ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1006

ในปัจจุบันภูเขาหมิงเซียนไม่ใช่สถานที่ที่เต็มไปด้วยนกร้องและดอกไม้อีกต่อไป แต่กลับกลายเป็นภูเขาไฟที่ลุกโชน

เปลวไฟลุกลามไปทุกที่ ซึ่งทำให้ทุกคนในสำนักหมิงเซียนตกตะลึง

“ยังไง... เป็นไปได้ยังไง？” มู่เวยจ้องมองฉากตรงหน้าอย่างว่างเปล่า นางกับมูจิ่นเพิ่งกลับจากการรักษาข้างนอก เมื่อพวกเขากลับมาพบว่าสถานที่ที่พวกเขาเติบโตมาได้กลายเป็นนรกบนดินไปแล้ว

“ทำไมไม่ช่วยดับไฟล่ะ ？ราชครู อาจารย์และผู้อาวุโสที่นี่ไม่ใช่หรือ?มีผู้คนมากมาย ทำไมไม่ช่วยดับไฟเล่า?”

มู่เวยแม้ว่าจะมีนิสัยไม่ดี แต่ก็เป็นคนหัวทึบ เมื่อเกิดไฟไหม้ ก็ต้องดับไฟสิ ทำไมถึงกลายเป็นเรื่องใหญ่ขนาดนี้？

"ศิษย์น้อง เจ้าอยู่ที่นี่ก่อน ข้าจะเข้าไปดูก่อน"

มู่จิ่นขมวดคิ้ว ตระหนักว่าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องง่าย จึงจับมู่เวยไว้ที่ตีนเขา ปฏิเสธที่จะให้นางเข้าไปในภูเขา

“ศิษย์พี่ ！ศิษย์พี่！”

มู่จิ่นจากไป และมู่เวยทำได้แค่กระทืบเท้าด่าอยู่ข้าง ๆ เท่านั้น ในที่มืด ดวงตาคู่หนึ่งจ้องมองไปที่มู่เวย ดูเหมือนกำลังวางแผนอะไรบางอย่าง

......

......

บนภูเขาสำนักหมิงเซียน

“อ๊า!”

องค์หญิงกรีดร้อง กลิ้งลงมาจากเนินเขาหลายครั้ง หินร้อนๆ เผาผิวบอบบางของนางจนเป็นมันพองทันที

“อ๊า......”

องค์หญิงกัดฟัน ร้องเสียงต่ำออกมา องค์หญิงเป็นคนมั่นคง นางคิดว่าวันนี้ตัวเองเดินเร็วเกินไป จึงลื่นล้ม จึงตำหนิตัวเองว่าประมาท จากนั้นจึงปีนเขาขึ้นใหม่

เนินเขาของภูเขาหมิงเซียนช่างสูงชันจริง ๆ เซียวเฉวียนปกติสามารถวิ่งขึ้นเนินได้ แต่สำหรับองค์หญิงที่ไม่มีพลังอำนาจ ก็ยากเหมือนปีนขึ้นสวรรค์

“อดทน อดทน”

องค์หญิงให้กำลังใจตัวเอง เสื้อผ้าของนางถูกไฟไหม้จนขาดวิ่น เส้นทางข้างหน้าน่าหวาดกลัว แต่พอนึกถึงว่าเซียวเฉวียนต้องการนางและรอนางอยู่ องค์หญิงก็ไม่กลัวอีกต่อไป

“อ๊า！”

เมื่อเดินมาถึงจุดเดิม องค์หญิงก็สะดุดล้มอย่างแรง กลิ้งลงมาจากเนินเขาดังตุบ ๆ

“เฮือก”

องค์หญิงสูดหายใจเข้าอย่างลึก ๆ ด้วยความเจ็บปวด

“ฮ่า ๆ ......”

ในเวลานี้ มีคนเยาะเย้ย และจู่ๆ องค์หญิงก็หันศีรษะด้วยความตกใจ“นั่นใครน่ะ？ ออกมา！”

“นี่เป็นองค์หญิงผู้สูงศักดิ์ไม่ใช่หรือ？ ทำไมตอนนี้ถึงเป็นแบบนี้กัน？ ไม่เรียบร้อยและดูไม่เหมือนองค์หญิงเลยนะ”

ทันใดนั้นก็มีเงาคนหนึ่งพุ่งออกมา เงานั้นดูสกปรกเลอะเทอะ ดูเหมือนจะถูกไฟเผาจนจำหน้าไม่ได้

แต่องค์หญิงยังคงได้ยินจากเสียง“ฉินซูโหรว？”

“ไม่ อาจื่อ” องค์หญิงเรียกใหม่ “เจ้ามาที่นี่ทำไม？”

คำตอบนี้ทำให้อาจื่อไม่พอใจ จริงสิ นางมาที่นี่ทำไมกัน?

อาจื่อเป็นหนึ่งข้าบริพารที่สำคัญที่สุดของหมิงเจ๋อ หลังจากออกจากซินเจียง หมิงเจ๋อและอาจื่อยังคงติดต่อกันอย่างใกล้ชิด มีเพียงแต่คนนอกที่ไม่รู้

องค์หญิงต้าถงพาหมิงเจ๋อออกไป และองค์หญิงผู้ใจดีก็ไว้ชีวิตอาจื่อหลังจากจากไปแต่หลังจากนั้น อาจื่อติดตามองค์หญิงไปตลอดทางจนถึงหลิงซานและต่อไปยังภูเขาหมิงเซียน

องค์หญิงสามารถสั่งให้ข้าบริพารของหมิงเจ๋อทำอะไรก็ได้ อาจื่อก็มีสิทธิ์นั้นเช่นกัน ดังนั้นการติดตามองค์หญิงสำหรับอาจื่อจึงไม่ใช่เรื่องยาก

โชคดีที่ตามมา มิเช่นนั้นจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าองค์หญิงใหญ่ผู้อ่อนโยนคนนี้กลับจับพี่ชายแท้ ๆ ขังไว้ และควักลูกตาของเขาออก แล้วส่งมาให้เซียวเฉวียน？

อาจื่อเกลียดมาก ทำไมองค์หญิงถึงได้ทุกอย่างที่นางต้องการ

ความโปรดปรานของเซียวเฉวียน

การปกป้องขององค์ชายหมิงเจ๋อ

ยังมีคนอื่นๆ ที่ชอบท่านอยู่อีก!

“คิดว่าท่านกับข้ามีอะไรต่างกัน! ”อาจื่อพูดพร้อมกับฟาดแส้ลงทันที ตีองค์หญิงจนร้องด้วยความเจ็บปวด ผิวที่โดนแดดเผาอยู่แล้วก็แสบร้อนอยู่แล้ว โดนแส้ฟาดลงไปก็ยิ่งแสบจนเนื้อหนังแตกออก！

“พี่ชายของท่านไม่ได้ทำผิดใหญ่หลวงกับเซียวเฉวียนด้วยหรือ?” อาจื่อฟาดเจ้าหญิงอย่างดุร้ายราวกับว่าตัวเองเป็นฝ่ายถูกกระทำ พวกท่านก็ไม่ได้มองเซียวเฉวียนเป็นแค่หญ้า! พวกท่านก็ไม่ได้เอาเซียวเฉวียนไปฆ่าหรือ!"

อาจื่อชี้หน้าองค์หญิงแล้วตะโกนด้วยความโกรธ “ทำไมเซียวเฉวียนถึงรับท่านได้! ทำไมข้าถึงไม่ได้รับการให้อภัย！”

“ตามนิสัยของเซียวเฉวียน พวกท่านตายไปหมื่นครั้งก็ไม่พอ！”

คำพูดของอาจื่อทิ่มแทงใจขององค์หญิงเข้าอย่างจัง นางไม่ได้โกรธ แต่น้ำตาก็ไหลออกมา ปล่อยให้แส้ของอาจื่อฟาดลงมาเรื่อยๆ

อาจื่อฟาดองค์หญิงพลางพูดด้วยความโกรธ “ทำไมไม่ขอร้อง! ทำไมไม่พูดอะไร! ข้าเกลียดหน้ายิ้มหวานๆ ของเจ้าที่สุด! เจ้าหลอกทุกคน!”

“คนเหล่านั้นรู้หรือไม่ว่าพี่ชายของท่านทำอะไรกับเซียวเฉวียน?พวกเขารู้ไหมว่าท่านเป็นคนเลวทรามขนาดไหน รู้ไหมว่าท่านต้องการฆ่าเซียวเฉวียน!”

“ข้า...ข้าไม่ได้ทำ......”

พอได้ยินอาจื่อพูดแบบนั้น องค์หญิงก็ส่ายหน้าไปมาด้วยความเจ็บปวด “ข้าไม่ได้คิดจะทำร้ายสามีของข้านะ......”

คำว่าสามี ทำให้อาจื่อยิ่งโกรธมากขึ้น ฟาดแส้ลงไปอย่างรุนแรง “ท่านกล้าพูดว่าท่านไม่ได้! ท่านคิดว่าเซียวเฉวียนยังยอมรับท่านเป็นภรรยาอยู่ไหม？”

คำพูดของอาจื่อทำให้องค์หญิงชะงักไป อาจื่อพูดอย่างสะใจ “ข้าบอกท่านนะ เซียวเฉวียนบอกข้าว่า เขาอยากจะฆ่าท่านเพื่อตอบแทนครอบครัวของเขาที่ตายไป เขาไว้แค่ชีวิตเดียวก็เพื่อ...เพื่อ...ใช้ท่าน! แล้วเขาจะฆ่าท่าน！”

อาจื่อพูดแค่ครึ่งประโยค แต่มันก็เข้าจุดอ่อนขององค์หญิงจนได้ องค์หญิงตาแดงก่ำ “อะไร......อะไรกัน......”