ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1110

แต่ นักฆ่าทำการปรับแต่งตัวเองสักครู่ หลังจากนั้นก็ไม่คำนึงถึงบาดแผลที่ตัวเอง พวกเขาและม้าก็เร่งออกเพื่อไปที่เมืองยางกวนโดยตรง

จุดหมายของนักฆ่าคือเมืองยางกวน ดังนั้นเมื่อผ่านเมืองชิงซานก็ไม่ได้หยุดอยู่นาน

ด้วยเหตุนี้ นักฆ่าก็พลาดการพบกับเซียวเฉวียน

ใช่ ณ เวลานั้นเซียวเฉวียนสามคนกำลังอยู่ที่เมืองชิงซาน แต่พวกเขาไม่มีเงินพอที่จะจ่ายค่าที่พักโรงเตี๊ยม จึงต้องขอพักอยู่ที่บ้านของคนชาวบ้านหนึ่ง

ครอบครัวคนนี้นามว่าตระกูลหลี่ บ้านนั้นมีคู่สามีภรรยาคนหนึ่งแก่และสามี

คู่นี้มีลักษณะประมาณหกสิบปีขึ้นไป ทั้งคู่มีผมหงอกทั้งหมด แต่ร่างกายยังคงแข็งแรง

ในความเป็นจริง คู่นี้ยังไม่ถึงอายุห้าสิบ

ในการดำรงชีวิตในที่ซินเจียงซึ่งเป็นที่ดินที่ยากจน เขาต้องทำงานหนักและรับมือกับความยากลำบากต่าง ๆ ของธรรมชาติ ซึ่งทำให้เห็นภาพว่าเขาแสดงเกี่ยวกับการทำงานหนักเพื่ออาหารและความเจริญกำลังเป็นหน้า

เซียวเฉวียนและเพื่อนเลือกที่จะพักอยู่ที่บ้านตระกูลหลี่ เนื่องจากครอบครัวคนนี้มีความเรียบง่าย คนเรียบง่ายยิ่งคนน้อยยิ่งทำให้ไม่ง่ายต่อการเปิดเผยตัวตนของเซียวเฉวียน

เซียวเฉวียนเรียกคู่นี้ว่าลุงหลี่และป้าหลี่

ฟังจากลุงหลี่และป้าหลี่ พวกเขามีลูกชายและลูกสาวหนึ่งคน

ลูกชายของพวกเขามีเข้าใจง่ายและมีนิสัยดี ส่วนลูกสาวน่ารัก

มีลูกชายและลูกสาวแบบนี้ทำให้ลุงหลี่และป้าหลี่มีความสุขใจอย่างมาก

ชีวิตของตระกูลหลี่อาจยากลำบาก แต่พวกเขามีความรักและความสงบสุข

ถ้าสามารถดำเนินชีวิตแบบนี้ต่อไป สำหรับลุงหลี่และป้าหลี่ก็เป็นความสุขแบบหนึ่ง

แต่ทว่า ชีวิตมีช่วงเวลาที่ยากลำบากอย่างไร้เมตตา แม้แค่ความสุขเล็ก ๆ น้อย ๆ ของลุงหลี่และป้าหลี่ก็ถูกยึดครอง...

ในเช้าวันหนึ่งที่ผ่านมาสองปีที่แล้ว ป้าหลี่พาลูกสาวไปยังเมืองเพื่อเก็บของใช้ในชีวิตประจำวัน

โชคไม่ดีที่ทั้งสามคนได้พบกับหูเฟย นายกเทศมนตรีของเมืองชิงซาน

ในสมัยโบราณ นายกเทศมนตรีเรียกว่า “ถิงจั่ง”

ถิงจั่งเป็นเจ้าหน้าที่ปกครองระดับล่างของอำเภอ เทียบเท่าระดับหัวหน้าสถานีตำรวจในปัจจุบัน

หน้าที่หลักของถิงจั่งคือรักษาความปลอดภัยและดูแลรักษาความสงบเรียบร้อย รวมถึงดูแลผู้มาเยือนและจัดการเรื่องพลเมืองทั่วไป มักแต่งตั้งจากผู้ที่ปลดประจำการจากกองทัพแล้ว

หูเฟยคนนี้ตั้งแต่ขึ้นดำรงตำแหน่งมา ไม่เคยทำเรื่องใดที่เป็นประโยชน์ต่อประชาชนเลย เขาทำเรื่องเลวร้ายมากมายจนนับไม่ถ้วน

แต่ในดินแดนที่ห่างไกลแห่งนี้ ภูเขาสูงและไกลจากราชสำนัก

ประชาชนได้รับความเดือดร้อนก็ไม่มีที่ร้องทุกข์ ไม่มีที่พึ่ง

ประชาชนที่ได้รับความอยุติธรรมก็ทำได้เพียงกลืนน้ำลายลงคอ

หากมีคนกล้าที่จะต่อต้านสักหน่อย ก็จะถูกคนของหูเฟยฆ่าตายทันที หรือถูกทำให้เดือดร้อนไปทั้งบ้านทั้งเมือง

นานวันเข้า ชาวเมืองชิงซานต่างเกลียดชังหูเฟยอย่างสุดซึ้ง หวังให้หูเฟยตายเร็ว ๆ

แต่วันแล้ววันเล่า หูเฟยไม่เพียงไม่ตาย แต่ยังยิ่งเกเรมากขึ้น

ทั่วทั้งเมืองชิงซาน หูเฟยเดินไปมาเหมือนปู

ในวันนั้น ป้าหลี่และสามหญิงเจอ หูเฟย์ ซึ่งตั้งแต่แรกสามหญิงก็หลบไปแล้ว

แต่พวกเขาไม่มีเวลาหลบไปอย่างที่ควร แล้วหูเฟย์ก็พบพวกเขา

นอกจากนี้หูเฟย์ก็ตระหนักและทันทีจับตัวป้าหลี่และสามหญิง และเริ่มแสดงท่าทางเพื่อล้อเล่นกับแม่นางหลี่

เดิมทีคือหูเฟย์เห็นว่าสาวเหล่านั้นสวยงามมากและต้องการพานางกลับไปเป็นเมียที่บ้าน

แม่นางหลี่เป็นสาวที่มาจากครอบครัวที่เคยถูกเคารพไว้ และหูเฟย์เป็นคนในเมืองชิงซานทั้งหมดรู้จัก

หูเฟย์ไม่เพียงแต่เป็นคนพาลที่อารมณ์รุนแรง แต่ยังเป็นคนที่มีเรื่องราวด้านความเป็นผู้ชายมาก

มีข่าวลือว่าบ้านของหูเฟยมีภรรยาและนางบำเรอมากมาย ไม่ต่ำกว่ายี่สิบคน

ภรรยาส่วนใหญ่ของหูเฟยถูกเขาข่มขืนหรือบังคับให้แต่งงานด้วย

หากหญิงสาวตกอยู่ในมือของหูเฟย ก็เหมือนตกอยู่ในปากเสือ

ป้าหลี่ย่อมไม่เต็มใจ

ลุงหลี่เพราะไม่เคยเห็นสิ่งนี้จึงอดไม่ได้ที่จะมองสองสามครั้งและด้วยเหตุนี้จึงเป็นควมประทับใจที่ดีมาก

เซียวเฉวียนเมื่อได้ยินก็เบิกตากว้าง จริง ๆ แล้วเป็นการค้นหาที่ยากที่จะหาที่ไหนก็ได้ แต่ได้มาโดยไม่เสียค่าใช้จ่ายใด ๆ

เนื่องจากเถามันเทศอยู่ในมือของหูเฟย เซียวเฉวียนจึงต้องไปพบคนพาลแห่งเมืองชิงซานแห่งนี้ เซียวเฉวียนไม่เพียงต้องการเถามันเทศเท่านั้น แต่ยังต้องการลงโทษหูเฟยอีกด้วย

และลุงหลี่ก็อดไม่ได้ที่จะสงสัยในใจ

พวกเซียวเฉวียนสามคนดูไม่เหมือนคนธรรมดา พวกเขากำลังสืบหาสิ่งนี้เพื่ออะไร?

เป็นไปได้ไหมว่าสิ่งนี้มีค่ามาก?

“คุณชาย ท่านกำลังมองหาเถานี้เพื่อทำอะไร” ลุงหลี่อดไม่ได้ที่จะถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น

นี่ไม่ใช่สิ่งที่จะบอกไม่ได้ เซียวเฉวียนยิ้มอย่างแผ่วเบา “สิ่งนี้เรียกว่าเถามันเทศในบ้านของเรา เมื่อปลูกลงไปในดินจะสามารถเติบโตมันเทศได้มากมายมันเทศสามารถรับประทานเป็นอาหารได้ ใบมันเทศสามารถรับประทานเป็นผักได้ และเถามันเทศยังสามารถใช้เป็นอาหารสัตว์ได้อีกด้วย”

ในปากของเซียวเฉวียนมันเทศก็เป็นสิ่งที่มีค่ามาก

“ที่สำคัญที่สุดคือพวกมันปลูกง่ายมากและผลผลิตสูง” เซียวเฉวียนเน้นย้ำจุดนี้ โดยตั้งใจที่จะกระตุ้นให้ลุงหลี่นำชาวบ้านมาหาเถามันเทศพืชผลชนิดนี้

ในสมัยโบราณ มันเทศเป็นสมบัติที่หายากมาก

สังคมที่มีการผลิตต่ำมากนี้ต้องการมันเทศเพื่อเติมเต็มความหิวโหย

เมื่อได้ยินคำพูดของเซียวเฉวียน ลุงหลี่และป้าหลี่พยักหน้าอย่างกระจ่างแจ้ง “ขอบคุณคุณชายที่แจ้งให้ทราบ”

เซียวเฉวียนตอบอย่างสุภาพมาก “เรื่องเล็ก ๆ เช่นนี้ มีค่าอะไรที่จะขอบคุณเจ้าไม่ต้องเกรงใจ”

รีบเร่ง เซียวเฉวียนจึงไปหาหูเฟยด้วยตัวเองในวันนั้น

หูเฟยคนนี้ใช้อำนาจในทางที่ผิดหลายปี ทุกคนเห็นเขาจากไกล ๆ ก็อยากจะเลี่ยงทาง

ดังนั้นเมื่อเซียวเฉวียนถามหาหูเฟยไปตามถนน ชาวเมืองต่างก็มองเซียวเฉวียนด้วยสายตาสำรวจไปมา พวกเขารู้ว่าหูเฟยอยู่ที่ไหน แต่พวกเขาไม่อยากบอกเซียวเฉวียนเพียงแค่พูดว่า “ไม่รู้” ก็รีบเดินจากไป

ในสายตาของชาวเมือง เซียวเฉวียนจะต้องเป็นพวกเดียวกับหูเฟยที่คนชั่วร้ายร่วมกันทำความผิด มิฉะนั้น เซียวเฉวียนจะหาคนพาลคนนี้ทำไม?