ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1109

หลังจากผนึกจูเสินไตร่ตรอง จริงๆ แล้วผนึกจูเสินได้พบวิธีรักษาบาดแผลของเซียวเฉวียนแล้ว

แต่เพียงเพื่อที่จะขัดเกลาเซียวเฉวียน ผนึกจูเสินจึงเงียบสนิทมาโดยตลอด

วิธีการนี้ผนึกจูเสินกับเซียวเฉวียนหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียว เป็นการหลอมเนื้อรวมเลือดเข้าด้วยกัน

กล่าวคือผนึกจูเสินต้องหลอมเข้าไปในร่างกายของเซียวเฉวียนแทรกซึมเข้าไปในเซลล์ทุกเซลล์ของเซียวเฉวียน

ด้วยวิธีนี้ บาดแผลของเซียวเฉวียนก็สามารถหายเร็ว

ในอนาคต หากเซียวเฉวียนได้รับบาดเจ็บ ก็ยังสามารถฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็ว

เมื่อผนึกจูเสินกับเซียวเฉวียนหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียว ก็เหมือนกับเซียวเฉวียนแบกรับพลังของผนึกจูเสินพลังของเซียวเฉวียนก็ได้รับการยกระดับขึ้นมา

แต่ในทางกลับกันผนึกจูเสินก็จะไม่สามารถออกจากร่างกายของเซียวเฉวียนได้อีกต่อไป ไม่สามารถเข้าออกร่างกายของเซียวเฉวียนได้อย่างอิสระเหมือนตอนนี้

แน่นอนว่า นี่คือสิ่งที่ผนึกจูเสินหลอกเซียวเฉวียน ความจริงแล้วก็ยังทำได้ เพียงแต่จะไม่สะดวกเหมือนตอนนี้

หลังจากที่มันหลอมรวมกับเซียวเฉวียนแล้ว หากต้องการออกมาอีก ครั้งหนึ่งเซียวเฉวียนจะต้องทนทุกข์ทรมานจากการลอกกระดูกออกมาเหมือนเลือด

ทั้งหมดนี้เป็นคำพูดในภายหลังผนึกจูเสินไม่ได้ตั้งใจจะบอกเซียวเฉวียน

ส่วนการหลอมหรือไม่หลอม ผนึกจูเสินก็ยังต้องขอความคิดเห็นของเซียวเฉวียน

ในเวลาเดียวกัน ผนึกจูเสินยังแสดงจุดยืน ผนึกจูเสินระบุว่าการหลอมรวมมันไม่เป็นปัญหา

เมื่อได้ยินคำพูดของผนึกจูเสิน เซียวเฉวียนตอบโดยไม่ลังเลว่า “ใช่ หลอมได้แน่นอน”

ข้อตกลงนี้ มองอย่างไรก็ดูเหมือนเซียวเฉวียนเป็นผู้ได้รับประโยชน์

แน่นอนว่าผนึกจูเสินต่างก็ไม่มีความเห็น เซียวเฉวียนย่อมไม่สามารถปฏิเสธความตั้งใจดีของผนึกจูเสินได้

ไม่สามารถทำร้ายหัวใจของผนึกจูเสินเหมือนกับคนในครอบครัว

เล่ห์เหลี่ยมเล็ก ๆ น้อยๆ ของเซียวเฉวียนไม่สามารถหลบเลี่ยงสายตาของผนึกจูเสิน ได้ หากผนึกจูเสินเป็นคน ใจของมันในเวลานี้จะต้องแอบหัวเราะ

สุภาษิตกล่าวว่า “ ข่าแก่ย่อมเผ็ดกว่าข่าอ่อน” ในอนาคต เซียวเฉวียนก็จะรู้ว่าผนึกจูเสิน ข่าแก่อายุพันปีนี้ จะเผ็ดจนเซียวเฉวียนสำลักได้อย่างไร

ฮิฮิ!

“เริ่มกันเลย” ผนึกจูเสินเสียงต่ำ ทันใดนั้นเซียวเฉวียนก็ร้อนมาก ความอบอุ่นนี้ทันใดนั้นก็เต็มไปด้วยทุกส่วนของร่างกายของเซียวเฉวียน

ร้อนจนเซียวเฉวียนเหงื่อออกตามรูขุมขน

แต่เซียวเฉวียนรู้สึกชัดเจนว่าความรู้สึกเจ็บปวดในร่างกายของเขาลดลงอย่างรวดเร็ว ร่างกายก็เบาขึ้นมาก

เซียวเฉวียนขยับมือทั้งสองข้าง รู้สึกได้ว่ามือมีเพียงความรู้สึกเจ็บปวดเล็กน้อย ความรู้สึกเจ็บปวดนี้สามารถละเลยได้

ไม่นาน ความรู้สึกเจ็บปวดนี้ก็หายไป เซียวเฉวียนรู้สึกได้ว่าทั้งตัวของเขาเบาสบายอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน

ความรู้สึกนี้ช่างน่าอัศจรรย์จริงๆ

และเซียวเฉวียนสนใจที่จะโต้ตอบกับผนึกจูเสินละเลยนักฆ่าที่โกรธจัด นี่ทำให้นักฆ่าไม่พอใจ และนักฆ่าก้มลงอยากจะตบเซียวเฉวียนสองครั้ง

อย่างไรก็ตาม มือของนักฆ่ายังไม่ถึงใบหน้าของเซียวเฉวียน เซียวเฉวียนก็หมุนตัวอย่างแรง หนีจากเงื้อมมือของนักฆ่าได้สำเร็จ

นี่...

นักฆ่าถึงกับอึ้ง เซียวเฉวียนไม่ใช่ได้รับบาดเจ็บจนขยับไม่ได้ทั้งตัวหรือ? ร่างกายของเขาทำไมถึงกะทันหันว่องไวเหมือนคนที่ไม่เป็นอะไรเลย?

ในขณะที่นักฆ่ากำลังเหม่ออยู่ เซียวเฉวียนก็ใช้มือข้างหนึ่งจับมือของนักฆ่าไว้แล้วตบ “แปะ ๆ” ที่หน้านักฆ่าสองครั้ง

สองครั้งที่เซียวเฉวียนตบนั้น ใช้พลังภายในถึง 30% ส่งผลให้ใบหน้าของนักฆ่าบวมแดงขึ้นทันที และเจ็บแสบจนร้อน

สองครั้งที่เซียวเฉวียนตบก็ทำให้นักฆ่าตื่นขึ้นทันที

เซียวเฉวียนต่อยหน้านักฆ่า นั่นเท่ากับว่านักฆ่าถูกเหยียบย่ำอย่างไร้ความปรานี!

นี่มันช่างไม่ยุติธรรมอะไรเช่นนี้!

“พวกพ้องทั้งหลาย! ไป! ฆ่าเซียวเฉวียน!” นักฆ่าตะโกนสั่งอย่างโกรธแค้น

เซียวเฉวียนยังสามารถเคลื่อนไหวได้ ดังนั้นจึงไม่ใช่ปลาบนเขียงที่นักฆ่าจะทรมานได้ตามใจชอบอีกต่อไป

เพื่อไม่ให้เซียวเฉวียนมีโอกาสหนี นักฆ่าจึงต้องฆ่าเซียวเฉวียน!

เมื่อได้ยินคำสั่ง มือสังหารหลายคนก็โบกดาบและพุ่งเข้าหาเซียวเฉวียนด้วยท่าทีดุร้าย

เซียวเฉวียนที่ฟื้นคืนชีพจากกองไฟ มีรูปร่างสูงใหญ่และแข็งแรงกว่าก่อนมาก ออร่าแห่งความตายที่แผ่ออกมาจากเขาเข้มข้นขึ้นและทรงพลังขึ้น ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเย็นชาราวกับน้ำแข็ง