ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1026

เซียวเฉวียนไม่สามารถตรวจจับกิจกรรมทางจิตวิทยาของมู่จิ่นได้ และเซียวเฉวียนทำได้เพียงงัดปืนออกจากปากของมู่จิ่นเท่านั้น

อย่างไรก็ตาม เมื่อเห็นการแสดงออกของมู่จิ่นในการปกป้องเซียวเฉวียนราวกับว่าเขากำลังปกป้องขโมย เซียวเฉวียนก็รู้ดีว่ามันไม่ง่ายเลยที่จะขออะไรจากมู่จิ่น

ต้องคิดวิธีอื่น

ความคิดหนึ่งแวบขึ้นมาในหัวของเซียวเฉวียนจะต้องเปลี่ยนกลยุทธ์ เนื่องจากการพูดตรงๆ ไม่ได้ผล ลองใช้กลยุทธ์อย่างมีไหวพริบและบอกเป็นนัยๆ เพื่อให้มู่จิ่นเต็มใจเปิดเผยที่อยู่ของปืน

“เจ้ารู้ไหมว่าตอนนี้นักปราชญ์อยู่ที่ไหน” เซียวเฉวียนนั่งยองๆ เพื่อทำให้ตัวเองดูเหินห่างเกินไป

เขาก้าวไปข้างหน้าเพื่อปิดระยะห่างระหว่างเขากับมู่จิ่น

คงจะอึดอัดมากหากมู่จิ่นถูกฝังอยู่ในโคลนโดยมีเพียงหัวโผล่ออกมา

อึดอัดก็ถูกต้องแล้ว ความอึดอัดของมู่จิ่นจะเป็นประโยชน์ต่อเซียวเฉวียนที่จะถามสิ่งที่เซียวเฉวียนอยากรู้ได้อย่างราบรื่น

มู่จิ่นพูดอย่างใจเย็น "ถ้าเจ้าเต็มใจที่จะช่วยข้า เช่นนั้นก็ดึงข้าขึ้นมา หากเจ้าต้องการช่วยข้าเพราะมีเงื่อนไขและพยายามหาข้อมูลจากข้า ข้าแนะนำให้เจ้ายอมแพ้ไปเสียดีกว่า"

มู่จิ่นถูกโคลนฝังอยู่ที่นี่ก็โชคร้ายพอแล้ว ในที่สุดเขาก็คาดหวังว่าจะมีใครสักคนมา แต่เขาไม่คาดคิดว่าจะเป็นเซียวเฉวียน คงจะไม่เป็นไรถ้าเซียวเฉวียนช่วยมู่จิ่นได้อย่างรวดเร็ว แต่เซียวเฉวียนยังคงถามคำถามต่อไป มู่จิ่นอดไม่ได้ที่จะรู้สึกกระวนกระวายใจและน้ำเสียงของเขาก็อดไม่ได้ที่จะโกรธ

"เจ้าไม่รู้แน่ ๆ ใช่ไหมว่าเจ้าสำนักของเจ้าอยู่ที่ไหน" เซียวเฉวียนไม่ได้ยินคำพูดของมู่จิ่น "ข้าบอกเจ้าให้นะ ตอนนี้เขาอยู่ในจวนเจียนกั๋วของต้าเว่ย"

มู่จิ่นไม่รู้ว่าจวนเจียนกั๋ว อยู่ที่ไหน แต่มู่จิ่นรู้เกี่ยวกับต้าเว่ย สำนักหมิงเซียนและต้าเว่ยไม่มีจุดตัดกัน และพวกเขาไม่สามารถต่อสู้กันเองได้ ทำไมนักปราชญ์ถึงไปที่ต้าเว่ย?เซียวเฉวียนต้องพูดเรื่องไร้สาระแน่นอน!

เมื่อเห็นความไม่เชื่อบนใบหน้าของมู่จิ่น เซียวเฉวียนจึงพูดต่อ "เจ้าไม่เชื่อเหรอ?"

"ภูเขาหมิงเซียนทั้งไฟไหม้ทั้งน้ำท่วมมันถูกทำลายเช่นนี้ นักปราชญ์ไม่ปรากฏตัวด้วยซ้ำ เหตุผลคืออะไร">?”

“นักปราชญ์ไม่ปรากฏตัวยามที่ภูเขาหมิงเซียนประสบภัยพิบัติร้ายแรง ไม่ว่าเขาและเสวียนอวี๋จะตายไปแล้ว หรือนักปราชญ์มีบางสิ่งที่สำคัญกว่าภูเขาหมิงเซียนที่ทำให้ไม่สามารถปลีกตัวมาได้”

เซียวเฉวียนหยุดชั่วคราวและมองมู่จิ่นด้วยสายตานิ่งๆ "ข้าเชื่อว่าเจ้ารู้ความแข็งแกร่งของนักปราชญ์และเสวียนอวี๋ดีกว่าข้า"

ความหมายโดยนัยของเซียวเฉวียนก็คือ นักปราชญ์และเสวียนอวี๋ นั้นทรงพลังมากจนไม่มีใครสามารถฆ่าพวกเขาได้อย่างง่ายดาย กลัวจะถูกถ่วงด้วยเรื่องที่สำคัญกว่านั้น

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ มู่จิ่นก็เหลือบมองเซียวเฉวียนด้วยสีหน้าซับซ้อน เซียวเฉวียนยังถามเกี่ยวกับความแข็งแกร่งของนักปราชญ์และเสวียนอวี๋ และดูเหมือนว่าเขาจะมาที่ภูเขาหมิงเซียนโดยเตรียมพร้อมอย่างดี

เซียวเฉวียนดึงดูดความสนใจของมู่จิ่นได้สำเร็จ และการแสดงออกของมู่จิ่นก็อ่อนลง เขาต้องการได้ยินว่าเซียวเฉวียนจะพูดอะไรอีก

“ในฐานะผู้อาวุโสนักปราชญ์มีความสำคัญต่อเขามากกว่าชีวิตของสำนักหมิงเซียนและผู้คนของสำนักหมิงเซียนงั้นเหรอ?” เซียวเฉวียนยิ้มอย่างเย็นชา “เจ้าเคยคิดถึงเรื่องนี้บ้างไหม”

ตามเหตุผลแล้ว ในฐานะที่เป็นเจ้าสำนักคนเก่าของสำนักหมิงเซียน สำนักมีปัญหาในการจัดการ การรีบกลับมาอย่างรวดเร็วนั้นถือว่าสมควรแล้ว แต่ความจริงก็คือไฟไหม้สองครั้งและน้ำท่วมสองครั้ง นักปราชญ์ก็ยังไม่ปรากฏตัวและแม้แต่เงาก็ไม่เห็น...

“ให้ข้าแสดงให้เจ้าเห็นว่าตอนนี้เจ้าสำนักของเจ้ากำลังทำอะไรอยู่” เซียวเฉวียนตะโกนอย่างเย็นชา “ภาพชุนเซี่ยว มา!”

ภาพชุนเซี่ยวได้ยินเสียงจึงรีบเข้ามา