ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1006

ในปัจจุบันภูเขาหมิงเซียนไม่ใช่สถานที่ที่เต็มไปด้วยนกร้องและดอกไม้อีกต่อไป แต่กลับกลายเป็นภูเขาไฟที่ลุกโชน

เปลวไฟลุกลามไปทุกที่ ซึ่งทำให้ทุกคนในสำนักหมิงเซียนตกตะลึง

“ยังไง... เป็นไปได้ยังไง？” มู่เวยจ้องมองฉากตรงหน้าอย่างว่างเปล่า นางกับมูจิ่นเพิ่งกลับจากการรักษาข้างนอก เมื่อพวกเขากลับมาพบว่าสถานที่ที่พวกเขาเติบโตมาได้กลายเป็นนรกบนดินไปแล้ว

“ทำไมไม่ช่วยดับไฟล่ะ ？ราชครู อาจารย์และผู้อาวุโสที่นี่ไม่ใช่หรือ?มีผู้คนมากมาย ทำไมไม่ช่วยดับไฟเล่า?”

มู่เวยแม้ว่าจะมีนิสัยไม่ดี แต่ก็เป็นคนหัวทึบ เมื่อเกิดไฟไหม้ ก็ต้องดับไฟสิ ทำไมถึงกลายเป็นเรื่องใหญ่ขนาดนี้？

"ศิษย์น้อง เจ้าอยู่ที่นี่ก่อน ข้าจะเข้าไปดูก่อน"

มู่จิ่นขมวดคิ้ว ตระหนักว่าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องง่าย จึงจับมู่เวยไว้ที่ตีนเขา ปฏิเสธที่จะให้นางเข้าไปในภูเขา

“ศิษย์พี่ ！ศิษย์พี่！”

มู่จิ่นจากไป และมู่เวยทำได้แค่กระทืบเท้าด่าอยู่ข้าง ๆ เท่านั้น ในที่มืด ดวงตาคู่หนึ่งจ้องมองไปที่มู่เวย ดูเหมือนกำลังวางแผนอะไรบางอย่าง

......

......

บนภูเขาสำนักหมิงเซียน

“อ๊า!”

องค์หญิงกรีดร้อง กลิ้งลงมาจากเนินเขาหลายครั้ง หินร้อนๆ เผาผิวบอบบางของนางจนเป็นมันพองทันที

“อ๊า......”

องค์หญิงกัดฟัน ร้องเสียงต่ำออกมา องค์หญิงเป็นคนมั่นคง นางคิดว่าวันนี้ตัวเองเดินเร็วเกินไป จึงลื่นล้ม จึงตำหนิตัวเองว่าประมาท จากนั้นจึงปีนเขาขึ้นใหม่

เนินเขาของภูเขาหมิงเซียนช่างสูงชันจริง ๆ เซียวเฉวียนปกติสามารถวิ่งขึ้นเนินได้ แต่สำหรับองค์หญิงที่ไม่มีพลังอำนาจ ก็ยากเหมือนปีนขึ้นสวรรค์

“อดทน อดทน”

องค์หญิงให้กำลังใจตัวเอง เสื้อผ้าของนางถูกไฟไหม้จนขาดวิ่น เส้นทางข้างหน้าน่าหวาดกลัว แต่พอนึกถึงว่าเซียวเฉวียนต้องการนางและรอนางอยู่ องค์หญิงก็ไม่กลัวอีกต่อไป

“อ๊า！”

เมื่อเดินมาถึงจุดเดิม องค์หญิงก็สะดุดล้มอย่างแรง กลิ้งลงมาจากเนินเขาดังตุบ ๆ

“เฮือก”

องค์หญิงสูดหายใจเข้าอย่างลึก ๆ ด้วยความเจ็บปวด

“ฮ่า ๆ ......”

ในเวลานี้ มีคนเยาะเย้ย และจู่ๆ องค์หญิงก็หันศีรษะด้วยความตกใจ“นั่นใครน่ะ？ ออกมา！”

“นี่เป็นองค์หญิงผู้สูงศักดิ์ไม่ใช่หรือ？ ทำไมตอนนี้ถึงเป็นแบบนี้กัน？ ไม่เรียบร้อยและดูไม่เหมือนองค์หญิงเลยนะ”

ทันใดนั้นก็มีเงาคนหนึ่งพุ่งออกมา เงานั้นดูสกปรกเลอะเทอะ ดูเหมือนจะถูกไฟเผาจนจำหน้าไม่ได้

แต่องค์หญิงยังคงได้ยินจากเสียง“ฉินซูโหรว？”

“ไม่ อาจื่อ” องค์หญิงเรียกใหม่ “เจ้ามาที่นี่ทำไม？”

คำตอบนี้ทำให้อาจื่อไม่พอใจ จริงสิ นางมาที่นี่ทำไมกัน?

อาจื่อเป็นหนึ่งข้าบริพารที่สำคัญที่สุดของหมิงเจ๋อ หลังจากออกจากซินเจียง หมิงเจ๋อและอาจื่อยังคงติดต่อกันอย่างใกล้ชิด มีเพียงแต่คนนอกที่ไม่รู้

องค์หญิงต้าถงพาหมิงเจ๋อออกไป และองค์หญิงผู้ใจดีก็ไว้ชีวิตอาจื่อหลังจากจากไปแต่หลังจากนั้น อาจื่อติดตามองค์หญิงไปตลอดทางจนถึงหลิงซานและต่อไปยังภูเขาหมิงเซียน

องค์หญิงสามารถสั่งให้ข้าบริพารของหมิงเจ๋อทำอะไรก็ได้ อาจื่อก็มีสิทธิ์นั้นเช่นกัน ดังนั้นการติดตามองค์หญิงสำหรับอาจื่อจึงไม่ใช่เรื่องยาก

โชคดีที่ตามมา มิเช่นนั้นจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าองค์หญิงใหญ่ผู้อ่อนโยนคนนี้กลับจับพี่ชายแท้ ๆ ขังไว้ และควักลูกตาของเขาออก แล้วส่งมาให้เซียวเฉวียน？