ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1057

ประโยคนี้ ในสายตาของมู่จิ่นมันช่างบ้าระห่ำนัก

“ม่านกำบังนี้แปลกนัก เจ้าไม่สามารถเอามันออกไปได้หรอก!” มู่จิ่นกังวลอย่างมาก ท้ายที่สุด เซียวเฉวียนจะทำสิ่งที่เขาทำไม่ได้ให้สำเร็จได้อย่างไร?

มู่จิ่นกังวลเรื่องความปลอดภัยของเซียวเฉวียนมาก ในระดับหนึ่ง มู่จิ่นก็เป็นคนที่มีความมั่นใจมาก เขามั่นใจมากว่า ในสิ่งที่เขาไม่สามารถทำได้ คนอื่นจะไม่สามารถทำเป็นแน่

การมีพี่น้องแบบเซียวเฉวียนไม่ใช่เรื่องง่าย ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเซียวเฉวียน มู่จิ่นก็จะกลายเป็นตัวคนเดียวอีกครั้ง

“จุดประสงค์ของการมาที่ซินเจียงของข้านั้นมีไว้เพื่อมันเท่านั้น ไม่ว่าจะยากแค่ไหน ข้าจะนำมันกลับไป”

เซียวเฉวียนกัดฟัน หากไม่มีสิ่งเหล่านี้ ลำพังแค่วิจารณ์ด้วยวาจาและลายลักษณ์อักษร มันจะยากเกินไปที่จะเอาชนะเว่ยเชียนชิวได้อย่างสมบูรณ์

การวิพากษ์วิจารณ์ด้วยวาจาและลายลักษณ์อักษรนั้นเหนือกว่ามากในการต่อสู้ส่วนตัว และอาจตัดสินได้ในการบดขยี้ แต่จะขึ้นอยู่กับพระประสงค์ของพระเจ้ามากเกินไป

ตัวอย่างเช่น ตอนนี้เซียวเฉวียนต้องการใช้ปากของเขาเพื่อจิบน้ำในทะเลทราย นั่นเป็นไปไม่ได้ เนื่องจากมีไอน้ำน้อยเกินไปรอบตัวเขา ไม่ว่าความแข็งแกร่งกำลังภายในของเซียวเฉวียนจะสูงแค่ไหน เขาก็ไม่สามารถสร้างน้ำออกจากอากาศมาจิบได้

การวิพากษ์วิจารณ์ด้วยวาจาและลายลักษณ์อักษรขึ้นอยู่กับเวลาและสถานที่ที่เหมาะสม เซียวเฉวียนเคยพูดแล้วว่า เป้าหมายของเขาไม่ใช่เว่ยเชียนชิวคนเดียว แต่เป็นกลุ่มพลังทั้งหมดของเขา ดังนั้นเซียวเฉวียนจึงต้องใช้กำลังภายนอก

เช่นปืน

เช่นมันเทศ

เช่นทองคำ

“แต่...แต่ว่า เจ้าอาจจะตายได้!” มู่จิ่นมองดูม่านกำบังนที่ไม่อาจหยั่งถึงได้ เพียงมู่เวยกระแทกใส่ในเมื่อคู่นี้ ศีรษะของเธอก็โนบวม เซียวเฉวียนก็เป็นร่างกายของมนุษย์เช่นกัน ดังนั้นเขาจึงต้องไม่สามารถพิชิตได้เช่นนี้!

มู่จิ่นหยุดอยู่ตรงหน้าเซียวเฉวียน: "ข้าปล่อยให้เจ้าไปตายไม่ได้!"

"มู่จิ่น! ต้าเว่ยตกอยู่ในอันตราย! ข้าจะต้องเอาพวกมันกลับไป!"

เซียวเฉวียนรู้สึกรำคาญเล็กน้อย แต่ไม่ได้พูดอะไร: "นอกจากนี้ จุดประสงค์ที่พวกเรามาที่ทะเลทรายก็เพื่อเอกพวกมันไปไม่ใช่หรือ?"

“ใช่!" มู่จิ่นพยักหน้า: "แต่ข้าคิดว่าเจ้าจะวิธี! ดูท่าทางเจ้า คือวางแผนที่จะร้ายมาร้ายกลับงั้นหรือ?"

มู่จิ่นลังเลมาก แต่ก็เพื่อเห็นแก่เซียวด้วย เซียวเฉวียนหันศีรษะ: "โยว่ควน ลากตัวมู่จิ่นออกไป!"

เซียวเฉวียนกลัวว่าถ้าเขาลากไปเองเขาจะไม่ทราบน้ำหนักมือในการลงมือของเขา แต่โยว่ควนไม่มีวรยุทธ์ คงจะไม่ทำให้มู่จิ่นบาดเจ็บ

โยว่ควนรับคำสั่ง เขาก็กังวลชีวิตของเจ้านายของเขาอย่างมาก แต่ถ้าเขาไม่สามารถนำสิ่งเหล่านี้กลับไปได้ กลับต้าเว่ยเขาก็ตายเช่นกัน

ต้าเว่ยในปัจจุบันไม่มีที่สำหรับตระกูลเซียวแล้ว

ตอนนี้เว่ยเชียนชิวอยากจะฆ่าเซียวเฉวียนทุกนาที

เสือที่ดุร้ายตัวนี้พุ่งเข้ามาหาข้าพร้อมกับอ้าปากกว้าง

แม้ว่าเซียวเฉวียนจะสนุกสนานไร้กังวลมาตลอดทาง แต่นั่นก็เป็นเพียงภายนอกเท่านั้น

เซียวเฉวียนพยายามหาทางรอดเพื่อตัวเอง

หาทางรอดให้กับตระกูลเซียว

นอกจากนี้ยังเป็นการหาทางรอดให้กับฮ่องเต้ด้วย

"ภาพรุ่งอรุณของฤดูใบไม้ผลิ! ลุกขึ้น!"

ทันใดนั้นลมแรงพัดมา เซียวเฉวียนไม่สนใจการห้ามปราม เรียกภาพรุ่งอรุณของฤดูใบไม้ผลิคุนหลุนออกมา!

นี่คือสงครามที่ในที่สุดก็มาถึง!

นี่คือสงครามที่สุดท้ายแล้วจะต้องเกิดขึ้น!

"ปล่อย!"

เซียวเฉวียนตะโกนอย่างเย็นชา และสายฟ้านับพันก็พุ่งออกมาจากภาพรุ่งอรุณของฤดูใบไม้ผลิ!

ทะเลทรายที่เต็มไปด้วยทรายสีเหลืองเริ่มมีฟ้าร้องและฟ้าผ่า!

“เซียวเฉวียน!”

มู่จิ่นคำรามท่ามกลางพายุทราย

เขามองไม่เห็นเซียวเฉวียน!

ด้วยทรายและก้อนหินที่ปลิวว่อน มู่จิ่นและอีกสามคนไม่ได้ยินเสียงแม้แต่น้อยจากเซียวเฉวียน ท่ามกลางลมพายุ สายฟ้า และฟ้าร้อง

มู่เวยตัวสั่น สำหรับผู้ที่รู้วรยุทธ์ ความแข็งแกร่งของกำลังภายในและอาวุธของเซียวเฉวียนนั้นราวกับพระเจ้า ไม่สามารถเอาชนะหรือต่อกรได้ ดังนั้น สำหรับคนอย่างมู่เวยที่ไม่มีวรยุทธ์ เซียวเฉวียนเป็นเหมือน การลดขนาดมิติ ฉากนี้ทำให้มู่เวยตกใจ