เธอรู้ว่าเธอไม่สามารถโน้มน้าวใจเขาได้อีกต่อไปแล้ว

“เสด็จพี่…” องค์หญิงมองเขาจากคุกน้ำแข็ง: “เซียวเฉวียนจะเป็นผู้ทำลายซินเจียงได้อย่างไร นั่นเป็นคำพูดไร้สาระจากนักปราชญ์ ใครจะรู้อนาคตได้?”

“ท่านรู้ชัดเจนว่าข้าได้แต่งงานกับเขาแล้ว ท่านยังคงปฏิบัติเยี่ยงนี้ต่อตระกูลเซียว ท่านได้เอาข้าไปไว้ไหน!”

คำพูดขององค์หญิงทำให้หมิงเจ๋อโกรธเล็กน้อย: "น้องหญิง เมื่อก่อนเจ้าไม่เคยเป็นคนงมงายเยี่ยงนี้ เพียงผู้ชายคนเดียว เจ้าถึงกับลืมความสัมพันธ์ที่เราเคยมีตั้งแต่เด็กหรือ?”

“เป็นเพราะเรามีความรู้สึกต่อกัน และเป็นเพราะเรามีพ่อและแม่คนเดียวกัน!” องค์หญิงจับประตูห้องขังด้วยมือที่ขาวนวล เธอผู้อ่อนโยนเสมอเต็มไปด้วยความโกรธ "ข้าจึงคุยกับท่านด้วยเหตุผล!"

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!" หมิงเจ๋อเงยหน้าขึ้น: "ด้วยเหตุผลงั้นหรือ ไม่ว่าเจ้าจะพูดด้วยเหตุผลใดก็ตาม เซียวเฉวียนสมควรตาย! นี่คือเทียนเต๋า(วิถีแห่งสวรรค์)! นี่คือความต้องการของพระเจ้า!"

"ข้าไม่ผิด! ข้าไม่ผิด!"

"ปล่อยข้าออกไป! ปล่อยข้าออกไป! ข้าจะฆ่ามัน! มันทำให้ข้ารัชทายาทแห่งซินเจียงผู้นี้ต้องอับอาย ข้าจะให้มันชดใช้!”

หมิงเจ๋อคลุ้มคลั่งมากจนลืมไปเลยว่าเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเซียวเฉวียนเลย ช่วงเวลาแห่งอิสรภาพทำให้เขาลืมความขี้ขลาดของการเป็นทาสของเซียวเฉวียน

คุกน้ำแข็งเย็นไม่ได้ทำให้เขากลับใจ แต่ทำให้เขาโกรธเซียวเฉวียนมากยิ่งขึ้น เพราะเขารู้สึกว่าแม้แต่น้องสาวของเขาเพราะเซียวเฉวียนแล้วก็ยังหันมาต่อต้านเขา เซียวเฉวียนผู้นี้จึงปล่อยไปไม่ได้ ให้อภัยไม่ได้!

“ขออภัยเสด็จพี่”

ในเวลานี้ องค์หญิงถอนหายใจเบาๆ ทั้งน้ำตา: “ตระกูลเซียวถูกกวาดล้างไปแล้ว ท่านและข้าก็หนีไม่พ้นการมีส่วนร่วม เราควรทำอะไรสักอย่าง”

หมิงเจ๋อขมวดคิ้ว: “เจ้าหมายถึงอะไร? ข้าจะไม่ชดเชยให้เซียวเฉวียน! น้องหญิง! ฟังข้านะ! ตราบใดที่เราพี่น้องทำงานร่วมกัน เราจะฆ่าเซียวเฉวียนได้อย่างแน่นอน!”

“เจ้าคือคนที่นอนเคียงข้างเซียวเฉวียน และเขาเชื่อในตัวเจ้ามาก ปฏิบัติต่อเจ้าเป็นอย่างดี เมื่อถึงเวลา เราสองคนสามารถใช้ประโยชน์นี้จากเขาได้ ใช่โอกาสที่เขาเผลอ...”

หมิงเจ๋อพึมพำเพียงพยายามเอาชนะใจน้องสาวของเขา

เขาไม่ได้สังเกตว่าใบหน้าขององค์หญิงเย็นชามากขึ้นแล้ว

คุกน้ำแข็งตั้งอยู่ตรงหัวมุมของซินเจียง มีประชากรเบาบาง และมีเพียงไม่กี่คนที่มาที่นี่

เดิมทีมีทหารรักษาการอยู่ที่นี่สี่หรือห้าคน แต่องค์หญิงสั่งให้พวกเขาทั้งหมดออกไป